- 5 Haziran 2014
- 3.114
- 6.048
- 408
- Konu Sahibi ciceklientari
- #1
Selam hanımlar,
Bundan uzun bir süre önce kuzenimle ( erkek) ayni sitede oturmaya başladık.
Şuan burda değiller , taşındılar.
Taşınmalarından bir buçuk yıl önce eşiyle aramız açıldı.
Sebep; benden menfaatinin kesilmesi , işinin bitmesi sonucu araya mesafe koymaya çalışması ,bende bunu kabul etmeyip ( sadece gördüğü yerde merhaba merhaba selam veriyordu ) her şeyi kestirip attım. Selam vermedim , hiç konuşmadım. Kavga, tartışma, kötü söz hiçbirsey yok. Bunun öncesinde her işine yardım eder, gel deyince ikiletmezdim. Ondan böyle bir şey beklemediğim için üzüldüm ama konuşmaya kalkarsam ağır konuşurum diye hiç yüz göz olmadan kesip attım.
Daha sonraları eşi yani kuzenim de benimle konuşmadı ama geçenlerde bir ortamda karşılaştığımızda beni öptü, ben tepki vermedim ,kızımla konuştu. Konuşmasa konuşmazdı o an böyle bir mecburiyeti yoktu.
Sanırım Allahaısmarladık demeden gittiği (taşındığı) için vicdan yaptı, bilemiyorum.
Bu süre zarfında dayım (kuzenimin babası olan) başka bir şehirden buraya çocuklarını ziyarete geldi. Bana geldiğini haber vermedi, karşı binada olmasına rağmen bir kahve içmeye olsun uğramadı.
Burada olduğunu bile tesadüfen başka birinden duydum, hiç karşılaşmadık.
Ben gidemezdim konuşmadığımın birinin evine. Onlar burada yokken bekar kızlarıyla bile ilgilenmiş, yemek taşımış biri, yeğeni , akrabası olarak ondan ben geldim diye bir telefon, bir 5 dakika uğramasını bekledim çok birşey mi bekledim bilmiyorum ama bu durum gerçekten çok gücüme gitti.
Asıl sorunum şu ki ; şimdi dayım kalp ameliyatı olacak. Benim bulunduğum şehirde bir hastanede yatıyor.
ziyaret etmeli miyim?
Gitmek istemiyorum ama annem dünyanın yüzbin türlü hali var sen yine de bir görün diyor.
Ayrıca dayımda eşi de öyle çok hatır gönül bilen biri de değil.
Aslında bu gibi şeylere çok önem veririm. Akrabalarımı, sevdiklerimi üzmemeye dikkat ederim, onların özel zamanlarında canla başla yanlarında olurum ama bunu gerçekten istediğim içimden geldiği için yaparım.
Güzel zaman geçirmeye, mutlu olmaya mutlu etmeye çok açık biriyim ama bu beni bazı insanların gözünde nasıl olsa çiçeklientari kin tutmaz, küs kalmaz, unutur, küs olsa bile ihtiyacımız varsa arasak gelir konumundan öteye götürmüyor. Böylece de kalp kırıklıklarım dikkate alınmıyor gibi hissediyorum.
Ayağım çekmiyor, gidesim yok ama aması var işte.
Kararsız kaldım, arada kaldım bilmiyorum.
Eğer gidersem de sadece annem, dayımın kızlarından biri ( onu çok severim) ve bişey olursa vicdan azabı duymayayım diye gideceğim ama bu bana dürüstçe gelmiyor.
Yazım anlatım hatam olduysa kusura bakmayın.
Biraz uzun oldu.
Okuyan akıl veren herkese şimdiden çok teşekkürler.
Bundan uzun bir süre önce kuzenimle ( erkek) ayni sitede oturmaya başladık.
Şuan burda değiller , taşındılar.
Taşınmalarından bir buçuk yıl önce eşiyle aramız açıldı.
Sebep; benden menfaatinin kesilmesi , işinin bitmesi sonucu araya mesafe koymaya çalışması ,bende bunu kabul etmeyip ( sadece gördüğü yerde merhaba merhaba selam veriyordu ) her şeyi kestirip attım. Selam vermedim , hiç konuşmadım. Kavga, tartışma, kötü söz hiçbirsey yok. Bunun öncesinde her işine yardım eder, gel deyince ikiletmezdim. Ondan böyle bir şey beklemediğim için üzüldüm ama konuşmaya kalkarsam ağır konuşurum diye hiç yüz göz olmadan kesip attım.
Daha sonraları eşi yani kuzenim de benimle konuşmadı ama geçenlerde bir ortamda karşılaştığımızda beni öptü, ben tepki vermedim ,kızımla konuştu. Konuşmasa konuşmazdı o an böyle bir mecburiyeti yoktu.
Sanırım Allahaısmarladık demeden gittiği (taşındığı) için vicdan yaptı, bilemiyorum.
Bu süre zarfında dayım (kuzenimin babası olan) başka bir şehirden buraya çocuklarını ziyarete geldi. Bana geldiğini haber vermedi, karşı binada olmasına rağmen bir kahve içmeye olsun uğramadı.
Burada olduğunu bile tesadüfen başka birinden duydum, hiç karşılaşmadık.
Ben gidemezdim konuşmadığımın birinin evine. Onlar burada yokken bekar kızlarıyla bile ilgilenmiş, yemek taşımış biri, yeğeni , akrabası olarak ondan ben geldim diye bir telefon, bir 5 dakika uğramasını bekledim çok birşey mi bekledim bilmiyorum ama bu durum gerçekten çok gücüme gitti.
Asıl sorunum şu ki ; şimdi dayım kalp ameliyatı olacak. Benim bulunduğum şehirde bir hastanede yatıyor.
ziyaret etmeli miyim?
Gitmek istemiyorum ama annem dünyanın yüzbin türlü hali var sen yine de bir görün diyor.
Ayrıca dayımda eşi de öyle çok hatır gönül bilen biri de değil.
Aslında bu gibi şeylere çok önem veririm. Akrabalarımı, sevdiklerimi üzmemeye dikkat ederim, onların özel zamanlarında canla başla yanlarında olurum ama bunu gerçekten istediğim içimden geldiği için yaparım.
Güzel zaman geçirmeye, mutlu olmaya mutlu etmeye çok açık biriyim ama bu beni bazı insanların gözünde nasıl olsa çiçeklientari kin tutmaz, küs kalmaz, unutur, küs olsa bile ihtiyacımız varsa arasak gelir konumundan öteye götürmüyor. Böylece de kalp kırıklıklarım dikkate alınmıyor gibi hissediyorum.
Ayağım çekmiyor, gidesim yok ama aması var işte.
Kararsız kaldım, arada kaldım bilmiyorum.
Eğer gidersem de sadece annem, dayımın kızlarından biri ( onu çok severim) ve bişey olursa vicdan azabı duymayayım diye gideceğim ama bu bana dürüstçe gelmiyor.
Yazım anlatım hatam olduysa kusura bakmayın.
Biraz uzun oldu.
Okuyan akıl veren herkese şimdiden çok teşekkürler.
