- 24 Ocak 2021
- 11.195
- 25.194
Hepsini kov bacım laf anlatma , anlamazlar...
Hepsini kov bacım laf anlatma , anlamazlar...Merhabalar
Ben yeni anne oldum, 7 günlük bir bebeğim var. Eşimin ailesi ile aynı sokakta oturuyoruz, annesi babası, 2 kız kardeşi ve bir erkek kardeşi.
Benim ailem şehir dışındalar doğum için geldiler babam bugün geri döndü annem hâlâ yanımda..
Benim sorunum şu şekilde;
1 haftadır evde yemekleri annem ve babam yapıyor, temizliği çamaşırı annem yıkıyor, inanmazsınız sofrayı kurup kaldırıp yıkaması boşaltması çay servisi her şey benim ailemdeydi.
Büyük görümcem 2 gün hastanede benimle kaldı. Küçük görümcem 2 gün evde yanımda kalıp bebeğe bakıp gece beni uyuttu.
Ama yanımda kalıp beni uyutup bebekle ilgilenmek dişinda başka bir bardağa tabağa ütüye ellerini sürmediler.
Bugün babam gitti, evde görümceler yoktu, annem de yemek hazırlayayım mı diye sormuştu ben de yok anne sen dınlen ben hazırlarım dedim, ve eşimle birlikte hazır olan yemekleri ısıttık yoğurt salata koyduk annemi çağırdık.
yemek esnasında eşimin suratı sirke satıyor. Bu arada yemeği yaparken de " İş başa düştü " Gibi bir cümle kullandı.
Sonra ben neyin var senin diye sordum bişiy yok dedi. Ama ben hissediyorum yani içten içe var bir şey ama söylemiyor. Sonra ben buna sinirlendim, kendi ailesi kardeşleri burdayken güleryüz benim annemle yalnız kalınca neden suratın ekşiyor? Diye düşünüyorum içimden.
Sonra havada bir gerginlik var, görümceler geldi, salona bebeğin başına geçip oturdular. Bu sırada bebekten hırıltı geldiğini farketmişler , eşim de geldi sen biliyor musun dedi evet dedim bugün burnu tıkandı, sonra biz bir yerden benim suratım düştüğü için gerildik, bana " Benimle tartışmak istemezsin" Falan dedi ben de neye tehdit ediyorsun söyle açık açık falan dedim, neyse ben bir hışımla salona gittim bebeği görümcelerin ortasından aldım, bunlar yüzümden gergin olduğumu anlayıp bir şey mi oldu, ne oldu bir sorun mu var diye sordular, ben de "yok bir şey " Dedim çocuğu emzircem dedim odama geçtim, peşimden geldiler, bir şey olmuş, noldu, noldu noldu daral geldi bana da ben de ters konuştum, sizinle bir alakası yok, eşime sinirlendim diye, hâlâ noldu noldu diyorlar. Ben dr surat yapıyor ordan çıktı kavga dedim en sonunda.
Sonra annem de dedi ki "aman kızım boşver onun huyu öyle sinirleniyor hemen"
Ordan küçük görümce atladı
-amaa siz de huyu öyle falan filan demeyin, arkadan yapılanları görmüyor kimse yaani
falan gibi bir şey dedi. Orda iyice sinirlendim anne sen ne dedin diye sordum tekrar, huyu böyle dedim dedi, " Bu laftan yapılanları görmediğimizi nereden çıkardın?" Dedim. Ben işte bu yüzden konuşmak istemiyorum, dedim. Benim abinizin savunmasını duymaya ihtiyacım yok, onun ağzı var kendi kendini savunabilir, beni de kimse savunmasın onu da savunmasın, ben sinirliyim ve kendimce haklı haksız farketmez kişisel sebeplerim vardır ve bunu dışarıdan biri anlayamaz, ve ben yorum da istemiyorum dedim.
Neymiş eşim benim iş yapmama sinirlenmiş, annem neden uzanmış da ben kalkıp iş yapıyormuşum, olay buymuş yani.
Bu arada bu olaydan önce eşim görümceleri arayıp buraya gelip yemek hazırlayın annesi yorgun demişti ve onlar da biz de yorgunuz gelemeyiz falan demişlerdi,
Ben de dedim eşim sizi aradı, çağırdı yorgunum dediniz siz yoruluyor sunuz da annem yorulamaz mı dedim.
Herkes her şeye yardımcı oluyormuş annemin görevi de mutfakmış onlar benim günlerce uyumama müsade etmişler yardım etmişler annem de yemeği yapacakmış.
Kadın o kadar üzüldü ki resmen gözleri doldu. 20 dk uzandım nereden uzandım neden tartışıyorsunuz ben yapacaktım karı koca mutfakta vakit geçirmek istersiniz belki diye düşündüm dedi.
Ve ben günlerdir herkese teşekkür ediyorum, herkesin neler yaptiğini görüyorum, görmediğimi kim çıkardı bu yorumu neye dayanarak söylüyorsunuz dedim.
Benim en çok sinirimi bozan 22 yaşında evlenmemiş ve çocuğu olmamış biri olarak sürekli bizim tartışmalarımızda bir şekildd her şeyi bilmiş bilmiş konuşması.
Ne olursa olsun sen 22 yaşındasın karşi ndaki kadın 54 ( annem) yaşinda. Bir destur de ya. Nankörlükten bahsediyorsun, sen sadece uyanık kalıp bebeği severken annem o yaşında hizmetçi gibi benim yanımda size de hizmet etti. (3 gün iftara geldiler)
Ve benim salonda onların yanından hışımla bebeği almama takılmamışlar. Neymiş o bebeği öyle alırsam o da noldu diye sorarmış.
Halaları annelerinden daha çok seviyor ya bebeği...
Ben bebeğimi alırken sana mı soracağım?? Senden müsade mi isteyeceğim?
Ve ben lohusayım, sinirli olabilirim gergin olabilirim, her zaman her şeyi alttan alamam değil mi?
Bır bır bır bır olayı anlayıp dinlemeden abisini savunuyorlar, 3 tane kârdeşi, annesi babası var benim ailem normalde il dışında ben tek başıma kaldım. Ben eşimle yaşadığım her tartışmada eşimle aramdaki sorunu çözmeden sana mı anlatacağım, bir de kendimi sana mı açıklayacağım? Bir kişi 6 kişiye savunma mı yapacak? Bırak ya karışma ben gelip senin fikrini sorsam danışsam eyvallah ama sana noluyor??
Uzun oldu biraz ama tüm detaylarıyla anlatmaya çalıştım.
Ben mi abartıyorum lohusa psikolojisi kafayı mı yedim nolur bana akıl verin ya..
Ve bu arada ben her yapılan şeyi farkedip ilfitatlar yapan benim. İnsanların benim için yaptıklarına minnettat olurum, eşime annem yoruldu dediğim kadar, görümcelerim için de her zaman çok ilgilendiler benimle, uykusuz kaldılar, allah razı olsun çok ilgilendiler başka kimse bu kadar ilgilenmez" Tarzında konuşmalar hep yaptım. Yani görümcemin dediği gibi nankörlük yapmadım, herkese teşekkür ettim. Yapılan iyiliği yüzlerime vurmaları da hiç hoşuma gitmedi, hiç bir anlamı kalmadı çünkü..
Çok uzun oldu okuyanlara teşekkür ederim hakkınızı helal edin..
En kısa sürede anneni de diger malları da yolla evine , annene yazık valla, bundan sonra mesaj koy hepsiyle, eşinin de ağzına mıç bir güzel ...Hanımefendi zorunda diye düşündüğümü kim söyledi? Ben bunların hiç birini kendim talep etmedim. Annemden bilmediğim konularda yardım alabilmek amacıyla yardım istedim sadece.
Merhabalar
Ben yeni anne oldum, 7 günlük bir bebeğim var. Eşimin ailesi ile aynı sokakta oturuyoruz, annesi babası, 2 kız kardeşi ve bir erkek kardeşi.
Benim ailem şehir dışındalar doğum için geldiler babam bugün geri döndü annem hâlâ yanımda..
Benim sorunum şu şekilde;
1 haftadır evde yemekleri annem ve babam yapıyor, temizliği çamaşırı annem yıkıyor, inanmazsınız sofrayı kurup kaldırıp yıkaması boşaltması çay servisi her şey benim ailemdeydi.
Büyük görümcem 2 gün hastanede benimle kaldı. Küçük görümcem 2 gün evde yanımda kalıp bebeğe bakıp gece beni uyuttu.
Ama yanımda kalıp beni uyutup bebekle ilgilenmek dişinda başka bir bardağa tabağa ütüye ellerini sürmediler.
Bugün babam gitti, evde görümceler yoktu, annem de yemek hazırlayayım mı diye sormuştu ben de yok anne sen dınlen ben hazırlarım dedim, ve eşimle birlikte hazır olan yemekleri ısıttık yoğurt salata koyduk annemi çağırdık.
yemek esnasında eşimin suratı sirke satıyor. Bu arada yemeği yaparken de " İş başa düştü " Gibi bir cümle kullandı.
Sonra ben neyin var senin diye sordum bişiy yok dedi. Ama ben hissediyorum yani içten içe var bir şey ama söylemiyor. Sonra ben buna sinirlendim, kendi ailesi kardeşleri burdayken güleryüz benim annemle yalnız kalınca neden suratın ekşiyor? Diye düşünüyorum içimden.
Sonra havada bir gerginlik var, görümceler geldi, salona bebeğin başına geçip oturdular. Bu sırada bebekten hırıltı geldiğini farketmişler , eşim de geldi sen biliyor musun dedi evet dedim bugün burnu tıkandı, sonra biz bir yerden benim suratım düştüğü için gerildik, bana " Benimle tartışmak istemezsin" Falan dedi ben de neye tehdit ediyorsun söyle açık açık falan dedim, neyse ben bir hışımla salona gittim bebeği görümcelerin ortasından aldım, bunlar yüzümden gergin olduğumu anlayıp bir şey mi oldu, ne oldu bir sorun mu var diye sordular, ben de "yok bir şey " Dedim çocuğu emzircem dedim odama geçtim, peşimden geldiler, bir şey olmuş, noldu, noldu noldu daral geldi bana da ben de ters konuştum, sizinle bir alakası yok, eşime sinirlendim diye, hâlâ noldu noldu diyorlar. Ben dr surat yapıyor ordan çıktı kavga dedim en sonunda.
Sonra annem de dedi ki "aman kızım boşver onun huyu öyle sinirleniyor hemen"
Ordan küçük görümce atladı
-amaa siz de huyu öyle falan filan demeyin, arkadan yapılanları görmüyor kimse yaani
falan gibi bir şey dedi. Orda iyice sinirlendim anne sen ne dedin diye sordum tekrar, huyu böyle dedim dedi, " Bu laftan yapılanları görmediğimizi nereden çıkardın?" Dedim. Ben işte bu yüzden konuşmak istemiyorum, dedim. Benim abinizin savunmasını duymaya ihtiyacım yok, onun ağzı var kendi kendini savunabilir, beni de kimse savunmasın onu da savunmasın, ben sinirliyim ve kendimce haklı haksız farketmez kişisel sebeplerim vardır ve bunu dışarıdan biri anlayamaz, ve ben yorum da istemiyorum dedim.
Neymiş eşim benim iş yapmama sinirlenmiş, annem neden uzanmış da ben kalkıp iş yapıyormuşum, olay buymuş yani.
Bu arada bu olaydan önce eşim görümceleri arayıp buraya gelip yemek hazırlayın annesi yorgun demişti ve onlar da biz de yorgunuz gelemeyiz falan demişlerdi,
Ben de dedim eşim sizi aradı, çağırdı yorgunum dediniz siz yoruluyor sunuz da annem yorulamaz mı dedim.
Herkes her şeye yardımcı oluyormuş annemin görevi de mutfakmış onlar benim günlerce uyumama müsade etmişler yardım etmişler annem de yemeği yapacakmış.
Kadın o kadar üzüldü ki resmen gözleri doldu. 20 dk uzandım nereden uzandım neden tartışıyorsunuz ben yapacaktım karı koca mutfakta vakit geçirmek istersiniz belki diye düşündüm dedi.
Ve ben günlerdir herkese teşekkür ediyorum, herkesin neler yaptiğini görüyorum, görmediğimi kim çıkardı bu yorumu neye dayanarak söylüyorsunuz dedim.
Benim en çok sinirimi bozan 22 yaşında evlenmemiş ve çocuğu olmamış biri olarak sürekli bizim tartışmalarımızda bir şekildd her şeyi bilmiş bilmiş konuşması.
Ne olursa olsun sen 22 yaşındasın karşi ndaki kadın 54 ( annem) yaşinda. Bir destur de ya. Nankörlükten bahsediyorsun, sen sadece uyanık kalıp bebeği severken annem o yaşında hizmetçi gibi benim yanımda size de hizmet etti. (3 gün iftara geldiler)
Ve benim salonda onların yanından hışımla bebeği almama takılmamışlar. Neymiş o bebeği öyle alırsam o da noldu diye sorarmış.
Halaları annelerinden daha çok seviyor ya bebeği...
Ben bebeğimi alırken sana mı soracağım?? Senden müsade mi isteyeceğim?
Ve ben lohusayım, sinirli olabilirim gergin olabilirim, her zaman her şeyi alttan alamam değil mi?
Bır bır bır bır olayı anlayıp dinlemeden abisini savunuyorlar, 3 tane kârdeşi, annesi babası var benim ailem normalde il dışında ben tek başıma kaldım. Ben eşimle yaşadığım her tartışmada eşimle aramdaki sorunu çözmeden sana mı anlatacağım, bir de kendimi sana mı açıklayacağım? Bir kişi 6 kişiye savunma mı yapacak? Bırak ya karışma ben gelip senin fikrini sorsam danışsam eyvallah ama sana noluyor??
Uzun oldu biraz ama tüm detaylarıyla anlatmaya çalıştım.
Ben mi abartıyorum lohusa psikolojisi kafayı mı yedim nolur bana akıl verin ya..
Ve bu arada ben her yapılan şeyi farkedip ilfitatlar yapan benim. İnsanların benim için yaptıklarına minnettat olurum, eşime annem yoruldu dediğim kadar, görümcelerim için de her zaman çok ilgilendiler benimle, uykusuz kaldılar, allah razı olsun çok ilgilendiler başka kimse bu kadar ilgilenmez" Tarzında konuşmalar hep yaptım. Yani görümcemin dediği gibi nankörlük yapmadım, herkese teşekkür ettim. Yapılan iyiliği yüzlerime vurmaları da hiç hoşuma gitmedi, hiç bir anlamı kalmadı çünkü..
Çok uzun oldu okuyanlara teşekkür ederim hakkınızı helal edin..
Bisey diyecem tam anlayamadım 22 yaşında olan kocanız mı ?Merhabalar
Ben yeni anne oldum, 7 günlük bir bebeğim var. Eşimin ailesi ile aynı sokakta oturuyoruz, annesi babası, 2 kız kardeşi ve bir erkek kardeşi.
Benim ailem şehir dışındalar doğum için geldiler babam bugün geri döndü annem hâlâ yanımda..
Benim sorunum şu şekilde;
1 haftadır evde yemekleri annem ve babam yapıyor, temizliği çamaşırı annem yıkıyor, inanmazsınız sofrayı kurup kaldırıp yıkaması boşaltması çay servisi her şey benim ailemdeydi.
Büyük görümcem 2 gün hastanede benimle kaldı. Küçük görümcem 2 gün evde yanımda kalıp bebeğe bakıp gece beni uyuttu.
Ama yanımda kalıp beni uyutup bebekle ilgilenmek dişinda başka bir bardağa tabağa ütüye ellerini sürmediler.
Bugün babam gitti, evde görümceler yoktu, annem de yemek hazırlayayım mı diye sormuştu ben de yok anne sen dınlen ben hazırlarım dedim, ve eşimle birlikte hazır olan yemekleri ısıttık yoğurt salata koyduk annemi çağırdık.
yemek esnasında eşimin suratı sirke satıyor. Bu arada yemeği yaparken de " İş başa düştü " Gibi bir cümle kullandı.
Sonra ben neyin var senin diye sordum bişiy yok dedi. Ama ben hissediyorum yani içten içe var bir şey ama söylemiyor. Sonra ben buna sinirlendim, kendi ailesi kardeşleri burdayken güleryüz benim annemle yalnız kalınca neden suratın ekşiyor? Diye düşünüyorum içimden.
Sonra havada bir gerginlik var, görümceler geldi, salona bebeğin başına geçip oturdular. Bu sırada bebekten hırıltı geldiğini farketmişler , eşim de geldi sen biliyor musun dedi evet dedim bugün burnu tıkandı, sonra biz bir yerden benim suratım düştüğü için gerildik, bana " Benimle tartışmak istemezsin" Falan dedi ben de neye tehdit ediyorsun söyle açık açık falan dedim, neyse ben bir hışımla salona gittim bebeği görümcelerin ortasından aldım, bunlar yüzümden gergin olduğumu anlayıp bir şey mi oldu, ne oldu bir sorun mu var diye sordular, ben de "yok bir şey " Dedim çocuğu emzircem dedim odama geçtim, peşimden geldiler, bir şey olmuş, noldu, noldu noldu daral geldi bana da ben de ters konuştum, sizinle bir alakası yok, eşime sinirlendim diye, hâlâ noldu noldu diyorlar. Ben dr surat yapıyor ordan çıktı kavga dedim en sonunda.
Sonra annem de dedi ki "aman kızım boşver onun huyu öyle sinirleniyor hemen"
Ordan küçük görümce atladı
-amaa siz de huyu öyle falan filan demeyin, arkadan yapılanları görmüyor kimse yaani
falan gibi bir şey dedi. Orda iyice sinirlendim anne sen ne dedin diye sordum tekrar, huyu böyle dedim dedi, " Bu laftan yapılanları görmediğimizi nereden çıkardın?" Dedim. Ben işte bu yüzden konuşmak istemiyorum, dedim. Benim abinizin savunmasını duymaya ihtiyacım yok, onun ağzı var kendi kendini savunabilir, beni de kimse savunmasın onu da savunmasın, ben sinirliyim ve kendimce haklı haksız farketmez kişisel sebeplerim vardır ve bunu dışarıdan biri anlayamaz, ve ben yorum da istemiyorum dedim.
Neymiş eşim benim iş yapmama sinirlenmiş, annem neden uzanmış da ben kalkıp iş yapıyormuşum, olay buymuş yani.
Bu arada bu olaydan önce eşim görümceleri arayıp buraya gelip yemek hazırlayın annesi yorgun demişti ve onlar da biz de yorgunuz gelemeyiz falan demişlerdi,
Ben de dedim eşim sizi aradı, çağırdı yorgunum dediniz siz yoruluyor sunuz da annem yorulamaz mı dedim.
Herkes her şeye yardımcı oluyormuş annemin görevi de mutfakmış onlar benim günlerce uyumama müsade etmişler yardım etmişler annem de yemeği yapacakmış.
Kadın o kadar üzüldü ki resmen gözleri doldu. 20 dk uzandım nereden uzandım neden tartışıyorsunuz ben yapacaktım karı koca mutfakta vakit geçirmek istersiniz belki diye düşündüm dedi.
Ve ben günlerdir herkese teşekkür ediyorum, herkesin neler yaptiğini görüyorum, görmediğimi kim çıkardı bu yorumu neye dayanarak söylüyorsunuz dedim.
Benim en çok sinirimi bozan 22 yaşında evlenmemiş ve çocuğu olmamış biri olarak sürekli bizim tartışmalarımızda bir şekildd her şeyi bilmiş bilmiş konuşması.
Ne olursa olsun sen 22 yaşındasın karşi ndaki kadın 54 ( annem) yaşinda. Bir destur de ya. Nankörlükten bahsediyorsun, sen sadece uyanık kalıp bebeği severken annem o yaşında hizmetçi gibi benim yanımda size de hizmet etti. (3 gün iftara geldiler)
Ve benim salonda onların yanından hışımla bebeği almama takılmamışlar. Neymiş o bebeği öyle alırsam o da noldu diye sorarmış.
Halaları annelerinden daha çok seviyor ya bebeği...
Ben bebeğimi alırken sana mı soracağım?? Senden müsade mi isteyeceğim?
Ve ben lohusayım, sinirli olabilirim gergin olabilirim, her zaman her şeyi alttan alamam değil mi?
Bır bır bır bır olayı anlayıp dinlemeden abisini savunuyorlar, 3 tane kârdeşi, annesi babası var benim ailem normalde il dışında ben tek başıma kaldım. Ben eşimle yaşadığım her tartışmada eşimle aramdaki sorunu çözmeden sana mı anlatacağım, bir de kendimi sana mı açıklayacağım? Bir kişi 6 kişiye savunma mı yapacak? Bırak ya karışma ben gelip senin fikrini sorsam danışsam eyvallah ama sana noluyor??
Uzun oldu biraz ama tüm detaylarıyla anlatmaya çalıştım.
Ben mi abartıyorum lohusa psikolojisi kafayı mı yedim nolur bana akıl verin ya..
Ve bu arada ben her yapılan şeyi farkedip ilfitatlar yapan benim. İnsanların benim için yaptıklarına minnettat olurum, eşime annem yoruldu dediğim kadar, görümcelerim için de her zaman çok ilgilendiler benimle, uykusuz kaldılar, allah razı olsun çok ilgilendiler başka kimse bu kadar ilgilenmez" Tarzında konuşmalar hep yaptım. Yani görümcemin dediği gibi nankörlük yapmadım, herkese teşekkür ettim. Yapılan iyiliği yüzlerime vurmaları da hiç hoşuma gitmedi, hiç bir anlamı kalmadı çünkü..
Çok uzun oldu okuyanlara teşekkür ederim hakkınızı helal edin..
Görümcemden yemek beklemedim ben anlayış bekledim.Dogumdan sonra yanınızda biri olması iyi olmuş. Ben 1 hafta yataktan kalkamamıştım. Yemek konusunda annenizin yapmasına şaşırmadım ben. 22 yaşındaki gorümcenizden yemek beklemenize şaşırdım. Başka hataları olabilir ama size çok da yardımcı olmuşlar.
Anneniz sadece yemeği yapsın, gorumceler de sizle ilgilensin. Anneniz yorulmasın.
Ben doğumdan sonra 1 hafta ayaklanamadım. Annem 5 gun kayinvalidem 2 gun kaldi gittiler. 1 haftadan sonra yalnizdim. Zordu evet ama bir sekilde idare ettim.
Yardımı geçtim bir de yemem temizlik yapmaları bekleniyor. Yapmazlarsa tavırlara maruz kalıyorlar.Ben şeyi anlamadım anneniz ya da görümceleriniz neden size yardım etmek zorunda kardeşim ! Ürerken millete mi sordunuz ? Kocanız vw sizin göreviniz çocuğa bakmak da evi temizlemek de yemek de ! Aranızda iş bölümü yapın ,kimseye görev yüklemeyin
Merhabalar
Ben 3 yıllık evliyim, 9 aylık hamileyim.
Eşim çalışıyor ben 5. Ayda istifa ettim çünkü hamilelik için uygun olmayan bir meslek yapıyorum. (Servis elemanı-8 saat ayakta, 3 saat gidiş geliş yol sürüyordu)
Benim sorunum şu..
Ben çalışırken eşim iyi kötü bana yardımcı oluyordu, yani evi baştan aşağı temizlememe yardımcı olmasa da, kendi çamaşırlarını yıkar, asar, toplardı. Yemek beraber yapılırdı, beraber toplanırdı, kahvaltı aynı şekilde, bir şeylerin ucundan az da olsa tutardı.
Ben işten çıktığımdan beri ilk kez tamamen evde kalıyorum bu arada evlendiğimizden beri. Çorabı, üstündeki kıyafeti, havlusunu sağa sola atmakla başladı, yavaş yavaş temizlik vs elini çekti, masadan bir tabak kaldırmadan tv izlemeye gitmeye başladı, çay verir misin,sabah kahvaltı hazırlar mısın, şimdi ramazan'da sahur hazırlar mısın? 'a kadar evrildik.
Ben gücüm yettiğince temizlik, yemek her şeyi kendim yaptım bugüne kadar ama artık son 1 2 haftam kaldı doğurdum doğuracağım kendime bir su almak bile zor geliyorken böyle temizlik yemek çamaşır bulaşık bir de eşimin arkasını toplamak artık çok zor gelmeye başladı..
Yani kendimi sorguluyorum, ben mi yatacağım o mu hizmet edecek diye ama hayır istediğim bu da değil, fakat ikimizde salonda oturuyoruz bir tur ben koyduysam çayı ikinciye kalkıp bir bardak da hamile karıma ben koyayım diyemez mi? İnanın biraz olsun anlayış görmek istiyorum..
Kendimi bu adamın çocuğunu doğuracak, temizliğini , yemeğini hazırlayan bedava köle gibi hissetmeye başladım artık..
Eskiden böyle değildi, ne zaman ben işten ayrıldım sanki evde hiç yorulmuyormuşum bütün gün yatıyormuşum gibi bir düşünceye evrildi. Ve önceden birlikte bir şeyler yapmaktan zevk alırken şimdi resmen o yatacak ben ona hizmet edeceğim bundan zevk almaya başladı. Kendini padişah falan gibi hissediyor herhalde..
Evlendikten sonra gözlemlediğim başka bir şey de kendi ailesinin evinde de böyle. Erkekler oturacak, kadınlar hizmet edecek.
Kayınpederim çok ince yardımsever bir insan mutfağa girer kolunu sıvar Bulaşıkları makineye dizer, çay koyar servis eder bunlar cinnet geçiriyorlar erkeğin mutfakta ne işi var sen karışma biz yaparız diye..
Tam sorunumu da anlatamadım sanırım, içimi dökmek istedim.. Benim gibi olanlar var mı? Ben mi çok mızmızlanıyorum bunlar normal mi? Benim görevim mi?
Çok teşekkür ederimbeni en çok korkutan şeylerden biri de bu bebeği de kendi başıma mı büyüteceğim, hiç bir işin ucundan tutmayacak mı diye sorup duruyorum