valla canım k.valideme hakkımda konuştuğunu duyana kadar ben de farkında değildim. ortamlarda bana batırmak için çıkardığı tırnaklarını hiç farketmiyordum. çünkü söyledikleriyle kendimi özdeşleştirmiyordum, dolayısıyla da üstüme hiç alınmıyordum. başkaları için konuşuyor sanıyordum. yadırgıyordum ama yorum da yapmıyordum. saf mıyım neyim? :))
nişanlım da galiba farkında değil. farkında olsa da renk vermiyor. çünkü duyduklarımı ona hiç aktarmadım canım. aktarmaya da niyetim yok. ne kendi ailemden, ne onun ailesinden kimseyi aramıza sokmayı düşünmüyorum. tabi ki bu densizliklerinin dozunu arttırırsa, benim de laf sokmak değil ama herkesin yanında had bildirmeye yönelik sözlerim olur. karşılıklı laf sokma ilişkileri laçkalaştırıyor diye düşünüyorum. insanlarla olan iletişimlerimde genelde çok sabırlıyımdır, ama canımı çok yakarlarsa eğmeden bükmeden lafı olduğu gibi söylerim. uzatmadan öyle tatlı tatlı da bakarak değil, bir kaç cümleyle gözlerimden de ateş çıkar :))bu huyumun zararını şu ana kadar görmedim. ama evlilik galiba çok farklı bir kurum, o kurumda işe yarar mı bilmiyorum. yaşayarak göreceğim :)