- Konu Sahibi CookieEater
- #21
s
Nasıl başlasam bilemiyorum.Şuan buraya dertlerimi dökmek istiyorum.Derdim bana göre çok büyük arkadaşlar.Çünkü canımı hiç olmadığı kadar yakıyor bu.Kendimi hiçbir şekilde affedemiyorum.
Geçen sene biriyle tanıştım.Kavgayla başladı sevdamız ancak sonrasında yine kavgayla bitti.Reklam arası gibiydi kısacık bir sene.Nasıl söyleyeyim bilmiyorum.Çok utanıyorum ve aynaya baktığımda gördüğüm o yüzü silip atmak istiyorum.Babamla çok problemlerim var,kısaca baba sevgisi nedir pek bilmiyorum.Tanıdığım o adam,gönlümü her şeyimi adadığım o kişi bana bir baba sevgisiyle yaklaştı.Bunu kendisi de söyledi.Beni en derin yaramdan vurarak alt etti.Haliyle ona itaat eden köleden farksız biri oldum.Onun bu baba sevgisinden birazcık daha,birazcık daha tatmak isterken bir de baktım tamamen eriyip bittim.Geçmişimde ki yaşadığım bir kaç ilişki yüzünden bana bakire olmadığımı söyledi.Kanıtlamaya uğraştım ancak bir süre sonra aramızda ki rahmani aşkın yerini nefsani duygular aldı.En sonunda olan oldu ve korumam gereken en büyük hazinemi koruyamadım.Ardından defalarca bunu tekrar etti.Her olmasını istemediğimde kavga çıkardı.O kadar kötüydü ki,sanki sadece o haltı yemek için bana geliyordu.Ardından gidiyordu.
En sonunda gitti memleketine ve ayrıldı benden.Hiçte umurunda değildi ya,benim burada ne halde olacağım.Bana ayrılmadan önce dediği şey "Sen bana en kıymetli hazineni açtın ben sana nasıl güveneyim" idi.Paramparça halde kaldım.Şuan ondan hamile olma ihtimalim var,ne yazık.
En çok istediğim şeylerden bir tanesiydi evlenip çocuk sahibi olmak.Mutlu bir evlilik mutlu bir hayat ve eşimle birlikte çocuklarımın büyümelerini seyretmek.Çok istiyordum ancak şuan ulaşamayacağım kadar uzak bir hayal.Kimsenin beni bu halde kabul edeceğini zannetmiyorum.Çünkü,ben utanç içerisinde itiraf ediyorum ki, -eminim çoğu kişi burada bana sövecektir- bunca yaptığıma rağmen kapalı biriyim ve onun gidişinden beri kendi iffetime çok önem vermeye başladım.O başımda ki örtünün hakkını vermeye çalışsam da,ne kadar masum gözüksem de içimde bir pislik yatıyor.Ömrüm boyunca beni takip edecek bu iğrençlikle nasıl yaşayacağımı bilmiyorum.Daha gerçekten çok gencim.Bana ileride beni böyle kabul eden birisi çıkacağını söylemeyin.Çünkü çıkmayacak.Çıksa dahi benim ona bakacak yüzüm yok.Ben muhafazakar,dini bütün,birlikte Mekke'de nikah kıyacağım bir eş istiyorum.Aslında bu benim onunla hayalimdi ama o artık yok.Böyle bir eş adayının benim gibi birine bakması söz konusu olamaz.Benimde ona bakmam imkansız.Kendi düşen ağlamaz derler ya,diyin bunu.Paramparça olmuş yüreğime bir tuzda siz basın. Allah korkum olmasa,şuracıkta canıma kıyacağım.Görüyorum bazı çiftleri pek kıskanıyorum,asla olamayacak bir şey benim için.Burada okuyorum hamile kalanları,sevinçleri ne de güzel.Ben hiç tadamayacağım o duyguyu.Bebeğimi kucağıma alamayacağım mesela.Eşimin elinden tutup dışarıda gezemeyeceğim.Bu canımı öyle yakıyor ki.Bir fotoğraf gördüm sizinle de paylaşmak isterim. http://i.hizliresim.com/XBMaPo.jpg Böyle bir eşim olmayacak öyle canımı yaktı ki bu.İçim böyle kavruldu resmen.Ne bileyim,derdim büyük benim.
Allah affeder sizi inşallah sakın intihar falan düşünme canına kiymak daha günah..hep dua et gönlünü ferah tut.. 
