Herkese merhaba, hayatımda ilk kez kadınlar klübüne yazıyorum bazen bakardım..öyle bir şey başıma geldi ki belki yargılarsınız beni bilmiyorum yaşım 29 olmak üzere ve birkaç gün önce gebe olduğumu öğrendim. Babası asker uzun süredir bir birlikteliğimiz vardı evlenicez diye bekliyordum ama bir gün içime bir şüphe düştü yaşayamadım bu şüpheyle ve içime şüphenin düştüğü gün hamile kalmışım... Evli olduğunu kızı olduğunu öğrendim özür dile dedi tamam dedim çekişmeli dava sürecim var bitince söyleyecektim dedi başta çok kızdım ağzıma geleni söyledim tehdit de ettim asla bir şey yapacağımdan değil oysaki ayrılmak istedi... Ben kabul etmedim çünkü hala çok seviyordum hala öyle gerçi gece gündüz dua ettim namaz kıldım gözyaşım hiç durmadı ikna etmeye çalıştım soğudum dedi. Beni hiçbir şekilde görmek istemedi bu arada doğum kontrol hapı kullanıyordum ama adetim gecikti bende pcos var. Zorla dedi Görüşelim ben gelicem her şey çok güzel düzelttik sandım çok sıcak sevgi dolu davrandı ama geri döndüğümüzde yine suskunlaştı işi var sandım hastaneye gittim o arada ve ordaydı beş haftalıktı inanamadım çocuğun zor olur dedikleri halde dedim Görüşelim bak çok önemli bir konu var yok dedi görüşemeyiz izin alamıyorum hamile misin dedi saklamam ben bir şeyi söyledim aldır dedi kesinlikle istemiyorum o günden sonra saldırmalar başladı neden daha önce farketmedin beni mi denedin bilerek mi yaptın hayır asla bak dedim doktor aylar önce bana böyle böyle dedi ilaç da kullanıyordum ve yani yumurta çatlama günü bile değildi benim hamile kaldığım zaman. Hayır dedi beni test etmek için yaptın bana nasıl söylemezsin öyle olduğunu bilsem asla yapmazdım. Sana karşı sıfırdayım soğudum sana senin yanında zorla sevdiğimi söyledim iletişimde kalmaya çalışıyorum ama umutlanma ben hala yapma etme diyorum. Tamam dedim aldırıcam ama bu fikir aklıma geldikçe kafayı yiyecek gibi oluyorum ailemle yaşıyorum kimse bilmiyor annem laf arasında böyle bir şey varsa beni reddedeceğini söyledi. Sevgilim hala kalbim onu sevse de istediğini yap doğurmak istiyorsan doğur ama ben yokum dedi. Şu an proje bazlı çalışıyorum işe gidemedim stabil bir işim yok kendi evim yok dahası ailem de atar beni dışarı bana sahip çıkıp yardım edecek kimse yok ve ben her şeyi unutmaya hazırım onun tüm yaptıklarını değersiz değilim ama bu kadar zorken hamile kalmam ilaç kullanırken hamile kaldım. Tek istediğim tamam demesi yanımızda olması çok korkuyorum sürekli ağlıyorum annem ilaç kullan diyor bilmiyor ki hamileyim nereye kullanıyorum çıkamıyorum işin içinden. Aldırmalı mıyım? Yalnız bebekle bir hayat kurabilir miyim? Bakabilir miyim? Ailem bile olmadan? Yetebilir miyim ona? Dahası kendimi toparlayabilir miyim? Şu an iyi değilim kabullenemiyorum ve bana karşı kullandığım tek şey sen beni tehdit ettin yıllar sonra çocuğu getirir yine tehdit edersin beni diyor ya da bana hiç söyleme ne yapacaksan yap benim işim gücüm hayatım var. Benim yok mu? İşimi kaybetmek üzereyim son bir buçuk aydır kendimi toparlamaya uğraşıyorum ve karnımda bebekle yapayalnız çaresiz kaldım. Seviyor muyum evet kabul eder miyim onarmak istese evet belki aptalca ama benimle bu hayalleri kurban Burda yaşayacağız bu kadar çocuğumuz olacak diyen kendisiydi peki şimdi? Aldır onu. Benim planlarım var sen beni tehdit ettin ben ne kadar çok seviyordum seni ve yaptığım tek şey bu ama kendi canımı verir yine ona zarar gelmesine izin vermem babalık davası bile açmam neden yani neden yapayım. Nolur bana bir akıl verin çok uzun yazdım özür dilerim
