kızlar henüz nişanlıyım. nişanlımın annesi, babası ve abisiyle hiç bir sorunum yok. gayet saygılı, özenli bir ilişkimiz var. sorun görümcem
kendisi 18 yaşında ailesinin onayı olmadan evlenmiş. tabi ki evlendiği zaman ne eşinin ne ailesinin hazırlıkları da yokmuş. k.valide yanında 3 yıl yaşamış. onu anlıyorum bu zor olsa gerek. biz nişanlandıktan hemen sonra bana surat asmaya, ailesine de kapris yapmaya başladı. sebebi de bana yapılanlar. gerçi öyle klasik nişan gibi olmadı. kimse kimseye bohça yapmadı, sadece nişanlım günlük bir set taktı, bir de alyanslar. bu bizim ortak kararımızdı. buna rağmen görümcem bir toplumda sürekli olarak bazılar çok şanslı, bir dediği iki olmuyor. elin oğlunu maymuna çevirip parmağında oynatıyor deyip laf atıyor. önceleri lafların bana geldiğini hiç anlamıyordum. anlamadığım için de tepki vermiyordum. ama en son görüşmede annesinin mutfakta kızım bak gelin kızın üzerine çok gidiyorsun, senin nasibin öyleyse zeynep'in suçu ne ayıp ediyorsun dediğini duydum. görümcem de hiç bir şeyi beğenmiyor şımarığın teki tabi sıkıntı ne bilmiyor falan dedi. ne beğenmeme durumu var ne başka bişey zaten ikimiz birikimimzle bir şeyler yapmaya çalıştık. aileler de katkıda bulundular sağ olsunlar. ama hiç bir şekilde onu isterim bunu istemem diye laf olmadı. belli miktar para verdi nişanlımın ailesi daha paraya dokunmadık bankada duruyor. ama k.validem sağ olsun el işleri örmüş, tarzım olmadığı halde teşekkür ederek aldım. en azından o geldiğinde kullanmayı düşünüyorum. buna rağmen neden bana diş biliyor anlamıyorum( nasıl konuşacağımı şaşırdım. insan karşısındakinin duygularını bi,le bile de sıcak olamıyor ki. kendimi sevdirmek gibi özel bir çabaya da giremem karakterime ters. olduğum gibiyim, doğalım. bu hep böyle mi gider sizce? böyle giderse çok sıkıcı. bir araya gelmek bile kabus olur ( fikirlerinizi, önerilerinizi bekliyorum kızlar.
kendisi 18 yaşında ailesinin onayı olmadan evlenmiş. tabi ki evlendiği zaman ne eşinin ne ailesinin hazırlıkları da yokmuş. k.valide yanında 3 yıl yaşamış. onu anlıyorum bu zor olsa gerek. biz nişanlandıktan hemen sonra bana surat asmaya, ailesine de kapris yapmaya başladı. sebebi de bana yapılanlar. gerçi öyle klasik nişan gibi olmadı. kimse kimseye bohça yapmadı, sadece nişanlım günlük bir set taktı, bir de alyanslar. bu bizim ortak kararımızdı. buna rağmen görümcem bir toplumda sürekli olarak bazılar çok şanslı, bir dediği iki olmuyor. elin oğlunu maymuna çevirip parmağında oynatıyor deyip laf atıyor. önceleri lafların bana geldiğini hiç anlamıyordum. anlamadığım için de tepki vermiyordum. ama en son görüşmede annesinin mutfakta kızım bak gelin kızın üzerine çok gidiyorsun, senin nasibin öyleyse zeynep'in suçu ne ayıp ediyorsun dediğini duydum. görümcem de hiç bir şeyi beğenmiyor şımarığın teki tabi sıkıntı ne bilmiyor falan dedi. ne beğenmeme durumu var ne başka bişey zaten ikimiz birikimimzle bir şeyler yapmaya çalıştık. aileler de katkıda bulundular sağ olsunlar. ama hiç bir şekilde onu isterim bunu istemem diye laf olmadı. belli miktar para verdi nişanlımın ailesi daha paraya dokunmadık bankada duruyor. ama k.validem sağ olsun el işleri örmüş, tarzım olmadığı halde teşekkür ederek aldım. en azından o geldiğinde kullanmayı düşünüyorum. buna rağmen neden bana diş biliyor anlamıyorum( nasıl konuşacağımı şaşırdım. insan karşısındakinin duygularını bi,le bile de sıcak olamıyor ki. kendimi sevdirmek gibi özel bir çabaya da giremem karakterime ters. olduğum gibiyim, doğalım. bu hep böyle mi gider sizce? böyle giderse çok sıkıcı. bir araya gelmek bile kabus olur ( fikirlerinizi, önerilerinizi bekliyorum kızlar. Son düzenleme:
