Arkadaşlar öncelikle size bu yazıyı fikir vermek amaçlı yazıyorum. Ben evlendikten sonra eşimin annesi yani kaynana ve kayınpeder den çok çektim. Yani ne laf sokmaları ne alınganlıkları ne bencillikleri ne kıskanç ve hasetlikleri bitti bizim yuvamız neredeyse dağılıyordu. Ama neyse ki terapiye gittim.
Toparlandım ve sonunda şükür daha rahatım. Anladım ki ben bu süreçte ben insanları kendim gibi görmüşüm yada kendi ailem gibi görmek istemişim yani benim insanlardan beklentim yüksekmiş.
Kayın validem nasıl biri bahsedeyim.
Kıskanç ve haset bir kere
Kocası tarafından sevilmemiş hayatı boyunca kendi ailesinden de takdir görmemiş ve çocukları dışında seven olmamış gerçi eşim de sevmiyor annesini nefret ediyor o ayrı.
Her bayram arıza çıkaran yok gelinin ailesinde 1 saat fazla kaldınız yok bilmem ne.
Oğlu benim gözümün içine bakar benim eksiklerimi vurmaya çalışır.
Her fırsatta bir laf sokmalar imalar bir şeyler....
Diğer gelinlerle kıyaslamalar.
Kaynım yeni evlendiydi geline sanki çok lazımdınız gibi imalar bir şeyler...
Sürekli her şeyden şikayetçi mız mız sürekli ağlak sürekli duygusal manüpülasyonlar bir şeyler.... Hayatımda ben böyle lanet bir aile görmedim. Keşke evlenmeseydim eşim de onların aksine aşırı iyi ne bir şeylerden şikayet eder hep şükür eder tevazu ve inançlı biridir. Hiç bir kimseden ne şikayet eder ne mutsuz dur kendi içinde barışık ama annesi babası ve abileri hepsi lanetin teki....
Neyse bu sorunları en sonunda şöyle çözüm buldum.
Laf soktuklarında ve eleştiri ciddiye almıyorum kulak arkası ediyorum direk....
Beni tartışma içine çekmeye çalıştıklarında sınırlarımı çiziyorum... Net bir şekilde hop dur bakalım geri bas diyerek net sınır gösterebiliyor şükür kafamda çözüldü artık....
Ama bu sorunları yaşayacağımı bilseydim hemen boşanırdım bu süreci çok değil çok çok çok zor atlattım... Bri de üstüne üstlük ailemden de uzağım kimsem yok ne kadar zorlandığımı varsın siz düşünün artık....
Toparlandım ve sonunda şükür daha rahatım. Anladım ki ben bu süreçte ben insanları kendim gibi görmüşüm yada kendi ailem gibi görmek istemişim yani benim insanlardan beklentim yüksekmiş.
Kayın validem nasıl biri bahsedeyim.
Kıskanç ve haset bir kere
Kocası tarafından sevilmemiş hayatı boyunca kendi ailesinden de takdir görmemiş ve çocukları dışında seven olmamış gerçi eşim de sevmiyor annesini nefret ediyor o ayrı.
Her bayram arıza çıkaran yok gelinin ailesinde 1 saat fazla kaldınız yok bilmem ne.
Oğlu benim gözümün içine bakar benim eksiklerimi vurmaya çalışır.
Her fırsatta bir laf sokmalar imalar bir şeyler....
Diğer gelinlerle kıyaslamalar.
Kaynım yeni evlendiydi geline sanki çok lazımdınız gibi imalar bir şeyler...
Sürekli her şeyden şikayetçi mız mız sürekli ağlak sürekli duygusal manüpülasyonlar bir şeyler.... Hayatımda ben böyle lanet bir aile görmedim. Keşke evlenmeseydim eşim de onların aksine aşırı iyi ne bir şeylerden şikayet eder hep şükür eder tevazu ve inançlı biridir. Hiç bir kimseden ne şikayet eder ne mutsuz dur kendi içinde barışık ama annesi babası ve abileri hepsi lanetin teki....
Neyse bu sorunları en sonunda şöyle çözüm buldum.
Laf soktuklarında ve eleştiri ciddiye almıyorum kulak arkası ediyorum direk....
Beni tartışma içine çekmeye çalıştıklarında sınırlarımı çiziyorum... Net bir şekilde hop dur bakalım geri bas diyerek net sınır gösterebiliyor şükür kafamda çözüldü artık....
Ama bu sorunları yaşayacağımı bilseydim hemen boşanırdım bu süreci çok değil çok çok çok zor atlattım... Bri de üstüne üstlük ailemden de uzağım kimsem yok ne kadar zorlandığımı varsın siz düşünün artık....