2 yaşında bir golden ım var. Dişi.
Kaç yaşındasın? Ve okuyorsun. Ailenden ayrı başka bir şehirde misin ?
Okul bitince ailen onu kabul eder mi? Ailenin evinde bakabilir misin ?
Çalışırken sabahın köründe kalkıp dışarı çıkarabilir misin? Üşenmeden, giyinip yaz kış çamur demeden.
Evlenince yeni mobilyalı evinde bakabilir misin ? Misafirlerin geldiğinde ev köpek kokuyo dediklerinde ve ya üstüm tüy oldu yaaa dediklerinde kaldırabilir misin?
Maddiyatı zaten belli. Bildiğin bir bebek kadar maddiyatlı.
Hasta olduğunda kustuğunda temizleyebilir misin? İshal olduğunda?
Sokaktaki köpekler saldırmaya kalktığında koruyabilir misin? Korkar mısın ?
Tatile gidemezsin, ha diyince evden ayrılamazsın, 1 gün bile olsa (!)
Evet şimdilik aklıma gelenler bunlar.
Ayrıca, onu çok seviyorum, sevgilin mi o mu deseler köpeğim derdim eskiden (şu sıra sevgilim yok gerçi)
Bir gün öldüğü düşüncesi bile ağlamama yeter.
Her gün sabahın belli saatinde, patilerinin çıkardığı sesi dinlemek uykumda,
sonra odamın aralık kapısından burnunu sokup bana bakması, eğer gözlerim açıksa ve gülüyorsam içeri girip, yanımda kuyruğunu sallarken yatağımın bazasına pat pat vurması...
Topunu bilerek ulaşamayacağı bir yere atıp benimle oyna demesi.
Bırak komut vermeyi, elimle gösterdiğimde bile mutfaktan çıkması...
Banyoda kapı yanlışlıkla üstüne kapanıp içerde kaldığında, havlaması kapıya vurması, kapıyı açtığımdaki o şapşallığı ...
O emrah bakışları ...
Dışarı çıkardığımda kendini at sanarmışcasına koşuşları, aslında daha çok şişman bir pandaya benzemesi.
Çimlere kendini sırt üstü atması debelenmesi ....
Çok başka bir sevgi... Bebekken ona bakıp, büyüyünce sevmem ben bunu galiba ya derdim.
Ama bebekliğinde bokunu,kusmuğunu temizlediğim, ölmek üzereyken her gün serum yerken başında durduğum, o iğne bacağına sokulurken ağlamasını dinlediğim bir bebeği büyüyünce sevmemek mümkün değilmiş.
Şimdi daha çok seviyorum. Ne zaman ona baksam bebekliği gözümün önünde.
Kendi köpeğim diye demiyorum, bütün hepsi çok güzeller ama benim ki farklı akıllı,farklı bi köpek ciddi anlamda.
İnsan adeta.
İyi yanları ve kötü yanlarını söyledim. Onun sevgisini kimsenin sevgisine değişmem. Annemden babamdan sonra , beni karşılıksız seven tek varlık. Bazen sinirliyken ona bağırıyorum, bir bakış atıyor. Oturup kendime kızıp, onu severek ağlıyorum.
3 kere bağırsam da, 4. kez aşkımmm dediğim an gelir . Bir insanı böyle karşılıksız kim sever ?
Ama yazık etmeyin ona. Hayatınız tam oturmamış. Ne olcağınız belli değil. Çok büyük bir yük sizin için. Genciz kanımız kaynıyo gezmek tozmak arkadaşlarımızda kalmak istiyoruz, elimizi kolumuzu bağlıyor.
Allahtan babam var benim o bakıyor çok.
Köpek en vefalı dost. Ama şimdiki aklım olsa evin içine köpek almam.Bahçem olursa alırdım. Bir de yaşlanınca emekli olunca ya da oturmuş bir işim varsa alırdım. Ama biz gençlerin hayatlarımızın nereye savrulcağı belli değil.
Lütfen almayın.