çok iyi anlıyorum seni .. ben iki kere yatağa girdiğimde ağladığımı biliyorum .. sırf kendime ayırdığım bi 10 dakikam olmadığı diye .. ya biz dışarda oluyoruz, ya bize misafir geliyor, yada evde ve yalnızsak fırsat bu fırsat deyip temizlik yapıyorum .. hiç bi akşam benim değilcumartesi günleri de çalışıyorum o yüzden en mutsuz uyandığım sabah cumartesi benim ..
dediğin gibi .. eşim için neredeyse hiç bişey değişmedi .. yemekten sonra tv karşısına geçip ayaklarını uzatıyor .. bekarken olduğu gibi ..
Eşim sağolsun işin ucundan tutmaya çalışıyor, çünkü farkında mutsuzluğumun.
Ben herşeye göğüs gererim, fakat ortada bencillik varsa benim şarteller atıyor.
Yıllarca kafasına kakarım ve nerelere varır bilmem... O noktaya gelmemesi için sıkıyorum kendimi.
Ama haklıysam beni susturabilene aşk olsun...
Kötü bir huy, farkındayım bunun, ama tüm zorlukları ben çekerken, hayat arkadaşı dediğim insanın hayatı günlük gülistanlık olursa, bu iş zaten yürümez.
Madem hayat müşterek, niye bütün sıkıntıları ben çekeyim...
