Günlerdir kaybettim yine uykularımı, konu evlilik, ailem evlilik konusunda çok baskı yapıyor ve bende istiyorum evlenmeyi yaşıma göre geç bile kaldım ama nasip olmuyor istediğim gibi,
Okulumdan bir öğretmenle görüşüyorum 2 aydır ama kafam karışmaya başladı,
1.benim maddi durumum çok iyi ,onun maddi sorunları var, bunu biliyordum ve sorun değil dedim, yıllarca abileri hesapsızca harcamış, tatillere gitmiş, bu ödemiş borçlarını ve ne ev ne araba hiçbirşey sahibi olamamış bu yüzdende çok yakın değil kardeşler arası, samimi olsam para isterler diyor,
2. annesini küçük yaşta kaybetmiş,babasıyla yaşıyor, 2 erkek, 2 kız kardeş var ama hiçbiri babayla ilgilenmiyor, 1 erkek yurt dışında, diğeri ilgilenmiyor, bir hafta on günlüğüne kızlarının yanına gidip geliyor, hepsi şehir dışında,
( evlenirsek babasının yalnız yaşayabileğini ama kendisinin bakımıyla ilgilenebileceğini söyledi, tamam dedim, ama sonra babasının 73 yaşında şeker-tansiyon ve böbrek hastası olduğunu öğrendim, babanın bakıma ihtiyacı var nasıl yalnız bırakacaksın dediğim zamanda ne yapabilirim ,sen bir çözüm söyle diyor, her kardeşte 2-3 ay kalsın dedim, yol var yaşlı adam gidip gelmesi kolay değil diyor ) kafam karıştı
3.hiçbir akrabası ile görüşmüyor, zamanında maddi sıkıntı çekmişler, akrabalarıda bunları küçük görmüş, o yüzden görüşmüyormuş hiç mantıklı gelmiyor,
4.inanç anlamında cuma namazlarına gitmiyor ve oruç tutmadığını söyledi, inanç özgürlüğü vardır karışamam dedim, ama ben kuran okuyorum, namaz kılıyorum, dua ediyorum, sana karışmam ne istersen yap ama sende bana karışma diyor, bu içten gelecek birşey diyor, 37 yaşında ama namaz dualarını bilmem diyor, annene bir yasin oku gönder dedim Ramazanda, bilmiyorum okumayı diyor, öğren dedim, aslında arapça biliyormuş okulda öğrenmişde, kuran okumamış,
5.ne zaman arasam evdeyim sıkılıyorum diyor, yemek yap diyorum kendine uğraşacak bişeyler bul diyorum ben yapamam beceremem diyor,bir çorba tarif ettim nerdeyse on beş yıldır bekar yaşayan biri bir çorba yapamaz mı, fırını varmış, yufkadan börek yap dedim, nasıl çalışacağını bilmiyorum diyor, (bende yerimde duramam, kurslara giderim, beceremem yapamam diye bişey yoktur bizim evde, bir olmaz iki olmaz üçüncüsünde olur ) ama o denemeye bile korkuyor, tek başıma uğraşmaya değmez diyor
6. ben kız olduğum halde çevremdekilere bir arkadaşım var diye ondan bahsettim ama o ne ablalarına ne de babasına benden bahsetmemiş ,neden bahsetmedin benden diyorum sen bana evet de gerisi kolay diyor, babanla tanışmak istiyor ailem dedim, ancak kız istemede gelir evinize dedi, senle tanıştırıyım parkta dışarda diyor,
7. yaşadığı ev şehrin merkezinde ama sobalı ve çngeneler mahallesinde, küçük gördüğümden değil ama buralarda 400 e de çok güzel dairelerde oturabilir, maaşı var sonuçta, okuldan çıkınca öğrenci görmek istemediği için okula yakın istemiyormuş,
Bir tarafta ailemin baskısı, bir yandanda hala unutamadığım çok sevdiğim eski erkek arkadaşımın evlendiğini duyunca, artık bende yoluma bakıyım dediğim anda o çıktı karşıma, birçok şeye sorun olmaz dedim ama şimdi düşünüyorumda bizim benzeyen bir yönümüz yok, bitirsem 2 ay görüştüm, okullar açılınca yüzyüze nasıl bakıcaz, devam etsem artık söz nişan bişeyler istiyor,
kararsızım, kendi kendime herkesin evliliği mükemmel değil yap bir başlangıç diyorum, sonra cesaret edemiyorum, karşımdaki insan efendi biri, çektiği sıkıntılar fazlasıyla olgunlaştırmış, belki bana değer verecek biri ama ben hayatın toz pembesindeyim, hayallerim var ama o çok inanmıyor böyle şeylere, sanki heves ve heyecanı yok hayata karşı, karamsar,
Okulumdan bir öğretmenle görüşüyorum 2 aydır ama kafam karışmaya başladı,
1.benim maddi durumum çok iyi ,onun maddi sorunları var, bunu biliyordum ve sorun değil dedim, yıllarca abileri hesapsızca harcamış, tatillere gitmiş, bu ödemiş borçlarını ve ne ev ne araba hiçbirşey sahibi olamamış bu yüzdende çok yakın değil kardeşler arası, samimi olsam para isterler diyor,
2. annesini küçük yaşta kaybetmiş,babasıyla yaşıyor, 2 erkek, 2 kız kardeş var ama hiçbiri babayla ilgilenmiyor, 1 erkek yurt dışında, diğeri ilgilenmiyor, bir hafta on günlüğüne kızlarının yanına gidip geliyor, hepsi şehir dışında,
( evlenirsek babasının yalnız yaşayabileğini ama kendisinin bakımıyla ilgilenebileceğini söyledi, tamam dedim, ama sonra babasının 73 yaşında şeker-tansiyon ve böbrek hastası olduğunu öğrendim, babanın bakıma ihtiyacı var nasıl yalnız bırakacaksın dediğim zamanda ne yapabilirim ,sen bir çözüm söyle diyor, her kardeşte 2-3 ay kalsın dedim, yol var yaşlı adam gidip gelmesi kolay değil diyor ) kafam karıştı
3.hiçbir akrabası ile görüşmüyor, zamanında maddi sıkıntı çekmişler, akrabalarıda bunları küçük görmüş, o yüzden görüşmüyormuş hiç mantıklı gelmiyor,
4.inanç anlamında cuma namazlarına gitmiyor ve oruç tutmadığını söyledi, inanç özgürlüğü vardır karışamam dedim, ama ben kuran okuyorum, namaz kılıyorum, dua ediyorum, sana karışmam ne istersen yap ama sende bana karışma diyor, bu içten gelecek birşey diyor, 37 yaşında ama namaz dualarını bilmem diyor, annene bir yasin oku gönder dedim Ramazanda, bilmiyorum okumayı diyor, öğren dedim, aslında arapça biliyormuş okulda öğrenmişde, kuran okumamış,
5.ne zaman arasam evdeyim sıkılıyorum diyor, yemek yap diyorum kendine uğraşacak bişeyler bul diyorum ben yapamam beceremem diyor,bir çorba tarif ettim nerdeyse on beş yıldır bekar yaşayan biri bir çorba yapamaz mı, fırını varmış, yufkadan börek yap dedim, nasıl çalışacağını bilmiyorum diyor, (bende yerimde duramam, kurslara giderim, beceremem yapamam diye bişey yoktur bizim evde, bir olmaz iki olmaz üçüncüsünde olur ) ama o denemeye bile korkuyor, tek başıma uğraşmaya değmez diyor
6. ben kız olduğum halde çevremdekilere bir arkadaşım var diye ondan bahsettim ama o ne ablalarına ne de babasına benden bahsetmemiş ,neden bahsetmedin benden diyorum sen bana evet de gerisi kolay diyor, babanla tanışmak istiyor ailem dedim, ancak kız istemede gelir evinize dedi, senle tanıştırıyım parkta dışarda diyor,
7. yaşadığı ev şehrin merkezinde ama sobalı ve çngeneler mahallesinde, küçük gördüğümden değil ama buralarda 400 e de çok güzel dairelerde oturabilir, maaşı var sonuçta, okuldan çıkınca öğrenci görmek istemediği için okula yakın istemiyormuş,
Bir tarafta ailemin baskısı, bir yandanda hala unutamadığım çok sevdiğim eski erkek arkadaşımın evlendiğini duyunca, artık bende yoluma bakıyım dediğim anda o çıktı karşıma, birçok şeye sorun olmaz dedim ama şimdi düşünüyorumda bizim benzeyen bir yönümüz yok, bitirsem 2 ay görüştüm, okullar açılınca yüzyüze nasıl bakıcaz, devam etsem artık söz nişan bişeyler istiyor,
kararsızım, kendi kendime herkesin evliliği mükemmel değil yap bir başlangıç diyorum, sonra cesaret edemiyorum, karşımdaki insan efendi biri, çektiği sıkıntılar fazlasıyla olgunlaştırmış, belki bana değer verecek biri ama ben hayatın toz pembesindeyim, hayallerim var ama o çok inanmıyor böyle şeylere, sanki heves ve heyecanı yok hayata karşı, karamsar,
