- 26 Mart 2015
- 87
- 37
- Konu Sahibi mucizeolacak
- #1
Bilmiyorum hangi tartışmayı anlatsam durum şu birbirimizi anlamıyoruz tartıştıkça aramız açılıyo ikizlerimiz var eski zamanları çok arıyorum kalbim çok kırık , özel bi gün planladık ben kendi akrabalarımı çağırdım eşim gitti aldı arabayla görümcemler eşim gidince surat yaptılar biraz da geç kaldı akrabalarım geldi eşimin ailesi hiç onlarla konuşmadı surat yaptılar ikramlara dokunmadılar üstüne bi de ikizler gelen misafilerden dolayı ağladı yabancılayıp ... çok gergin bi ortamdı ben gerildim herkes aç zaten surat yapıyorlar çocuklar ağlıyor ev sahibi benim ... ortam mahvoldu çocuklar alışmadı bi türlü ben düşünemedim o an ortamı yönetemiyorum sürekli ağlayan bebişler var . özel günümüz mahvoldu . Ortam biraz sakinleşti Kayınvalidem o sırada bebişin burnu aktı peçete istedi ben kalktım hemen sen dur annesi dedi kızarak halası versin ..”ortamın suçlusu ben ilan edilmişim o an anladım “ o kadar hazırlık gün mahvoldu o sırada görümcem hiç çocukları susturmaya çalışmadı kendi çocuğuna tablet verdi oturdu somurtarak bi süre sonra da kalktı surat asarak gitti çocuğum uyuyacak diyerek .. o gidince kayınvalidem surat asarak oturdu .kendi çocuğuyla yanımıza gelse belki daha rahat ortama alışırdı bebekler ama gelmedi ... gün öyle bitti neye uğradığımı şaşırdım . Eşimle o gün biraz konuştuk ne suratı dedi tamam dedim sarıldım uyudum . Ertesi gün görümce tekrar geldi eşim aramadı diye küsmüş kayınvalidem eşimi ikna etti arandı sevdiği şeyler alındı akşam geldi eve bigün önce 8:30 da uyuyan çocukla 12 ye kadar bizde oturdu ...gidince dayanamadım eşime dedim sana saygısı yok kardeşinin tepki göstererek kalktı gitti sonra da 12 ye kadar oturdu mahvetti dedim eşim sen mahvettin çağırmasaydın dedi kalksalardı dedi çocuk ağlayınca gitselerdi dedi .Bebekler ağladı bi ara durdular ama bi türlü alıştıramadım ortama tam anlamıyla . Panik oldum sanırım düşünemedim şimdi olsa siz bi odaya geçin birazdan gelin falan derdim alıştırırdım bi şekilde herkes beni suçlayınca kalakaldım öyle bugünü böyle hatırlamak istemezdim eşimle tartışmalarımız büyüdükçe uzaklaşıyoruz ona göre ben kıskaçlık yapıyorum ama o kadar kırıldım ki anlatamam beni teselli eden olmadı sevdiğim şeyleri kimse almadı günüm mahvoldu ben suçlandım annesi sen dur demesi kayınvalidemin o an anladım dolmuşlar bana karşı ....ben ne yapayım şimdi içimden hiçbir şey gelmiyo telefonu kapatıp uzaklaşmak geliyo ama gidersem ne olur çocuklar var neden rol yapamıyorum neden 
bikaçgün rol yapsam yüzlerine gülsem ortamın gerilimi düşer ama eşim beni ne zaman anlar . Uzun süredir bunu hissediyorum eğer bi teraziyse ailesi ağır geliyo bigün laf söylemedi . Kadının çocuğu evdeki çekmece içlerini karıştırıyor kimse bşy söylemiyor ben söyleyince kötü oluyorum yılda 3 kez görüyorum yurt dışındalar ama uzun kalıyolar gelince , evde ağırlamak çok zor . Eşim artık bu durumu anlamayacak hep ben suçluyum konuştukça batıyo .
bikaçgün rol yapsam yüzlerine gülsem ortamın gerilimi düşer ama eşim beni ne zaman anlar . Uzun süredir bunu hissediyorum eğer bi teraziyse ailesi ağır geliyo bigün laf söylemedi . Kadının çocuğu evdeki çekmece içlerini karıştırıyor kimse bşy söylemiyor ben söyleyince kötü oluyorum yılda 3 kez görüyorum yurt dışındalar ama uzun kalıyolar gelince , evde ağırlamak çok zor . Eşim artık bu durumu anlamayacak hep ben suçluyum konuştukça batıyo .
az buyudulermi, hani yapılanı anladiklarinda 3 5 arkadaslarini cagirir, ana babalarini da almam eve, cocugunuzu su saatte getirin su saatte alin diye davetiye veririm. Cocuklar zaman gecirir oynar vs sonra gelir herkes toplar cocugunu gider.
