- Konu Sahibi En buyuk kk
-
- #21
Daha bugün eşimle bir şey konuşuyoduk. Bir şey söyledi bu toplumca böyle kabul edilir diye. Ama yanlış yerleşmiş bir şey o. E ama o öyle değil biliyosun dedim. Evet ama yüz kişiye sorsak dedi. Sormuyorum ki ben dedim. Ne düşünüyolar merak etmiyorum ki dedim.Sizde de bu durum var. Dün başka bir konuda söylemiştim. Konularınızı okumuyorum bile çok uzunlar diye. Her konuda konunuz var. Her şeyi burda sorarak başka insanların fikirleriyle kendi doğrularınıza temel oluşturmamalısınız. Elbette ki bundan bana ne. Ama kimsenin beğenmediği bir tercihi, bir duyguyu, bir durumu sırf canımız istiyor diye yaşamak -ki bu bazen doğru olmasa bile- o kadar haz dolu ki....
Minik pratiklerle bence ilerlenebilir. Yaş kaç?
Bir de aklıma şu geldi. Lisede filan hard rock dinliyordum. Arabeske filan abi bu ne yaa diye yaklaşan tiplerdendim. İçimde kalmış herhalde o zamanın damar şarkıları bir kaç senedir değişen beyin ve ruh ile arada açar dinlerim.Değiştim mi hayır yine o sevdiğim hard rock şarkılar başı çeker playlistlerimde. Amaaaaaağn demek gün geçtikçe daha da kolaylaşıyor. Hatta ben de bunu abartmaktan korkuyorum.
Aklindaki dusunceleri onemsedigin icin oluyor ve obsesif boyle basliyor o dusunceleri dikkate almazsan duzelir zamanla ilk zordur ama sonra gercekten onemsemeye basliyorsun dikkatini baska seye ver karsindakine odaklan
Insanlarin,şahsına dair olan fikirlerini o kadar önemsiyorsun ki sen bile yorulmuşsun gibi birşey çıkarttım ben yazdıklarından...
Iyi yönünle kötü yönünle de Kendin ol ya! Beğenmeyen zaten gider ne kaybedersin ki...öz değer konusunda biraz çalış derim
Bir arkadaşın tavsiyesi üzerine youtubedan Tülay Kök videolarını incelemiştim, "Sınırlar" serisi sizin bu derdinizi de kapsıyor. Bi bakın derim:
Bazi konularda benzer seyleri yaşıyorum. Sizin gibi "acaba kendim gibi olamıyor muyum" dedigim zamanlar da olmustur.
Cevrende kibar ve naif bir insan oldugum söylenir. Hatta büyük tartışma ortami olusacak konularda bile sakin ve ılımlı yaklasimim sayesinde ortam yumuşar ve takdir de görürüm. Ama bunu icimden geldiği için yaparim ben de.
Bazen de sert yönünü gostermek gerekiyor bir de bazi ortamlar vardir bilsen de bilmiyorum demek ya da yorum yapmamak daha iyidir, bazı ortamlarda da paylasmak daha doğru olur. Ben şöyle düşünüyorum, yorum yapmıyorum diye o konu hakkinda bilgisiz bile görünsem önemli değil, baskalarinin ne dedigi ne düşündüğü beni bağlamaz ben kendimden sorumluyum. Başka bir zaman paylaştığımda da aaa bunu nereden biliyorsun diyorlar :)
Yani içinizden nasil geliyorsa oyle davranin, acaba kırıldı mi üzüldü mu diye yine düşünün ama hemen kendinize gelip aman ne düşünürse düşünsün diyin kendinize.
Sevilme ve onaylanma ihtiyacı insanı istemediği seyleri yapmaya sebep.olur ama ne yaparsaniz yapin günün sonunda korktuğunuz başınıza geliyor ya da olmasi gereken zaten istemeseniz de oluyor.
Mesela ben meditasyon yapamiyorumo meditatif ruha giremiyorum. Ama denemeye devam
eskıden boyleydım ve bunun zararını gordum
bence bu yetıstırılme tarzıyla alakalı dıye dusunuyorum
benım aılem aman kımseyı rahatsız etme, fazla konusma, kımseye zararın olmasın, bır sorun cıkarma , ıdare et seklınde oyle cok yonlendırdı kı tum yasamımda oncelıgımın ınsanları mutlu etmeye yonelık oldugunu farkettım
bırgun bır baktım kı ınsanların tek derdı bende eglenmek ,yemek ıcmek dınlenmek ,ego tatmın etmek bos zamanını degerlendırmek ıs yerımde de yansımıstı joker gıbı kullanılıyordum herkesden fazla calıstırılıyordum cunku aynı zamanda hayır dıyememe hastalıgına da sahıptım fazla ınce dusunurdum bırı bana yanlıs yaptıgında yanlıs anlamısımdır derdım kendımde bır kabahat bulurdum ort bas eder uzatmazdım falan ek olarak bunlara da sahıptım
bır sure sonra dunyadakı tek salak benım sanırım dıye dusunmeye basladım ınsanlar benı degersız gormeye basladı cok ılgınc degıl mı ?halbukı bakacak olursak ıyı sır tutarım, zarar vermem ,dostluk yaparım ,yardımına kosarım ,yormam,mutlu edecek seyler yaparım , ıslerını kolaylastırırım ustelık karsılıgını da beklemem ve gormemde ama olsun ben sevmeyı severım ,deger vermeyı ıyılestırmeyı severım, bırıne verdıgım deger ve sevgı ıkımıze de yeter derdım. oyle yanlısmıs kı bu oyle buyuk bır sacmalıkmıs kı kendımı oyle ezmısım kı aslında... bı baktım bır sure sonra bu ınsanların benımle ısı bıttı ve uzaklastılar
sonra kafama takmaya basladım her konusmada her tanısmada gerılmeye basladım keyıf almam gereken seylerde bıle gerılmeye basladım
bu surecte ama hala kendımde daha cok hata arıyorum kesın yanlıs bırsey dedım, acaba benı sevmedımı ,acaba benı begenmedı mı ,habıre en mukemmelını yapayım kusursuz olsun da begensınler modundayım hala kendımı yırtıyordum ve haketmedıklerı degerı de verıp sabrı da gosterıyorum
ve anladım kı sorun bende degılmıs ınsanların cogu deger kıymet bılmeyen dusuncesızmıs ve aılem de bırseyı bana aktarırken eksık aktarmıslar once kendıme deger vermem gerektıgı kısmını soylemeyı unutmuslar
ben kendımı ınsanlar ıcın bosuna paralamısım asla verdıgım degerlerın kıymetlerın hassasıyetın karsılıgını gormedım , beklemedımde ama saygı da gormedım hatta sankı o ınce dusuncelerımı gorevımmıs sanmaya basladılar cunku ınsanlar sunu dusundu bence ''ben ıstemedım zorlamadım banane kendısı bu kadar ınce dusunuyor'' seklınde dusunuyorlar , bu ıyı bır ınsan demıyorlar ne enayı dıyorlar cogunluk bu sekılde
kazık yıye yıye ve yalnız kalarak aldım dersımı ve anladım kı hayatda mutlu olabılmek ve ınsanlara da fayda saglayabılmek ıcın , ıletısımımızı de guclendırebılmek ıcın tehlıke anında once kendımıze oksıjen maskesını takmak gıbı once kendımıze deger vermeyı bılmemız once kendımızı sevmemız gerekıyormus ...
kendınızı kesfetmenız gerek aslında ne kadar degerlı ve ıyı bır ınsan oldugunuzu farketmenız gerek kımseye ıhtıyacınız olmadan yasayabılecegınızı gormenız gerek mezıyetlerınızın oldugunu bılmenız gerek kendıne bakısınız degısmelı once ondan sonra hepsı corap sokugu gıbı gelıyor
fazla hassas ve ınce dusunen ınsanlar ıcın cogu kısı bunun ne sorunu varda kendını sevdırmeye calısıyor dıye dusunuyorlar bılıyor musunuz kımse kalbınızı ıcınızı goremıyor cogu kısı yapmacık algılıyor once kendı sınırlarımızı aşmamayı ogrenmek gerekıyormus
net sekılde hıslerımızı dusuncelerımızı gostermek gerekıyormus onlarınkını sındırıp tolere edıp onlara karsı ektra ozverılı olmak yerıne
bazen yasantılarda sarsıntılar ıyı olur bocalamalar , yıkılan yıkılır saglam olanlar ayakta kalır ve onlarla bırlesıp daha guclu olursunuz. kendınızı dogru ıfade edebılmek ıcın ektra cabalamayın zaten , cunku sızın anlattıklarınız karsınızdakının anladıgı kadar :)
öf ne uzun konustum halbukı aılem kımseyı sıkma derdı
Baskasinin hikayesinde fake olmak sorun degil de kendi hikayende fake olmamalisin.
Yani atiyorum bir dugune gittin, orada yalandan gulumsemek, aaa her sey cok guzel her sey cok mukemmel demek de belki fake olmaktir ama cok durust olmaya da gerek yok oyle yerlerde.
ama kendi bireysel iliskilerinde fake olunmamali. D damdan bir cok konuya yazar severim sozunu, eslerimize karsi da maskemizi indirmeyeceksek ne zaman indirecegiz diye. Ve maskenizi indirdiginizde kaybediyorsaniz birini kaybedin ne onemi var.
Ben de konu benimmiş gibi her mesajı konu sahibinden önce takip edip beğeniyorum.
Şu an izliyorum.
Sizi çok iyi anlıyorum. Halbuki şu yukarıdaki BAM DİYE ORTAMA GİREN BİM REKLAMI gibi olmak lazım. Fazla düşünüyoruz. Bazen aklımda kurdugum şeylerin hiç de gerçek olmadıgını goruyorum
yaslarımız da yakınmıs dun dogum gunumdu artık 34 yasımdayımN nscckts ay bu arada bana antep'ten hala iş teklifi gelmedi (son aşamalardayım, referanslarımı filan aramışlar o yüzden sanırım alınacağım). taşınınca size haber vericem. korona geçerse eğer ben gelene kadar (allahtan ümit kesilmez) buluşuruz :) . rahatsız rahatsız otururuz sonra da endişe içinde eve döneriz dermişim gerçi abartmıyim ya o kadar da değil.
kesınlıkle benımkı boyleAnnenle ilişkin nasıldı çocukken?
Genelde eleştirel otoriter dominant karakterli anneler çocuklarına bu duyguyu yerleştiriyorlar.
Sonra da niye böylesin diye tekrar eleştirip beğenmiyorlar falan.
O kısır döngü sen kırana kadar devam ediyor.
Annenle ilişkin nasıldı çocukken?
Genelde eleştirel otoriter dominant karakterli anneler çocuklarına bu duyguyu yerleştiriyorlar.
Sonra da niye böylesin diye tekrar eleştirip beğenmiyorlar falan.
O kısır döngü sen kırana kadar devam ediyor.
Maalesef bendede var o sorun.
Ve bende kendimden bile yoruldum. Ince dusunmekden, kirilsamda kirilmamis gibi ustunu kapatmakdan. Beni kotu bilmesinler diye canim sıkıldıgı konularda bile bu benim canimi sıktı dememekden cok yoruldm.
Aman kimseyle küs olmayim demekden...
Biriyle tartissam onu gunlerce kafaya takmakdan yoruldm.
Insanlarla aram kotu olmasin, bak kekkirintisi soyle soyle biliyomusun demesinler diye duygularimi saklamakdan biktim.
Nasil gecer bilmiyrm. Bence bu kendimizden cok karsimizdaki insanlara deger verdigimizden kaynaklaniyo kesinlikle..
Ve ailenin yetistirilmesinden. Bence cokda asilcak bise degil sanirim. Cok yiprandim cok sey yasadim hala kolay kolay biri kekkirintisida beni cok kirdi diyemez bu hayatta. Bu benim huyum napim. Ama cok yorucu onu biliyorm.
Yazdiklarinizi okurken aaa bu benim dedim...
öff yettı be noktasına geldıgınızde gecıyorMaalesef bendede var o sorun.
Ve bende kendimden bile yoruldum. Ince dusunmekden, kirilsamda kirilmamis gibi ustunu kapatmakdan. Beni kotu bilmesinler diye canim sıkıldıgı konularda bile bu benim canimi sıktı dememekden cok yoruldm.
Aman kimseyle küs olmayim demekden...
Biriyle tartissam onu gunlerce kafaya takmakdan yoruldm.
Insanlarla aram kotu olmasin, bak kekkirintisi soyle soyle biliyomusun demesinler diye duygularimi saklamakdan biktim.
Nasil gecer bilmiyrm. Bence bu kendimizden cok karsimizdaki insanlara deger verdigimizden kaynaklaniyo kesinlikle..
Ve ailenin yetistirilmesinden. Bence cokda asilcak bise degil sanirim. Cok yiprandim cok sey yasadim hala kolay kolay biri kekkirintisida beni cok kirdi diyemez bu hayatta. Bu benim huyum napim. Ama cok yorucu onu biliyorm.
Yazdiklarinizi okurken aaa bu benim dedim...
bir an kendi hayat hikayemi okur gibi oldum, ne kadar güzel yazmışsınız ve aynı şeylerden geçmişiz.eskıden boyleydım ve bunun zararını gordum
bence bu yetıstırılme tarzıyla alakalı dıye dusunuyorum
benım aılem aman kımseyı rahatsız etme, fazla konusma, kımseye zararın olmasın, bır sorun cıkarma , ıdare et seklınde oyle cok yonlendırdı kı tum yasamımda oncelıgımın ınsanları mutlu etmeye yonelık oldugunu farkettım
bırgun bır baktım kı ınsanların tek derdı bende eglenmek ,yemek ıcmek dınlenmek ,ego tatmın etmek bos zamanını degerlendırmek ıs yerımde de yansımıstı joker gıbı kullanılıyordum herkesden fazla calıstırılıyordum cunku aynı zamanda hayır dıyememe hastalıgına da sahıptım fazla ınce dusunurdum bırı bana yanlıs yaptıgında yanlıs anlamısımdır derdım kendımde bır kabahat bulurdum ort bas eder uzatmazdım falan ek olarak bunlara da sahıptım
bır sure sonra dunyadakı tek salak benım sanırım dıye dusunmeye basladım ınsanlar benı degersız gormeye basladı cok ılgınc degıl mı ?halbukı bakacak olursak ıyı sır tutarım, zarar vermem ,dostluk yaparım ,yardımına kosarım ,yormam,mutlu edecek seyler yaparım , ıslerını kolaylastırırım ustelık karsılıgını da beklemem ve gormemde ama olsun ben sevmeyı severım ,deger vermeyı ıyılestırmeyı severım, bırıne verdıgım deger ve sevgı ıkımıze de yeter derdım. oyle yanlısmıs kı bu oyle buyuk bır sacmalıkmıs kı kendımı oyle ezmısım kı aslında... bı baktım bır sure sonra bu ınsanların benımle ısı bıttı ve uzaklastılar
sonra kafama takmaya basladım her konusmada her tanısmada gerılmeye basladım keyıf almam gereken seylerde bıle gerılmeye basladım
bu surecte ama hala kendımde daha cok hata arıyorum kesın yanlıs bırsey dedım, acaba benı sevmedımı ,acaba benı begenmedı mı ,habıre en mukemmelını yapayım kusursuz olsun da begensınler modundayım hala kendımı yırtıyordum ve haketmedıklerı degerı de verıp sabrı da gosterıyorum
ve anladım kı sorun bende degılmıs ınsanların cogu deger kıymet bılmeyen dusuncesızmıs ve aılem de bırseyı bana aktarırken eksık aktarmıslar once kendıme deger vermem gerektıgı kısmını soylemeyı unutmuslar
ben kendımı ınsanlar ıcın bosuna paralamısım asla verdıgım degerlerın kıymetlerın hassasıyetın karsılıgını gormedım , beklemedımde ama saygı da gormedım hatta sankı o ınce dusuncelerımı gorevımmıs sanmaya basladılar cunku ınsanlar sunu dusundu bence ''ben ıstemedım zorlamadım banane kendısı bu kadar ınce dusunuyor'' seklınde dusunuyorlar , bu ıyı bır ınsan demıyorlar ne enayı dıyorlar cogunluk bu sekılde
kazık yıye yıye ve yalnız kalarak aldım dersımı ve anladım kı hayatda mutlu olabılmek ve ınsanlara da fayda saglayabılmek ıcın , ıletısımımızı de guclendırebılmek ıcın tehlıke anında once kendımıze oksıjen maskesını takmak gıbı once kendımıze deger vermeyı bılmemız once kendımızı sevmemız gerekıyormus ...
kendınızı kesfetmenız gerek aslında ne kadar degerlı ve ıyı bır ınsan oldugunuzu farketmenız gerek kımseye ıhtıyacınız olmadan yasayabılecegınızı gormenız gerek mezıyetlerınızın oldugunu bılmenız gerek kendıne bakısınız degısmelı once ondan sonra hepsı corap sokugu gıbı gelıyor
fazla hassas ve ınce dusunen ınsanlar ıcın cogu kısı bunun ne sorunu varda kendını sevdırmeye calısıyor dıye dusunuyorlar bılıyor musunuz kımse kalbınızı ıcınızı goremıyor cogu kısı yapmacık algılıyor once kendı sınırlarımızı aşmamayı ogrenmek gerekıyormus
net sekılde hıslerımızı dusuncelerımızı gostermek gerekıyormus onlarınkını sındırıp tolere edıp onlara karsı ektra ozverılı olmak yerıne
bazen yasantılarda sarsıntılar ıyı olur bocalamalar , yıkılan yıkılır saglam olanlar ayakta kalır ve onlarla bırlesıp daha guclu olursunuz. kendınızı dogru ıfade edebılmek ıcın ektra cabalamayın zaten , cunku sızın anlattıklarınız karsınızdakının anladıgı kadar :)
öf ne uzun konustum halbukı aılem kımseyı sıkma derdı
bir an kendi hayat hikayemi okur gibi oldum, ne kadar güzel yazmışsınız ve aynı şeylerden geçmişiz.
konu sahibi senin çocukluğun nasıl bilmiyorum ama ben de çok eleştirel ve sürekli kendime dikkat etmem, doğru davranmam konusunda obsesif, mükemmelliyetçi bir anne ile büyüdüm. ruhumda çok derin yaralar açtı ki hala çoğunun üstesinden gelsem de, yaşım 33, hala etkilerini hayatımın bazı alanlarında tam anlamıyla silebilmiş değilim.
ufak bir örnek vereyim: annem çocukken bir misafirlikte bile bana kızım bir şey yemek ister misin diye sorsalar, asla evet demememi tembih ederdi, biri soru sordu mu kaş göz yapardı, bakışlarını hissederdim. olur da onun istediği gibi davranmazsam hep bana " insanları neden rahatsız ediyorsun?" diye sorardı. bak bu minik bir örnek. daha niceleri var. ben hep sanki kendim olursam hep hata yapacağım, hep bir şeyleri mahvedeceğim annem beni sevmeyecek anksiyetesiyle büyüdüm ki daha derine inersek de ben karakter olarak babama benzediğimden annem hiçbir zaman benim "gerçek karakterimden" memnun olmadı, kabullenmedi. ta ki yetişkin olup ikimiz de birbirimizi kabullenene dek.
fakat tahmin edebileceğin üzere ben bunun etkilerini çok yaşadım. insan ilişkileri hep çok yorucu oldu benim için, hayatımın neredeyse ilk 25 yılında "ben mutlu muyum? ben ne istiyorum? ben ne hissediyorum?" diye soru sormak gibi bir durumum yoktu. anladım ki en büyük hata buymuş, aslında en merkezde sadece biz varız, bunu görmek gerekiyormuş. alıntı yaptığım üye de aynılarını çok güzel yazmış.
bu bencilce gelecektir sana ben de zamanında öyle algılıyordum ama değil, sadece sana böyle öğretilmiş. kendini hayatının başrolü yap emin ol sen olmazsan onlar da yok, kimsenin bir önemi yok. nasıl bir dizide başrol en önemli karakterse ve diziyi götürüyorsa, diğerleri sadece yan karakterlerse insanlar da öyle. sen başrolsun, bu hayat senin, diğerleri gelip geçici, bunu bilmek seni bencil bir psilik yapmaz. kendine değer veren saygı duyan bir kadına dönüştürür, ben bu yolda hala çabalıyorum, umarım bu yazdıklarım sende de bir şeyler uyandırır.
Size çok teşekkür ederim böyle birini keşfetmemi sağladığınız için, bu akşam videolarını dinlemeye başlycam
İnsanları yedi yirmidort sallamamak onlara değer vermediğin anlamına gelmez ki. Benim enn yakın arkadaşım,hatta eski ev arkadaşım, canım dostum var bir tane,başka bir şehirde yaşıyor. Çoğu aradığımda açmaz, ona ilettigim komik videolara bir beğen emojisi koymaz, hatta bir kere ona da yakın A şehrine gitmiştim, 'gece sana geçer, bir gün geçirir akşamına kendi sehrime donerim' diye konuşmuştuk. Ben o a şehrine gittim,işim bitti aradım,açmadı. Otogara gittim,aradım açmadı. Bilet almadan önce daha sık aramaya başladım,açmadı. En son 'garajdayim lan' yazdım, telefon elindeymis ki hemen aradı 'aaaaaa unutmuşum ben yaaaVeya bazen gün sonunda eve geliyorum yorulmuşum. Hiçbir mesajı cevaplamıyorum. Çok sevdiğim arkadaşlarım yazıyor WhatsApptan cevap verecek enerjiyi kendimde bulamıyorum. Çünkü ilişkiler, en sevdiğim insanlarla bile olsa beni çok yoruyor.
Ahllahimmm,ne kadar güzel bir özellik, keşke bende de olsa .Mesela bazen çok iyi bildiğim konularda bile konuşmak istemiyorum. Mesela biri diyor ki "bu mültecilere de ne çok yardım yaptılar". Şimdi ben bu konuda uzmanım, birçok yardımı bankalara bizzat ben ulaştırmışım, kaç mülteci hangi kurumdan kaç TL yardım alıyor, yardımları kim fonluyor, kriterler neler, kaç mültecinin çalışma izni var, çocuk işçiliği hangi araştırmaya göre ne durumda... bunları biliyorum mesela. O an o insana argümanlarla gelebilirim, ikna edebilirim belki. Ama ağzımı açasım gelmiyor, çünkü hassas bir konuda çatışma olur. Çok iyi bildiğim şeyleri bile "belki, olabilir, çok da bilmiyorum ama..." gibi kelimelerle ifade ediyorum. Bu yüzden kimse gerçek yüzümü bilmiyor gibi geliyor. Kardeşim bile geçenlerde "senin herhangi bir konuda gerçek düşünceni anlamak çok zor" dedi. Ki kendisi en yakınımdır.
Bence çok yanlış bir dusunce :) az çok seni tanıyan biri olarak diyebilirim ki gerçekten daha çok sever bence :)Sanki o insan gerçek yüzümü görse beni sevmez gibi geliyor.
Bu hissi bilmiyroum gerçekten. Ben açıkçası şöyle düşünüyorum ; 'aman ne düşünürse düşünsün,ben ona bayılıyor muyum sanki?'kucuklugumden beri herkes beni sevsin takıntım var.
Ahhh o dediginiz oluyomu gercekden. Kendinden yoruluyo insan. Susmakdan....öff yettı be noktasına geldıgınızde gecıyor
o noktaya gelene kadar sabrınızı ozverınızı fazlasıyla tuketmıs oluyorsunuz sonra bu yasa geldım bu yastan sonra kımseyı cekemeyecegım artık benı bılen bılır bılmeyende kendı gıbı bılır dıyor cekılıyor ınsan kosesıne
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?