kızlar hepinize çok teşekkür ediyorum bugün eğer bu ameliyatı olabildiysem ve böyle rahat atlattıysam burada okuduklarımdandır..hepside benim için tecrübe gibi oldu..düşüne biliyormusunuz kendimi iyi hissediyorum..ameliyat korkum anestezi korkum hepsi geçti gittii..bittii..2009 a bomba gibi girdim diyebilirim...
size anlatıyorum en baştan..Ameliyatımı Nebil Bozdoğan gerçekleştirdi...son ana kadar elimi bırakmayan dünyalar tatlısı insancıl (hulusi kentmen gibi:) ilgili insan bir doktor..öncelikle doktor seçiminin çok önemli olduğunu unutmayın kızlar..cuma günü akşam 6 da muayenehanede olduk..biraz bekledik diğer kontroleer için hastalar vardı.neyse sanki ameliyat olmayacakmışım gibiydim..sanki oraya ilk defa gidiyor gibiydim,korkuyordum galiba:) neyse doktor bey beni çağırdı ,resimlerini çektiler sonrada çizime başladılar ,onlar çizerken hala ameliyat olacaağıma inanamıyor aslında düşünmek istemiyordum.korkmamak için ameliyat düşüncesini esgeçiyodum..neyse doktorum annemlerle beni arabayla ameliyat olacağımız hastaneye götürdüler..ben hala sanki öylesiine gidiyordum..hastaneye girdik.kaydım yapıldı bişeyler imzaladım..neyse odama çıktık beni hemşire giydirdi hala acaba ameliyat olacakmıyım yok canımm der gibiydim..burda yazdıklarımı okuyanlar iyi bilirler ben anesteziden çok korkuyordum ..bir daha uyanamamaktan yani..neyse giydim ameliyat giysisini beni oturttular tekerlekli sandalyeye bindik asansöre..
indik ..ne zamanki ameliyathane yazısını gördüm dizlerim çözüldü..titremeye başladım..annemlere cesur gibi gösterdim kendimi ama acayiptim..içeri girdim..doktorum herkes beni bekliyodu..odaya fazla bakmamaya özen gösterdim bakarsam korkarım diye...ama nasıl titriyorum ..doktorum elimi tuttu..anestezi uzmanı çok komikti beni güldürdü..rahatlatmaya çalıştı..tansiyon aleti takıldı sonra bir elimi doktorum diğerini anestezi uzmanı tutuyordu galiba ..en son anestezi doktorumun artık bişey hissetmeyeceksin dediğini hatırlıyorum...gerisi film koptu:))
.....sanırım 3,5 saat sürdü..zangırr zangırr titreyerek uyandım..gözlerimi açamıyordum sadece titriyor üşüyordum...titreye titreye elimi tutun diye sayıkladığımı ve anestezi doktorumun tamam diyip elimi tutup ısıtmaya çalıştığını hiçç unutmayacağım galiba...yatağıma yerleşirkende hissettim ama hala titriyordum..annem elektirik çarpmış gibi titriyodun dedi:))) ama aynen öyleydi..acı sızı çok fazla değildi..ağrı kesiciler çok işe yaradı.. sağolsun hemşire geldi gitti..Ama öyle rahatsız edici bir ağrım olmadı sadece önümde kalıp gibi bişey vardı sanki...hatta bi an acaba ameliyat olmadımmı diye bile düşündüm..(okadar normaldi) ama ara ara yokluyordu hafif hafif sızılar..ama inanın kızlar dayanılmayacak gibi değil..ileride giyebileceğimiz kıyafetleri düşününce o acı geçiveriyor..
neyse sabah oldu yavaşça kalktım çok susamıştım..su içirdiler..ondan sonra midem bi bulandı bööö...afedersiniz istiğfar ettim...içtiğim suyu sonra öyle bi rahatladımki...dolaştım odamda biraz..çorba içtim..kendimi iyi hissediyordum.. tekrar uzandım..sonra doktorumun ayak sesini duydum..o kadar çok sevdimki doktorumu ayak sesinden tanıdım ..gelen gerçekten doktorumdu..sabahın köründe gelmiş kontrole..sonra bize pohça süt meyve suyu almıştı..böyle tatlıydı böyle iyiydi..böyle insancıl bir doktora denk geldiğim için Allaha şükrettim..sonra biraz baktı taburcuyu onayladı dediki eve nasıl gideceksiniz? sizi alacak biri varmı dedi? yok deyince bekleyin birini göndereyim dedi..20 dakka sonra birini gönderrti bizi eve kadar bıraktılar..evde öyle şaşkındımki..sanki hala ameliyat olmamışım gibiydim..şuan iyiyim..
drenlerim takılı ama kanamam yok yarın çıkacak drenlerim..görüntüsüne gelince şuan için bakamıyorum:)) sargılılar ve sargılar kalıp gibi tutuyor..
ama iyi görünüyorlar ..hala şişler ,e şişi inecek iyice iyileşecek ..herşey süper olacak..ben iyiyim olacak arkadaşlar korkmasınlar..herşey o kadar çabuk olup bitiyorki..burda olacak herkes için dua edicem..
ha şuan için giyinme yemek yeme çok problem değil ama tedbirli olmak lazım..sabah akşam antibiyotik kullanıyorum birde ağrıkesici..hafif hafifte evde turluyorum..ama hafif kambur geziyorum sanırım dikiş korkusu..burda merak eden arkadaşlarım için bukadar çok yazdım..
daha iyi hissedince daha çok yazarrım kızlar ....inşallah şişler inince herşey istediğim gibi olur..ki eminim öyle olucak..okadar diklerki alışmışım sarkık haline .:)) bu hali tuhafıma gidiyor:)))
hadi kızlar ben biraz daha dinlenicem..hiç korkmayın..herşey çok güzel olacak..
