ezik hissediyorum artık :(

Hanımlar herkesin derdi kendine göre biliyorum şükretmem gerek biliyorum.
Ama artık yapamıyorum gibi. Aşamıyorum kafamın içiyle baş edemiyorum beynim agrıyor düşünmekten sorgulamaktan çıkmazda gibiyim.
Annemle babam ben çok küçükken ayrıldı , iki zıt karakter babamın şiddet yanlısı olması sonucunda, yıllarca annem depresyondaydı onun “melegi” bendim yanında, ablam yazları memlekette olurdu ben koca şehirde tek annemleydim.
Sonra annem yıllar geçtikçe fiziksel olarak çöktü her yeri hasta , görseniz fit bakımlı duruyor dersiniz ama kadının bir tane düzgün işleyen organı yok nerdeyse.. hastanelerde günümüz geçmişti 2 yıl, ama inanın o günlerde bile umudum vardı hayata, hastanede ortamında dahi insanlarla neşeli uyumluydum.
Babam derseniz kendini çok iyi baba görüyor, tamam babadır haklıdır da... ayrıldıklarından beri bizi senede veya altı ayda bir görür. Sadece maddi yardım.. onu da başımıza vurup duruyor.
Annem öğretmen bunca yıl bize baktı. Ama ben aşamıyorum bazı şeyleri mesela hiç özgüven vermedi ablamla bana, babamın gidişini hep başka şeylere yordu sürekli kendini kıyasladı güzellik takıntısı içerisindeydi, halbuki de her gören begenir annemi
Küçüklükte önemsemiyordum hep moral veriyordum anneme, olgundum. Ama yıllar geçti ergenlikten sonra koptu olaylar bende.
Annemin tıpkısı olmuş gibi hissediyorum, her şeyin dış görünüşten oldugunu düşünüyorum bazen annemin gençken düşündüğü gibi. Aşırı bir özgüvensizlik var 100 kişi iyi bir şey desin 1 kişinin negatif veya negatif sayılan lafına takıyorum. Kendimi ruhen de boşladım bu yüzden bomboş bir insan oldum üni bitiyor.
Ben de haketmeyecek kişilerin gözünde sevgi aradım, çok bağlandım takıntı yaptım. Kimse için sevmiyorsa sevmesin diyemedim.
Sevgi bu kadar mı önemli bir şey ? Sevgi olmadan neden bu hayatım sürmüyor.
Çok suistimal edildim bu yüzden. çok uzun oldu ama kusura bakmayın çok doldum. Ne dertler var biliyorum ama güçsüz oldugum için sürekli aglıyorum cidden iyi degilim kaç yıldır ve bunu kimse görmüyor. İlaçlarını iç deyip çıkıyorlar işin içinden. Ama ruhum sancılı neden böyle ruhum neden böyle normal olamıyor?
Kırmızı oda Nazlı’nın hikayesini bilen varsa eğer, annemle ilişkim aynı o şekilde.

Çok uzuldum yasdiklariniza hem annenize üzüldün hem size. Kırmızı oda izlemiyorum ama siz muhtemelen sevgi görmediğiniz için yanlış insanlarda sevgi aradınız. Imkanınız varsa destek alın.

gunces .!.:

Çok uzuldum yasdiklariniza hem annenize üzüldün hem size. Kırmızı oda izlemiyorum ama siz muhtemelen sevgi görmediğiniz için yanlış insanlarda sevgi aradınız. Imkanınız varsa destek alın.

Genişletmek için tıkla...

Alamıyorum, kendi kendime aşmaya çalışıyorym ama duygusal krizlerim çok arttı.

Aglamaktan bir hal oldum saatlerdir niye bu kadar aglıyorum kendime zarar vermeye başladım

Ediesdd .!.:

Alamıyorum, kendi kendime aşmaya çalışıyorym ama duygusal krizlerim çok arttı.

Genişletmek için tıkla...

Bnce kendi kendinize aşabilecek kadar küçük bir durum olsaydı zaten aşardınız bu zamana kadar. Demek ki aşamıyorsunuz bu durumda profesyonel bir yardım almanız daha iyi olur. Belki masraflı olabilir ama o çocukluktan kalan fikirlerinizi değiştirmeniz gerekiyor.

Ediesdd .!.:

Kırmızı oda Nazlı’nın hikayesini bilen varsa eğer, annemle ilişkim aynı o şekilde.

Genişletmek için tıkla...

zaten aklıma direk nazlı geldi
tavsiyelerin de çoğu oradaki psikoloğun verdiği gibi olacaktır zaten.
saçma sapan insanlara çok değer vermeyin, ilişki durumunuz mesela "karmaşıkmış"
böyle karmaşık ilişkilere bulaşmayın
biri sizi yeterince sevmiyorsa bırakın gitsin kendinizi heba etmeyin.
valla ben çok sevilen bir çocuktum yine de saçma sapan insanlara güvenip, onlara değer verip durdum gençliğimde.
çevremdeki sevilen sevilmeyen bir sürü arkadaşım da öyle
yani siz çoğunluktan farklı değilsiniz inanın hepimiz niye bilmiyorum bu hataları yapıyoruz.
kimse ama kimse sizin için sizden değerli değil.
yarın öbür gün inanın çok güveniyorum dediğiniz sevgiliniz/iş arkadaşlarınız hatta akrabalarınızın %90 ını yanınızda göremeyeceksiniz. Bunu kabullenin.
Ama onlar yanınızda olmayacak diye kimseyle ilişki kurmamalıyım diye de düşünmeyin, onlar şu an sizi herhangi bir konuda yetiştirmek için yanınızdalar evren/kader böyle istiyor diye. Bir süre sonra vazifelerini tamamlayanlar gidecek, vazifeleri sonsuz olanlar yanınızda kalacak. O nedenle kimse için ekstra ekstra hizmetler/fedakarlıklar yapmaya gerek yok.
Louise L. hay okuyun düşünce gücü ile tedavi.

Ediesdd .!.:

Aglamaktan bir hal oldum saatlerdir niye bu kadar aglıyorum kendime zarar vermeye başladım

Genişletmek için tıkla...

muhtemelen hormonel dengenizde de bir dalgalanma olmuş olabilir, psikiyatriste giderek size uygun görürse -ki muhtemelen görür- hayati alışkanlıklarınızı etkilemeyecek düşük dozda bir antidepresan da alabilirsiniz.
Bu size sağlıklı düşünmenizi kolaylaştıracak o zamanı sağlar.

Pozitif düşünceye yönelseniz biraz sizden daha kötü durumda olanları anne baba sevgisi tatmamis insanları düşünseniz rahatlarsiniz. . .beterin beteri var..bu hayatta sadece siz varmış siz acı çekiyormuş gibi dramatik hale getirmeyin kendinizi. İzlemeyin öyle programları sizi aşağı çekmekten başka ne faydası var ? Haber bile izleyemiyorum ben artık ülke olarak zaten zor durumdayız ,hastalık var evlere kapandik ülkenin yarısı sizin gibi şuan ..madem destek alamıyorsunuz olumlu düşüncelere yönlendirin kendinizi gelişim kitapları okuyun temiz havada yürüyün hobiler edinin sizi aşağı çeken düşüncelerden uzaklaşmaya çalışın...

MaYa_MiLa .!.:

zaten aklıma direk nazlı geldi
tavsiyelerin de çoğu oradaki psikoloğun verdiği gibi olacaktır zaten.
saçma sapan insanlara çok değer vermeyin, ilişki durumunuz mesela "karmaşıkmış"
böyle karmaşık ilişkilere bulaşmayın
biri sizi yeterince sevmiyorsa bırakın gitsin kendinizi heba etmeyin.
valla ben çok sevilen bir çocuktum yine de saçma sapan insanlara güvenip, onlara değer verip durdum gençliğimde.
çevremdeki sevilen sevilmeyen bir sürü arkadaşım da öyle
yani siz çoğunluktan farklı değilsiniz inanın hepimiz niye bilmiyorum bu hataları yapıyoruz.
kimse ama kimse sizin için sizden değerli değil.
yarın öbür gün inanın çok güveniyorum dediğiniz sevgiliniz/iş arkadaşlarınız hatta akrabalarınızın %90 ını yanınızda göremeyeceksiniz. Bunu kabullenin.
Ama onlar yanınızda olmayacak diye kimseyle ilişki kurmamalıyım diye de düşünmeyin, onlar şu an sizi herhangi bir konuda yetiştirmek için yanınızdalar evren/kader böyle istiyor diye. Bir süre sonra vazifelerini tamamlayanlar gidecek, vazifeleri sonsuz olanlar yanınızda kalacak. O nedenle kimse için ekstra ekstra hizmetler/fedakarlıklar yapmaya gerek yok.
Louise L. hay okuyun düşünce gücü ile tedavi.

Genişletmek için tıkla...

Bu kitabı okuyacagım, çok haklısınız bazen diyorum kafamda mı kuruyorum ama hissettiklerimi tek ben anlayabiliyorum. Kimse yanımızda olmuyor dediğiniz gibi ama temkinli ilişkiler de lazım hayatta. İşte ben bunu beceremiyorum temkinli ilişki kuramıyorum kimseyle

MaYa_MiLa .!.:

muhtemelen hormonel dengenizde de bir dalgalanma olmuş olabilir, psikiyatriste giderek size uygun görürse -ki muhtemelen görür- hayati alışkanlıklarınızı etkilemeyecek düşük dozda bir antidepresan da alabilirsiniz.
Bu size sağlıklı düşünmenizi kolaylaştıracak o zamanı sağlar.

Genişletmek için tıkla...

Zaten şu an çok düşük dozlu bir ilaç kullanıyorum, iyi gelmesi lazımdı ama anlayamadım

Mutlu mesut .!.:

Pozitif düşünceye yönelseniz biraz sizden daha kötü durumda olanları anne baba sevgisi tatmamis insanları düşünseniz rahatlarsiniz. . .beterin beteri var..bu hayatta sadece siz varmış siz acı çekiyormuş gibi dramatik hale getirmeyin kendinizi. İzlemeyin öyle programları sizi aşağı çekmekten başka ne faydası var ? Haber bile izleyemiyorum ben artık ülke olarak zaten zor durumdayız ,hastalık var evlere kapandik ülkenin yarısı sizin gibi şuan ..madem destek alamıyorsunuz olumlu düşüncelere yönlendirin kendinizi gelişim kitapları okuyun temiz havada yürüyün hobiler edinin sizi aşağı çeken düşüncelerden uzaklaşmaya çalışın...

Genişletmek için tıkla...

Yok evde tv bile yok bizim(olmasını isterdim o ayrı) Youtubeda yayınlanıyor videolar başlık ilgimi çekti izledim birkaç bölüm. Kitap okudugumda mesela tam tersi teptiği oluyor, yürüdüğümde de düşüncelerdeyim. Aslında sorun aşk acısı aile acısı degil sorun benim ayaga kalkamamam, hem ilaç kullanıyorum hem de kafamı dagıtmaya çalısıyorum ama yermde sayıyorum beni hayal kırıklıgına ugratan durum bu. Meslegini eline almış güçlü biri olmak isterdim

MaYa_MiLa .!.:

zaten aklıma direk nazlı geldi
tavsiyelerin de çoğu oradaki psikoloğun verdiği gibi olacaktır zaten.
saçma sapan insanlara çok değer vermeyin, ilişki durumunuz mesela "karmaşıkmış"
böyle karmaşık ilişkilere bulaşmayın
biri sizi yeterince sevmiyorsa bırakın gitsin kendinizi heba etmeyin.
valla ben çok sevilen bir çocuktum yine de saçma sapan insanlara güvenip, onlara değer verip durdum gençliğimde.
çevremdeki sevilen sevilmeyen bir sürü arkadaşım da öyle
yani siz çoğunluktan farklı değilsiniz inanın hepimiz niye bilmiyorum bu hataları yapıyoruz.
kimse ama kimse sizin için sizden değerli değil.
yarın öbür gün inanın çok güveniyorum dediğiniz sevgiliniz/iş arkadaşlarınız hatta akrabalarınızın %90 ını yanınızda göremeyeceksiniz. Bunu kabullenin.
Ama onlar yanınızda olmayacak diye kimseyle ilişki kurmamalıyım diye de düşünmeyin, onlar şu an sizi herhangi bir konuda yetiştirmek için yanınızdalar evren/kader böyle istiyor diye. Bir süre sonra vazifelerini tamamlayanlar gidecek, vazifeleri sonsuz olanlar yanınızda kalacak. O nedenle kimse için ekstra ekstra hizmetler/fedakarlıklar yapmaya gerek yok.
Louise L. hay okuyun düşünce gücü ile tedavi.

Genişletmek için tıkla...

Çok güzel düşünceleriniz var

Ediesdd .!.:

Hanımlar herkesin derdi kendine göre biliyorum şükretmem gerek biliyorum.
Ama artık yapamıyorum gibi. Aşamıyorum kafamın içiyle baş edemiyorum beynim agrıyor düşünmekten sorgulamaktan çıkmazda gibiyim.
Annemle babam ben çok küçükken ayrıldı , iki zıt karakter babamın şiddet yanlısı olması sonucunda, yıllarca annem depresyondaydı onun “melegi” bendim yanında, ablam yazları memlekette olurdu ben koca şehirde tek annemleydim.
Sonra annem yıllar geçtikçe fiziksel olarak çöktü her yeri hasta , görseniz fit bakımlı duruyor dersiniz ama kadının bir tane düzgün işleyen organı yok nerdeyse.. hastanelerde günümüz geçmişti 2 yıl, ama inanın o günlerde bile umudum vardı hayata, hastanede ortamında dahi insanlarla neşeli uyumluydum.
Babam derseniz kendini çok iyi baba görüyor, tamam babadır haklıdır da... ayrıldıklarından beri bizi senede veya altı ayda bir görür. Sadece maddi yardım.. onu da başımıza vurup duruyor.
Annem öğretmen bunca yıl bize baktı. Ama ben aşamıyorum bazı şeyleri mesela hiç özgüven vermedi ablamla bana, babamın gidişini hep başka şeylere yordu sürekli kendini kıyasladı güzellik takıntısı içerisindeydi, halbuki de her gören begenir annemi
Küçüklükte önemsemiyordum hep moral veriyordum anneme, olgundum. Ama yıllar geçti ergenlikten sonra koptu olaylar bende.
Annemin tıpkısı olmuş gibi hissediyorum, her şeyin dış görünüşten oldugunu düşünüyorum bazen annemin gençken düşündüğü gibi. Aşırı bir özgüvensizlik var 100 kişi iyi bir şey desin 1 kişinin negatif veya negatif sayılan lafına takıyorum. Kendimi ruhen de boşladım bu yüzden bomboş bir insan oldum üni bitiyor.
Ben de haketmeyecek kişilerin gözünde sevgi aradım, çok bağlandım takıntı yaptım. Kimse için sevmiyorsa sevmesin diyemedim.
Sevgi bu kadar mı önemli bir şey ? Sevgi olmadan neden bu hayatım sürmüyor.
Çok suistimal edildim bu yüzden. çok uzun oldu ama kusura bakmayın çok doldum. Ne dertler var biliyorum ama güçsüz oldugum için sürekli aglıyorum cidden iyi degilim kaç yıldır ve bunu kimse görmüyor. İlaçlarını iç deyip çıkıyorlar işin içinden. Ama ruhum sancılı neden böyle ruhum neden böyle normal olamıyor?
Kırmızı oda Nazlı’nın hikayesini bilen varsa eğer, annemle ilişkim aynı o şekilde.

Genişletmek için tıkla...

bir çocuğun ruhsal sağlığı annesiyle olan ilişkiyle doğrudan ilişkili. Babalarımız ve annelerimiz ayrılmasa bile aslında bizi büyüten ve her yönden etkileyen gerekli özgüveni ve kalbimize sevgiyi iyilik duygusunu aşılayan hep anneler. dolayısıyla anne ile sorun yaşamak, annenin açtığı yaralarla büyümek çok zor bir şey olmalı.
sevgi çok önemli bir şey tabii ki. ailesinden sevgi gören ilgi gören insanlar bile yanlış kişilerde yanlış türden sevgiler aradıklarının farkında olamıyor. çok yanlış bağlanabiliyoruz insanlarla. insan sosyal bir hayvandır hepimiz hayatımızda birilerinin yakınlığına ihtiyaç duyuyoruz. sevgiyi arama çabanız yanlış ya da hatalı değil. ama maalesef bazı insanlar gerçekten çok kötü. sizin suçunuz değil.

helianth .!.:

bir çocuğun ruhsal sağlığı annesiyle olan ilişkiyle doğrudan ilişkili. Babalarımız ve annelerimiz ayrılmasa bile aslında bizi büyüten ve her yönden etkileyen gerekli özgüveni ve kalbimize sevgiyi iyilik duygusunu aşılayan hep anneler. dolayısıyla anne ile sorun yaşamak, annenin açtığı yaralarla büyümek çok zor bir şey olmalı.
sevgi çok önemli bir şey tabii ki. ailesinden sevgi gören ilgi gören insanlar bile yanlış kişilerde yanlış türden sevgiler aradıklarının farkında olamıyor. çok yanlış bağlanabiliyoruz insanlarla. insan sosyal bir hayvandır hepimiz hayatımızda birilerinin yakınlığına ihtiyaç duyuyoruz. sevgiyi arama çabanız yanlış ya da hatalı değil. ama maalesef bazı insanlar gerçekten çok kötü. sizin suçunuz değil.

Genişletmek için tıkla...

Anlıyorum evet kötüler ama darbe yiyenler hayatlarına her gün aglamadan devam edebiliyorlar. Anneme yıllar boyu depresyonuna arkadaşlık ettim şimdi ben düştüm depresyona. Aşırı bir bağ var aramızda, ama savunmasız yetiştim güvensiz yetiştim. Bana diyorlar ki sen bir erkegin sevgsine mi muhtaçsın. Degilim ama herkes deger görmek ister

Insan en çok kendini sevmekte zorlanır zaten.
Çünkü dış etkenlerin sizin üzerinizdeki negatif yorumları daha rasyonel ve anlaşılır gelir bize.
Işin aslı sırf kendini tanımak, olumlu olumsuz yönlerini bilmek ve kendini sevmek.
Sizin elmas gibi bir kalbiniz vardır, bundan eminim. Özgüvenli olmak düşünceyle başlar, ufak ufak başarılarla pekişir ve zamanla büyük adımlarla tamamlanır.
Bu dünyaya yalnız geldik yalnız gideceğiz.
Gidenler gitsin, yeni insanlar gelsin. Bu böyle devam eder. Onların sevgisine ve ilgisine ihtiyacınız yok. Sempati önemli ilişkileri yürütebilmek için. Zamanla sevgi de oluşur. Kendine acımayana kimse acımaz.
Bir proje gibi görün kendinizi yeniden tasarlayın bütün olumlu yönlerinizi ortaya çıkartın.
Kırmızı Oda gibi dizilere de fazla takılmayın.

Paragraf36 .!.:

Insan en çok kendini sevmekte zorlanır zaten.
Çünkü dış etkenlerin sizin üzerinizdeki negatif yorumları daha rasyonel ve anlaşılır gelir bize.
Işin aslı sırf kendini tanımak, olumlu olumsuz yönlerini bilmek ve kendini sevmek.
Sizin elmas gibi bir kalbiniz vardır, bundan eminim. Özgüvenli olmak düşünceyle başlar, ufak ufak başarılarla pekişir ve zamanla büyük adımlara tamamlanır.
Bu dünyaya yalnız geldik yalnız gideceğiz.
Gidenler gitsin, yeni insanlar gelsin. Bu böyle devam eder. Onların sevgisine ve ilgisine ihtiyacınız yok. Sempati önemli ilişkileri yürütebilmek için. Zamanla sevgi de oluşur. Kendine acımayana kimse acımaz.
Bir proje gibi görün kendinizi yeniden tasarlayın bütün olumlu yönlerinizi ortaya çıkartın.
Kırmızı Oda gibi dizilere de fazla takılmayın.

Genişletmek için tıkla...

O kadar isterdim ki, yeni baştan yaratmayı kendimi. Çok teşekkür ederim degerli yorumunuz için. Yok zaten pek fazla izlemiyorum sadece annemle ilişkimi açıklamak açısından örnek verdim. Genellikle ablamla farklı aktiviteler yaparız. Sorunları görüyorım biliyorum ama kal gelmiş gibi sanki kısır döngü insanlar ne güzel kafalarını başka şeylere odaklayabiliyor mesela

Paragraf36 .!.:

Insan en çok kendini sevmekte zorlanır zaten.
Çünkü dış etkenlerin sizin üzerinizdeki negatif yorumları daha rasyonel ve anlaşılır gelir bize.
Işin aslı sırf kendini tanımak, olumlu olumsuz yönlerini bilmek ve kendini sevmek.
Sizin elmas gibi bir kalbiniz vardır, bundan eminim. Özgüvenli olmak düşünceyle başlar, ufak ufak başarılarla pekişir ve zamanla büyük adımlarla tamamlanır.
Bu dünyaya yalnız geldik yalnız gideceğiz.
Gidenler gitsin, yeni insanlar gelsin. Bu böyle devam eder. Onların sevgisine ve ilgisine ihtiyacınız yok. Sempati önemli ilişkileri yürütebilmek için. Zamanla sevgi de oluşur. Kendine acımayana kimse acımaz.
Bir proje gibi görün kendinizi yeniden tasarlayın bütün olumlu yönlerinizi ortaya çıkartın.
Kırmızı Oda gibi dizilere de fazla takılmayın.

Genişletmek için tıkla...

Ve aynen dediğiniz gibi kendime bir tek ben yardım edebilirim bunu da görmeye başladım

Ediesdd .!.:

Anlıyorum evet kötüler ama darbe yiyenler hayatlarına her gün aglamadan devam edebiliyorlar. Anneme yıllar boyu depresyonuna arkadaşlık ettim şimdi ben düştüm depresyona. Aşırı bir bağ var aramızda, ama savunmasız yetiştim güvensiz yetiştim. Bana diyorlar ki sen bir erkegin sevgsine mi muhtaçsın. Degilim ama herkes deger görmek ister

Genişletmek için tıkla...

darbe yiyenlerin hayatlarına ağlamadan devam edebildiğine inanmıyorum. en güçlü insan bile gece yatmadan önce kendiyle bir iç hesaplaşma yaşayıp, umutsuzluğun, güçsüzlüğün pençesine düşebiliyor. hepimiz insanız olağanüstü ve güçlü varlıklar değiliz. ağlamak kötü bir şey değil düşmek de öyle.
erkeğin sevgisine muhtaç olmak olarak adlandırmayalım bu durumu. annelerimiz bazen güçlü kız çocukları yetiştirmek isterken aradaki dengeyi kaçırıp bizi zeyna yapma eğiliminde olabiliyor. Kimseye boyun eğmesin, kimsenin eline bakmasın, kimseden beklentisi olmasın... ama hayat bu kadar mekanik ve donuk bir şey değil bence. insan sevdiği, yanında huzurlu hissettiği birinin yanında bazen kendi benliğine de ulaşabiliyor. bu birine muhtaç olmak değil, başka birinin sevgisi ve ilgisiyle kendine dair hiç bilmediğin şeyleri öğrenmek, bir insanla bütün olmak, sadece sevgili değil arkadaş olmak, yaren olmak, yol arkadaşı olmak olarak tanımlanmalı. dünyada herkes buna sahip olamıyor maalesef. ama bunu aramak ve bunu istemek bizi aciz ya da zayıf yapmıyor.

Neden normal olamıyorum diye takılma.
Ruh zaten sancılı bir şey.
Sancısız ruh yok!
Herkes, sebepler farklı olsa da aynı acıları sıkıntıları yaşıyor.
Yani ben neden böyleyim diye kendine haksızlık yapma boşuna. Sen böyle değilsin hayat böyle.
Zaman akar, şartlar değişir, birileri gelir birileri gider, bişeyler hep olur, bişeyler olmaz.
Bu hayatta Yapabileceğin şeyleri yaparsın ama yapamayacağın şeyler için kendini suçlamamalısın.

rouges .!.:

Neden normal olamıyorum diye takılma.
Ruh zaten sancılı bir şey.
Sancısız ruh yok!
Herkes, sebepler farklı olsa da aynı acıları sıkıntıları yaşıyor.
Yani ben neden böyleyim diye kendine haksızlık yapma boşuna. Sen böyle değilsin hayat böyle.
Zaman akar, şartlar değişir, birileri gelir birileri gider, bişeyler hep olur, bişeyler olmaz.
Bu hayatta Yapabileceğin şeyleri yaparsın ama yapamayacağın şeyler için kendini suçlamamalısın.

Genişletmek için tıkla...

Hiç bu açıdan düşünmemiştim. Sizce yaptıgım tembellik mi gelecegime önem vermemek tembellik mi