Uzun anlatacağım biraz konu basit ama anlatmam gerekli.
Eşim işine düşkün birisi.Hatta bununla ilgili bir knou açmıştım. Yazılım mühendisi. Zorluklarını bilenler bilir.Geçtiğimiz günlerde farkedilmiş bir boyun fıtığı rahatsızlığı. Yaklaşım 10-11 kilo olan bir oğlumuz var.
Eşimin işine düşkünlüğü, yaptığın işin hakkını verme isteği, şirkette karşılaştığı sorunlar, bir miktar borç ve üstüne sinirlerini bozan koluna vurmuş bu rahatsızlıkla evdeki gergin ortamı düşünebilirsinz. Bİr dönem eve iş alıyordu Allaha şükür baktı ki olmuyor onu bıraktı...
Oğlum babasına çok düşkün akşam o gelince istiyor ki hep benimle oynasın beni kucağından indirmesin. Fakat kolunda ki rahatsızlk bu durumu fazlasıyla etkiliyor.Akşama kadar bitmiş olan ben de istiyorum ki o gelince biraz dinleneyim, ne mümkün...
Bilmiyorum akşam eşime haksızlık mı ettim ?
Hatta dünden başlayalım.
Dün pazardı. Evde geçirdik. Baba evde olurda oğlum huysuz olmasa olmaz mı? olmaz... Akşam eşim " eve gelmek istemiyorum artık" filan diye söylenmeye başladı. Bende küstüm gittim yanından. Mesajla " bizi bu kadar yük görmesine anlam veremediğimi, gitmek istediğimi" yazdım. Bana " git o zaman" yazmış. Daha sonra yanıma geldi. Ben sizi çok seviyorum, durumları biliyorsun. İş sıkıntısı vs. kaldıramıyorum dedi. Bugün böyle bitti.
Sabahleyin öğlende beni aradı. Biraz muhabbet ettikten sonra ben işten ayrılıyorum. Bu ay son dedi ayrıntısını anlatmadan kapattı.
Akşamı zor ettim.
Poğaça filan hazırladım ki belki sitenin bahçesinde çay filan kafa dağıtırız ya da sahile giderz vs.
Eşim içeri girdi, "yemekte ne var dedi. hemen koyda ,Ben yiyip dışarı çıkacağım arkadaşlarımla kafa dağıtıcam.dedi.
Bende tamam dedim ama çok aşırı derecede bozuldum. Suratım asıldı. onun yemeğini koydum. Çocuğuda alıp arka odaya geçtim.
Niye suratın asık, sanki sen işsiz kalmışsın gibi bir güleryüz filan gösterir insan dedi. Birşey yok dedim.
Haklı olabilir ama.
Bütün evliliğimiz boyunca işinin sıkıntısını bana çektirdi, haftasonum akşamlarım zehir oldu.
Beni gündüz ara işi bıraktım de. Akşam gel hiç bir detay vermeden arkadaşlarımla kafa dağıtıcam de ve arkadaşlarının kollarına koş...Bir aile olarak bu sıkıntıyı birlikte atlatmamız gerekmezmiydi.
Benim takıldığım arkadaşlarıyla çıkması da değil, mevzuyu güzelce akşam gel anlat de ki, biraz çıksam iyi olur de .Ben zaten sesimi çıkarmam ki.
Arkasından mesaj atayım dedim vazgeçtim. Geldiğinde nasıl davranacağımı bilmiyorum.
Eşim işine düşkün birisi.Hatta bununla ilgili bir knou açmıştım. Yazılım mühendisi. Zorluklarını bilenler bilir.Geçtiğimiz günlerde farkedilmiş bir boyun fıtığı rahatsızlığı. Yaklaşım 10-11 kilo olan bir oğlumuz var.
Eşimin işine düşkünlüğü, yaptığın işin hakkını verme isteği, şirkette karşılaştığı sorunlar, bir miktar borç ve üstüne sinirlerini bozan koluna vurmuş bu rahatsızlıkla evdeki gergin ortamı düşünebilirsinz. Bİr dönem eve iş alıyordu Allaha şükür baktı ki olmuyor onu bıraktı...
Oğlum babasına çok düşkün akşam o gelince istiyor ki hep benimle oynasın beni kucağından indirmesin. Fakat kolunda ki rahatsızlk bu durumu fazlasıyla etkiliyor.Akşama kadar bitmiş olan ben de istiyorum ki o gelince biraz dinleneyim, ne mümkün...
Bilmiyorum akşam eşime haksızlık mı ettim ?
Hatta dünden başlayalım.
Dün pazardı. Evde geçirdik. Baba evde olurda oğlum huysuz olmasa olmaz mı? olmaz... Akşam eşim " eve gelmek istemiyorum artık" filan diye söylenmeye başladı. Bende küstüm gittim yanından. Mesajla " bizi bu kadar yük görmesine anlam veremediğimi, gitmek istediğimi" yazdım. Bana " git o zaman" yazmış. Daha sonra yanıma geldi. Ben sizi çok seviyorum, durumları biliyorsun. İş sıkıntısı vs. kaldıramıyorum dedi. Bugün böyle bitti.
Sabahleyin öğlende beni aradı. Biraz muhabbet ettikten sonra ben işten ayrılıyorum. Bu ay son dedi ayrıntısını anlatmadan kapattı.
Akşamı zor ettim.
Poğaça filan hazırladım ki belki sitenin bahçesinde çay filan kafa dağıtırız ya da sahile giderz vs.
Eşim içeri girdi, "yemekte ne var dedi. hemen koyda ,Ben yiyip dışarı çıkacağım arkadaşlarımla kafa dağıtıcam.dedi.
Bende tamam dedim ama çok aşırı derecede bozuldum. Suratım asıldı. onun yemeğini koydum. Çocuğuda alıp arka odaya geçtim.
Niye suratın asık, sanki sen işsiz kalmışsın gibi bir güleryüz filan gösterir insan dedi. Birşey yok dedim.
Haklı olabilir ama.
Bütün evliliğimiz boyunca işinin sıkıntısını bana çektirdi, haftasonum akşamlarım zehir oldu.
Beni gündüz ara işi bıraktım de. Akşam gel hiç bir detay vermeden arkadaşlarımla kafa dağıtıcam de ve arkadaşlarının kollarına koş...Bir aile olarak bu sıkıntıyı birlikte atlatmamız gerekmezmiydi.
Benim takıldığım arkadaşlarıyla çıkması da değil, mevzuyu güzelce akşam gel anlat de ki, biraz çıksam iyi olur de .Ben zaten sesimi çıkarmam ki.
Arkasından mesaj atayım dedim vazgeçtim. Geldiğinde nasıl davranacağımı bilmiyorum.