Evet arkadaşlar aslında doğum yapalı 9 gün oldu ama bir türlü buraya gelip birşeyler yazamadım aslında hastaneden eve gelir gelmez ilk işim neredeyse bilgisayarın başına geçmek oldu ama ruh halimde biraz dalgalanmalar var ve ancak yazabiliyorum.
5 Kasım sabah 7'de evden çıkıp hastanenin yolunu tuttuk güzel kızımda yanımda tabiki. Arabanın bagajına kardeşinin getirdiği scoterimizde eklenmiş valizimiz bebek şekerlerimiz ve biz gittik ama içim öyle gariptiki kızımı arkamda bırakıp ameliyathaneye gitmek bana çok kötü geliyordu. Zaten gece 3'te bir uyandım birdaha uyku hakgetire. 8.30'da ameliyatım olacaktı ki kan tahlilim eksik olduğu için önce onlar yapıldı annem, ablam, kızım, k.validem falan resimler çekildik. O sırada benim ameliyat önlüklerim geldi ve hazırlandım sedyeye yatıp giderken gülmeye çalışıyordum kızıma güçlü olmak için ama aslında ağlamamak için zor tutuyordum kendimi. İki kelime bile konuşmaya çalışsam kesin ağlardım o yüzden susmayı tercih ettim. Etrafıma bakıyorum babam ağlıyor, eşim gözler dolu dolu tutmaya çalışıyor inanılmaz kötü hissediyordum. Ameliyathaneye girdiğimde kızıma el salladım ve kapı kapandı o anda inanın gözümün önünden yıldızlar uçmaya başladı anestezi dr.una söyledim güldü burası zaten hep uçuşur diye. Dr.um ve ekip beni bekliyorlardı. Dr.um bir sağa bir sola giderek dua ediyordu bir yandan da sondamı bile ben uyuduktan sonra takılsın diye uyarıyordu hazırlayanları. Allahım ondan razı olsun o gün uyandığından beri benim için dua ediyormuş. Beni uyutmadan saatin kaç olduğunu sordum 08.54'tü ve ondan sonrası artık benim için yok:))
Gözlerimi açtığımda artık odamdaydım o kadar sessiz girmiştim ki ameliyata çıkışımda aynı olmuş annem bana neden mahsun baktığımı sormuş sadece ağzımla bilmem diye işaret edebilmişim zar zor anımsıyorum. Ama güzelce uyanıp oğlumu gördüğümde çok mutlu oldum kızımda 2 gün boyunca hastanede bizimle kaldı yemek dağıtan kızla yemekler dağıttı çok güzel geçti. Oğlum 09.08'de 3.650 gr 51 cm doğdu çok şükür iyiyiz ve biliyorsunuz çok kötü günler geçirmiştim hamileliğimde ense kalınlığımızdan dolayı hep küçükte olsa bir kuşkumuz vardı içimizde güzel oğlum bütün kuşkularımızı allahıma şükürler olsun ki geride bıraktı. Allahım herkese nasip etsin inşallah
Bu arada söylemek isterim ki hep kızımın üzerine gül koklayamam ben derdim ama ikinci evladın da ilkinden hiçbir farkı olmuyor ikisinide canımdan asla ayıramam benim gibi düşünen tek çocuk anneleri varsa bilgilerine sunulur:))
5 Kasım sabah 7'de evden çıkıp hastanenin yolunu tuttuk güzel kızımda yanımda tabiki. Arabanın bagajına kardeşinin getirdiği scoterimizde eklenmiş valizimiz bebek şekerlerimiz ve biz gittik ama içim öyle gariptiki kızımı arkamda bırakıp ameliyathaneye gitmek bana çok kötü geliyordu. Zaten gece 3'te bir uyandım birdaha uyku hakgetire. 8.30'da ameliyatım olacaktı ki kan tahlilim eksik olduğu için önce onlar yapıldı annem, ablam, kızım, k.validem falan resimler çekildik. O sırada benim ameliyat önlüklerim geldi ve hazırlandım sedyeye yatıp giderken gülmeye çalışıyordum kızıma güçlü olmak için ama aslında ağlamamak için zor tutuyordum kendimi. İki kelime bile konuşmaya çalışsam kesin ağlardım o yüzden susmayı tercih ettim. Etrafıma bakıyorum babam ağlıyor, eşim gözler dolu dolu tutmaya çalışıyor inanılmaz kötü hissediyordum. Ameliyathaneye girdiğimde kızıma el salladım ve kapı kapandı o anda inanın gözümün önünden yıldızlar uçmaya başladı anestezi dr.una söyledim güldü burası zaten hep uçuşur diye. Dr.um ve ekip beni bekliyorlardı. Dr.um bir sağa bir sola giderek dua ediyordu bir yandan da sondamı bile ben uyuduktan sonra takılsın diye uyarıyordu hazırlayanları. Allahım ondan razı olsun o gün uyandığından beri benim için dua ediyormuş. Beni uyutmadan saatin kaç olduğunu sordum 08.54'tü ve ondan sonrası artık benim için yok:))
Gözlerimi açtığımda artık odamdaydım o kadar sessiz girmiştim ki ameliyata çıkışımda aynı olmuş annem bana neden mahsun baktığımı sormuş sadece ağzımla bilmem diye işaret edebilmişim zar zor anımsıyorum. Ama güzelce uyanıp oğlumu gördüğümde çok mutlu oldum kızımda 2 gün boyunca hastanede bizimle kaldı yemek dağıtan kızla yemekler dağıttı çok güzel geçti. Oğlum 09.08'de 3.650 gr 51 cm doğdu çok şükür iyiyiz ve biliyorsunuz çok kötü günler geçirmiştim hamileliğimde ense kalınlığımızdan dolayı hep küçükte olsa bir kuşkumuz vardı içimizde güzel oğlum bütün kuşkularımızı allahıma şükürler olsun ki geride bıraktı. Allahım herkese nasip etsin inşallah
Bu arada söylemek isterim ki hep kızımın üzerine gül koklayamam ben derdim ama ikinci evladın da ilkinden hiçbir farkı olmuyor ikisinide canımdan asla ayıramam benim gibi düşünen tek çocuk anneleri varsa bilgilerine sunulur:))
Son düzenleme:
