• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Geçmişte Depremi Yaşayanlar, Sonrasında Nasıl Toparlandıniz?

yenGEnC .!.:
Satsa bu sefer alanın hakkina girdi demeyecekler mi?
Malesef benim yaşadığım ev de 99 öncesi, üstelik gecekondumuzu muteahide vermişiz,apartman yapmış. Tapusunu bile geçen yıllarda aldık yani denetlenmemis ev :KK43:
Tek tesellim yapım aşamasında başında durmuş bizimkiler...
geçen yillarda gökdelen yapmak için istiyorlardı, belediye partisi değişince yapamadılar vs vs. Umarım şimdi tekrar başlarlar da verir kurtuluruz. İstanbul'a bayılıyorum , ama benim bile gündemime taşınma konusu var ...
Ve konuya gelince, 99 depreminde Sakarya'da evi yıkılan birkac aile dostumuz vardı. Bir sene falan çadırda,prefabrikte kaldılar. Ama zamanla hem evlerini hem yazliklarını yaptırdılar. Çocuklarla yasittim ben, gayet normal psikolojili, sohbetlerinde depremden başka seyler olan, kendi halinde cocuklardi. Şimdi hepsi anne baba oldu. Bir şekilde normallestiler yani...
Umarım siz de en tez zamanda yeni normalinize donebilirsiniz. Çok geçmiş olsun :KK43:
Genişletmek için tıkla...
yeni sahibinin de gözünü açmasına kalıyor o zaman o iş. çünkü elinde tuttuğu sürece de kendisi zarar edecek, kendi hakkına girecek bu defa da. sonuçta bahsedildiği kadarıyla dairenin içinde bişey yokmuş, apartman koridorunda çatlak varmış. yani herkesi ilgilendiren bir sorun aslında. sorumluluk tamamen o evin sahibinde değil. ama bile bile kiralamak daha acı verici, kiracının her şeye hakkı yok çünkü.
 
yenGEnC .!.:
Satsa bu sefer alanın hakkina girdi demeyecekler mi?
Malesef benim yaşadığım ev de 99 öncesi, üstelik gecekondumuzu muteahide vermişiz,apartman yapmış. Tapusunu bile geçen yıllarda aldık yani denetlenmemis ev :(
Tek tesellim yapım aşamasında başında durmuş bizimkiler...
geçen yillarda gökdelen yapmak için istiyorlardı, belediye partisi değişince yapamadılar vs vs. Umarım şimdi tekrar başlarlar da verir kurtuluruz. İstanbul'a bayılıyorum , ama benim bile gündemime taşınma konusu var ...
Ve konuya gelince, 99 depreminde Sakarya'da evi yıkılan birkac aile dostumuz vardı. Bir sene falan çadırda,prefabrikte kaldılar. Ama zamanla hem evlerini hem yazliklarını yaptırdılar. Çocuklarla yasittim ben, gayet normal psikolojili, sohbetlerinde depremden başka seyler olan, kendi halinde cocuklardi. Şimdi hepsi anne baba oldu. Bir şekilde normallestiler yani...
Umarım siz de en tez zamanda yeni normalinize donebilirsiniz. Çok geçmiş olsun :(
Genişletmek için tıkla...


Arsa payına bağlı olarak böyle bir ev bence alınabilir içinde kimse barinmamasi şartı ile
Yatirim ztn ölü zamanda yapılır bence
Ama tabi evin kusuru öne çıkacak kim cesaret eder
Ztn eski yapılar +5 kat aynı katta bir sürü daire ve bitişik nizam
Su an yüzde 40 kayıpları var

Pardon ronesans için konuşuluyormus
O apayrı bir rezalet ztn. O hak ödenmez..
 
Ilk depremi 6 yasında yasadim 17 agustos o geceyi hatirlıyorum pencerelerin sallanmasini annemlerin bizi indirmesini falan ilk defa korkudan altima kacirmisti. aylarca cadirlarda yasadık.Aradan 3 ay gecince 12 kasım depremi oldu yine aylarca cadırda kaldik evimiz yıkıldı.3 sene prefabrikte yasadik sonra krediyle ev yaptık.Cocukken travmalara korkulara okullarda ya da normal hayatta bu kadar önem verilmiyordu.Insanlar daha gaddardı sanki yanimizda cesetten tut enkaza kadar her sey konusulurdu sadece cevremdekiler degil herkes öyleydi kimse travma falan anlamazdi.17 agustosta arkadasım vefat etti annesiyle birlikte ölmüştü annesiyle beraber ölmüs arkadasin ezilmis dediklerinde günlerce aglamıstım.Köyde hemsire bir abla vefat etmisti yüzü simsiyah oldu demislerdi hic unutmam geceleri hep aglamıstım.Biz de ölecegiz zannetmistim o sene okula baslamıstim.Annem benimle 20 gun okula gelmisti.Artci deprem olurdu bizi binaya sokarlardi korka korka okul okurduk okumayi 2.sinıfta cözdüm hep kafamda yaralar cikmisti stresten 12 kasimdan sonra cadir sınif kuruldu da biraz rahattık.Annemden bir dakika ayrilmak istemezdim o zamandan beri evlenene kadar annemden ayri kalmadim, kalamadim.Korkak bir cocuk olarak büyüdüm.Hep kolayca panik olabilen bir yapim var.Ben bunlari baya bir yenmiştım ta ki 23 kasimdaki depreme kadar sonra baktim benim balatalar gevsedi doktora gittim düşük dozlu antidepresan basladı rahatlamıstım.Günümüzde yasanan depremlerden sonra eskisinden beter oldum olasi marmara depremi gerceklesince daha kötü olacağım farkındayım.. Deprem degil beni sevdiklerimi kaybetmek enkaz altinda ölümu beklemek korkutuyor.Acilar külleniyor belki ama unutulmuyor mutlaka psikolojik destek alın cunku unuttum zannettiginiz korkular ansizin ortaya cikiyor
 
Son düzenleme:
MIRILLIA .!.:
Herkese merhaba.. Depremin çok ağır şekilde yaşandigi bir ilden yazıyorum. Bir gecede, birkaç dakika içinde hayatımız tepetaklak oldu, çaresizce ölümü bekledik, o kadar şiddetli bir sarsıntı yaşadık ki.. evimizin durumu belirsiz, az hasarlı dendi ama yeniden baktırip ona göre yol çizeceğiz. Çok fazla yıkım ve ölüm oldu. Duygularım hâlâ dengeye oturmuş değil, hâlâ ne yaşadığımizi anlamaya çalışıyorum, Ailem çok şükür sağ, buna tutunmaya çalışıyorum ancak daha önce depremi yaşamış olanlardan, o zamanlar duygusal anlamda normale nasıl döndüklerini duymak istiyorum umut olması açısından. Eve güçlendirme yapılması işe yarıyor mu, gerçekten o ev yine güvenli hale gelecek mi, içinde kendimizi iyi hissedecek miyiz çocuklarımızla? İnsanın güle oynaya gittiği evinin artık güvenli olmaması çok kötü bir duygu imiş.. Eski günlere dönüş nasıl oldu sizde? İşlerimiz , evlerimiz , çevremiz, memleketimiz ve insanımız yok oldu, zor olacak toparlanmak ama depremi şu an yaşayanlar veya geçmişte ağır depremleri yaşayanlar olarak sizler neler yaşadınız, hayata nasıl döndünüz? Kelimeleri toparlamak biraz zor, Yazan herkese teşekkürler şimdiden..
Genişletmek için tıkla...
İzmir depremini yaşadım ve hamileydim ozaman. Allah'ım dedim yıkıldı ev çok kötüydü hala daha korkuyorum ama Allah'a sığınırım dua ederim kolay değil yaşanılanlari unutmak Allah'ım bize bundan sonra bunu unutturacak felaketler vermesin
 
17 Ağustosu Sakarya da yaşadım. Ben unutamadım. Eski güvensiz evlere misafirliğe bile gidemiyorum. Yüksek binalara çıkamıyorum. Avm falan gittiğimde aklımın sürekli köşesinde, şuan deprem olsa tam olarak ne yaparım, nereden kaçarım. Her banyoya girdiğimde keyif yapamıyorum hemen yıkanıp çıkmam lazım çünkü depreme duşta yakalanabilirim. Araba kullanırken aynı 17 ağustosta olduğu gibi deprem olur da köprüler göçerse diye viyadüklerden çabuk çabuk geçmeye çalışıyorum. Ev alırken daha güzel daha uygun evleri sırf yüksek diye istemedim, şuan 3 katlı yeni bir binada oturuyorum. Ev gerçekten çok sağlam, zemin de sağlam. Ama hala aklımın köşesinde, deprem olursa nasıl kaçarım. Köpekler ulusa, biraz fazla havlasa diyorum ki acaba... Güneş ay tutulmaları zaten tedirgin olmamak için kendimi zor tutuyorum. Kapının önünden kamyon geçince gürültüsünü deprem öncesi gürültüye benzetip panikliyorum. Vs vs...

Kısaca 17 Ağustos 1999'dan beri deprem bir an bile aklımdan çıkmadı. Çıkmayacak da biliyorum. Sizin de azalacak ama bitmeyecek. Bitmiyor...
 
Ne olacağını soyleyim bekar olan erkekler evlenecek ister yaşlı ister genç. Hatta yaşlılar daha çabuk evlenecek .herkes hayatını tekrar kuracak .ölenler unutulacak .eviniz yoksa ev tutacaksınız. Yardımla eşya falan verilecek .işiniz yoksa zamanla işiniz olacak .kısaca kaldığı yerden devam
Bu dünyada kim acidan olmuş ki
 
nice1985 .!.:
Merhaba. Öncelikle çok geçmiş olsun. Rabbim bir daha yaşatmasın. 99 depremini yaşadım. İlk an çok korkunçtu. Ben o gece hiç yıkım olmayan bir muhitteydim. Dışarı çıktığımda bir enkaz olmadığı için ve ilk defa depremle karşılaştığımdan sadece ne oluyor diye korkmuştum. Fakat sabah olduğunda kendi evimin olduğu yere geçtiğimde her yer enkaz, cesetler o an ağlamaya başlamıştım. O an allahım mm ne oluyor bu ne demiştim . Akrabalar yerde yüzleri tanınmıyacak şekilde şişmiş ve morarmışlardı. Bnm eski eşin akrabalarıydı. O zmn yeni evliydik. Sonra çadırlar kuruldu hep beraber bir aradaydık. Benim kendi aile ve akraba kaybım olmadı. Onların davbrsnışları bna çok garip gelmişti. 8 cenaze bir aileden Gülüyorlardı, espri yapıyorlardı, her öğün yemek yiyorlardı.4 gün geçmişti normaldi her şey. Sadece daha çok ağlamalıydım ama ağlıyamıyırdum... İçimdeki duygu çok fazla ama kalbim, midem ağrımıyordu... Duyguları ifade etme biçimi yoktu. Donmuştuk. Her şey çok çabuk unutuldu. Eşi ve iki kızı yeni ölen amcaları ben evlenicem dedi. Diğer iki nişanlı gelin vardı 2 ay içinde onların düğün oldu... Ben şaşkınlıkla depremi anlıyamadım.
Genişletmek için tıkla...
Hayırlı ramazanlar anlattıklarınız okadar tanıdık geliyorki resmen bu depremde yaşadıklarım geldi gözümün önüne gece uyumuyorduk birden başladı ev zemin olduğu icin sallantıyla beraber yerden gelen bir kaynama kahramanmaraştayız biz bu arada bitmek bilmiyor o bir bucuk iki dakika sanki daha uzun gibi geldi kıyamet geldi sandım resmen tamam bitmeyecek her yer yıkılacak diye düşündüm bir kac yukarlardan dökülen taşlar vardı ama kaldığımız yerde yıkılan evler olmadığı icin her yer aynı sandık sonra başka mahallelerden gelenler oldu gelenler orda ev yıkılmış şurda hicbirşey kalmamış diyordu sabaha doğru bir ara eve girdik evimiz müstakil bu arada yaşlılarımız ve cocuklar olunca evi ağır hasarlı zar zor cıkmış akrabalarımızda geldi yağmur durmak bilmiyor hava çok soğuk birde öğlen depremine yakalandık evde elektrik yok su yok tam mağfuriyet telefonlar cekmiyor internet yok hicbirşeyden haberimiz yok bırakın 10 ilde olsuğunu güzel kahramanmaraşımızın bile bu hale geldiğini günler sonra gördük canımız akrabalarımız sağ allaha sükür ama sonra ne mi oldu arkadaşlarımız akrabalarımız tek tek gittiler hem şehrimiz hem gönlümüz enkaza döndü yaşadık ama 20 kişi bir odanın icinde kaldık yemeğimizi yedik sohbetimizi ettik yeri geldi hüzünlendik yeri geldi güldük insan kendine devam etmek icin bir yol buluyor ilk iki üc gün birşey yemedik doğru düzgün sonra tek derdimiz yemek oldu gibi cocuklari evde kalanları doyurabilmek okadar tuafki kimse ölüsünün yasını tutamadı rabbim daha iyisini bilir herkez perişan haldeydi kimsenin sadece kendini ve acısını düşünecek vakti yokdu şu an her kez bir yerlerde devam etmeye calisiyor biz 10 kişi kaldık hala sallanıyoruz bir çoğunu hissetmiyoruz bile artık ama hiçbirşey eskisi gibi değil yazsam daha çok şey dölür yüreğimdende sizi çok bunaltmış olucam zaten bunları okurken o yüzden lütfen hakkınızı helal edin
 
tubabozkurt .!.:
Hayırlı ramazanlar anlattıklarınız okadar tanıdık geliyorki resmen bu depremde yaşadıklarım geldi gözümün önüne gece uyumuyorduk birden başladı ev zemin olduğu icin sallantıyla beraber yerden gelen bir kaynama kahramanmaraştayız biz bu arada bitmek bilmiyor o bir bucuk iki dakika sanki daha uzun gibi geldi kıyamet geldi sandım resmen tamam bitmeyecek her yer yıkılacak diye düşündüm bir kac yukarlardan dökülen taşlar vardı ama kaldığımız yerde yıkılan evler olmadığı icin her yer aynı sandık sonra başka mahallelerden gelenler oldu gelenler orda ev yıkılmış şurda hicbirşey kalmamış diyordu sabaha doğru bir ara eve girdik evimiz müstakil bu arada yaşlılarımız ve cocuklar olunca evi ağır hasarlı zar zor cıkmış akrabalarımızda geldi yağmur durmak bilmiyor hava çok soğuk birde öğlen depremine yakalandık evde elektrik yok su yok tam mağfuriyet telefonlar cekmiyor internet yok hicbirşeyden haberimiz yok bırakın 10 ilde olsuğunu güzel kahramanmaraşımızın bile bu hale geldiğini günler sonra gördük canımız akrabalarımız sağ allaha sükür ama sonra ne mi oldu arkadaşlarımız akrabalarımız tek tek gittiler hem şehrimiz hem gönlümüz enkaza döndü yaşadık ama 20 kişi bir odanın icinde kaldık yemeğimizi yedik sohbetimizi ettik yeri geldi hüzünlendik yeri geldi güldük insan kendine devam etmek icin bir yol buluyor ilk iki üc gün birşey yemedik doğru düzgün sonra tek derdimiz yemek oldu gibi cocuklari evde kalanları doyurabilmek okadar tuafki kimse ölüsünün yasını tutamadı rabbim daha iyisini bilir herkez perişan haldeydi kimsenin sadece kendini ve acısını düşünecek vakti yokdu şu an her kez bir yerlerde devam etmeye calisiyor biz 10 kişi kaldık hala sallanıyoruz bir çoğunu hissetmiyoruz bile artık ama hiçbirşey eskisi gibi değil yazsam daha çok şey dölür yüreğimdende sizi çok bunaltmış olucam zaten bunları okurken o yüzden lütfen hakkınızı helal edin
Genişletmek için tıkla...
Bunaltmakta ne demek, çok memnun oldum paylaştığınız için. Çok geçmiş olsun. Acılar yarıştırılmaz ama bizim deprem yazın olduğu için biz daha iyi durumdaydı ama sizler çokkkk kötüüüü.. Enkazın altında evladı olan aileler donduuu,,,, nsl gidip ısınabilirki canı enkaz altındayken. İlk günler ağlıyarsk sofraya otururken sizlerden özür diliyerek yemeğimi yedim, gece yatağa girerken Bn yatağımda onlar sokakta mı rabbim diye sorgulayarak,,, işe giderkn yüzümde acı bir ifadeyle geçirdim o günleri... Ama şimdi o görüntülere bakamıyorum. Çok acı çokkkkk.. 😥😥😥😥
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

8
Cinsel problemlerim var kafam çok karışık lütfen yardım!!
2 3 4
Yorumlar
75
Görüntüleme
4K
Cileklivanilinn
Cileklivanilinn
Back