Sen içini rahat tut derim. Benim başıma bu süreçte neler geldi bilsen. Her adımda erteleme ihtimali, her adımda bi olumsuz gidiş. Geçen Şubat ayında Yumurta toplamanın başında 2 yumurta diğerlerinden daha büyük, ilaçla dengeleyemeZsek, bu ayı iptal edeceğiz diğer ay geleceksin dedi doktor. ( İstanbul’a gitmişiz bunun için
) Yine de başladık iğnelere. Çok şükür, dengelendi. Sonra embriyolar oluştu. Önümüzdeki ay transfer dedi ve bir doğum kontrol ilacı yazdı. Eve döndük. O arada corona karantinaları başladı. Eşim görevi nedeniyle evden uzaklaştı. İlacı Kullandığımın 2. günü kalp krizi geçiriyorum kalbim ağzımdan çıkacak sandım. İlaç çarpıntıya sebep olmuş. İlacı bıraktım. Kardiyolojide 4 ay tedavi gördüm. Bu süreçte merkezler kapandı, açıldı. Doktorum durumu bildiği halde 1 defa aramadı bile. Kardiyoloğum denemeye izin verdi. Transfer öncesi yumurtlamayı vs kontrol altına almak için yine doğum kontrol ilacı alman lazım ya, ben alamadım malesef. Çarpıntıyı tetikler diye. Normal seyirle kontrollere ve tahlillere gittim 2 güne 1. Eşim hala görevden dönmediği için tüm bu süreci eşim olmadan atlatmaya çalışmak da ayrı bi stres sebebi. Rahim duvarı kalınlığı, yumurta ölçümleri vs her şey kendi akışımda takip edildiği için sürekli bi iptal olma ihtimali vardı. Onu da atlattım. Transfere geldim. 3. günde dondurulan embriyolar çözüldü. 5 taneden 3 tanesi 5. güne ulaştı. Bana hiç soran olmadı 2 tane mi bir tane mü transfer istiyorsun diye. Sedyede tam transfere hazırlandım, bana soruyorlar çift transferde net misin diye
bana soran olmadı ki bu saate kadar dedim. O an karar vermeni istiyorlar. Eşim hastanede bile değil. Neyse ki daha önce kendi kadın doğum doktorumuz ikiz gebelik vs ile ilgili riskleri anlatmıştı. Biz de ikiz gebelik istemediğimize karar vermiştik. Yoksa kendi kendime orda önemli bir konuda karar vermemi bekliyorlardı. Bunları yaşamak o kadar saçma ki! Transfer anında ama iki tane mi isteseydim şansım yükselirdi diye hesap yaptım
Neyse öyle veya böyle transfer oldum. Doktorumdan görmediğim ilgiyi ve bilgilendirmeyi embriyologtan gördüm şansıma. Kalitesi neydi, nasıl ilerledi. Hepsini anlattı yüzyüze. Transferin 8. günündeyim. Bu kadar olumsuzluktan bir bebek geliyorsa çok inatçı olacak diye gülüyoruz artık
ben embriyoloğuma sordum A kalite değil ama orta da değil A kaliteden bir tık aşağıda dediğiniz ne oluyor dedim her hastane de katagorileme farklıdır biz de B-C diye kategorize etmek yok dedi çok iyi olana A kalite diyoruz sadece sizin embriyonuz da sizi gebe bırakabilecek kalite de bunu bilmeniz yeterli dedi 
Eşimle bağımızın gücünü bir kere daha gördüm. Tam 6 aydır ayrıyız, hiç görüşemedik ve bu süreçte çok şey atlattık bu konuda. Tüm zor şartlarına rağmen hep, her an eli elimdeymiş gibi hissettirdi. 
Bir de hiç bir şeyin elimizde olmadığını bir kere daha gördüm. Ne kadar uğraşırsak uğraşalım, her şey olacağına varıyor. Moral bozup, köşeye çekilmek yerine her günümü yaşıyorum. Cuma günü teste gideceğim. Kötüyü düşünmek yerine, şu anki belirsizliğin heyecanını ve keyfini çıkarmaya çalışıyorum. Olumsuz sonuca da hazırım, pozitifi görürsek benden mutlusu yok tabiiki. Ama hiçbiri hayatımızın sonu değil. 
☺
ben düştüm o kaldırdı,o düştü ben kaldırdım (moral olarak) yanında var ya da yok fark etmez, eşlerimizin kalben verdikleri değerini, desteklerini hissetmek süreci kat kat kolaylaştırıyor gerçekten de. Umarım sonucunuz güzel olur, umarım hepimiz emeklerimizin karşılığını alırız. Ama olmayacaksa da vardır Allah'ın bir bildiği diyebilecek kadar da olumsuza hazır olmak lazım. Rabbim gönlümüze göre versin inşaAllah 
