Ben problem olacagini düşünüyorum. Maas olarak degil kültür dunya görüşü vizyon olarak. Insan kendini geliştirebiliyor tabii. Ama universite bambaska bir ortam. Bir sınıfta 81 ilden ayri ayri hayatlar. Ayri ayri fikirler. Cok guzel egitimler almis hocalar. Seminerlere konferanslara gelen tarihçiler, bilim insanlari, yazarlar... koskoca bir derya... universitenin insana kattiklari çok çok büyük. Tabii ki geldigi gibi giden kendine hicbir sey katmayanlar da var. O baska bir durum. Ama ben konu sahibinin YL yaptığı icin kattigini goruyorum. Lise mezunu halinizdeki vizyonunuzla su anki vizyonunuzu kiyaslar misiniz? Ben bunu arkadas ortamimda gördüm. Hiç universite kapisindan gecmemis cocukluktam beri arkadasim olan bir kadindan bahsediyorum. Eskiden onunla cok eglenirdim. Sohbetimiz cok guzeldi. Simdi lafimiz sozumuz.uymuyor. insanlari cok elestiren, tek yönlü bakan, hor goren biriymiş meger. Kimseye bireysel olarak saygi duymuyormuş. Yasadigimiz yer cok küçüktü bir seu gormedik bir sey katamadik kendimize. Demek ki ben de öyleymişim diyorum. Ama değiştim. Büyüdüm, vizyonumu degistirdim. Eskiden en sevdigim arkadasimken simdi cocukluk anilarimda bir fotograf gibi. Universiteden arkadaslarimla onu tanistirsam utanirim. Birlikte bir grup olsak soyledikleri beni utandirir. O da belki cekinir üniversite mezunu insanlarin yaninda. Onun konuştuğu konusabildigi bir sey yok ki dedikodudan elestiriden baska. Bu pencereden bakin. Eş adayinizi bu anlattigima oturtun. Benim tercih etmeyecegim bir durum. Her konuda denklik cok onemli.