- 14 Ağustos 2021
- 36
- 81
- 25
- Konu Sahibi hanfendininbiri
- #1
Merhaba sevgili dostlar. Konu oldukça basit görünüyor evet ama yine de burada öyle güzel bakış acılarıyla karşılaşıyorum, öyle güzel yönlendiriliyorum ki ne zaman başım sıkışsa, bunalsam buradayım
Ben anadolunun küçücük bir şehri olan karaman da doğdum büyüdüm 20 yaşına kadar da orada yaşadım. Küçük şehir olunca insanı da ona göre oluyor. İnsanları yadirgayanların , ön yargililarin , serserilerin dolu olduğu bir sehir. İstediğim gibi giyinebilmek hep hayalimdi. Karaman da öyle giyinemiyordum ve çocuk veya genç kız iken ailemin sözünü de dinlemek zorundaydım. Ben giymeye kalkissam bile onlar izin vermezdi zaten. Ama kapanmak gibi bir niyetim yoktu , dindar da değildim. Dolabıma mini elbiseler , etekler , uzun çizmeler doldurdum zevkime göre. Bir gün onları giyebilecek ortam bulduğumda gitmekti niyetim.
İstanbul da üniversite kazandım. Burada artık özgürdüm. Yaşım da 20 oldu. İstediğim gibi giyinebilmek hakkım diyerek triko mini bir elbiseyle uzun çizmeleri kombinledim. Adalar seyahatine çıktım. İstediğim gibi giyinmek , üzerime yakışanı giymek çok da hoşuma gitti bana gerçekten iyi hissettirdi. Güzel günün anısına fotograflar çekindim paylaştım da
Annem babam bunları görünce kaçınılmaz bir tartışma çıktı. Zaten göreceklerini bilerek paylaşmıştım. Çünkü benim böyle biri olduğumu bilip , kabul etmeleri gerek. Gizlim saklım yok , kötü bir niyetim de yok. Ya da ben açık giyindim diye üniversiteye gitme amacım da değişmedi. Aynı kişiyim dün neysem bugün de oyum. Buraya gelince değişmedim. Zaten böyle giyinmek istiyordum. Giyim tarzım beni daha az hanımefendi yapmaz , daha ahlaksız biri de yapmaz. Kiyafetle ölçülemez bir insanın nasıl biri olduğu. Bunları anlattım ama yine de fotoğrafları kaldır, elalem ne der muhabbetleri döndü. Kaldırmak istemiyorum. Ben artık iyi hissetmek istiyorum ya bu kadar basit. Yıllar boyu çeşitli sebeplerle kaybettiğim oz güvenimi istiyorum. Belki beğenilmek istiyorum. Bunlar kötü bir şey değil ve beni kötü yapmaz. Günah diyorlar onları üzmemek için ağzımı açamıyorum ama benim görüşlerim onlarınki ile farklı. Ama bunu da söylersem iyice aramızdaki ilişki sallantiya uğrayacak. Televizyonda böyle giyinen oyuncuları görünce yadirgamiyorlar , ya da kalabalık şehirlerde . Ama ben giyince sanki dünyada tek açık giyinen benmişim gibi tepki veriyorlar. Onları da anlamaya çalışıyorum. Niyetim asla ailemi uzmek değil. Ama ben onları üzmek amaçlı bir şey yapmadım ki. Ben istediği gibi giyinmenin bir hak olduğunu düşünüyorum. İnsanlarımız da giyime göre birbirini yargılamayı ve rahatsız edici tutumlarda bulunmayı gün geçtikçe bırakacaktır diye umuyorum. Ailem tam tersi gibi düşünüyor. Anlaşmak zor gibi görünüyor..
Ben anadolunun küçücük bir şehri olan karaman da doğdum büyüdüm 20 yaşına kadar da orada yaşadım. Küçük şehir olunca insanı da ona göre oluyor. İnsanları yadirgayanların , ön yargililarin , serserilerin dolu olduğu bir sehir. İstediğim gibi giyinebilmek hep hayalimdi. Karaman da öyle giyinemiyordum ve çocuk veya genç kız iken ailemin sözünü de dinlemek zorundaydım. Ben giymeye kalkissam bile onlar izin vermezdi zaten. Ama kapanmak gibi bir niyetim yoktu , dindar da değildim. Dolabıma mini elbiseler , etekler , uzun çizmeler doldurdum zevkime göre. Bir gün onları giyebilecek ortam bulduğumda gitmekti niyetim.
İstanbul da üniversite kazandım. Burada artık özgürdüm. Yaşım da 20 oldu. İstediğim gibi giyinebilmek hakkım diyerek triko mini bir elbiseyle uzun çizmeleri kombinledim. Adalar seyahatine çıktım. İstediğim gibi giyinmek , üzerime yakışanı giymek çok da hoşuma gitti bana gerçekten iyi hissettirdi. Güzel günün anısına fotograflar çekindim paylaştım da
Annem babam bunları görünce kaçınılmaz bir tartışma çıktı. Zaten göreceklerini bilerek paylaşmıştım. Çünkü benim böyle biri olduğumu bilip , kabul etmeleri gerek. Gizlim saklım yok , kötü bir niyetim de yok. Ya da ben açık giyindim diye üniversiteye gitme amacım da değişmedi. Aynı kişiyim dün neysem bugün de oyum. Buraya gelince değişmedim. Zaten böyle giyinmek istiyordum. Giyim tarzım beni daha az hanımefendi yapmaz , daha ahlaksız biri de yapmaz. Kiyafetle ölçülemez bir insanın nasıl biri olduğu. Bunları anlattım ama yine de fotoğrafları kaldır, elalem ne der muhabbetleri döndü. Kaldırmak istemiyorum. Ben artık iyi hissetmek istiyorum ya bu kadar basit. Yıllar boyu çeşitli sebeplerle kaybettiğim oz güvenimi istiyorum. Belki beğenilmek istiyorum. Bunlar kötü bir şey değil ve beni kötü yapmaz. Günah diyorlar onları üzmemek için ağzımı açamıyorum ama benim görüşlerim onlarınki ile farklı. Ama bunu da söylersem iyice aramızdaki ilişki sallantiya uğrayacak. Televizyonda böyle giyinen oyuncuları görünce yadirgamiyorlar , ya da kalabalık şehirlerde . Ama ben giyince sanki dünyada tek açık giyinen benmişim gibi tepki veriyorlar. Onları da anlamaya çalışıyorum. Niyetim asla ailemi uzmek değil. Ama ben onları üzmek amaçlı bir şey yapmadım ki. Ben istediği gibi giyinmenin bir hak olduğunu düşünüyorum. İnsanlarımız da giyime göre birbirini yargılamayı ve rahatsız edici tutumlarda bulunmayı gün geçtikçe bırakacaktır diye umuyorum. Ailem tam tersi gibi düşünüyor. Anlaşmak zor gibi görünüyor..
