- 17 Haziran 2019
- 5
- -6
- 16
- 39
- Konu Sahibi Zelisyasar25
- #1
Herkese merhaba
Cok uzun süredir evliligimle ilgili cikmazdayim. Icim icimi yiyor.
14 yildir evliyim bir cocugum var. Esimle severek evlendik ama esimin önceligi hep kariyeri oldu. Bize gercekten kendi inisiyatifiyle Zaman harcadigi yok. Ortak bir ilgi alanimiz fazla yok. Evde olsa bile kafasi isle mesgul. Yani bir sohbet etmeye calistigim zaman bile kafasini yukari kaldirmayan benimle göz temasi kurmayan biri. Cinsellik desen ta basindan beri cok kötü. Etrafimizdakiler her ne kadar bana Nasil cekiyorsun nasil dayaniyorsun falan demis olsa bile ben kendi arkadas grubumla hobilerimle ilgilendim ve kendi kariyerimi kurdum cocukla ilgilendim vesayre. Hani esimin kötü aliskanliklari, aldatmasi (bildigim kadariyla), dövmesi falan yok ya genede iyi bir Koca dedim hep. Ama coook yalniz ve mutsuzum. 30 kilo aldim kendimi saldim 2.ci cocuga cesaret edemedim cok istesemde. Ailem burda degil, arkadaslarim kendi aileleriyle mesguller. Bekar arkadasim da kalmadi.
Bu Sefer is yerimde Baska bir adama karsi hislerim olusunca tepetaklak oldum. Üstelik anneyim falan nasil utandim ve utaniyorum. Sonra farkettimki ben gercekten ilgiye muhtac kalmisim. Fena kapildim adama. Zayifladim kendime geldim. Mutlaka anlamistir hislerimi ve onda da sanki ilgi vardi ama evli cocuklu oldugumu da biliyordu. Bana saygisini hic yitirmedi ve ikimizde birbirimize acilmadan ben iletisimimizi kesip baska bölüme gectim.
Ama Kocama sart koydum. Evlilik terapisine gitmeyi kabul etmezsen bosanacagiz diye. Mecbur kabul etti. 3 sefer gittik ve gercekten faydali oldu. Esim bir kac yemege götürmesiyle, cicek getirmesiyle falan beni yumusatti. 6 aydir görmedigim o eski is arkadasimi HER gün düsünürken artik daha seyrek aklima geliyordu.
1,5 ay oldu terapiye gitmeyeli ve biz tekrar basa sardik. Esim gene eskisi gibi. Üstelik beni is arkadaslarinin yaninda azarlamaya basladi ama ben üzulünce de bu sefer beni sevdigini söylüyor. Yani ben gene mutsuzum. Gene O'nu düsünüyorum. Ama yuvami da bozmak istemiyorum. Ekonomik sorun korkusu yok cünkü maasim güzel ama yalnizlik korkum cok fazla. Cocugum da var:-( Biliyorum ki ayrilirsam bu 3. kisiye güvenerek olmayacak kesinlikle ama bugün O'nun artik yanliz olmadigini ciddi bir birlikteligi oldugunu ögrenince genede yikildim.
Benzer sorunu yasayanlar oldumu aranizda? Tekrar terapiye mi baslayalim? Ayrilipta pisman olanlar varmi? Bu yalnizlik korkusu, pisman olma korkusu beni cok ürkütüyor (simdiden yanliz olsam da). Keske gene kocami sevebilsem yuvami kurtarabilsem. Diger adami kafamdan silebilsem.
Cok uzun süredir evliligimle ilgili cikmazdayim. Icim icimi yiyor.
14 yildir evliyim bir cocugum var. Esimle severek evlendik ama esimin önceligi hep kariyeri oldu. Bize gercekten kendi inisiyatifiyle Zaman harcadigi yok. Ortak bir ilgi alanimiz fazla yok. Evde olsa bile kafasi isle mesgul. Yani bir sohbet etmeye calistigim zaman bile kafasini yukari kaldirmayan benimle göz temasi kurmayan biri. Cinsellik desen ta basindan beri cok kötü. Etrafimizdakiler her ne kadar bana Nasil cekiyorsun nasil dayaniyorsun falan demis olsa bile ben kendi arkadas grubumla hobilerimle ilgilendim ve kendi kariyerimi kurdum cocukla ilgilendim vesayre. Hani esimin kötü aliskanliklari, aldatmasi (bildigim kadariyla), dövmesi falan yok ya genede iyi bir Koca dedim hep. Ama coook yalniz ve mutsuzum. 30 kilo aldim kendimi saldim 2.ci cocuga cesaret edemedim cok istesemde. Ailem burda degil, arkadaslarim kendi aileleriyle mesguller. Bekar arkadasim da kalmadi.
Bu Sefer is yerimde Baska bir adama karsi hislerim olusunca tepetaklak oldum. Üstelik anneyim falan nasil utandim ve utaniyorum. Sonra farkettimki ben gercekten ilgiye muhtac kalmisim. Fena kapildim adama. Zayifladim kendime geldim. Mutlaka anlamistir hislerimi ve onda da sanki ilgi vardi ama evli cocuklu oldugumu da biliyordu. Bana saygisini hic yitirmedi ve ikimizde birbirimize acilmadan ben iletisimimizi kesip baska bölüme gectim.
Ama Kocama sart koydum. Evlilik terapisine gitmeyi kabul etmezsen bosanacagiz diye. Mecbur kabul etti. 3 sefer gittik ve gercekten faydali oldu. Esim bir kac yemege götürmesiyle, cicek getirmesiyle falan beni yumusatti. 6 aydir görmedigim o eski is arkadasimi HER gün düsünürken artik daha seyrek aklima geliyordu.
1,5 ay oldu terapiye gitmeyeli ve biz tekrar basa sardik. Esim gene eskisi gibi. Üstelik beni is arkadaslarinin yaninda azarlamaya basladi ama ben üzulünce de bu sefer beni sevdigini söylüyor. Yani ben gene mutsuzum. Gene O'nu düsünüyorum. Ama yuvami da bozmak istemiyorum. Ekonomik sorun korkusu yok cünkü maasim güzel ama yalnizlik korkum cok fazla. Cocugum da var:-( Biliyorum ki ayrilirsam bu 3. kisiye güvenerek olmayacak kesinlikle ama bugün O'nun artik yanliz olmadigini ciddi bir birlikteligi oldugunu ögrenince genede yikildim.
Benzer sorunu yasayanlar oldumu aranizda? Tekrar terapiye mi baslayalim? Ayrilipta pisman olanlar varmi? Bu yalnizlik korkusu, pisman olma korkusu beni cok ürkütüyor (simdiden yanliz olsam da). Keske gene kocami sevebilsem yuvami kurtarabilsem. Diger adami kafamdan silebilsem.