birisi sorunca 9.yılılık evli olduğumuzu hatırlıyoruz ne çok zaman geçmiş.
1999 yılında ben lise sondayken eşimle tanıştım.ilk aşkım ilk sevgilim.elini tuttuğum gözüne baktığım ilk erkek :)) öyle aşık olmuştum ki erimiştim vala ne yalan diyim.çok tatlı dillli ilgili falanda filanda işte.6.ayımızda yani okul bittikten sonra aile içinde nişanlandık.onun askerliği vardı önünde benimde üniversite hayallerim.ama hayal ettiğim gibi olmadı babam nişanlı olduğum için beni ünversiteye göndermeye yanaşmadı bende meslek kursuna gittim hemde 4 yıl :)) eşim o zamanlar içimde kaldı diye evlendikten sonra okursun demişti.
18 ay asker yolu bekledim.neyse ki 3 ayda bir geliyor hasret gideriyorduk.ailesi yok gibiydi onun için nişanlandıktan sonra benim ailem onun ailesi oldu.bizde kalırdı asker izinlerinde.
askerden döndü işe başladı düğün için masraflar falan tabi hepsini yalnız yapacak kolay mı? bende bir çok hayalimden ve isteğimden vaz geçtim.onu zorlamak istemedim.
2003'te düğünü bizim tarafta yaptık onun köyünde hiç bir şey yapılmadı.annesi vefat etmiş yıllar önce.babası ile görüşmüyordu kimsesiz gibiydi aşkım.ailemin desteği ile evlendik.hiç borcumuz yoktu.çok şükür her şeyimde vardı hemde en iyisinden.yıllarca beklemiştik ama rahat bir şekilde yuvamızı kurmuştuk.açık havada o döneme göre güzel bir düğünle evledik.ne çok oynamıştık :))) ben 21 o 23 yaşındaydı :))
sonra evliliğimiz ilk zamları biraz sorun yaşadık yalan değil.insanın beklentileri farklı gördüğü farklı olunca sorun kaçınılmaz oluyor demek ki.ama aştık sorunları zamanla kabullendik bir çok şeyi.
üniversite konusuna gelince bana öyle olmaz açık öğretim okuyabilirsin dedi
bende denedim iyi puan almama rağmen açıktan kayıt oldum ama devam etmedim.
eşim işkoliktir varı yoğu iş.bazen bu konu beni çok üzüyor ve tabi 1999 yılında bana söz verip bırakmadığı evlendikten sonrada ben bunu bırakmam dediği sigarası beni çok üzüyor ama bu konular dışında harika bir kocadır kendisi:)))
aşk kolay bulunan bir şey değil onun için bulunca sahip çıkmak gerekiyor.
evladımız yok bizim ,meleklerimi kaybettim.ve artık pekte hevesli değilim.olmazsa da olur ALLAH büyük o neyi nasip ederse onu yaşarız.ama eşim istiyor evladımız olsun diye bilmiyorum.ben yıpranmak istemiyorum.neyse işte benim evliliğimin hikayesi bu.ayrıntılar çok ama özeti bu kadarmış.