Geçmişte Depremi Yaşayanlar, Sonrasında Nasıl Toparlandıniz?

MIRILLIA

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
12 Ekim 2021
85
114
43
Herkese merhaba.. Depremin çok ağır şekilde yaşandigi bir ilden yazıyorum. Bir gecede, birkaç dakika içinde hayatımız tepetaklak oldu, çaresizce ölümü bekledik, o kadar şiddetli bir sarsıntı yaşadık ki.. evimizin durumu belirsiz, az hasarlı dendi ama yeniden baktırip ona göre yol çizeceğiz. Çok fazla yıkım ve ölüm oldu. Duygularım hâlâ dengeye oturmuş değil, hâlâ ne yaşadığımizi anlamaya çalışıyorum, Ailem çok şükür sağ, buna tutunmaya çalışıyorum ancak daha önce depremi yaşamış olanlardan, o zamanlar duygusal anlamda normale nasıl döndüklerini duymak istiyorum umut olması açısından. Eve güçlendirme yapılması işe yarıyor mu, gerçekten o ev yine güvenli hale gelecek mi, içinde kendimizi iyi hissedecek miyiz çocuklarımızla? İnsanın güle oynaya gittiği evinin artık güvenli olmaması çok kötü bir duygu imiş.. Eski günlere dönüş nasıl oldu sizde? İşlerimiz , evlerimiz , çevremiz, memleketimiz ve insanımız yok oldu, zor olacak toparlanmak ama depremi şu an yaşayanlar veya geçmişte ağır depremleri yaşayanlar olarak sizler neler yaşadınız, hayata nasıl döndünüz? Kelimeleri toparlamak biraz zor, Yazan herkese teşekkürler şimdiden..
 
Merhaba. Öncelikle çok geçmiş olsun. Rabbim bir daha yaşatmasın. 99 depremini yaşadım. İlk an çok korkunçtu. Ben o gece hiç yıkım olmayan bir muhitteydim. Dışarı çıktığımda bir enkaz olmadığı için ve ilk defa depremle karşılaştığımdan sadece ne oluyor diye korkmuştum. Fakat sabah olduğunda kendi evimin olduğu yere geçtiğimde her yer enkaz, cesetler o an ağlamaya başlamıştım. O an allahım mm ne oluyor bu ne demiştim . Akrabalar yerde yüzleri tanınmıyacak şekilde şişmiş ve morarmışlardı. Bnm eski eşin akrabalarıydı. O zmn yeni evliydik. Sonra çadırlar kuruldu hep beraber bir aradaydık. Benim kendi aile ve akraba kaybım olmadı. Onların davbrsnışları bna çok garip gelmişti. 8 cenaze bir aileden Gülüyorlardı, espri yapıyorlardı, her öğün yemek yiyorlardı.4 gün geçmişti normaldi her şey. Sadece daha çok ağlamalıydım ama ağlıyamıyırdum... İçimdeki duygu çok fazla ama kalbim, midem ağrımıyordu... Duyguları ifade etme biçimi yoktu. Donmuştuk. Her şey çok çabuk unutuldu. Eşi ve iki kızı yeni ölen amcaları ben evlenicem dedi. Diğer iki nişanlı gelin vardı 2 ay içinde onların düğün oldu... Ben şaşkınlıkla depremi anlıyamadım.
 
Geçmiş olsun, ben 98'de Adana depremini yaşadım çocukken, can kaybımız olmadı evimiz de yıkılmadı ama o sarsıntı o ses o kargaşa travma yarattı bende. Günlerce eve giremedik, 1 sene kadar da artçılar sürdü.
2019'da İstanbul'daki 5.8'lik depremi de yaşayınca bende kayış koptu. Panik atak başladı, ilaç tedavisi gördüm ve İstanbul'u terk ettim.

Fay geçmiyor diye Diyarbakır'a yerleştim ve içim çok rahattı. 6 Şubat'ta direkt uyanıp eşimi kaldırdım kalk deprem oluyor diye. Ama 2-3 saniye sonra geçer diyorum içimden. Ev gidip gidip geldi, çatırtılar başladı , çökecek dedim yere kapaklandım.
Bina sağlam çıktı sıva bile dökülmedi ama ben zangır zangır titriyorum. Velhasıl, Diyarbakır'da bile 409 canımızı yitirdik...

Şunu anladım ki Türkiye'de depremden etkilenmeyecek şehir neredeyse yok, kaçamayız yani.
Mardine mi taşınsak dedik, ordakiler de sallandı feci.. Ama orda yıkım olmadı.
Bizde bu bilim düşmanlığı bu para hırsı bu kadercilik olduktan sonra işimiz gerçekten Allaha kalmış diyorum.
Bu şekilde ölmeyi hak etmiyoruz.. Yazık bize, yazık bunca insana, hepimize çok yazık..
Üzüntüden ziyade öfke duyuyorum ve geçecek bir öfke değil bu.
Olumlu şeyler yazıp içini rahatlatamadım kusura bakma arkadaşım ama hiçbirimiz güvende değiliz bu ülkede..
 
O kadar güzel anlatılmış ki şuanki hissettiğimizi ,acımızı,çaresizlik ve kızgınlığımızı
 
yani sizinkiyle asla kıyas kabul etmez ama 2020'de izmir depreminde yıkımlar oldu. 30 yaşındayım, yaşadığım en uzun süreli ve en şiddetli depremdi. 45 saniye falan sürdü ve ilk saniyelerde umursamadım ben de. biz de sürekli sallanırız alışığız çünkü. ama sonlara doğru dedim yıkacak herhalde, sanki yerin altında bir canavar binayı yıkmak için uğraşıyor gibiydi, öyle bir his. çok şükür sıva bile çatlamadı. o depremle ben zeminin önemini anladım mesela. çünkü yıkımlar hep eskiden tarım arazisi olan bölgede olmuştu. biz de kayalık bir yerdeydik.

hemen müdahale edilmesine ve alan çok sınırlı olmasına rağmen 100den fazla insan öldü, enkaz altında kaldı. çok üzücüydü.

ben sizin yerinizde olsam artık o evde oturmam ve kendime başka bir şehirde hayat kurmaya çalışırım. zaten o bölgede hayat bitti, nasıl toparlanacak oralar? o az hasarlı denen şeylerin de ne olduğunu biliyorum ben konuşturmasın beni kimse. az hasarlıdan kasıt sıva çatlağı değildir. benim arkadaşın kirişinde aşağı doğru inme olmuştu, az hasarlı dediler. biraz daha sürse kiriş kolondan ayrılacak tavan üstlerine çökecekti. az hasara bak sen! neyse sussam daha iyi.
 


Ben 12 yaşındaydım
O gece çıktığım eve hiç donmedik
Sonrasında uzun yıllar tek katlı bir evde yaşadık. 1yil dışarıda kaldık önce çadır sonra baraka.
Evet hersey değişti okula Kasım başında dönmüştük. O hafta düzce depremi oldu yeniden Tatil oldu çadır okullar kuruldu.
Arkadaşlarımın çoğu gitmişti simdi düşünüyorum acaba vefat ettiler de söylemediler mi?
Ama o yıl gelen 1 öğretmen 2 yıl bizi çok mutlu etti.. İlk 2 yıl zor tabi ki kimse kolay diyemez. Mesela hiç bir hasarlı binaya girmedik yıllarca sinemaya gitmedim ama ilk prefabrik sinemada çok güzel günlerim oldu. En yakın arkadaşımın evine 10. Yıl gittim ama bakın 24 yıl oldu artık yenisini bekliyoruz resmen.
Su an tedbir aldığınız takdirde en güvenli yerler oralar aslında
Yıllar geçti lisede depremde tüm ailesini ve kolunu kaybeden şahane bir öğretmenimiz oldu gözleri ışıl ışıl hepimize örnek
Üniversite başladı yurt odama 2 arkadaş geldi biri anne babasını kaybetmiş 6 ay önce tayinle gelmişler. 7 yaşında çocuk kendine geldiğinde amcasının evindeymis. Şu an nöroloji uzmanı evli ve çok mutlu.
Yani en beterleri için bile güneş doğuyor yeni bir hayat başladı ama o güneş doğuyor emin olun..
 
Ev konusunda ben katıyim 99 öncesi yapılan hiç bir evde kalmayı tercih etmiyorum yaşadığım şehirde kapış kapış milyon liralara ağır hasarlı binalar satılıyor dönüp bakmiyorum sulak zeminde oturmuyorum
Daha önce 60li yıllardaki depremi yaşayan tüm binalar 99da yıkılmış
Sokağımin karşısında var resmen eğik ağır hasardan ortaya çevirip tadilat yapmışlar
Su an 1milyon liraya satmaya çalışıyorlar tabiki bakan yok.
 
bu konuda ben de böyleyim. şu an oturduğumuz evi tutarken, kesinlikle bina 15 yaşın üzerinde olmamalı diye düşündük, öyle de denk geldi. 20 senelik binalara dönüp bakmadım bile ki zemin kayalık. ona rağmen bakmadım.
sulak, dolgu, yumuşak zeminler ne hikmetse hep merkezi oluyor. arkadaşa geçenlerde izmir karşıyakadan ev bakıyorduk, hangi ilanı açsam 25-30 senelik binalar ve deli gibi kiralar isteniyor. dedim bak tercihin bu ama çok sıkıntılı... ne yapayım bütün düzenim burada dedi. başka yere de kayabilirdi aslında veya en yakın kayalık bölgeye de bakabilirdi, insanımızın da nedense işine gelmiyor. gerekirse her gün 2 saat yol çekerim yine sağlam zeminli yerde otururum. kırmızı çizgimdir. ki şu an oturduğum yer izmirin çoğu yerine uzak ama kaya en azından. tabutlara milyon lira gömmek akıl karı değil.
 


Evet kesinlikle
Bu dönem yıkımın fazla olması biraz da yapı tarzının 24 yılda yükselmesi ve kalitesizlesmesinden
Yani 90larda yapılmış üstüne deprem geçirmiş 24 yıl geçmiş bina bir zahmet yenilensin içine bir badana bir dandik mutfak ile 300 bin daha koymayın
Benim akrabam korkudan evden kaçtı alt kolonlar kesik. Ve evi 1 odasını kapatıp 7500 liraya kiraya verdi. Sadece 2 kamu kurumuna yakın diye. Resmen millete mezar oldu dışarıdan gelen ne bilsin alt katta kesik kolonu 99 depremini.
Önünden ulaşım geçmez bakkalı yok kupkuru sokak. Kamu personeli tutmuş bile çok yazık..
 
o kolon konusu ciddi problem ya. nereden bilecek ki insanlar? bu evler hep çaresizlikten tutuluyor peynir ekmek gibi de gidiyor. ama bilinç lazım işte herkese. kiracı araştıracak, bakacak. ama bir iki kişiyle olmaz, herkes bu kafada olmalı. sadece evin içine bakarak karar vermeyecek. altında dükkan mükkan varsa mutlaka şöyle bi gözle bakmalı. zaten kolon kesilmişse belli oluyor eksikliği.

rönesans rezidanstan da korkup kaçan bir kadın röportaj veriyor, duvar çatlıyordu söyledim beni ciddiye almadılar ben de kiraya verdim dedi mesela. madem kendisi korktu kiraya neden verdi? satıp kurtulsaydı. şöyle yapıp yapıp vicdandan bahsetmeleri çok çirkin. onunli cansa kiracınınki de can.
 


Aynen ve 99da deprem görmüş enkazdan çıkmış insanlar
Kolonlar kesilirken tüm sokak evde duramamisti. Bomboş ztn altı sadece dört duvar ve depo olarak kullanılıyor
Ztn eski bina deprem gormus, yanlış tadilat. Baktıkça nereye yıkılacak diye aklımda canlanıyor.
 
8 yaşındaydım 99 depreminde. 24. Yılı olacak bu ağustosta çok çabuk geçmiş.. yıkilan evler, tüpraş yangınını uzaktan görüşüm dün olmuş gibi hafızamda hepsi...Zamanla herşey yerine oturuyor. evde arabada yerine geliyor da giden geri gelmiyor, onun da acısı ilk günkü gibi olmuyor
Bende hala şu alışkanlık var 24 yıldır uyurken transparan gecelikle yatmam hep normal pijamayla uykuya dalarim deprem olursa ev yıkılırsa beni o şekilde bulmasinlar diye.. onun haricinde psikolojik etkileri çocuk olduğum halde bende fazla kalmadı
 
Üç sene önce büyük Elazığ depremini yasadik. Kızım bir aylıktı henüz lohusaydim. O akşam haliyle dışarı çıktık dışarı -13 derece. Bütün şehir disardaydi. Bir kafeye gittik tıklım tıklımdı herkeste bir korku bir şok etkisi. Gece yarısı eve döndük. Tam yataga girdik uyuduk feci artçilar oldu dayanamadım çocukları giydirdigim gibi yarım yamalak kıyafetimle kendimi dışarı attım. 10 gün eve dönemedik köyde bir akrabimizin yanında kaldık. Oğlum depremin etkisiyle bir gün boyunca tek kelime etmedi. Ama sonra çabuk toparlandik artçilar uzun süre devam etmesine rağmen. 6 subattaki ilk depremde o anlık korkuttu beni ama yine psikolojik etkisi çok olmadı bende. O gece annem ve babam geldiler bize sabah oturdum işimin basina annem baya ısrar etti dışarda kahvaltı yapalım iş yerinden izin al evde tek kalma diye. Yok dedim siz gidin çocuklarla, is arkadaslarimin hiç biri izin almadi benim almam doğru olmaz korkmuyorum zaten gidin dedim. Annem tuhaf bir şekilde ısrar etti durdu sonra tedirgin bir şekilde ayrildilar evden çocuklarla bende sakin kafayla oturup işime devam edeyim dedim. Aradan 10/15 dakika geçti kıyamet koptu Böyle şiddetli bir deprem görmedim daha önce, yer ayaklarimin altında gitti geldi bu bina bu şiddete karşı mümkün değil dayanamaz dedim evden çıkan o ürkütücü sesler o an yaşadığım çaresizlik enkaz altinda kalma korkusu sevdiklerimi bir daha görememe korkusu bende ağır psikolojik hasar bıraktı. İyiki ama iyiki çocuklarım evde yoktu o sırada. Deprem biter bitmez kendimi dışarı attim saatlerce kendime gelemedim. İki hafta oldu hiç iyi değilim panik atak oldum evim cehennem oldu bana. Sürekli tedirginim lavaboya giderken diken üzerindeyim duş alırken ölüp ölüp diriliyorum o halimle depreme yakalanacagim diye ödüm kopuyor başımı yastığa rahat koyamiyorum geceleri uykum kaçıyor uyuyamıyorum. Evde yanlız duramiyorum eşim iki haftaligina izin aldı ben çalışırken yanımda duruyor ama bu hafta son, haftaya ne yapacağım tek basima bilmiyorum. Ben çareyi gitmekte buldum bu ülkede çok zor süreçlerden gectim daha öncede depremi yaşamama rağmen bu ikinci büyük Maraş depremi beni yıktı bitirdi. İki hafta boyunca yas tuttum olenlere geride kalan acılı ailelere özellikle annesini kaybeden çocuklara ve çocuğunu kaybeden annelere bir çok kişi gib her gün oturup hüngür hüngür ağladım içim yangın yerine dondu. Onların acısını düşündükçe hayattan sogudum herşey anlamsizlasti benim için. Bir yandanda yaşadığım ev bir gün sevdiklerime veya bana mezar olacakmi diye korkuyorum atamıyorum üzerimden bu düşünceyi. İnsanin kendini evinde güvende hissetmemesi ne kadar zor birseymis. Bu felaketi yaşayanların kolay kolay toparlanacagini sanmiyorum ben malesef
 
Son düzenleme:
99 depremi çok yikiciydi , binlerce can öldü ama iki hafta önce yaşanan deprem çok daha büyüktü ve daha fazla can aldı
99 da insanlar bir süre sonra normal yaşamlarına döndü, birkaç sene televizyonda hep Ahmet Mete isikarayi seyrettik , ne yapmak lazım ne yapmamak lazım vs vs ama sonra onlar da unutuldu gitti
Açınız çok taze ama bir süre sonra hayat normale girecek , hep öyle oluyor , inşallah bu deprem ve kaybedilen canlar unutulmaz , inşallah bu deprem gerçekten herkese ders olur , sağlam binalar yapılır, bu binalar iyice denetlenir ve bir sonraki depreme hazırlıklı olunur ülkece
Benim size tavsiyem psikolojik destek almanız, tek başına atlatmak çok zor , sadece şunu bilin bir süre sonra hayatınız normallesecek , çünkü ne olursa olsun hayat devam ediyor
Ben 99 da mahalle bombalandı ve binalar çöküyor sanmıştım öyle bir gürültü vardı ki , hayatım boyunca o yerin sallanma sesini unutamadım, siz de bunları unutmayacaksıniz ama kafanızın içinde bir yerlerde geri planda hep kalacak o ses , o koku, o gökyüzü, çok çok geçmiş olsun
 
Öncelikle çok geçmiş olsun
99 depremini yaşadım ancak çocuktum o zamanlar günlerce eve girememiştir.
Sonrasında birkaç deprem daha yaşadım farklı zamanlarda ancak onlardan o kadar etkilenmedim.
Son yaşanan deprem felaket idi
Günler geçmesine rağmen hala daha etkisini üzerimden atamadım.
Biz bile uzaktan bu haldeysek sizi düşünemiyorum.
Eviniz ağır hasarlı ise bence hayata daha güvenli bir muhitte daha güvenli bir evden devam edin.
Ya da daha az risk barındıran bir başka şehire yerleşin.
Bu süreçte de psikolojik destek almayı ihmal etmeyin.
 
1992 depremi 8 yasındaydım
Ramazan gecesiydi, önce gürültü sonra şiddetli sallanma.
O evden çıkış anındaki kaosu hatırlamak bile istemiyorum.
Kar kış kıyamet soguk.
Çadırlarda yaşadık 2 ay.
İlçemiz sağlamdı dedemlere gittik kalmaya.
Zamanla yaralar sarıldı.
İnsanlar normale döndü.
Ama sizlerin yaşadıgı deprem ufak kıyamet gibi.
Belki zaman alacak çogu şey.
Bir de artık yaşlarımız büyük, çocuklukta yaşanılanlar gibi olmuyor.
Enkaz altında kalanların psikolojileri düzelir zamanla belki ama yakınlarını kaybedenlerin acıları zamanla geçer mi bilmiyorum.
Rabbim herkese çok büyük sabır ihsan eylesin.
Çok zor.
Bizler ekran başında izlerken bile dehşete düştük, yaşayanlar için çok daha zor çok.
Yaşadıgımız yer hasebiyle söylenecek çok şey var.
Molozların altında ölüyoruz hala.
Hala çok katlı binalarda deprem bölgesi olduğu halde yaşıyoruz.

Neyse...
Lütfen psikolojik destek alın ve sizi hangi karar daha çok iyi hissettirecekse onu uygulamaya geçin.
 
Geçmiş olsun, bence bu deprem sadece depremi yaşayan kişileri etkilemedi. Ülkede herkes bir şekilde travma yaşıyor. Tabi ki tecrübe edenlerle, kayıpları olanlarla kıyaslanamaz ama ben sanmıyorum ki bir kişi bile evinde yuzde yüz güvende hissediyor. Ne acı en çok güvende hissedeceğimiz evlerimizde tedirginlik içinde yaşıyoruz. Türkiye de deprem riski olmayan yer yok sanıyorum. Bizim bugün arkadaşlarla sohbetimiz 20 saniye dayanırsa camdan atlayabiliriz. Ben şu kattayim asla çıkamam, bu şehrin tamamı toprağa gömülür şeklindeydi. Ne yazık ki , birileri kader diye diye bizde kaderi kabullenip beklemeye başladık
 
Satsa bu sefer alanın hakkina girdi demeyecekler mi?
Malesef benim yaşadığım ev de 99 öncesi, üstelik gecekondumuzu muteahide vermişiz,apartman yapmış. Tapusunu bile geçen yıllarda aldık yani denetlenmemis ev
Tek tesellim yapım aşamasında başında durmuş bizimkiler...
geçen yillarda gökdelen yapmak için istiyorlardı, belediye partisi değişince yapamadılar vs vs. Umarım şimdi tekrar başlarlar da verir kurtuluruz. İstanbul'a bayılıyorum , ama benim bile gündemime taşınma konusu var ...
Ve konuya gelince, 99 depreminde Sakarya'da evi yıkılan birkac aile dostumuz vardı. Bir sene falan çadırda,prefabrikte kaldılar. Ama zamanla hem evlerini hem yazliklarını yaptırdılar. Çocuklarla yasittim ben, gayet normal psikolojili, sohbetlerinde depremden başka seyler olan, kendi halinde cocuklardi. Şimdi hepsi anne baba oldu. Bir şekilde normallestiler yani...
Umarım siz de en tez zamanda yeni normalinize donebilirsiniz. Çok geçmiş olsun
 
99 depreminde evimizde en ufak bir zarar bile olmadığı için eve dönmek sıkıntı olmamıştı ama hala en ufak sallantıda panik oluyorum bu sadece deprem değil yanımda biri ayağını salladığı için sandalyem koltuğum falan sallanırsa bile panik olup hemen yapana yapma deme ihtiyacı duyuyorum. bunca sene sonra bile hala o korkuyu atamadım üzerimden ki dediğim gibi ne evimize bir şey oldu ne tandığım insanlara zarar geldi. bu gün evi yıkılan yada zarar görenleri tahmin bile edemiyorum. mutlaka tedavi görmek lazım bence.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

8
Cinsel problemlerim var kafam çok karışık lütfen yardım!!
2 3 4
Yorumlar
75
Görüntüleme
4K
Cileklivanilinn
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…