- 28 Ocak 2017
- 669
- 219
- 103
Az önce benimle hiç anlaşamayan dayım geldi normalde ugramaz bizim eve. Fakat oğluna gitmiş ordan da bize gelmiş. Ben de birazdan bahsedeceğim sebeplerden ötürü muhabbet etmedim kendisiyle, sadece çay hazırlayıp koydum masaya. Babamla annem de "neden oturmadın odada bizimle, ayıp" vs. dediler. Bahsettiğim dayım benim internet kablolarımı kesecek kadar bana garezi olan biri. Babamı "elin adamı" olarak gördükleri için bizi de sevmezler pek. Zaten anne tarafımın kardeşlik, akrabalık bağları sıfır. En son bu dayımla annemlerin memleketine tarla satmak için gitmiştik. Dayımın "tarlayı satalım borcum var" diye diretmesiyle anneme vekaleten ben gitmiştim (zihinsel engelli bir kardeşim var annemle onunla ilgileniyor) Tarla satılınca elimizdeki paranın nasıl bölüşülecegini konuşuyorduk ve bahsi geçen dayım "İbrahim'in (zihinsel engelli dayım) hakkını da Yusuf'la (ortanca dayım oluyor ve onun da eşi bizimle geldi) ben alacağız" dedi. Ben de "ya hiçbiriniz almayın İbrahm'in dayımın hakkını ya da annem de alsın adil bir bölüşüm olsun" dedim ve demez olaydım. Karısıyla bana bir yükselmeler, babamı aramalar, kızın işi bozuyor diyip şikayet etmeler. Dahası zihinsel engelli olan dayım 2-3 yıl bizimle aynı evde kaldı. Üstelik benim de bir engelli kardeşim varken bir evde iki hastayı idare ediyorduk, annemle babamın pasifliği yüzünden oldu bunlar tabi... Ve neticede ilahi adalet tecelli etmişti. Peşine düştükleri tarla dedemin adına olmadıgı için satılamamıştı. Fakat memleketten İstanbul'a dönene kadar ağız burun yapmaya devam etti bana. Hiçbir şeilde konuşmadı benmle haksızlık yapmaya kalktı ve ben de muhalefet oldum diye. Bu olaydan önce de bir gün annemi görmüş yolda ve "esranın yüzünü görmek istemiyorum, evde mi o" demiş. Bize geldiği zaman hoş geldin diyordum fakat o hiç tepki vermiyordu, yüzüme bakmıyordu nerdeyse. Nasılsın veyahut okul nasıl der insan en azından. Siz olsanız tavrınız ne olurdu böyle birine karşı...?
Son düzenleme: