Galiba kocamı delirttim.

panikprensesveyediataklar

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
8 Ağustos 2024
27
-2
26
Herkese merhaba, hüsran dolu günler içerisindeyim.

Eşimle iki senedir kavga barış süren bir evliliğimiz var. Gerek onun içine çok atan birisi olması, gerek benim çok baskın bir karakter olmam derken olaylar epey karıştı. Ben evliliğe, ev işlerinin düzenine pek ayak uyduramadım. Sorumluluğun büyüğü onun sırtına yüklendi. Geçtiğimiz sene içerisinde hamileliklerim de hep düşük ile sonuçlanınca ben iyice kafayı yedim her şeyi saldım derken ortalık epey karıştı. Eşim bir süredir hayattan, çalışmaktan sıkıldığını söylüyordu zaten ama terapi, antidepresan yönlendirmelerimin de pek bir faydası olmuyordu.

Geçtiğimiz gün ufak bir tartışma yaşadık ve bu tartışma sonrasında ciddi bir buhran yaşadı. Bundan sonra yaşamayacağını, çalışmayacağını, kendisinin artık var olmadığını söylemeye başladı. Aynı gün bir doktora gittik ve yatış verdiler. Bir haftadan uzun zaman olmasına rağmen herhangi bir değişiklik yok duygu durumunda. Benim kendisinden nefret ettiğimi iddia ediyor düzenli olarak.

Belki benim yaşattıklarım, belki ailevi sorunları belki kaybettiğimiz çocuklarımız belki de iş hayatı çıldırttı eşimi bilemiyorum. Ama benim de çıldırmama ramak kalmış durumda. Ne yapmalı, nasıl yapmalı hiç bilemedim.
 
Herkese merhaba, hüsran dolu günler içerisindeyim.

Eşimle iki senedir kavga barış süren bir evliliğimiz var. Gerek onun içine çok atan birisi olması, gerek benim çok baskın bir karakter olmam derken olaylar epey karıştı. Ben evliliğe, ev işlerinin düzenine pek ayak uyduramadım. Sorumluluğun büyüğü onun sırtına yüklendi. Geçtiğimiz sene içerisinde hamileliklerim de hep düşük ile sonuçlanınca ben iyice kafayı yedim her şeyi saldım derken ortalık epey karıştı. Eşim bir süredir hayattan, çalışmaktan sıkıldığını söylüyordu zaten ama terapi, antidepresan yönlendirmelerimin de pek bir faydası olmuyordu.

Geçtiğimiz gün ufak bir tartışma yaşadık ve bu tartışma sonrasında ciddi bir buhran yaşadı. Bundan sonra yaşamayacağını, çalışmayacağını, kendisinin artık var olmadığını söylemeye başladı. Aynı gün bir doktora gittik ve yatış verdiler. Bir haftadan uzun zaman olmasına rağmen herhangi bir değişiklik yok duygu durumunda. Benim kendisinden nefret ettiğimi iddia ediyor düzenli olarak.

Belki benim yaşattıklarım, belki ailevi sorunları belki kaybettiğimiz çocuklarımız belki de iş hayatı çıldırttı eşimi bilemiyorum. Ama benim de çıldırmama ramak kalmış durumda. Ne yapmalı, nasıl yapmalı hiç bilemedim.

Siz neden yardım almiyorsunuz?
 
Bi tık daha ekonomik açıdan güçlenip kendime en uygun terapi yöntemiyle daha kökten bir çözüm sağlamayı düşünmüştüm standart bir terapiden ziyade ama artık o noktayı geçtik sanırım bir yerden başlayacağım ben de yakın zamanda.
Psikolog terapi fılan degıl de psikıyatrık Bi yardıma ihtiyacınız var gbı bence
 
Ooo adamı böylesine çıldırtıp bu kadar normal anlatan birini ilk defa gördüm. Kaç düşük yapan kadınlar var burda ne acılar çekmişler sadece kendi acınızmış gibi eşinizin hiç ilgisi yokmuş gibi o acıya sığınıp eşinize bunu yapmaya hakkınız yok.

Evliliğin tüm sorumluluğunu da eşinize yükleyemezsiniz. Yapamayacaksanız evlenmeseydiniz. Neye güvenip evlendiniz o zaman ?
 
Herkese merhaba, hüsran dolu günler içerisindeyim.

Eşimle iki senedir kavga barış süren bir evliliğimiz var. Gerek onun içine çok atan birisi olması, gerek benim çok baskın bir karakter olmam derken olaylar epey karıştı. Ben evliliğe, ev işlerinin düzenine pek ayak uyduramadım. Sorumluluğun büyüğü onun sırtına yüklendi. Geçtiğimiz sene içerisinde hamileliklerim de hep düşük ile sonuçlanınca ben iyice kafayı yedim her şeyi saldım derken ortalık epey karıştı. Eşim bir süredir hayattan, çalışmaktan sıkıldığını söylüyordu zaten ama terapi, antidepresan yönlendirmelerimin de pek bir faydası olmuyordu.

Geçtiğimiz gün ufak bir tartışma yaşadık ve bu tartışma sonrasında ciddi bir buhran yaşadı. Bundan sonra yaşamayacağını, çalışmayacağını, kendisinin artık var olmadığını söylemeye başladı. Aynı gün bir doktora gittik ve yatış verdiler. Bir haftadan uzun zaman olmasına rağmen herhangi bir değişiklik yok duygu durumunda. Benim kendisinden nefret ettiğimi iddia ediyor düzenli olarak.

Belki benim yaşattıklarım, belki ailevi sorunları belki kaybettiğimiz çocuklarımız belki de iş hayatı çıldırttı eşimi bilemiyorum. Ama benim de çıldırmama ramak kalmış durumda. Ne yapmalı, nasıl yapmalı hiç bilemedim.

Boşuna demiyorlar psikologlara insanların delirttiği kişiler gider diye.

Eşinizle sizde destek alsaydınız keşke.

Daha oturmamış bir evliliğe çocuk istemi neden?

Önce kendinizi düzeltin ondan sonra çocuk derdine düşün.
 
Boşuna demiyorlar psikologlara insanların delirttiği kişiler gider diye.

Eşinizle sizde destek alsaydınız keşke.

Daha oturmamış bir evliliğe çocuk istemi neden?

Önce kendinizi düzeltin ondan sonra çocuk derdine düşün.
Evliliğin oturmadığını başımıza bunca olay gelince anlamak gibi bir saçmalık oldu bu tam olarak. Genel olarak baktığımızda birbirimizi seven, vakit geçirmekten keyif alan, birbirimize değer veren bir çifttik. Ben öyle görüyordum, eşimin de öyle gördüğünü düşünüyorum hala. Biraz daha onun bu karın ağrısı 30 yaşına geldik ve hayatta ne yaparsak yapalım iyi bir yere gelemeyeceğiz boşa yaşıyoruz gibi düşünmesinden başladı. Konuda yazdığımın dışında ben sürecin tamamen bizden ya da ilişkimizden kaynaklandığını düşünmüyorum, ama illa ki payım vardır ve en azından kendi payıma düşen kısmı değiştirmek elimdeyse bunu başarmak istiyorum.
 
Kimse kimseyi hastaneye yatış verdirecek kadar çıldırtamaz. Siz ateşe benzin dökmüşsünüzdür ama eşinizin içinde de bi kıvılcım vardır kendiniz suçlamayın. Ama belli ki birbirinize iyi değil tersine kötü geliyorsunuz. Ayrılmak ikinize de iyi gelebilir. Bir de bu kadar fırtınalı bir ilişkiye ve ebeveynlere çocuk yapmak için niye ısrar. Çocuk bütün zorluk ve sıkıntıları beşe ona katlar
 
Ooo adamı böylesine çıldırtıp bu kadar normal anlatan birini ilk defa gördüm. Kaç düşük yapan kadınlar var burda ne acılar çekmişler sadece kendi acınızmış gibi eşinizin hiç ilgisi yokmuş gibi o acıya sığınıp eşinize bunu yapmaya hakkınız yok.

Evliliğin tüm sorumluluğunu da eşinize yükleyemezsiniz. Yapamayacaksanız evlenmeseydiniz. Neye güvenip evlendiniz o zaman ?
Acı kıyaslamayı doğru bulmuyorum açıkçası. Herkes her şeyi farklı yaşayabilir saygı duyuyorum. Elbette ki hatalar, acılar, dertler ortak evlilikte. Acı benden çok onun acısı olmuş ki kaldıramamış zaten.

Evliliğin yükleri konusundaki yorumlarınıza katılıyorum. Zaten bu kadar rahat anlatabilmemin sebebi de bu. Ortadaki sorunları ve bu sorundaki sorumluluklarımın net şekilde farkındayım, ifade etmekte de sorun yaşamıyorum bu yüzden.
 
Kimse kimseyi hastaneye yatış verdirecek kadar çıldırtamaz. Siz ateşe benzin dökmüşsünüzdür ama eşinizin içinde de bi kıvılcım vardır kendiniz suçlamayın. Ama belli ki birbirinize iyi değil tersine kötü geliyorsunuz. Ayrılmak ikinize de iyi gelebilir. Bir de bu kadar fırtınalı bir ilişkiye ve ebeveynlere çocuk yapmak için niye ısrar. Çocuk bütün zorluk ve sıkıntıları beşe ona katlar
İntihar düşüncesi sebebiyle yatış vermişlerdir delirdi meczup oldu şeklinde değil. İntihar düşüncesine de pek ala sebep olmuş olabilir konu sahibi. Ancak diğer dedikleriniz çok doğru çocuk sadece ateşi körler.
 
Kimse kimseyi hastaneye yatış verdirecek kadar çıldırtamaz. Siz ateşe benzin dökmüşsünüzdür ama eşinizin içinde de bi kıvılcım vardır kendiniz suçlamayın. Ama belli ki birbirinize iyi değil tersine kötü geliyorsunuz. Ayrılmak ikinize de iyi gelebilir. Bir de bu kadar fırtınalı bir ilişkiye ve ebeveynlere çocuk yapmak için niye ısrar. Çocuk bütün zorluk ve sıkıntıları beşe ona katlar
Çocuk düşüncesiyle alakalı genel bir bilgilendirme de yapmış olayım sizlere. Son düşükten önce evliliğe bazı minör konular dışında adapte olmuş, duygu durumumuzun da buna hazır olduğunu düşünüyorduk. Son düşük biraz travmalı geçti gebelik büyük olduğu için. Kendimizi korkunç hissettiğimiz için zaten çocuk fikrini rafa kaldırmıştık şu anda. Duygusal olarak hazır hissetmediğimiz bir durumda zaten ne kendimize ne çocuğa bunu yaşatamayız.
 
Rahatsızlığı neymiş eşinizin yatış vermişler ya tanısı nedir merak ettim, belki sizle alakalı değildir yani adam hep öyledir de stres altında ortaya çıkmıştır
Spesifik bir tanısı yok depresif duygu durumu olduğunu söylüyor doktorları. Çok düşük doz bir antidepresanla devam ediyorlar tedaviye.
 
X