Eskiden çok ağalayan zırlayan bir yapım vardı biri bişey dedi mi o anda kim olursa olsun ağlardım ,sınav sonucuna , ıvıra zıvıra yani . Kalbim kırlıdımı da ağlardım ama son bir kaç senedir sadece benim için anlamı olan şeyler için ağlarım sevdiklerimden ayrıldığımda , ya da hüzünlü bir şeyler izlediğimde ama yanlızken . Başkalarının yanında içime atarım sadece gözlerim biraz dolar o kadar .
Şimdi düşünüyorum da bir insanın göz yaşı o kadar değerliymiş ki ıvır zıvır herşeye akıtmaya değmezmiş.