• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Haklı mıyım, haksız mıyım? Objektif olun lütfen.

Chills

Üye
Kayıtlı Üye
Merhaba kızlar, size kısaca durumumu anlatıp tavsiye istemek istiyorum.

Şimdi ben 5 yıllık evliyim. Eşimde bende çalışıyoruz. İkimizinde işi rahat. Gelirimizde orta. Ben 4. yılı hamile kaldım. 5. yıl çocuğumuz oldu. Bu şekilde planlamıştik zaten. Askerlik, iş kurma, psikolojik hazırlık, borçlar derken her şeyi tamamladık, çocuk yaptık.

Doğumum psikolojik olarak çok zordu. İlk iki ay çocuğa alışmakta, anneliğe alışmakta çok zorlandım. İlk ay annem destek oldu. Yaralarım iyileşti, kayınvalidem geldi 10 gün sonra herkes evine gitti. Kaldık baş başa.

Sevgili eşimle şöyle bir sorun yaşıyoruz. Ben anneliğin bu kadarda hayatımı etkileyeceğini bilmiyordum, düşünmüyordum. Şok oldum. Psikolojik ve fizyolojik olarak çok yoruldum. Eşimden destek bekledim. Ilk ay annem varken de gittiklerinde de hep desteğini istedim.

Nedir bu destekler? Psikolojik olarak şefkat ve çocuk bakımına, ev işlerine destek.

Eşim bana destek olmadı diyemem. Psikolojik olarak birkac kez ne kadar zor şeyler yaşadığımı ifade etti. Çocuğumiza çok iyi baktığımı, çok iyi anne olduğumu söyledi. Çocuk çok gazlı iken bana 2, 3 hafta kahvaltı hazırlayıp ise gitti ve 3 aylik dönemde 3 kez fslan çamaşırlari o halletti. Her sabah ekmek aldı. Yine 2 haftasonu büyük tencere iki çeşit yemek yaptı ben o gaz dönemlerinde(3 ay sürdü) , yedim. Tüm dış işleri de o halletti. Hastaneye götürmek, ilaç almak, bez almak, alışveriş yapmak vs. Bir de 3 güne bir çocugu yıkıyorum. Bana çocuğu yıkarken tutmakta ve kuvetini döküp zemini silmekte hep yardım ediyor. Haftada bir iki soframızi topluyor ve her haftasonu bize kahvaltıyi o hazırlıyor. Bebek sarilikken sabahları işe gitmeden önce ve gece (3 ayda toplamda 4 kez falan) bebeğe mama verdi. Bunlar dışında ise hiçbir şey yapmıyor, yapmadı. Burada ne saydiysam o. Özelliklede saymadım ama sayılı yaptı yani aklımda kaldı.

Şimdi benim yaptıklarımi sayalım. Evi temiz tutmak(hergun çocuğun odasını süpürmek, yatakları toplamak, evi havalandırmak, 2 güne bir evi süpürmek, hergun toplamak, hergun Tualet-lavabo yıkamak) , çamaşır(her haftasomu ve bazen haftaici ayırmak, yıkatmak, asmak,katlamak, yerleştirmek) , Ütü(çocuğun kıyafetlerini hep utuluyoruz) çocuğun bakımı(sakinleştirme, burun temizleme, besleme, alt değiştirme ihtiyaçlarını satın alma, oynatma, uyutma, gece kalkma) , akşam yemeklerini hazırlama, bulaşıklari yerleştirme, toplama, yikama(tezgah, firin tost makinesi, Buzdolabı vs) , düzen-tertip (etrafa atılmış çoraplar ve giysileri toplama) ,asilara götürmek. Misafirleri ağırlama.
Bunlari yaparken 2 haftada bir(eşimin misafirleri geleceği zaman) yardım için yarım gün kadın çağırıyorum. Onun yaptığı zaten 3 gün gidiyor max.

Bu yaptıklarımi ilk ay annem yaptı ben anneme yardım ettim. 2 aydan itibaren hep ben yaptım eşim de işte saydığım şekilde yardımlarda bulundu.

Şimdi ikimiz bunları yaparken eşim 3 aydır haftanın 2,3 günü arkadaşları ile çıkmak istiyor. Benim çıkmami, gezmemi istemiyor. (çocuk üşür, mikrop kapar vs.) ama çocuğa baksan ben çıksam biraz diyince onu da hep yokuşa sürüyor. Çocuğa baksan biraz dinlensem demem için onun telefonla oynama, uzanma, uyuma (ve bazı günler arkadaşları ile vakit geçirme) dongulerinin bitmesini beklemem gerekiyor ki bazen o döngü bitince günde bitmiş oluyor. He bazende onun iş yerinde çıkmış sorunları halletmesi veya kafasında halletmesini bekliyorum. Haftasonu Öğle uykusuna yatıyor. Haftaici işten gelince işte o döngüde uyuyor. (ben daha 1 haftadır gün içinde uyuyorum çocuk uyuyunca, ondan önce hiç uyuyamıyordum. Vakit yoktu)

Şimdi size her şeyi anlattım ve soruyorum.

Ben bu adama önce bize zaman ayirmalisin, keşke benimle zaman geçirmeye can atsan (çünkü arkadaşları için can atıyor), sorumlulukları paylaşsak, sevgini hissetmek istiyorum, bende kendime zaman ayırmak istiyorum, çocukla ilgilenmeni istiyorum, duş almak istiyorum dediğim için haksızlık ediyor muyum? (Duş almaya çok takılmayın öyle yazınca sanki cok haklı görünmek ister gibi olmuş ama bu da taleplerim arasında var. O olmadığı zaman duş alamıyorum kokuyorum. Eve gelene kadar 11,12 oluyor yorulunca da alacak güçte hissetmiyorum)

Haklı mıyım, haksız mıyım?
Haklıysam da haksızsam da önerilerinizi istiyorum.
Haklıysam ne yapmamı önerirsiniz?
Haksızsam nasıl kabullenebilirim, yöntem önerir misiniz?
Haklıysam ve kabullenmem gerekiyorsa da öneride bulunur musunuz?
 
Çalışıyoruz derken ? Bi de sen bu yorgunlukta ise gidiyorsun doğru mu anladım? Bacım sizde görev dağılımı çok adaletsiz. Mızmızlanmasın kalksın yapsın zaten bebek başlı başına bir iş
 
Çalışıyoruz derken ? Bi de sen bu yorgunlukta ise gidiyorsun doğru mu anladım? Bacım sizde görev dağılımı çok adaletsiz. Mızmızlanmasın kalksın yapsın zaten bebek başlı başına bir iş
Şimdilik gitmiyorum ama yakında başlayacağım. Yüküm daha da artacağı için aşırı korkuyorum.
 
Annelik zor iş.siz dışarda çalışmaya ve rahata alıştığınız için zor geliyor.bir anda hem eve tıkılmış, hem çocuk bakımı hem ev işi zor gelmiş.ayni şeyler eşin içinde geçerli oda zorlanıyor.kim haklı bilemem konuyu okumadım sonuna kadar.ama şunu bil rahatlayacaksin bir gün hep böyle olmayacak
Evet gittikce evladım daha rahat oluyor ama eşimde aynı oranda desteği azaltıyor.
 
Haklisiniz.

Anlamıyorsa cinnet gecirip anlatacaksiniz. Cocuk ortak cocugunuz arkadaslarina gidip 1 gun kafa dagitsin 3 gun dagitmak nedir? Ya da durumunuz el veriyorsa misafir icin cagirdiginiz kadini her hafta cagirin tum isleri kadina yaptirin siz öyle kafa dinleyin.
Malesef her hafta geçiriyorum. :/ sonra çok suçlu ve kötü hissediyorum. En son bir cinnet daha geçirdim. Ondan disardan fikir almak istedim. Cuma günü Anne babam geldi ziyarete. Pazartesi gidecekler. Oğluma hırka,mama, bize ekmek, yağ vs getirdiler. Eşim bir an önce gitmelerini istiyor çünkü arkadaşları ile plan yapıyor onlar varken gidemiyor, ne zaman gidecekler diyip duruyor. Perşembe günü arkadaşları ile buluşmuştu zaten. ( ama bak Çarşamba gitmedim diyerek onu onaylamamı istiyor)
 
Haklısınız.
Anne olmak hem psikolojik hem fiziksel olarak insanın bütün sınırlarını zorlayan bir şey ne yazık ki. Size muhtaç, konuşamayan, dilinden zar zor anladığınız, aynı zamanda besin kaynağı olduğunuz ve hala kadın kalmaya çalıştığınız bir durum. Eş desteği altın değerinde, ki ben buna destek demiyorum babalık yapmak diyorum. Destek başkasının görevi olan bir durumda yardım anlamına gelir. Ne hikmetse erkeklerin babalık yapması bizim toplumda destek adını almış.
İki kere kahvaltı hazırlayan adam benim gibisini bulamaz diye gerine gerine geziyor, yanlış.
Kendisi dışarı çıkıp eş dostla kafa dağıtırken sizin de buna ihtiyacınız olduğunu düşünüp ona göre davranması gerekiyor. 3 ayda 4 kez mama vermek zaten besleme yapmak değil.
 
Merhaba kızlar, size kısaca durumumu anlatıp tavsiye istemek istiyorum.

Şimdi ben 5 yıllık evliyim. Eşimde bende çalışıyoruz. İkimizinde işi rahat. Gelirimizde orta. Ben 4. yılı hamile kaldım. 5. yıl çocuğumuz oldu. Bu şekilde planlamıştik zaten. Askerlik, iş kurma, psikolojik hazırlık, borçlar derken her şeyi tamamladık, çocuk yaptık.

Doğumum psikolojik olarak çok zordu. İlk iki ay çocuğa alışmakta, anneliğe alışmakta çok zorlandım. İlk ay annem destek oldu. Yaralarım iyileşti, kayınvalidem geldi 10 gün sonra herkes evine gitti. Kaldık baş başa.

Sevgili eşimle şöyle bir sorun yaşıyoruz. Ben anneliğin bu kadarda hayatımı etkileyeceğini bilmiyordum, düşünmüyordum. Şok oldum. Psikolojik ve fizyolojik olarak çok yoruldum. Eşimden destek bekledim. Ilk ay annem varken de gittiklerinde de hep desteğini istedim.

Nedir bu destekler? Psikolojik olarak şefkat ve çocuk bakımına, ev işlerine destek.

Eşim bana destek olmadı diyemem. Psikolojik olarak birkac kez ne kadar zor şeyler yaşadığımı ifade etti. Çocuğumiza çok iyi baktığımı, çok iyi anne olduğumu söyledi. Çocuk çok gazlı iken bana 2, 3 hafta kahvaltı hazırlayıp ise gitti ve 3 aylik dönemde 3 kez fslan çamaşırlari o halletti. Her sabah ekmek aldı. Yine 2 haftasonu büyük tencere iki çeşit yemek yaptı ben o gaz dönemlerinde(3 ay sürdü) , yedim. Tüm dış işleri de o halletti. Hastaneye götürmek, ilaç almak, bez almak, alışveriş yapmak vs. Bir de 3 güne bir çocugu yıkıyorum. Bana çocuğu yıkarken tutmakta ve kuvetini döküp zemini silmekte hep yardım ediyor. Haftada bir iki soframızi topluyor ve her haftasonu bize kahvaltıyi o hazırlıyor. Bebek sarilikken sabahları işe gitmeden önce ve gece (3 ayda toplamda 4 kez falan) bebeğe mama verdi. Bunlar dışında ise hiçbir şey yapmıyor, yapmadı. Burada ne saydiysam o. Özelliklede saymadım ama sayılı yaptı yani aklımda kaldı.

Şimdi benim yaptıklarımi sayalım. Evi temiz tutmak(hergun çocuğun odasını süpürmek, yatakları toplamak, evi havalandırmak, 2 güne bir evi süpürmek, hergun toplamak, hergun Tualet-lavabo yıkamak) , çamaşır(her haftasomu ve bazen haftaici ayırmak, yıkatmak, asmak,katlamak, yerleştirmek) , Ütü(çocuğun kıyafetlerini hep utuluyoruz) çocuğun bakımı(sakinleştirme, burun temizleme, besleme, alt değiştirme ihtiyaçlarını satın alma, oynatma, uyutma, gece kalkma) , akşam yemeklerini hazırlama, bulaşıklari yerleştirme, toplama, yikama(tezgah, firin tost makinesi, Buzdolabı vs) , düzen-tertip (etrafa atılmış çoraplar ve giysileri toplama) ,asilara götürmek. Misafirleri ağırlama.
Bunlari yaparken 2 haftada bir(eşimin misafirleri geleceği zaman) yardım için yarım gün kadın çağırıyorum. Onun yaptığı zaten 3 gün gidiyor max.

Bu yaptıklarımi ilk ay annem yaptı ben anneme yardım ettim. 2 aydan itibaren hep ben yaptım eşim de işte saydığım şekilde yardımlarda bulundu.

Şimdi ikimiz bunları yaparken eşim 3 aydır haftanın 2,3 günü arkadaşları ile çıkmak istiyor. Benim çıkmami, gezmemi istemiyor. (çocuk üşür, mikrop kapar vs.) ama çocuğa baksan ben çıksam biraz diyince onu da hep yokuşa sürüyor. Çocuğa baksan biraz dinlensem demem için onun telefonla oynama, uzanma, uyuma (ve bazı günler arkadaşları ile vakit geçirme) dongulerinin bitmesini beklemem gerekiyor ki bazen o döngü bitince günde bitmiş oluyor. He bazende onun iş yerinde çıkmış sorunları halletmesi veya kafasında halletmesini bekliyorum. Haftasonu Öğle uykusuna yatıyor. Haftaici işten gelince işte o döngüde uyuyor. (ben daha 1 haftadır gün içinde uyuyorum çocuk uyuyunca, ondan önce hiç uyuyamıyordum. Vakit yoktu)

Şimdi size her şeyi anlattım ve soruyorum.

Ben bu adama önce bize zaman ayirmalisin, keşke benimle zaman geçirmeye can atsan (çünkü arkadaşları için can atıyor), sorumlulukları paylaşsak, sevgini hissetmek istiyorum, bende kendime zaman ayırmak istiyorum, çocukla ilgilenmeni istiyorum, duş almak istiyorum dediğim için haksızlık ediyor muyum? (Duş almaya çok takılmayın öyle yazınca sanki cok haklı görünmek ister gibi olmuş ama bu da taleplerim arasında var. O olmadığı zaman duş alamıyorum kokuyorum. Eve gelene kadar 11,12 oluyor yorulunca da alacak güçte hissetmiyorum)

Haklı mıyım, haksız mıyım?
Haklıysam da haksızsam da önerilerinizi istiyorum.
Haklıysam ne yapmamı önerirsiniz?
Haksızsam nasıl kabullenebilirim, yöntem önerir misiniz?
Haklıysam ve kabullenmem gerekiyorsa da öneride bulunur musunuz?
İki kişinin çalıştığı ya da maddi olarak rahat insanların ev işi için kendimi bu kadar yipratmasini anlamıyorum annem 15 yıl önce vefat etti biz kendimizi bildik bileli haftada bir kadın gelirdi eve. Annem ev hanimiydi ama babamın imkanı vardı. Gelir kaba temizliği yapar kapı ve camları siler giderdi anneme de günlük işler kalırdı ki 5 kardeşiz. Babam ev işi yapmaz ama anneme yardımını da haftalık yardimciyla telafi ederdi.

Kocanız size yardımcı olmuyor planlı da olsa rahat iki kişilik hayatınızdan bebekli hayata gecisiniz zor olmustur, bebekle de çıkın dışarı ne olacak benim oğlan 4. Günde ben çıkmaya başladım. Eşinizi de beklemeyin ben x le AVM de kahve icicem bebeğin maması vs her şeyi biliyorsun diyip gidin.
 
Haklısın tabi, adam ben çıkıp gezeyim sen otur evde patla diyor böyle şey mi olur🙄mikrop işi de bahane niye kapasın, mikrop varsa ona da var saçmalık yani...

Madem paranız var ev işlerine yardımcı tut paralanma kendine vakit ayır
Kac kez hastaneye gittik dönüşte bir avm gezelim dedim. Sadece bir kez gittik. Neredeyse Her dönüşte arkadaşları ile bulusacagi için acele ettiriyor.
 
Tabii ki haklısınız, eşinizin yaptığı şeyler iş bile değil.
Çocuk olmasa bile o saydığınız işlerden fazlasını yapmalı zaten hele siz de çalışıyorsanız çocuk yokken.
Evet. Çocuktan önce cumaları yardımcı kadın geliyordu. O şekilde ev işlerini hallediyorduk.
 
Baştan sona siz haklısınız, eşinizin ele alınacak hiçbir yanı yok.
Yalnız o banyo küvetini döker, banyo yaptırırken bebeği tutar, ben mutfak tezgahını silerim, bebeğin burnunu temizlerim gibi akla gelmeyecek şeyleri bile kalem kalem hesap ederseniz delirirsiniz benden söylemesi.
Aslında kalem kalem hesap etmiyorum da yaptığı bu kadar. Aklımda özellikle tutmasamda kolayca sayıyorum. Bu iş onun işidir diyeceğimiz sayılı iş var. Yani toplumda diğer erkeklerin bunları bile yapmadığını söyleyerek savunuyor kendini. O erkeklerle sadece okey falan oynuyor. Karı kız, alko, kumar vs yapmıyormus.
 
Haklısınız.
Anne olmak hem psikolojik hem fiziksel olarak insanın bütün sınırlarını zorlayan bir şey ne yazık ki. Size muhtaç, konuşamayan, dilinden zar zor anladığınız, aynı zamanda besin kaynağı olduğunuz ve hala kadın kalmaya çalıştığınız bir durum. Eş desteği altın değerinde, ki ben buna destek demiyorum babalık yapmak diyorum. Destek başkasının görevi olan bir durumda yardım anlamına gelir. Ne hikmetse erkeklerin babalık yapması bizim toplumda destek adını almış.
İki kere kahvaltı hazırlayan adam benim gibisini bulamaz diye gerine gerine geziyor, yanlış.
Kendisi dışarı çıkıp eş dostla kafa dağıtırken sizin de buna ihtiyacınız olduğunu düşünüp ona göre davranması gerekiyor. 3 ayda 4 kez mama vermek zaten besleme yapmak değil.
Yani onun savunmasıda bu. Toplumda diğer erkeklerin bunu yapmayıp + zulüm etmesi. O bana zulmetmiyor, aldatmiyor vs. Miş
 
Kac kez hastaneye gittik dönüşte bir avm gezelim dedim. Sadece bir kez gittik. Neredeyse Her dönüşte arkadaşları ile bulusacagi için acele ettiriyor.
Böyle bekar hayatını sürdürmek isteyen insanlar niye evlenir ve niye çocuk yapar hiç anlamıyorum. Senin evde bebeğin var ama sen ergenler gibi arkadaş peşinde koşturuyorsun. Kusura bakmayın, çok sinir oldum eşinize.
 
Back
X