bende şöle bişey gelişti doğumdan sonra hastalığımda 5.5 ay yatalak gibi yatarken 2 3 sokak yanımdaki ailem bakmayınca yardım etmeyip soğudum onlardanacil ameliyat olmam gerekiyod bi kesiden kelepçe ameliyatından sonra mideme kadar uzanan kitle apse yapmışenfeksiyonum vardı bebeğim 4 5 aylık vardı ancak ben kitle halinde saran apseden ateşleniyodum ve ağrrıdan hep yatıyodm bebeğim devamlı evde yatalak gibi yatan annesiyle ve öz annem asla yardım etmedi zavallı oğlmu karnımda olan apse yüzünde akıntılı kapanmayan yara kcağıma bile alamadım doğru düzgün ve buz gibi soğudm ailemden en güvendiğim küçükken bi melek gibi gördüğüm annem beni geçtim minicik meleğe bakmadı 10 dk geldi sevdi gitti kendim için değil bebeğim içindi soğumam eşim çok yardımcı oldu bebeğimizin altını değiştirdi salladı kcağında gezdirdi evdede olsa yemeğimi yaptı ama ailemin benim acılalarıma karşı vicdansızlığı çok zedeledi beni ve bende insanlara karşı teşhisini koyamadığım bi uzaklaşma soğuma başlattı eşim ve bebğim bana yetiyo öle komşu mhabbetini sevmem ezelden beri kafam dengim yok eski arkadaşlarımlada görüşmek içimden gelmiyo hayat dolym gezmeyi eşimle oğlmla severim kitap okur ve sosyal güncel haberleri okurum mesela bu 6 ay değil ama eylül gibi cmartesi günleri fotoğrafçılık kursna gitmek istiyorm kendimi evde yada sadece gezmede köreltmek istemiyorum her konuda siyaset hariç bilgim olsn isterim ama gel gelelim gidişim kötü mü bilmiyorum...bende mi sorun yoksa doğal bi savunma mı
insanlardan soğudum gezme harici eşimle hemen eve dönmek isterim ...güvenli alanım bu bölge insanların ikiyüzlülüğünü ve en yakınlarımın bana sözel saldırısını yada davranışsal görmek istemiyorum ama bebeğime yansıtmak istemiyorum ama ev gezmelerini sevmiyorum insanlarla içli dışlı olmak istemiyorum sizce benim sorunum klinik mi doğal bi tepki mi.......
ailem dışında artık hiçbişeye kafa takmıyo kendimi eşimi ve oğlumu çokkkk seviyorum