- 27 Ağustos 2016
- 1.448
- 1.741
- 133
- 31
Şimdiden söylüyorum yazacaklarım belki çok fazla olcak,Uzun olcak okumak istemeyen okumaya başlamasın bile sonradan eleştiri yagmurunu kaldıramıycam...
Merhabalar,Konu biraz derinlerde geçmişimde yaşanan olayları atmakta güçlük çektim,Yıllarca 22 sene boyunca inanın 1 günüm gözyaşı digeri mutlu oldu,Ya hastalıklar yakamı bırakmadı,Yada ailevi şeyler neyse herşeye gögüs gerdim katlandım. Suskun bir insandım. hep sustum içime attım konuşmadım,aglamak nedir bilmedim 19 yaşıma kadar ergenligimde dahil annem babam ailem hiç kimse bir damla gözyaşımı dahi görmediler,Bu yüzden kalpsiz sayıldım sogukkanlı,Ruhsuz,Psikopat bile denildi. Fakat artık acıya karşı bir direncim vardı... Olaylar artık canımı yakmak dışında yaşadıgım günlük şeyler gibi geliyordu,Bir gün eşimi tanıdım,Konuşmaya başladık tabi ondan önce depresyon geçirdim 2 sene tedavi gördüm içime atmam sonra patlak verdi çünkü,Neyse tanıştıgımda tedavim bitmişti iyiydimde,İlk defa ne zaman agladım biliyor musunuz... Eşime aşık oldugumda,Mutluluktan. Ondan önce hiç birşeye aglamayan ben mutluluk nasıl birşey nasıl yaşanır bilmedigimden bu yüzden agladım. İlk defa gülmenin bana yakıştıgına inandım gülerken fotograflar çekindim flan filan. neyse zaman ilerledi,Eşimlede olaylar yaşadım ama sabrettim. Evlendik çok mutluyduk,İşte kimseye bişey demek istemiyorum. eşimin ailesinden ama ablası kaynanam flan degil anlarsınız herhalde büyü yapmışlar bize İlk 5 ay hep gözyaşı eziyet acıyla geçti eşimi tanıyamadım öyle olaylar yaşadım ki canımdan bezdim: Gitmek istedim gidemedim,Sonra eşimin ailesinden o kişilerden uzaklaştık,Bi kaç olay oldu. Sonra evde kuran okuttum temizledim dört bir yanı biranda eşim eski eşime döndü,Ama bana yaşattıklarını kendi afedemez oldu. Ben ise hala her akşam yeniden yaşıyormuşum gibi bana eskisinden daha iyi,Yemegimi yapar. işimi görür her konuda yardımcı bir eştir anlayışlıda ama galiba bende biten bişeyler oldu artık beni sevmiyorsun eskisi gibi degilsin bana biliyorum. Sana affettircem kendimi ama kendim ölsem dahi hep hatırlıycam dedi. Üzülüyorum onada,Ama ne yapcam bilmiyorum seviyorum öyle hissediyorum hala görünce mutlu oluyorum ama canımın yanmasına onu suçlamama engel olamıyorum kafayı yiycem psikolog yardımıda almaya başladık ikimizde daha yeniyiz bişeyde demedi tam doktor ne yapcam bilmiyorum düzelirmi Bu durum doktora hormonlar mı hamilelikten dolayı dedim,Yok alakası yok en iyi zamanlarındasın stres olmaması lazım dedi anlamadım bende
Merhabalar,Konu biraz derinlerde geçmişimde yaşanan olayları atmakta güçlük çektim,Yıllarca 22 sene boyunca inanın 1 günüm gözyaşı digeri mutlu oldu,Ya hastalıklar yakamı bırakmadı,Yada ailevi şeyler neyse herşeye gögüs gerdim katlandım. Suskun bir insandım. hep sustum içime attım konuşmadım,aglamak nedir bilmedim 19 yaşıma kadar ergenligimde dahil annem babam ailem hiç kimse bir damla gözyaşımı dahi görmediler,Bu yüzden kalpsiz sayıldım sogukkanlı,Ruhsuz,Psikopat bile denildi. Fakat artık acıya karşı bir direncim vardı... Olaylar artık canımı yakmak dışında yaşadıgım günlük şeyler gibi geliyordu,Bir gün eşimi tanıdım,Konuşmaya başladık tabi ondan önce depresyon geçirdim 2 sene tedavi gördüm içime atmam sonra patlak verdi çünkü,Neyse tanıştıgımda tedavim bitmişti iyiydimde,İlk defa ne zaman agladım biliyor musunuz... Eşime aşık oldugumda,Mutluluktan. Ondan önce hiç birşeye aglamayan ben mutluluk nasıl birşey nasıl yaşanır bilmedigimden bu yüzden agladım. İlk defa gülmenin bana yakıştıgına inandım gülerken fotograflar çekindim flan filan. neyse zaman ilerledi,Eşimlede olaylar yaşadım ama sabrettim. Evlendik çok mutluyduk,İşte kimseye bişey demek istemiyorum. eşimin ailesinden ama ablası kaynanam flan degil anlarsınız herhalde büyü yapmışlar bize İlk 5 ay hep gözyaşı eziyet acıyla geçti eşimi tanıyamadım öyle olaylar yaşadım ki canımdan bezdim: Gitmek istedim gidemedim,Sonra eşimin ailesinden o kişilerden uzaklaştık,Bi kaç olay oldu. Sonra evde kuran okuttum temizledim dört bir yanı biranda eşim eski eşime döndü,Ama bana yaşattıklarını kendi afedemez oldu. Ben ise hala her akşam yeniden yaşıyormuşum gibi bana eskisinden daha iyi,Yemegimi yapar. işimi görür her konuda yardımcı bir eştir anlayışlıda ama galiba bende biten bişeyler oldu artık beni sevmiyorsun eskisi gibi degilsin bana biliyorum. Sana affettircem kendimi ama kendim ölsem dahi hep hatırlıycam dedi. Üzülüyorum onada,Ama ne yapcam bilmiyorum seviyorum öyle hissediyorum hala görünce mutlu oluyorum ama canımın yanmasına onu suçlamama engel olamıyorum kafayı yiycem psikolog yardımıda almaya başladık ikimizde daha yeniyiz bişeyde demedi tam doktor ne yapcam bilmiyorum düzelirmi Bu durum doktora hormonlar mı hamilelikten dolayı dedim,Yok alakası yok en iyi zamanlarındasın stres olmaması lazım dedi anlamadım bende
