Gerçekten çocuk bakmak kendinden vaz geçmek mi

scarlett O hara .!.:

Hanımlar 38 haftalık gebeyim her an doğurabilirim çevremdekiler uykusuzluğa bakımsızlığa hazır ol diyor en ufak birşeyde son kez tadını çıkar bir daha yapamayacaksın diyor yani şunu sormak istiyorum bebek doğunca gerçekten kendimizi mi kaybediyoruz? Mesela şuram ağrıyor yada dün gece uyuyamadım deyince bekle daha cooook uyuamayacaksın gibi yaklaşımlardan bahsediyorum umarım anlatabildim

Genişletmek için tıkla...

Bir süre aynen denilen gibi ... Öylede olması gerek . Şimdiden herşeyin bebekden önceki gibi olmayacağını ama bu duruma alisacaginizi ve çok seveceginizi bilin bu zamana kadar zorlanacaginizida bilin. Uyku ilk aylar biraz sabır zorlayıcı bulduğun her fırsatta uyumalisin. Emzirme benim açımdan zorlayiciydi ( meme ucu yarası acısı 2 ay geçmedi yanlış emzirmeden kaynaklı . Tavsiyem emzirme eğitimi alman) bebek doymuyor mama veriyorum süt sagiyorum arttırmak için birde üstüne sezeryan sancısı ,uff benim 3. Bebeğim ve ilk 3 ay yatak odasından çıkamadım. Sonrası sürekli kucak uyumayan ,kimsede durmayan ve sadece emmek isteyen bu şekilde uyumak isteyen bir bebek Anne olunca şöyle koca bir taş yüreğine oturuyor (. Adı kaygı ) Anne olmak sabır emek çaba ,herşeyden feragat, ve sonsuz sevgi gerektiriyor. Ama o küçücük canın büyüdüğünü gördükçe vay be en güzel günleri diyeceğin anılar olarak kalacak aklında yaşadıkların. Korkma ama hazır ol.

36 günlük bir bebeği olan anne olarak diyorum ki zor evet ama kişiden kişiye ve bebekten bebeğe değişir bence.
Benim bebeğim huysuz ve sor bir bebek değil şuana kadar ama 2 saatte bir beslemek , alt açma vs her şey bir akışta ilerliyor.
Ben sosyal bir insandım mesela ama suan o sosyalliğim kalmadı.Çünkü ben bebeğe,bebek bana alışmaya çalışıyor.Birlikte bir düzen oturtmaya çabalıyoruz.
Her şeyin zamanı var bence.İlk dönem için konuşacak olursam kolay değil evet ama dedikleri gibide öldün,bittin bir durum yok.
Şanslıysan,seni gece/gunduz gün içinde uyutacak,destek olacak biri varsa işin daha kolay bence.

scarlett O hara .!.:

Hanımlar 38 haftalık gebeyim her an doğurabilirim çevremdekiler uykusuzluğa bakımsızlığa hazır ol diyor en ufak birşeyde son kez tadını çıkar bir daha yapamayacaksın diyor yani şunu sormak istiyorum bebek doğunca gerçekten kendimizi mi kaybediyoruz? Mesela şuram ağrıyor yada dün gece uyuyamadım deyince bekle daha cooook uyuamayacaksın gibi yaklaşımlardan bahsediyorum umarım anlatabildim

Genişletmek için tıkla...

Bu sekilde konusan insanlara ayar oluyorum. Yaptiklari insanin gozunu korkutmaktan baska.bir sey degil. Hayir efendim, bos yapacagina biraz olsun anneye destek olan yakinlariniz varsa her seyide yaparsiniz, hicbir seyde son olmaz. Ha desteksiz yalniz kalirsanizda bir kac ay zor geciyor yalan yok. Tabi her bebek kendince farklidir dilerim sizin annelik seruveninizde hep kolaylik ve keyifli olur ama elbette zorluklarda olacak kuvvetle muhtemel. Ama bunlar hep bir surectir. Donemsel olarak zorda olacak kolayda. Ama kesinlikle her sey bitti diye bir sey yok.

scarlett O hara .!.:

Hanımlar 38 haftalık gebeyim her an doğurabilirim çevremdekiler uykusuzluğa bakımsızlığa hazır ol diyor en ufak birşeyde son kez tadını çıkar bir daha yapamayacaksın diyor yani şunu sormak istiyorum bebek doğunca gerçekten kendimizi mi kaybediyoruz? Mesela şuram ağrıyor yada dün gece uyuyamadım deyince bekle daha cooook uyuamayacaksın gibi yaklaşımlardan bahsediyorum umarım anlatabildim

Genişletmek için tıkla...

Ben kendimi kaybetmiştim ama çevremde başka kimde öyle olmadı. Kişisel bir şey bence

Herşeyden önce onun uykusuna emmesine beslenmesine ihtiyaçlarına göre hareket ediyosun ben dogum yapana kadar böyle olucağını düşünmemiştim bebek zorsa evet kendinden vazgeçiyorsun ama zamanla düzeliyor muş bekliyoruz ama çok çok çok güzel bir duygu

scarlett O hara .!.:

Hanımlar 38 haftalık gebeyim her an doğurabilirim çevremdekiler uykusuzluğa bakımsızlığa hazır ol diyor en ufak birşeyde son kez tadını çıkar bir daha yapamayacaksın diyor yani şunu sormak istiyorum bebek doğunca gerçekten kendimizi mi kaybediyoruz? Mesela şuram ağrıyor yada dün gece uyuyamadım deyince bekle daha cooook uyuamayacaksın gibi yaklaşımlardan bahsediyorum umarım anlatabildim

Genişletmek için tıkla...

Herkesin annelige adaptasyon sureci farkli bence. Ben ilk 6 ay cok uykusuz kaldim oglum emzik tutmadi geceleri emzirmekten cok uykusuz kaldim. Bir donem meme reddi yasadik o da zorlu gecti. Dolayisiyla 6 ay biraz kendimi ve evimi ihmal ettim. Esim cok yardimciydi kisa surede toparladim. 6 aydan sonra ben de bebegim de biraz daha palazlandik ve yeni bir duzen kurdum. Hem bebegimin ihtiyaclarini gozetip hem de kendime zaman ayirabilecegim sekilde. Sonrasinda dogum oncesi neysem ayni sekilde kendimle ilgilendim. Tabiki aksamalar oluyor istediginiz seyi ha diyince yapamiyorsunuz cogu zaman ama bu da zamanla duzeliyor. Hic kafanizi bunlarla yormayin. suan oglum 5 yasinda. Saniyorum 1 yasindan bu yana cok zorlaniyorum dedigim bir durumumuz olmadi. Zaman gectikce buyudukce iletisim kurabildikce yani bebeklikten cocuk kivamina geldikce hersey cok daha rahat oluyor. Buyudukce dertleri de buyuyor derler ama katilmiyorum. Oglum buyudukce ben eski moduma geri dondum ve hersey cok daha kolaylasti..

scarlett O hara .!.:

Hanımlar 38 haftalık gebeyim her an doğurabilirim çevremdekiler uykusuzluğa bakımsızlığa hazır ol diyor en ufak birşeyde son kez tadını çıkar bir daha yapamayacaksın diyor yani şunu sormak istiyorum bebek doğunca gerçekten kendimizi mi kaybediyoruz? Mesela şuram ağrıyor yada dün gece uyuyamadım deyince bekle daha cooook uyuamayacaksın gibi yaklaşımlardan bahsediyorum umarım anlatabildi

Genişletmek için tıkla...

Açıkçası ben doğumdan önce hiç doğum sonrasını kendimi hazırlamamışım, bana böyle konuşan arkadaşlarım vardı hatta sanki dua ediyorlar gibi başıma gelmesini istiyor gibi. Ben yanlış bilgilere sahip olduğum için lohusalık kısmı biraz stresli geçti.
1. Normal doğum isteyebilirsin ama sezeryan yapman gerekirse de bunu kafaya takip eksik anne hissetmene gerek yok (bunu diyenler olabilir). Anne annedir ve bebeğin ile arandaki bağı hiç bir şey değiştiremez.
2. Eve bebişin ile dönünce hayatının birden değiştiğini o zaman anlıyorsun. Çok güzel bir his ama bir o kadar da sorumluluk arttığı için korkutucu gelebilir, çok normal. Korkma. Yanında destek alabileceğin birileri varsa onlardan yardım almaktan çekinme.
3. Emzirmeyi ilk bir ay 2 saatte bir yapın diyorlar ki hem süt üretimi artsın hemde bebiş sarılık olmasın. Benim doktorum doğum kilosuna ulaşana kadar 2 saatte bir emzir sonrasında uyandıkça emzir demişti, şeninde dinlenmeye ihtiyacın var diye. Anne ne kadar dinlenirse o kadar süt üretimi artar ve bol su içmelisin. (Çocuk 3 kilo doğduysa 2.7 e düşebilir yani 10 gün içerisinde 3 kiloya geri gelebiliyor genelde)
4. Çişli bez sayısına dikkat edersen bebeğinin yeterli beslenip beslenmediğini anlarsın, ve tabiki kilo takibine. Oldu ki sütün az geliyor sakın kendini yetersiz hissetme, arttırmak için bir emzirme danışmanından yardım alabilirsin süt ilk başlarda çok olmaz zaten, bebek emdikçe beynimize sinyal gider ve bedenimiz süt üretir. Ama dediğim gibi mama verince anne olmaktan çıkmıyorsunuz. Kendinizi strese sokmayın.
5. İlk 40 gün uykusuz oluyorsunuz genellikle sonrasında her şey düzene girer. Girmezse bile siz alışıyorsunuz her şeye, merak etmeyin.
6. Kimseye bebeğiniz ile alakalı her şeyi anlatmak zorunda değilsiniz. Her anne bebek ilişkisi farklıdır, her bebek farklıdır. Kıyaslama yapmayın.

Allah sağlıkla kavuşmanızı nasip etsin.

valla insanları anlayamiyorum. okula başlarsın "bunlar laylaylom gunlerin, iki seneye sinav senen baslayacak basini kaşimaya vaktin olmayacak" derler.
kazanirsin "universitede vize final haftasi soyle zor boyle zor, ben uyumamak icin gecede bes kahve icerdim" derler
mezun olmak uzeresindir "ah is bulmak" derler
is arama doneminde "son rahat gunlerin. hele ise basla haftaici bankaya gitmek icin bile yalvar yakar izin alacaksin" derler.
oysa her sey bir dönem. her dönem de gelip geçiyor. bunu bilip yasamak lazim.
mesela bebek hormonal dengesizliklerin, yogun duyguların, endiselerin ve uykusuzlugun haf safhada oldugu bir donem. ama ömür boyu sürmüyor. o da bir surec. bitecek ve bitince o gunler unutulup ozlenilecek :)
tabii ki "hayatimin en ozgür ve keyifli oldugum donemi hep devam etsin" bakis açısiyla insan mutsuz olur. bebis sahibi olmak bir donem, zor ama kendi icinde keyifleri olan bir dönem. yoksa bunca insan amele mi ikinciyi de üçüncüyü de yapsin:)
o yuzden en iyisi geleni bir sekilde kabullenmek, hayatim bitti diye dusunmemek - uc sene dört sene sonra okul öncesi dönem baslayinca çocuğun anneye 7/24 bağımlılığının azalacagini bilip tadini çıkarmak.