Bir ssvd hikayesi de benden...
İlk kızımı 2014 senesinde kucağıma aldım. Sorunsuz geçen bir hamilelikti. 38+2 de nişanım geldi doktorumu aradım hemen gelmemi söyledi. Gittiğimde doğumun çok yakın olduğunu, gece sancılanırsam hemen gelmem gerektiğini, sancılanmazsam da sabah erkenden hastanede olmam gerektiğini söylemişti. Bende doğuma dair hiçbir belirti yoktu. Sabah topkeyün hastaneye gittik, doktorumuz beni apar topar doğumhaneye aldı, annemle kayınvalidem doktorun odasında kaldı , eşimi de işlemleri başlatmak için vezneye gönderdi. Ben ne olduğunu anlayamamıştım bile. Sabah saat 9:00 gibi lavman yaptılar ve hemen suni sancıyı taktılar. Son 2 haftadır zaten 2 cm açılmam vardı. Ben kendimi çok kötü hissetmiştim eşimle annemlerle vedalaşamamıştım bile . Rica minnet vedalaştım kolumda suni sancı ile. Doğumhaneye gelen sezeryan oluyordu, bir tek ben vardım sancı çeken. Bir de bir kadını gözümün önünde kürtaj yapmışlardı. Suni sancının da artan etkisiyle psikolojim iyice yerle bir olmuştu. Hemşireler ebeler karşı odada kısır börek çay keyfi yaparken ne olur bir yudum su verir misiniz diye kaç defa dememe rağmen hayır veremeyiz dediler. Saat ilerledikçe sancı dayanılmaz olmuştu. Saat 4-5 gibi yalvardım ne olur sezeryana alın beni dayanamayacağım demiştim. Bu arada doktorum her saat başı gelip kontrol ediyordu dayan canım diyordu. Açılmam çok yavaştı. Saat 18:30 gibi doktorum son bir kez daha geldi, açılmam 3 cmdi ve bebeğin kalbi dayanamayacak, sezeryan olmalısın deyince yapacak bir şey yoktu. Hemen narkoz ameliyat masası, kolları ayakları bağlama... gözümden bir damla yaş akarken bayıldığımı hatırlıyorum.
Hemen 2 saat sonra 20:30 da ayılmıştım, önce beni sonra da kızımı odaya getirdiler, öyle bir mutluydum ki... sağ salim kavuşmuştuk. İlk emzirmeden sonra doktorum da tavsiyesi ile merdivenleri indim çıktım, koridorda yürüdüm. Sanki hiç sezeryan olmamış gibiydim. Normal doğum olmamıştı ama sezeryanım muhteşem olmuştu. Sonrasında ufak bir acı bile hissetmedim. Bu arada kendim toplam 10 kg almıştım kızım da 3.350 gr 50 cm doğmuştu 38+3 ‘te.
Aradan 4.5 yıl geçmişti ben 2. kez hamileydim. İçimde kalan normal doğum hevesi benim ssvd ile haşır neşir olmama neden olmuştu.
Etrafımda ssvd yapan kimse yoktu. Kulaktan duyma bilgileri olan da , sen kafayı mı yedin, ölürsün, dikişlerin patlar, bir tanıdık sakat kaldı ... vb bir sürü kötü şeyler söylemişti. Kulağımı tıkamıştım hepsine.
İnternette araştırmalarım sonu canım biricik dünya iyisi doktorum BELGİN HARZADIN ve canım ebem ELİF POLAT DEMİRÖZ ile karşılaştım. İlk olarak 24. Haftamda bir ön muayane için gitmiştim. Belgin hanım muayene sonrası normal doğum yapabileceğimi, şimdilik bir sorun olmadığını belirtmişti. Ama doğumdan önce mutlaka Elif ebenin eğitimine katılmam gerektiğini belirtti. Elif ebem eğitimde bomba gibiydi. Anne ve babalar olarak katılmıştık( 30. Haftadan önce mutlaka almanız gereken bir eğitim ) . Meğer doğumla alakalı hiçbir şey bilmiyormuşum. Meğer nişan gelince hemen ertesi gün değil, doğum 10 gün içinde olabilirmiş. Bunu duyan ben ve eşim moralmen çöktük ve ilk kızımda yaşadıklarımız aklımıza geldi. Neden daha önce Belgin hanım ve Elif hanımla karşılaşmadık diye söylendik durduk. 34. Haftaya kadar bana yakın olan başakşehir tıp merkezinde Mukader Tayhan hanıma gittim. Kendisi dünya tatlısı birisidir. Bulunduğu tıp merkezi ssvd için elverişli değildi ama kendisi ssvd konusunda beni hep destekledi.34. Haftada ise Belgin hanımla sıkı takibe başladık. Her 2 haftada 1 kez muayeneye gidiyorduk. Ben yine gayet iyiydim hamileliğim boyunca 8 kg aldım, bebeğim de gayet iyiydi. 40. Haftayı doldurduk artık sabırsızlanıyordum. Doktorum genelde ssvd yapanların acaba bu sefer de sezeryan mı olacak yoksa normal mi endişesine kapılıp kendimizi vesveseye verdiğimizi doğumu geciktirebildiğimizi bu nedenle gayet sakin ve rahat olmam gerektiğini söylemişti.
Ben ise hergün merdiven çıkıp yürüyüş yapıyordum, ev temizliği tam gaz devamdı :) , hurma , ananas yiyip, böğürtlen yaprağı çayı içiyordum rahim açılsın diye, Elif ebenin dediği hareketleri yapıyordum. 41. Haftam dolmuştu. Cuma akşamı nişanım gelmişti. Cumartesi günü Belgin hanımın son muayenesinde açılmam 2 cm di. Çok yakın zamanda doğumun olabileceğini söylemişti. Pazar günü eşimle artık bu iş bugün bitecek dercesine kendimizi yollara vurduk. Yürüdük, merdiven çıktık... En sevdiğimiz yemeği yedik, gezdik tozduk, ananas suyu içtim en tazesinden. Bu arada karnıma bir şeyler oluyordu ama ne olduğunu anlamamıştım bile. Belgin hanım da arayıp soruyordu durumumu ben de anlatmaya çalışıyordum. Neyse akşam saat 9 gibi eve giderken eşim hadi gel bi nst çektirelim dedi. Nst te sancı çıktı ben şok
Suni sancının nasıl berbat bir şey olduğunu bilen ben normal sancıyı bilmiyordum. Meğer normal sancı suninin onda biriymiş. Nst sonucumu Belgin hanıma yolladım, bu gece hastaneye yatmam gerektiğini , sancılarımın düzensiz olduğunu söyledi. 41 haftadır bu anı bekleyen ben birden donakaldım. Aklımdaki tek şey büyük kızımdı. Eve gittik ona sarıldım, ağladım, duş aldım, son hazırlıkları yapıp kızımı ananesi ve babannesine emanet ederek eşimle evden çıktık. Bu arada Elif ebe de beni aradı hastaneye gittiğini beni beklediğini söyledi. Hastaneye giriş yapıp sancı odasına geçtik.
Saat tam 01:00 dı. Açılmam 3-4 cmdi, inanamıştım. Elif ebe, ben ve eşim beraber hareketleri ve meme ucu masajı yapıyorduk, ara ara sancılar geliyordu. Elif abla sen şimdi acıkmışsındır sana bir şeyler söyleyim ye iç tamam mı dedi. Halbuki büyük kızımda bir damla su bile vermemişlerdi... Saat 02.00 açılmam 5-6 cm. Sancılar yavaşça artmıştı. Elif ebe beni duşa soktu, 50 dak boyunca pilates topu üzerinde sıcak suyun altında en sevdiğim şarkılarla zamanımı geçirdim, sancıları hissetmiyordum bile. Saat 03.00 açılmam 7-8. Cm . Ben inanamıyordum , Elif abla şaka yapıyorsun diyordum kadıncağız gülerek yemin ediyordu 7-8 cm olduğuna.
Suyumu patlattı artık son saatlere girmiştik. Canım doktorum belgin hanım da gelmişti yanıma. Sürekli elimi tutuyorlardı, saçımı okşuyorlardı, Allahım ne güzel insanlardı.
Saat 04.00 açılmam 8-9 cm. Elif ebe ile hareketlere ve masaja devam ediyorduk. Eğitimi çok iyi dinlediğimi hareketleri çok iyi yapıp dalgaları çok güzel karşıladığımı söylemişti Elif abla. Saat 05:20 gibi artık doğumhaneye gitme vakti gelmişti. Eşimle vedalaştım. Çatala yattım. Yanımda birbirinden güzel insanlar vardı. Hadi dedikçe ıkınıyordum, sancı geldikçe ıkınıyordum. Bebeğimiz 2 gün önce en son 3.450 gr çıkmıştı. O kadar ıkınmama rağmen gelemiyordu kızım. Belgin hanım bebek beklediğimizden daha kilolu geliyor dedi . Çatala tutunmak bana iyi gelmiyordu. Elif abla ve hemşireler ne olur bizden asıl ha gayret dediler, sağ elimle elif ablayı sol elimle hemşireyi nerden tuttuysam asıldım belgin hocama baktım hadii nolur en son gücünle ıkın dedi , o an nefessiz ıkındım ve bitti. Belgin hocamın gözlerine bakmam yeterliydi sanki. Kızım doğmuştu kucağımdaydı, ben inanamıyordum.
Kızımı muayene ederlerken elif abla ve belgin hanım dikişlerimi yaptılar. Sonrasında hemşire ve yardımcı beni temizledi hele biri saçını tarayım dur düzelteyim üstünü başını deyip beni seviyordu böyle bir sevgi özveri olamaz ya....
Odaya gittim kızım da geldi hemen emzirdim. Her şey 5-6 saat içinde olmuştu. Eşimle inanamıyorduk. Ben 41+1 de kızımı 3810 gr ağırlığında, 51 cm uzunluğunda kucağıma almıştım.
Dikişlerim biraz acıyordu ama ben ssvd yapmıştım. Ölürsün diyen herkesi arayıp bakın ölmedim diyesim vardı.
Gün içinde Elif abla ve Belgin hanım gelip beni kontrol ettiler. Bu arada doğumumu Memorial Bahçelievlerde yaptım. Hizmet ve ilgi kusursuzdu. Özellikle doğumhanedeki hemşireler yardımcılar ve sonra odaya gelip yıkanmama yardım eden yardımcılar. Sabah odamıza lohusa şerbeti gelmişti buz gibi. Kuaförümüz de vardı. Taburcu olurkenki veda yemeğimiz de çok güzeldi... Daha buraya yazamadığım bir sürü güzel detayları var. Adeta bir rüya gibiydi... hiç bitmesin istiyordum :) Ertesi gün büyük kızımı alıp okula götürdüğümde doğum yaptığıma kimse inanamıştı, o kadar iyiydim ki...
Benim gibi ssvd düşünenlere birkaç önerim var:
Son olarak büyük bir minnet duyduğum doktorum Belgin hanıma ve ebem Elif hanıma çooook teşekkür ediyorum. Elleri öpülesi, güzel kalpli insanlar.
İlk kızımı 2014 senesinde kucağıma aldım. Sorunsuz geçen bir hamilelikti. 38+2 de nişanım geldi doktorumu aradım hemen gelmemi söyledi. Gittiğimde doğumun çok yakın olduğunu, gece sancılanırsam hemen gelmem gerektiğini, sancılanmazsam da sabah erkenden hastanede olmam gerektiğini söylemişti. Bende doğuma dair hiçbir belirti yoktu. Sabah topkeyün hastaneye gittik, doktorumuz beni apar topar doğumhaneye aldı, annemle kayınvalidem doktorun odasında kaldı , eşimi de işlemleri başlatmak için vezneye gönderdi. Ben ne olduğunu anlayamamıştım bile. Sabah saat 9:00 gibi lavman yaptılar ve hemen suni sancıyı taktılar. Son 2 haftadır zaten 2 cm açılmam vardı. Ben kendimi çok kötü hissetmiştim eşimle annemlerle vedalaşamamıştım bile . Rica minnet vedalaştım kolumda suni sancı ile. Doğumhaneye gelen sezeryan oluyordu, bir tek ben vardım sancı çeken. Bir de bir kadını gözümün önünde kürtaj yapmışlardı. Suni sancının da artan etkisiyle psikolojim iyice yerle bir olmuştu. Hemşireler ebeler karşı odada kısır börek çay keyfi yaparken ne olur bir yudum su verir misiniz diye kaç defa dememe rağmen hayır veremeyiz dediler. Saat ilerledikçe sancı dayanılmaz olmuştu. Saat 4-5 gibi yalvardım ne olur sezeryana alın beni dayanamayacağım demiştim. Bu arada doktorum her saat başı gelip kontrol ediyordu dayan canım diyordu. Açılmam çok yavaştı. Saat 18:30 gibi doktorum son bir kez daha geldi, açılmam 3 cmdi ve bebeğin kalbi dayanamayacak, sezeryan olmalısın deyince yapacak bir şey yoktu. Hemen narkoz ameliyat masası, kolları ayakları bağlama... gözümden bir damla yaş akarken bayıldığımı hatırlıyorum.
Hemen 2 saat sonra 20:30 da ayılmıştım, önce beni sonra da kızımı odaya getirdiler, öyle bir mutluydum ki... sağ salim kavuşmuştuk. İlk emzirmeden sonra doktorum da tavsiyesi ile merdivenleri indim çıktım, koridorda yürüdüm. Sanki hiç sezeryan olmamış gibiydim. Normal doğum olmamıştı ama sezeryanım muhteşem olmuştu. Sonrasında ufak bir acı bile hissetmedim. Bu arada kendim toplam 10 kg almıştım kızım da 3.350 gr 50 cm doğmuştu 38+3 ‘te.
Aradan 4.5 yıl geçmişti ben 2. kez hamileydim. İçimde kalan normal doğum hevesi benim ssvd ile haşır neşir olmama neden olmuştu.
Etrafımda ssvd yapan kimse yoktu. Kulaktan duyma bilgileri olan da , sen kafayı mı yedin, ölürsün, dikişlerin patlar, bir tanıdık sakat kaldı ... vb bir sürü kötü şeyler söylemişti. Kulağımı tıkamıştım hepsine.
İnternette araştırmalarım sonu canım biricik dünya iyisi doktorum BELGİN HARZADIN ve canım ebem ELİF POLAT DEMİRÖZ ile karşılaştım. İlk olarak 24. Haftamda bir ön muayane için gitmiştim. Belgin hanım muayene sonrası normal doğum yapabileceğimi, şimdilik bir sorun olmadığını belirtmişti. Ama doğumdan önce mutlaka Elif ebenin eğitimine katılmam gerektiğini belirtti. Elif ebem eğitimde bomba gibiydi. Anne ve babalar olarak katılmıştık( 30. Haftadan önce mutlaka almanız gereken bir eğitim ) . Meğer doğumla alakalı hiçbir şey bilmiyormuşum. Meğer nişan gelince hemen ertesi gün değil, doğum 10 gün içinde olabilirmiş. Bunu duyan ben ve eşim moralmen çöktük ve ilk kızımda yaşadıklarımız aklımıza geldi. Neden daha önce Belgin hanım ve Elif hanımla karşılaşmadık diye söylendik durduk. 34. Haftaya kadar bana yakın olan başakşehir tıp merkezinde Mukader Tayhan hanıma gittim. Kendisi dünya tatlısı birisidir. Bulunduğu tıp merkezi ssvd için elverişli değildi ama kendisi ssvd konusunda beni hep destekledi.34. Haftada ise Belgin hanımla sıkı takibe başladık. Her 2 haftada 1 kez muayeneye gidiyorduk. Ben yine gayet iyiydim hamileliğim boyunca 8 kg aldım, bebeğim de gayet iyiydi. 40. Haftayı doldurduk artık sabırsızlanıyordum. Doktorum genelde ssvd yapanların acaba bu sefer de sezeryan mı olacak yoksa normal mi endişesine kapılıp kendimizi vesveseye verdiğimizi doğumu geciktirebildiğimizi bu nedenle gayet sakin ve rahat olmam gerektiğini söylemişti.
Ben ise hergün merdiven çıkıp yürüyüş yapıyordum, ev temizliği tam gaz devamdı :) , hurma , ananas yiyip, böğürtlen yaprağı çayı içiyordum rahim açılsın diye, Elif ebenin dediği hareketleri yapıyordum. 41. Haftam dolmuştu. Cuma akşamı nişanım gelmişti. Cumartesi günü Belgin hanımın son muayenesinde açılmam 2 cm di. Çok yakın zamanda doğumun olabileceğini söylemişti. Pazar günü eşimle artık bu iş bugün bitecek dercesine kendimizi yollara vurduk. Yürüdük, merdiven çıktık... En sevdiğimiz yemeği yedik, gezdik tozduk, ananas suyu içtim en tazesinden. Bu arada karnıma bir şeyler oluyordu ama ne olduğunu anlamamıştım bile. Belgin hanım da arayıp soruyordu durumumu ben de anlatmaya çalışıyordum. Neyse akşam saat 9 gibi eve giderken eşim hadi gel bi nst çektirelim dedi. Nst te sancı çıktı ben şok
Suni sancının nasıl berbat bir şey olduğunu bilen ben normal sancıyı bilmiyordum. Meğer normal sancı suninin onda biriymiş. Nst sonucumu Belgin hanıma yolladım, bu gece hastaneye yatmam gerektiğini , sancılarımın düzensiz olduğunu söyledi. 41 haftadır bu anı bekleyen ben birden donakaldım. Aklımdaki tek şey büyük kızımdı. Eve gittik ona sarıldım, ağladım, duş aldım, son hazırlıkları yapıp kızımı ananesi ve babannesine emanet ederek eşimle evden çıktık. Bu arada Elif ebe de beni aradı hastaneye gittiğini beni beklediğini söyledi. Hastaneye giriş yapıp sancı odasına geçtik.
Saat tam 01:00 dı. Açılmam 3-4 cmdi, inanamıştım. Elif ebe, ben ve eşim beraber hareketleri ve meme ucu masajı yapıyorduk, ara ara sancılar geliyordu. Elif abla sen şimdi acıkmışsındır sana bir şeyler söyleyim ye iç tamam mı dedi. Halbuki büyük kızımda bir damla su bile vermemişlerdi... Saat 02.00 açılmam 5-6 cm. Sancılar yavaşça artmıştı. Elif ebe beni duşa soktu, 50 dak boyunca pilates topu üzerinde sıcak suyun altında en sevdiğim şarkılarla zamanımı geçirdim, sancıları hissetmiyordum bile. Saat 03.00 açılmam 7-8. Cm . Ben inanamıyordum , Elif abla şaka yapıyorsun diyordum kadıncağız gülerek yemin ediyordu 7-8 cm olduğuna.
Suyumu patlattı artık son saatlere girmiştik. Canım doktorum belgin hanım da gelmişti yanıma. Sürekli elimi tutuyorlardı, saçımı okşuyorlardı, Allahım ne güzel insanlardı.
Saat 04.00 açılmam 8-9 cm. Elif ebe ile hareketlere ve masaja devam ediyorduk. Eğitimi çok iyi dinlediğimi hareketleri çok iyi yapıp dalgaları çok güzel karşıladığımı söylemişti Elif abla. Saat 05:20 gibi artık doğumhaneye gitme vakti gelmişti. Eşimle vedalaştım. Çatala yattım. Yanımda birbirinden güzel insanlar vardı. Hadi dedikçe ıkınıyordum, sancı geldikçe ıkınıyordum. Bebeğimiz 2 gün önce en son 3.450 gr çıkmıştı. O kadar ıkınmama rağmen gelemiyordu kızım. Belgin hanım bebek beklediğimizden daha kilolu geliyor dedi . Çatala tutunmak bana iyi gelmiyordu. Elif abla ve hemşireler ne olur bizden asıl ha gayret dediler, sağ elimle elif ablayı sol elimle hemşireyi nerden tuttuysam asıldım belgin hocama baktım hadii nolur en son gücünle ıkın dedi , o an nefessiz ıkındım ve bitti. Belgin hocamın gözlerine bakmam yeterliydi sanki. Kızım doğmuştu kucağımdaydı, ben inanamıyordum.
Kızımı muayene ederlerken elif abla ve belgin hanım dikişlerimi yaptılar. Sonrasında hemşire ve yardımcı beni temizledi hele biri saçını tarayım dur düzelteyim üstünü başını deyip beni seviyordu böyle bir sevgi özveri olamaz ya....
Odaya gittim kızım da geldi hemen emzirdim. Her şey 5-6 saat içinde olmuştu. Eşimle inanamıyorduk. Ben 41+1 de kızımı 3810 gr ağırlığında, 51 cm uzunluğunda kucağıma almıştım.
Dikişlerim biraz acıyordu ama ben ssvd yapmıştım. Ölürsün diyen herkesi arayıp bakın ölmedim diyesim vardı.
Gün içinde Elif abla ve Belgin hanım gelip beni kontrol ettiler. Bu arada doğumumu Memorial Bahçelievlerde yaptım. Hizmet ve ilgi kusursuzdu. Özellikle doğumhanedeki hemşireler yardımcılar ve sonra odaya gelip yıkanmama yardım eden yardımcılar. Sabah odamıza lohusa şerbeti gelmişti buz gibi. Kuaförümüz de vardı. Taburcu olurkenki veda yemeğimiz de çok güzeldi... Daha buraya yazamadığım bir sürü güzel detayları var. Adeta bir rüya gibiydi... hiç bitmesin istiyordum :) Ertesi gün büyük kızımı alıp okula götürdüğümde doğum yaptığıma kimse inanamıştı, o kadar iyiydim ki...
Benim gibi ssvd düşünenlere birkaç önerim var:
- öncelikle inanın
- Ssvd yapacağınızı kimseye söylemeyin
- Kötü düşüncelere kulak tıkayın
- Doğum eğitimine karı koca olarak gidin
- Ebenizin doktorunuzun dediği hareketleri hep yapın
- 9 ay boyunca hep hareketli olun, her işinizi kendiniz yapın
- Doğuma sadece eşinizle gidin,başka kimse olmasın.
- Çok kilo almamaya dikkat edin
- Doktorunuza güvenin
- Eşinize güvenin
- Kendinize güvenin
- Bu muhteşem anın tadını çıkarın
Son olarak büyük bir minnet duyduğum doktorum Belgin hanıma ve ebem Elif hanıma çooook teşekkür ediyorum. Elleri öpülesi, güzel kalpli insanlar.