- 13 Mart 2012
- 331
- 4
- Konu Sahibi beybibeybi
- #1
27.01.2014 38 + 3 günlük hamileyim sabah saat 09:00 doktor kontrolüm vardı. kendimi o kadar halsiz yorgun hissediyorum ki hiç bişey yapcak dermanım yok. tüm hamileliğim boyunca her doktor kontrolüme kaynanam ve kayımpederim eşimle birlikte gittik onlarda benim kadar heycanlılardı. bir gün önce kayınvalıdem ben gelesem olur mu dedi olmaz doğurcam dedim :) geldiler akşamdan sabah kalktık gidicez doğum çantamı bile çıkarttım hani olur ya bişey olur doğum başlar falan diye dedim ki anne bişey olursa bunları burnları getirirsiniz hastaneye neyse gittik. kontrol yapıldı nst ye bağlandım çok az sancı var ama doğum başlamaz dedi doktorumuz bir hafta sonraya randevu verdi ve eve gönderdi :) akşama kadar uyudum aksam kayınvalidemler gitti belim ağrıyordu hep saat 21:00 gibi eşim belime maşaj yaptı sonrasında ayağa kalktığımda çok fena bi sancıyla çığlık attım. sonra geçince yattım salonda uyudum. eşim gece yarısı yatmaya giderken hadi kalk yatağımıza yatalım dedi ve yattık. son zamanlarda çok fazla akıntı sorunu yaşıyordum yatar yatmaz yine akıntı geldi sandım ve banyoya gittim ama gelen akıntı değildi oğluşumun suyu gelmişti :) hemen eşime seslendim oda hemen uyumuş bide ona sinirlendim :)
yatak odasının kapısı kapalı oluyor biz yatarken ben banyoya gidince yarım açık bırakmışım seslenişime irkilip uyanmış kapıyı açık görünce uyku sersemliğiyle acaba eve hırsız mı girdi deyip kafayı kaldırıp notebookuna bakmış. biz geceleri yatmadan hep ya radyo dinleriz ya film izleriz yada sevdiğimiz dizilerin tekrar bölümlerini izleriz o yüzden notebook her akşam yatak odamızda durur :) kendisi kumam olur :)
neyse tekrar seslendiğimde bu sefer ben olduğumu anlamış yanındada görmeyince kalkıp geldi. dedim ki ahmet suyum geliyo annemleri ara. hemen üstümü değiştirdim ahmet uyanana kadar kendi taksi mi bile kendim çağırdım :) ahmet hemen hastane çantalarını aldı durak yakın olduğu için ben ceketimi giyene kadar taksi geldi.güle oynaya dua ede ede çıktım evden
doğum yapacağım hastaneyle ev arası 10 dk. hemen hastaneye vardık. beni hemen doğum servisine aldılar. ebe hemen muayene etti evet suyun geliyor ama açılman 1 cm dedi. bekledik saat gecenin ikisiydi nst eşliğinde sabahı ettik ama bende ne sancı var ne bişey eşim kayınvalidemler falan resimler çekiliyoruz gülüşüyoruz oğlumuz geliyor diye seviniyoruz. sabah 9 da doktorum geldi oda muayene etti veeeee açılma 1,5 cm sancı yok suni sancı verelim :) bana kahvaltı vermemişlerdi doktorum hemen kahvaltı yap sonra başlayalım dedi hemen yemeğimi yedim makyajımı yaptım saçımı başımı düzelttim hazırdım artık zaten dağılcaktım birazdan ama beklediğim gibi değildi :) suni sancı verilmeye başladı. hafif hafif belimden geliyordu ama ne ağrı hissediyordum ne acı ama çok fena ateş basıyordu elime bişey geçti butun sancı boyunca onu sallayıp kendimi serinlettim :)
sonra nst de sancılar 99lara çıkmaya başladı 1 dk içinde ama ben hala gülüyor şakalaşıyor bi yandan da çok sıcak deyip kendimi yelliyordum :) ebeler bile şaşırdı halime 2 saat içinde 3 defa daha muayene edildim ama açıklık hala aynı ilerlemiyordu
meğer bebeğimin başı pelvis kemiğine dayanmış kanala girmiyormu çok üzüldüm 2 2,5 saat suni sancıdan sonra açılma olmuyor bebek kanala girmiyor ve suyumda artık iyice azaldı diye doktorum sezeryene karar verdi. kendim okadar çok hazırlamıştım ki normal doğum için sezeryen dediklerinde başladım ağlamaya ama oğlumun ve benım sağlığım için ne gerekiyorsa yapılacaktı. hazırladılar benı suni sancıyı çıkarttılar. sedyeye aldılar eşimle ailemle vedalaştım. eşime hakkını helal et dediğimde yüzünde daha önce görmediğim bir ifade vardı. o kadar korkuyordum kı çeneme vurmuştu ameliyathaneye girer girmez lütfen benimle sohbet edin yoksa yapamıcam dedim. eşimle kaçarak evlenmiştik bir sürü macera yaşamıştık hemen hemen herşeyi anlatmıştım. veee epidural iğnem yapıldı artık bacaklarımı hissetmiyordum. sonra doktorum geldi şarkı söyleyerek entarisi dım dım yar falan gülüştük :) ve başladı. beş dk sonra oğlum geldi. temizleyip yanıma getirdiler öpüştük koklaştık resimlerimiz çekildi o anı hiç bişeye değişmem önce oğlumu sonra beni çıkarttılar ameliyathaneden oğlumu götürdüklerinden sonra hiç bişey hatırlamıyorum sanırım artık çenemden bıkıp beni uyuttular 
odaya indiğimde herkes beni bekliyordu. çok üşüyordum tir tir titriyordum ama oğlumu göğüsüme koydukları an bütün vücudum sıcacık oluverdi. Babası gözlü nur topu gibi bi oğlum vardı çok şükür ki ikimizde sağlıklıydık. şimdi oğlum 5 günlük tam bi canavar allah herkesi evladına sağ sağlim kavuştursun 
buda o eşsiz anin ölümsüzleşen hali
yatak odasının kapısı kapalı oluyor biz yatarken ben banyoya gidince yarım açık bırakmışım seslenişime irkilip uyanmış kapıyı açık görünce uyku sersemliğiyle acaba eve hırsız mı girdi deyip kafayı kaldırıp notebookuna bakmış. biz geceleri yatmadan hep ya radyo dinleriz ya film izleriz yada sevdiğimiz dizilerin tekrar bölümlerini izleriz o yüzden notebook her akşam yatak odamızda durur :) kendisi kumam olur :)
neyse tekrar seslendiğimde bu sefer ben olduğumu anlamış yanındada görmeyince kalkıp geldi. dedim ki ahmet suyum geliyo annemleri ara. hemen üstümü değiştirdim ahmet uyanana kadar kendi taksi mi bile kendim çağırdım :) ahmet hemen hastane çantalarını aldı durak yakın olduğu için ben ceketimi giyene kadar taksi geldi.güle oynaya dua ede ede çıktım evden
doğum yapacağım hastaneyle ev arası 10 dk. hemen hastaneye vardık. beni hemen doğum servisine aldılar. ebe hemen muayene etti evet suyun geliyor ama açılman 1 cm dedi. bekledik saat gecenin ikisiydi nst eşliğinde sabahı ettik ama bende ne sancı var ne bişey eşim kayınvalidemler falan resimler çekiliyoruz gülüşüyoruz oğlumuz geliyor diye seviniyoruz. sabah 9 da doktorum geldi oda muayene etti veeeee açılma 1,5 cm sancı yok suni sancı verelim :) bana kahvaltı vermemişlerdi doktorum hemen kahvaltı yap sonra başlayalım dedi hemen yemeğimi yedim makyajımı yaptım saçımı başımı düzelttim hazırdım artık zaten dağılcaktım birazdan ama beklediğim gibi değildi :) suni sancı verilmeye başladı. hafif hafif belimden geliyordu ama ne ağrı hissediyordum ne acı ama çok fena ateş basıyordu elime bişey geçti butun sancı boyunca onu sallayıp kendimi serinlettim :)
sonra nst de sancılar 99lara çıkmaya başladı 1 dk içinde ama ben hala gülüyor şakalaşıyor bi yandan da çok sıcak deyip kendimi yelliyordum :) ebeler bile şaşırdı halime 2 saat içinde 3 defa daha muayene edildim ama açıklık hala aynı ilerlemiyordu
meğer bebeğimin başı pelvis kemiğine dayanmış kanala girmiyormu
çok üzüldüm 2 2,5 saat suni sancıdan sonra açılma olmuyor bebek kanala girmiyor ve suyumda artık iyice azaldı diye doktorum sezeryene karar verdi. kendim okadar çok hazırlamıştım ki normal doğum için sezeryen dediklerinde başladım ağlamaya ama oğlumun ve benım sağlığım için ne gerekiyorsa yapılacaktı. hazırladılar benı suni sancıyı çıkarttılar. sedyeye aldılar eşimle ailemle vedalaştım. eşime hakkını helal et dediğimde yüzünde daha önce görmediğim bir ifade vardı. o kadar korkuyordum kı çeneme vurmuştu ameliyathaneye girer girmez lütfen benimle sohbet edin yoksa yapamıcam dedim. eşimle kaçarak evlenmiştik bir sürü macera yaşamıştık hemen hemen herşeyi anlatmıştım. veee epidural iğnem yapıldı artık bacaklarımı hissetmiyordum. sonra doktorum geldi şarkı söyleyerek entarisi dım dım yar falan gülüştük :) ve başladı. beş dk sonra oğlum geldi. temizleyip yanıma getirdiler öpüştük koklaştık resimlerimiz çekildi o anı hiç bişeye değişmem önce oğlumu sonra beni çıkarttılar ameliyathaneden oğlumu götürdüklerinden sonra hiç bişey hatırlamıyorum sanırım artık çenemden bıkıp beni uyuttular odaya indiğimde herkes beni bekliyordu. çok üşüyordum tir tir titriyordum ama oğlumu göğüsüme koydukları an bütün vücudum sıcacık oluverdi. Babası gözlü nur topu gibi bi oğlum vardı çok şükür ki ikimizde sağlıklıydık. şimdi oğlum 5 günlük tam bi canavar allah herkesi evladına sağ sağlim kavuştursun buda o eşsiz anin ölümsüzleşen hali
