gurbet elde bir başına :(

teşekkür ederim :) puzzle aklımdaydı zaten en yakın zamanda edineyim şöyle 2000 parçalık bişey anca keser bu yalnızlığı :)
Sakin haaaa 2000 arca alirsan sıkılır bunalırsın.hic yapmayan biri 300-500 parcalikla baslar. Yoksa vazgecersin birakirsin. cok renkli ve en fazla 500 parcalik al. :)
 
çok haklısın ssessizgemiciğim. burdada insanlar bir merhaba demekten aciz. istanbuldayken biz kuzenler yegenler sülale olarak birbirimize yeterdik. bir tanede çocukluk arkadaşım vardı.. megerse ordaki hayatım pamuklara sarılı tuğlası güven olan bir kaleden ibaretmiş. gurbete gelince kendimi boşlukta hissettim. gecenlerde bir kasık ağrısı yaşadım. Eşim evden yarım saat uzakta arazide çalışıyor. şimdi aileden biri olsaydı çocuğumu emanet edebilsem biraz uzanabilseydim dedim.. yalnızlık büyük sorumluluk ve ciddi bir enerji istiyormuş
ewt ozellıkle hastalık durumlarında cok zor ama ınsan alısıyo ya bunalmaman adına esınle avm ye gıdebılırsın yaz gelıyo mesela gezıp gormedıgınız yerlere gıdersınızz ınsanoglu neye alısmıyokı herseye mecbur oldugumz ıcın dogdugumuz yer degıl doyduğumuz yer demısler
 
Burada geyik topiğinde falan memur eşleri memleket topicleri falan oluyor bir istersen :)
 
ewt ozellıkle hastalık durumlarında cok zor ama ınsan alısıyo ya bunalmaman adına esınle avm ye gıdebılırsın yaz gelıyo mesela gezıp gormedıgınız yerlere gıdersınızz ınsanoglu neye alısmıyokı herseye mecbur oldugumz ıcın dogdugumuz yer degıl doyduğumuz yer demısler
adam zaten rehber gibi aydın ve çevresinde gezdirmedik yer bırakmadı ama küçük yer anacım metropolden gelince tatmin olamıyor insan yaz gelse daha bi rahatlıycam buranın yağmurlarıda melankoli yaptı bende :/
 
Merhabalaaar:KK54: Denizlide yaşayan bir Aydın'lı olarak memleketimize hoşgeldiniz diyim:KK52:

Aslında Aydının insanı sıcak kanlıdır fakat toplu konutlar ve iş meşgalesi insanlar arasındaki iletişimi azalttııııı:KK12:Bu sadece oraya özgü bi durumda değil.. 4 yıldır denizlideyim, apartmandaki tüm komşularımla merhabalaşırım fakat ne gelirler ne de ben gidebilirim..


Hamileymişsiniz:anneadayı: rabbim bebişinizi sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin.. Sanırım hamileliğinde verdiği hassasiyet var:KK51: Biraz zaman geçince ortama alışırsınız.. Çevrede edinmeye başlarsınız..

Şunu söylemeden de edemiycem.. Çok şükür eşiniz yanınızda, evladınız sizinle.. Bi çok insandan daha şanslısınızzzz:KK51: En kısa zamanda rabbim karşınıza iyi insanlar çıkarsın inşaAllah..
 
Merhaba Arkadaşlar
Eşimin işi nedeniyle İstanbul'dan Aydın'a taşındık. ailemden sevdiklerimden üniversite dışında ilk ayrılışım. ben gurbete gelirken ne olacak sanki öğrencilikte üstesinden geldik gurbetin şimdi çoluk çocukla mı başedemeyeceğim diye düşünmüştüm ama çok yanılmışım. yalnızlık çok zormuş kızlar geldim geleli kapımı bir çalıp hoşgeldin diyen olmadı. arada çocuğu parka çıkarıyorum diğer annelerle sohbet etmeye çalışıyorum ama nafile henüz bir arkadaş edinemedim. Bazen içim öyle doluyor ki hüngür hüngür ağlıyorum. Sonra şükret çocuğun sağlıklı ailen huzurlu deyip kendimi motive etmeye çalışıyorum. Bugunler de ne yemek yapasım ne ev işi yapasım var. beşbuçuk aylık hamileyim birde...
gurbette yalnızlık hissinden nasıl kurtulabilirim arkadaşlar. bana neler önerirsiniz boşvaktimi nasıl doldurayım önerilerinizi sabırsızlıkla bekliyorum.
bende aynıyım valla canm ya bende igne oyası yapmayı falan ögrendm bebege bişeyler yapıyorum ama yapasım gelmiyo sıkıntıdan patladm resmen :KK43:
 
Merhabalaaar:KK54: Denizlide yaşayan bir Aydın'lı olarak memleketimize hoşgeldiniz diyim:KK52:

Aslında Aydının insanı sıcak kanlıdır fakat toplu konutlar ve iş meşgalesi insanlar arasındaki iletişimi azalttııııı:KK12:Bu sadece oraya özgü bi durumda değil.. 4 yıldır denizlideyim, apartmandaki tüm komşularımla merhabalaşırım fakat ne gelirler ne de ben gidebilirim..


Hamileymişsiniz:anneadayı: rabbim bebişinizi sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin.. Sanırım hamileliğinde verdiği hassasiyet var:KK51: Biraz zaman geçince ortama alışırsınız.. Çevrede edinmeye başlarsınız..

Şunu söylemeden de edemiycem.. Çok şükür eşiniz yanınızda, evladınız sizinle.. Bi çok insandan daha şanslısınızzzz:KK51: En kısa zamanda rabbim karşınıza iyi insanlar çıkarsın inşaAllah..
iyi dilekleriniz için çok teşekkür ederim denizliliciğim. dediğiniz gibi oturduğumuz mahalle genellikle çalışanlardan ve memurlardan oluşan bir bölge herkesin zamanı oldukça kısıtlı ve değerli.. şu aralar hamileliğinde verdiği hassasiyetle ve adaptasyon sorunuyla mücadele ediyorum. :) dediğiniz gibi çocuğum ve eşim yanımda cidden şanslıyım üstelik 4 yıllık evliliğimin 3,5 senesi eşim ayda 10 gün eve geliyordu. Ailem yanımdayken de eşimin hasretini çekiyordum. Aslında çok şükür edip az şikayet etmek gerek ama insan hüzünleniyor işte yabancısı olduğu bir şehirde..
 
Sukret haline en azindan cocugun yaninda. Bende unv den sonra hemen evlendim. Esimin gorev nedeniyke hem kendi aileme hemde esimin ailesine 24 saat uzaklikta bi yerdeyim. Hic kimsem tanidigimiz yok burda küçücük bir yer. Ustelik hamileyim ve sikintili bir hamilelik geçiriyorum yanimda esimden baska hickimsem yok...
 
Ben doğma büyüme istanbulluyum üniversiteyide istanbulda okudum okulum bitti hemen iş hayatı evlenene kadar ailemden hiç ayrı kalmadım ve suan aailemden 1200 km uzakta bir ilçedeyim 3 yıl olucak hala alışamadım 5 6 aydır arkadaş edindim biraz rahatladım çok zor gurbette olmak birde istanbuldan gelince insan çok bocalıyor iş imkanı kısıtlı çok küçük bir yer ailem uzakta hasta olsan bakanın yok canın sıkılsa çalacak kapın yok gerçekten çok zor canım allah yardımcımız olsun
 
iyi dilekleriniz için çok teşekkür ederim denizliliciğim. dediğiniz gibi oturduğumuz mahalle genellikle çalışanlardan ve memurlardan oluşan bir bölge herkesin zamanı oldukça kısıtlı ve değerli.. şu aralar hamileliğinde verdiği hassasiyetle ve adaptasyon sorunuyla mücadele ediyorum. :) dediğiniz gibi çocuğum ve eşim yanımda cidden şanslıyım üstelik 4 yıllık evliliğimin 3,5 senesi eşim ayda 10 gün eve geliyordu. Ailem yanımdayken de eşimin hasretini çekiyordum. Aslında çok şükür edip az şikayet etmek gerek ama insan hüzünleniyor işte yabancısı olduğu bir şehirde..
Rica ederim ne demeekk:)

Şuan bunları hissetmeniz çok normal.. Bende denizliye ilk geldiğimde okadar mutsuz hissediyodumki kendimi.. Çalıştığım ortamda hep evli ve çocuklu insanlar vardı, kimseyi tanımıyodum, Aydın'ı ailemi arkadaşlarımı çok özlüyodum:KK43: koskoca 4 sene geçti ve ben şimdi okdr alıştımki haftasonlarında falan Aydına geliyorum.. Aydın'dan dönüşlerde koşa koşa Denizliye dönüyorum:)) yalnız yaşıyo olsamda alıştım oraya, evim orda çnküüü:))

1 ay daha sabredin, havalar ısınınca bulvara akşam yürüyüşlerine çıkarsınız:KK66: kuşadasına gidersiniz, izmire gidersiniz atlatırsınız bu sıkıntılı süreci:)

Büyükşehirden geldiğiniz içinde bu kdr zorlanıyosunuzdur:) Aydın bi avuç yer:)
 
yalnızlık gerçekten çok zor umarım sizde hayırlı dostlar edinirsiniz bu arada siz hangi ildesiniz?

Ben Ordudayım bi ilçesinde. Zor tabi ama eşim yanımda ve çalışıyorum. Çalışınca her türlü zaman geçiyor. Ama insan bazen çatkapı uğrayıp dertleşebileceğin kahve içebileceğin birilerini arıyor. :KK43:
Siz çalışıyor musunuz?
 
Canım ya aynı şeyleri yaşadım kızım iki buçuk yaşındayken oğluma hamileydim bizde sivasa yeni gelmiştik çok zor telefonu elime alır rehberden kimi arasamda konuşsam derdim insan konuşmayı ozluyo akşam olunca eşimi camlarda beklerdim çok ağlardım ama inan her şey zamanla duzeliyo çocuğunla parka falan çıkarsın komşu edinirsin komşu çok iyi oluyor.uçbuçuk sene oldu hala özlem var tabi tv de bile görünce istanbulu hemen gitmek istiyorum benim sana tavsiyem komşu edin...çok ağlayıp bebişlerini de kendinide üzme Allah yardımcın olsun canım.
 
2,5 yaşında çocuğunuz varmış, Allah bağışlasın. aynı yaşta çocukların katıldığı oyun grubu vs olursa çocuğunuzu oraya götürün, kendiniz gibi annelerle tanışırsınız, hem sohbet edecek ortak konunuz da olur.
 
Merhaba Arkadaşlar
Eşimin işi nedeniyle İstanbul'dan Aydın'a taşındık. ailemden sevdiklerimden üniversite dışında ilk ayrılışım. ben gurbete gelirken ne olacak sanki öğrencilikte üstesinden geldik gurbetin şimdi çoluk çocukla mı başedemeyeceğim diye düşünmüştüm ama çok yanılmışım. yalnızlık çok zormuş kızlar geldim geleli kapımı bir çalıp hoşgeldin diyen olmadı. arada çocuğu parka çıkarıyorum diğer annelerle sohbet etmeye çalışıyorum ama nafile henüz bir arkadaş edinemedim. Bazen içim öyle doluyor ki hüngür hüngür ağlıyorum. Sonra şükret çocuğun sağlıklı ailen huzurlu deyip kendimi motive etmeye çalışıyorum. Bugunler de ne yemek yapasım ne ev işi yapasım var. beşbuçuk aylık hamileyim birde...
gurbette yalnızlık hissinden nasıl kurtulabilirim arkadaşlar. bana neler önerirsiniz boşvaktimi nasıl doldurayım önerilerinizi sabırsızlıkla bekliyorum.
Canım benim, aynısını bizde yaşadık büyük oğlum 2, küçüğünede yeni hamileydim (sene 2010) eşimin işi nedeni ile başka şehire taşındık. Hiç bir allahın kulunu tanımıyordum, nerden alışveriş yapıcam, doktorlar nerde vs vs
AMAAAA gel görki bugün okadar iyi dostlar edindimki hiçbir zaman burdan geri taşınmak istemiyorum.
Bence çocuklar olunca adapte olmak çok daha kolay, çocuklar için aktivite araştır canım, mesela çocuksporu, müzikokulu, (çocukların anneleri ile gidebileceği kurslar oluyor).
Biliyorum çok zor ama oluyor, önceden nasıldın bilmiyorum ama, yeni bir ortama dahil olabilmek için çooooooook toleranslı olman gerekiyor (en azından başlarda).
TECRÜBE KONUŞUYOR :-) sana ve ailene boool şans canım :nazar:
 
Ben Ordudayım bi ilçesinde. Zor tabi ama eşim yanımda ve çalışıyorum. Çalışınca her türlü zaman geçiyor. Ama insan bazen çatkapı uğrayıp dertleşebileceğin kahve içebileceğin birilerini arıyor. :KK43:
Siz çalışıyor musunuz?
ben ikinci bebeğe hamile kaldığımda işi bıraktım akabinde taşındık zaten. bundan sonra çocukları büyütüceğim Allah'ın izniyle :) tam zamanlı ev hanımı oldum yani :KK48:
 
Rica ederim ne demeekk:)

Şuan bunları hissetmeniz çok normal.. Bende denizliye ilk geldiğimde okadar mutsuz hissediyodumki kendimi.. Çalıştığım ortamda hep evli ve çocuklu insanlar vardı, kimseyi tanımıyodum, Aydın'ı ailemi arkadaşlarımı çok özlüyodum:KK43: koskoca 4 sene geçti ve ben şimdi okdr alıştımki haftasonlarında falan Aydına geliyorum.. Aydın'dan dönüşlerde koşa koşa Denizliye dönüyorum:)) yalnız yaşıyo olsamda alıştım oraya, evim orda çnküüü:))

1 ay daha sabredin, havalar ısınınca bulvara akşam yürüyüşlerine çıkarsınız:KK66: kuşadasına gidersiniz, izmire gidersiniz atlatırsınız bu sıkıntılı süreci:)

Büyükşehirden geldiğiniz içinde bu kdr zorlanıyosunuzdur:) Aydın bi avuç yer:)
Canım benim, aynısını bizde yaşadık büyük oğlum 2, küçüğünede yeni hamileydim (sene 2010) eşimin işi nedeni ile başka şehire taşındık. Hiç bir allahın kulunu tanımıyordum, nerden alışveriş yapıcam, doktorlar nerde vs vs
AMAAAA gel görki bugün okadar iyi dostlar edindimki hiçbir zaman burdan geri taşınmak istemiyorum.
Bence çocuklar olunca adapte olmak çok daha kolay, çocuklar için aktivite araştır canım, mesela çocuksporu, müzikokulu, (çocukların anneleri ile gidebileceği kurslar oluyor).
Biliyorum çok zor ama oluyor, önceden nasıldın bilmiyorum ama, yeni bir ortama dahil olabilmek için çooooooook toleranslı olman gerekiyor (en azından başlarda).
TECRÜBE KONUŞUYOR :-) sana ve ailene boool şans canım :nazar:
çok teşekkür ederim :)
 
X