• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

evli bayanlar benimle tecrübelerinizi paylaşır mısınız?

demek istediğini ve ne hissettiğini çok iyi anlıyorum civciv. maalesef daha evlenmeye hazır olmadan evlenen anne babalarımız, evlililiğin sorumluluğunu taşımaya bile hazır değilken çocuk yetiştirmeye çalışınca işte böyle yaralarla çocuklarla yetiştiriyor. kendi eksikliklerini, acılarını, kendilerinde katlanamadıkları duyguları bize aktarıp bunları bizim aşmamızı istiyorlar. biz de nasıl yapılacağını bilmediğimiz şeyleri aşana kadar çok fazla acı ve üzüntü biriktirmiş oluyoruz...

ilginçtir, kendi oluşturdukları bu durumdan sonra şikayetçi oluyorlar. annen senin sinirli olmandan ve küsmenden şikayetçi iken buna olan kendi katkısının belli ki hiç farkında değil. bu da ayrı ironik bir durum...

bundan sonra yapılabilecek şey kendi yoluna bakmak. onları memnun etmeye çalışmadan kendi yolunda bakmak. belki araya uzun ve uzak mesafeler girerse herşeye daha güzel olur.

bu yönden artık beklenti taşımamayı çok uzun zaman önce öğrendik. bizim gibi durumlardan geçen insanlar er geç beklentilerini sıfırlamayı ve hissizleşmeyi öğreniyor. bunun geri dönüşü olabilir mi tekrar sevgi bağı kazanılabilir mi bilmiyorum. sevgi olmasa da şefkat kazanılır gibime geliyor. bakalım, bekleyip görecez...hayat tecrübelerle öğreniliyor, kısmetse yaşayıp görecez =)

aynı şeyi düşünüyorum simurg.bundan sonra sevgi olmasada saygı ve şefkat mutlaka olur.
hani bazı arkadaşlar vardır? mesafeliyken gayet güzel anlaşırlar fakat bu insanların ortak bi hayatı paylaşmaları büyük felakettir...
çünkü her iyi iki insan anlaşamaz...eşlerimizide bu yüzden seçmiyor muyuz zaten?
kötü olduüu kadar iyi insanda çok ve biz o iyi insanların içinden bize en çok uyanı,hayat görüşümüz en çok uyuşanı seçiyoruz.ben o eşi bulduğuma inanıyorum hamdolsun.
işte o uzak kalması gereken iki kişide annem daha doğrusu ailem ve ben...
agresifte olsam onlara karşı genel itibariyle çok kötü biri olmadığımı biliyorum.
ailem zaten iyi insanlar fakat biz anlaşamıyoruz ve biz uzaktan uzaktan sevilmesi gereken kişileriz.
han demiş ya sanatçı 'seni uzaktan sevmek aşkların en güzeli...' : )))
bu işin esprisi tabi ama hakikaten biz birbirimize uzak durmalı,özel günlerde biraraya gelmeliyiz.böyle olunca eminim bazı şeyler daha güzel olur.
fazla muhabbet tez ayrılık getirir.bu sözü bi aile için söyleyebilmek hoş değil ama malesef öyle.
artık onlarıda çok suçlamıyorum çünkü dedğin gibi hiç bi insan mükemmel değildir,heleki çocuk yaşta koca kucağına atılan ve geçim derdine düşürülen biri için mükemmel olmasını beklemek aptallık olur.annemi anlayabiliyorum,bu yüzden de kızgınlığım yok ona karşı.o kendisine biçilen,anneden yadigar hayatı yaşıyor.bu saatten sonra 40 yaşında kadına kendini düzelt de denilmezki...
ama benim yaşım genç,hatalarımı düzeltebileceğime ve kendi yolumu çizebileceğime inanıyorum...
inşallah hayırlısıyla,alnımızın akıyla güzel bi yol çizebiliriz
 
Son düzenleme:
bende eşimle çok iyi anlaşıyorum,bekarken nasıl durmuşum diyorum yani 26 yaşında evlendim bende,ailemle sıkıntılarım oluyordu hep halende oluyor ama eşimle rahatım...
 
canım kaç yaşındasın bilmiyorum ama bende bekarken ailemle çok anlaşamazdım ama şuan maşallah çok iyiyiz. 6 yıllı evliyim yıllar insanı olgunlaştırıyor. ev geçindirirken aile olurken onları daha iyi anlıyor insan.. aile olmak kolay değil neden hangi konularda anlaşamadığın çok öenemli yuva kurmaya hazırlanıyorsun umarım çok mutlu olursun . kimse durup duruklen sinrli değildir mutlaka sinirlenmenin ani palamaların bir sebebi vardır. Allah mesut bahtiyar etsin canım.

öncelikle iyi dileklerin için çok teşekkür ederim elize.20 yaşındayım.biliyorumki evlenip gidince uzak kalınca böyle kalmayacak,eminim düzelecek.klasik bi aile tablosu oluşacaktır...
fakat benim içimdeki yara geçmeyecek.evlenip gidince,normal bi anne-kız olabiliriz belki ama bu emin ol görünüşte böyle olacak.
annenle anlaşamıyormuşsun sende bekarken.bu her anne kızın başına gelir...ama o ağır sözleri,kırıcı cümleleri her kız işitmiş midir?
işittiği halde eski haline dönebilmiş midir...sanmıyorum.
ne kadar evlendikten sonra iyi anlaşsa da mutlaka burukluk oluşacaktır.
konumun ortalarınıda okursan,gelişen olaylarda annemin babamın konuşmaları var.sana hiç annen baban böyle dedi mi?: (
artık zor elize....anneyle tartışılır,barışılır ama ağır sözler duymak öyle dayanılmazki.
 
bende eşimle çok iyi anlaşıyorum,bekarken nasıl durmuşum diyorum yani 26 yaşında evlendim bende,ailemle sıkıntılarım oluyordu hep halende oluyor ama eşimle rahatım...

ne güzel canım,Allah sevginizi,mutluluğunuzu daim etsin.darısı başıma artık: )
 
arkadaşlar merak ettiğim bi soru var,özelliklede evli bayanlar cevaplarsa çok sevinirim.
aranızda bekarken kendi ailesiyle geçinemeyip fakat evlendiğinde eşiyle arası çok iyi olanlarınız var mı?
yani kendi ailesiyle anlaşamayan,kendi kurduğu yuvada da geçimsiz olur diye birşey var mıdır?
benim ailemle yıldızm pek barışmıyor(iyilerdir sağolsunlar ama pek anlaşamıyoruz...)
yapı olarak sinirli biriyimdir.evlenince bu geçer mi?ya da azalır mı?
nolur bunun mümkün olduğunun örneklerini verin bana...inanın içim içimi yiyor...
nişanlanmak üzereyim ama şu düşünceden kendimi alamıyorum:
'ailenle anlaşamıyorsun,eşinle çocuuklarınla nasıl anlaşacaksın..?'
dediğim gibi sinirli bi yapıya sahibim(çok değil ama ani parlamalarım oluyor bazen).
nişanlım çok iyidir ve ona haksızlık diyormuşum gibi geliyor...
lütfen bana eşimle,çocuklarımla mutlu yaşayabileceğime dair ümit veren yaşantınızı,deneyimlerinizi anlatın: (
inanın buna çok ama çok ihtiyacım var....inanın...
not:nişanlımla aram Allah bozmasın çok iyi.tek sorun ailemle anlaşamamam
ve birşey daha...normal hayatta çok sevilen,cana yakın bi yapım vardır.bu sinir,hırs sadece aieme karşı böyle...bunu nasıl geçirebilirim ben?

Kendi teyzem demisti anneme 'bisey olursa damattan degil kizimizdan bilirim ha' diye :9:
Cok inadci biriyimdir de masAllah :nazar::9:
 
annem beni hep bi kalıba sokmaya çalıştı...küçüklüğümden beri onun kalbında büyüdüm ben.
bi ortamda ters bişey derim korkusu oldu içimde hep,çünkü öyle bişey olduğunda annem gözlerime ateş gibi bakar sinirle....
ben okuduğum için beni temizlik ve ev işlerine alıştırmadı hiç,haliyle hiç ilgim yok ve beni ergenlik döneminde hep babama şikayet etti bundan dolayı....
fakat insanlarada 'ben temizlik bile yaptırmadım kızıma,rahatça okusun diye' der sürekli ve eğitimimle övünür.
annemle tartıştığımızda bunu babama,abime kusar adeta,abartarak arkamdan beni kötüler...o duymuyorum sanır ama ben o gecelerde sabaha kadar sessizce ağlarım.....
evet haksız yönlerim var.herkese karşı değil ama özellikle anneme çok agrasifim neden bilmiyorum,belkide nazım geçtiği için,ya da geçmişte bilinçaltıma yerleşen tavırları yüzünden..bilmiyorum...
ama içim kanıyor...bazen babama beni ağlaya ağlaya şikayet ediyor sanki,ahlaksızlık yapmışım,hırsızlık yapmışım gibi...'ben bu kızla napacağım,korkuyorum artık bişey demeye,eşinede böyle yaparsa...'diye
sağolsun,en sonunda kendimi hasta hissetmeye başladım:' ((
5ten beri odamda sessizce ağlıyorum.oysa hiç bişey olmamış gibi babamla abimle mutlu mesut oturuyor içerde...bilse ne çok yaralandığımı....

kıyamam yaaa.. ağlamayı bırak ve silkelen bi şöylee yaşayacağın güzel günleri düşün nişalını düşün kendini motive et biraz.. 7 ay kadar bir süren var söylenenleri biliyorum zor olcaktır ama duymamazlıktan gel canım.. Allah herşeyi gönlüne göre versin...
 
kıyamam yaaa.. ağlamayı bırak ve silkelen bi şöylee yaşayacağın güzel günleri düşün nişalını düşün kendini motive et biraz.. 7 ay kadar bir süren var söylenenleri biliyorum zor olcaktır ama duymamazlıktan gel canım.. Allah herşeyi gönlüne göre versin...

amin canım,çok sağol...
şuan herşey yolunda gibi,2 ay oldu bu olaylar olalı neredeyse...ama hala içimde yara.
sanki bi his açık yarama mahsustan kapanmasın diye tuz basıyor....
annem olanları unuttu her zamanki gibi...
sanki 2 ay öncesi hiç yaşanmamış gibi davranıyor ve benimde öyle olmamı bekliyor...ki beklediği gibi davranmaya çalışıyorum...oyuncu olmak gerçekten zormuş.
yüzüne baktığımda,kırgınlık,kızgınlık,üzüntü...hepsini birarada yaşıyorum.
Allaha binlerce kere hamdolsunki nişanlım gibi bi insan çıktı karşıma
 

Kendi teyzem demisti anneme 'bisey olursa damattan degil kizimizdan bilirim ha' diye :9:
Cok inadci biriyimdir de masAllah :nazar::9:

benim annemde öyle.şakayla karışık ''yazık çocuğa,senden çekeceği var'' diyor....o an gülüp geçsemde aslında onun gerçek düşüncesi olduğunu bildiğim için kızıyorum.
ve her gece dua ediyorum Rabbime,''Allah'ım beni eşimle ve çocuklarımla sınama,yuvamıza sonsuz huzur ver,senin yolunda harcayacak hayırlı ömürler nasip et'' diye...
Rabbim nasip ederde güzel bi yuvam olursa anneme yaptığı bu şakaları hatırlatacağım,aynı onun yaptığı gibi şakayla karışık(!)
 
kız aynı şeyi banada diyorlar.:27::27:

Damarıma basıldı tamamdır :D

Ben bide karadenizliyim ayri bi inadim yani sanirim sende karadenizlisin dimi? :37:

civciv canim bak sen kendi yuvani kuracaksin hem evlenecegin adama da a$iksin o senin hayat arkadasin olacak..
bu yüzden ben inaniyorum ki onunla mutlu huzurlu bir yuva kurcaksin canim :nazar:
 

Ben bide karadenizliyim ayri bi inadim yani sanirim sende karadenizlisin dimi? :37:

civciv canim bak sen kendi yuvani kuracaksin hem evlenecegin adama da a$iksin o senin hayat arkadasin olacak..
bu yüzden ben inaniyorum ki onunla mutlu huzurlu bir yuva kurcaksin canim :nazar:

Aynen bende trabzonluyum.:1:
 
bende annemle pek anlaşamam ve gittiğin yerde anlaşabilcenmi kocanla ve annesiyle diyordu ben anlaşacağıma inanıyorum cünkü dışardaki herkesle anlaşan bir tipim.Sadece annem çok zıttım.Demek ailesiyle anlaşamayan kocasıyla anlaşıyor o zaman problem yokk :))
 
Ah ah derin yaram.Evet benim de iyileridir ama anlamıyorlar hiç halimden;empati denen şey yok;herkes kendi çocuğuna anlayışlı(ablamlar).

Arada herbiri beni kızdırıp onları püskürtüğümde acı acı konuşuyorlar.Sen hiç evlenme bari''evlendiğinde de böyle yaparsın'' Daha geçen en şefkatli dediğim ablam dedi;çok kırıldım;ben de ona cvp verdim ama çok kırıldım.Onla kırgın ayrıldık;düzeltmeliyiz ama nasıl?
Bir de yaralı garibe bu denir mi?Ben de onu kırdım;ama bir insan da yaralı yerinden vurulmaz ya;nasıl büyük ki bunlar?Ben küçüklerime(yeğenlerime;hatta işyerimdeki yeni yetme çalışanlara) hep şefkatli davranıyorum oysaki;

Oyüzden onlara hem yakın hem uzak olmak istiyorum.Şuan bir saatlik mesafedeyim;korkuyorum yanlarına taşınmaya..Oysa daha farklı olsalar;yanlarına taşınmak için can atardım;gerçi Allah'a şükür daha vahim aileler var;benimkiler o kadar değil..Sıkboğaz da etmezler diğerleri kadar..Ama bazı şeyler..
Bir de şunu diyeceğim;eşim de farketti bu dışlamayı ;ve bunu kullandı bana karşı ailemden yüz bularak;''ailen bile''lafını kullandı..Sanki ben nasıl kötüymüşüm ya.Hanım hanımcık; kendi halinde;iş ,sadece tahrik edildiğinde sinirlenen biriyim..Yıllarca evden işe ;işten eve..

İş yerinde bile erdemli hallerimi kimse anlamıyor..Herkes en ufak kötü yönüme takılıyor;sanki kendileri çok mükemmelmiş gibi.E kendilerine güvenleri var;ben depresyon yaşıyorum;vurun bakalım ;zayıf gördünüz erdemsizler..

Eş ve aile..Aile korumazsa bir insanı eş de korumuyor %80 diyelim;kötü bir kehanet gibi devam ediyor..O yüzden bu aile denen kavramı elimizde sıkı sıkı tutmalı..Görmezden gelmeli sorunları..Sen bu laflarıma bakma insan iyiyi görene kadar herşeyi kötü görüyor;zaman zaman bunalıyor;kafama okadar da takmıyorum;herşey yoluna girer inşallah birgün ..Derinlerde bir iki kirlilik bunlar..Şu an derdimizi paylaştık ve şu saatten sonra unutalım..Bilinçaltımızı temizleyelim..Herşey güzel hoş;herşeyin iyi yönleri hoş..:)
 
Son düzenleme:

Ben bide karadenizliyim ayri bi inadim yani sanirim sende karadenizlisin dimi? :37:

civciv canim bak sen kendi yuvani kuracaksin hem evlenecegin adama da a$iksin o senin hayat arkadasin olacak..
bu yüzden ben inaniyorum ki onunla mutlu huzurlu bir yuva kurcaksin canim :nazar:

inşallah canım inşallah :nazar:
 
Ah ah derin yaram.Evet benim de iyileridir ama anlamıyorlar hiç halimden;empati denen şey yok;herkes kendi çocuğuna anlayışlı(ablamlar).

Arada herbiri beni kızdırıp onları püskürtüğümde acı acı konuşuyorlar.Sen hiç evlenme bari''evlendiğinde de böyle yaparsın'' Daha geçen en şefkatli dediğim ablam dedi;çok kırıldım;ben de ona cvp verdim ama çok kırıldım.Onla kırgın ayrıldık;düzeltmeliyiz ama nasıl?
Bir de yaralı garibe bu denir mi?Ben de onu kırdım;ama bir insan da yaralı yerinden vurulmaz ya;nasıl büyük ki bunlar?Ben küçüklerime(yeğenlerime;hatta işyerimdeki yeni yetme çalışanlara) hep şefkatli davranıyorum oysaki;

Oyüzden onlara hem yakın hem uzak olmak istiyorum.Şuan bir saatlik mesafedeyim;korkuyorum yanlarına taşınmaya..Oysa daha farklı olsalar;yanlarına taşınmak için can atardım;gerçi Allah'a şükür daha vahim aileler var;benimkiler o kadar değil..Sıkboğaz da etmezler diğerleri kadar..Ama bazı şeyler..
Bir de şunu diyeceğim;eşim de farketti bu dışlamayı ;ve bunu kullandı bana karşı ailemden yüz bularak;''ailen bile''lafını kullandı..Sanki ben nasıl kötüymüşüm ya.Hanım hanımcık; kendi halinde;iş ,sadece tahrik edildiğinde sinirlenen biriyim..Yıllarca evden işe ;işten eve..

İş yerinde bile erdemli hallerimi kimse anlamıyor..Herkes en ufak kötü yönüme takılıyor;sanki kendileri çok mükemmelmiş gibi.E kendilerine güvenleri var;ben depresyon yaşıyorum;vurun bakalım ;zayıf gördünüz erdemsizler..

Eş ve aile..Aile korumazsa bir insanı eş de korumuyor %80 diyelim;kötü bir kehanet gibi devam ediyor..O yüzden bu aile denen kavramı elimizde sıkı sıkı tutmalı..Görmezden gelmeli sorunları..Sen bu laflarıma bakma insan iyiyi görene kadar herşeyi kötü görüyor;zaman zaman bunalıyor;kafama okadar da takmıyorum;herşey yoluna girer inşallah birgün ..Derinlerde bir iki kirlilik bunlar..Şu an derdimizi paylaştık ve şu saatten sonra unutalım..Bilinçaltımızı temizleyelim..Herşey güzel hoş;herşeyin iyi yönleri hoş..:)

unutmak keşke o kadar kolay olsa tulipa...unutmak için nelerimi vermezdim....
senin durumun anlık meseleler sanırım,genel itibariyle iyi anlaşıyorsanız eğer çok fazla takılma bu sorunlara.inşallah bir daha yaşamazsın
 
arkadaşlar merak ettiğim bi soru var,özelliklede evli bayanlar cevaplarsa çok sevinirim.
aranızda bekarken kendi ailesiyle geçinemeyip fakat evlendiğinde eşiyle arası çok iyi olanlarınız var mı?
yani kendi ailesiyle anlaşamayan,kendi kurduğu yuvada da geçimsiz olur diye birşey var mıdır?
benim ailemle yıldızm pek barışmıyor(iyilerdir sağolsunlar ama pek anlaşamıyoruz...)
yapı olarak sinirli biriyimdir.evlenince bu geçer mi?ya da azalır mı?
nolur bunun mümkün olduğunun örneklerini verin bana...inanın içim içimi yiyor...
nişanlanmak üzereyim ama şu düşünceden kendimi alamıyorum:
'ailenle anlaşamıyorsun,eşinle çocuuklarınla nasıl anlaşacaksın..?'
dediğim gibi sinirli bi yapıya sahibim(çok değil ama ani parlamalarım oluyor bazen).
nişanlım çok iyidir ve ona haksızlık diyormuşum gibi geliyor...
lütfen bana eşimle,çocuklarımla mutlu yaşayabileceğime dair ümit veren yaşantınızı,deneyimlerinizi anlatın: (
inanın buna çok ama çok ihtiyacım var....inanın...
not:nişanlımla aram Allah bozmasın çok iyi.tek sorun ailemle anlaşamamam
ve birşey daha...normal hayatta çok sevilen,cana yakın bi yapım vardır.bu sinir,hırs sadece aieme karşı böyle...bunu nasıl geçirebilirim ben?


hayatında benm kadar ası bırı gormemıssndır emın ol sabahlara kadar eve gelmezdım bekarken taksımde rock barlardaydım .esımı tanıdım ufak ufak degıstrdı benı asktan tabı..
sımdı ewlıyız maystan berı baslarda yıne asılıklerım vardı suan kedı gbı oldum kedı mır mır mır:) oyle bı degıstırıyorkı ask...ne derse yapıyosun seve seve hemde...ben yola geldysem sende gelırsın
ama esım bnden 10 yas kadar buyuk. yanı tecrubelı akıllı bırı senınde esın akıllıysa senı yola getırr ama oda senle yasıt sa sanmıyorm canım malesef
 
merak etme eşine melek gibi olursun canımmmm. abim Benim için " Bu kız Bize karşı pitbull ama dişariya kedi yavrusu " der , haklı da =))) sonracığıma sen eşinle ve ailesiyle çook iyi anlaşirsin kendi ailen senin için " el iyisi " , " el yalakası " , " kaynana aşiği" gibi tabirler de kullanabilirler hiiiç kafana takma =) Ben sözlümle ve ailesiyle gayet uyumluyum sözlümü arada ısırıyorum ama genelde iyiyiz, annem sürekli laf sokuşturur, hiç sıkma canını, annen de olsa sinir ediyor işte insanı , Benimki de Beni arkadaslarıyla taniştiracaği zaman gördüğüm psikolojık tedavileri sayip "ruh hastası ama ısırmaz zararsızdır " muamelesi yapar.. sonra arkadaşlarının Bana acıyan Bakışlarıyla uğraş dur =))
 
öyle mi diyorsun...inan yazdıkların umut oldu bana,Allah senden razı olsun erenayefe:' (((
bugün annemle tartıştık,odama kapandım ve her zamnki gibi beni babama abime şikayet etti...odamdan duydum,içim acıdı resmen...
ama en çokta babamın dediği beni mahvetti:' (
sanki benden ümidini kesmiş gibi:''o bu karakteri benimsemiş,artık yapacak bişey yok'' dedi...inan kendimden nefret ettim...şuan öyle kötüyümki...

bende senin gibiydim bekarken ailemle anlaşamazdım giydiklerime karışırlardı gezmeme izin vermezdiler özellikle babam ve abim birazda dik dediği dedik biriydim hep sorun çıkardı evlenince rahat edicem diye sevinirdim severek evlendim eşimin ailesi çok rahat ama gelki eşim hiç bir yere göndermez hep yanında oturacağım giyimime karışmaz yağmurdan kaçarken doluya tutuldum:)ama yinede insanın kendi evi gibisi yok bi gün anlaşamazsan ertesi gün kumrular gibisin sevdiğini al mutlu ol güzelim:)
 
bende aynı sıkıntıları yaşıyordum bir ara

annem babam kendimi bildim bileli kavga ederdi kavgalı bir ailede yetişip büyüdüm yani

bütün aileleri öyle zannederdim, sonra arkadaslarımın aileleriyle muhabbetlerini ilişkilerini gördükçe şaşırırdım falan filan

sonra anladım ki bu marifet benim aileme özel.

bir zaman sonra su an 5 senedir birlikte oldugum insan girdi hayatıma. senin yaşadığın endişeleri yaşadım bende

ben nasıl bir ailede büyüdüm, annemden babamdan ne gördüm ki ona ne verebilirim, nasıl aile olunması gerektiğini bile bilmiyorum der kendimi suçlar geri çekerdim

ama ailemizi seçme şansımız olmadığı gerçeği dank etti kafama ve bir karar verdim

o insanı seviyorum dedim ve onun için herşeyi yapar mıyım diye sordum kendime, evet dedim yaparım

ailen öyleyse kendini geliştirmek senin elinde. ben ailemde gördüklerimi "yapmamam gereken şeyler" olarak düşündüm.

böyle bir aile istemiyorsam dedim tam tersini yapabilmeliyim, bu benim elimde dedim ve öyle de.

şimdi hiç korkmuyorum. çevremi gözlemleyerek arkadaslarımın ailelerini gözlemleyerek neyin nasıl olması gerektiğini, neler yapmam gerektiğini öğreniyorum

isterdim ki annem yol göstersin bana. ondan öğrendiklerimi aktarayım kendi yaşamıma. ama olmadı

ev düzeni, temizliği, yemeği vs vs nasıl olur nasıl yapılır bunları bile hepsini kendim öğrendim. aile içinde nasıl muhabbet edilir nasıl davranılır misafir nasıl ağırlanır, usulü nedir ne değildir kendim öğrendim bunları.

yakın zamanda bizlerde ailelerimize açılmayı düşünüyoruz. tek endişem sevdiğim insanın ailesinin ailem yüzünden beni garip karşılaması ama korkmuyorum. kendime güveniyorum. beni az çok tanıyorlar ama ailemi tam bilmiyorlar. zamanla beni tanıdıkça hakkımda yanlıs bir düşünceleri varsa da düzeltebileceğimi düşünüyorum. kendi ailemle anlaşamıyorsam diyorum onun ailesiyle anlaşırım. yapacak başka bişey yok :)

Aynı şeyleri ben de yaşadım.Herşeyde tek başımaydım.Çevremde gördüğüm kızlar anne ve kardeşleriyle güle oynaya hazırlıklar yaparken ben herşeyi tek başıma yapmak zorunda kalıyordum.İlkokulda okuldan gelir o uyurken bulaşıkları yıkardım.Kalkar heryeri su yapmışsın diye kızardı.Kardeşimi uyuturdum.Aç uyutmuşsun diye kızardı.İlkokul 3 teyim daha düşünün.İlkokul 5 te tüm evin halılarını sildiğimi birilirim.Üniversiteye hazırlanırken darmadağın bıraktığı mutfağı toplamam 1 saat sürerdi.Mutfağı pırıl pırıl yapar tuvaleti banyoyu temizler çamaşırları katlar masama otururdum bağrınırdı evi pislik götürse umrumda olmazmış.Şu an biri her gün mutfağımı toplasa,tuvaletimi banyomu temizlese ve bir de çamaşırlarımı katlasa hergün ben de bir odamı siler süpürür tozunu alır mis gibide yemeğimi de yaparım.Çalıştığım halde çocuğuma ve çoğu işime yetişiyorum.Birçoğundan daha güzel yemek yapıyorum.


Yalnız benim hatam annem bukadar sevgisiz olunca, ailede sürekli kavga ortamı olunca " ilk seni seviyoruz beş vakit namazımız var diyenlere kanmmam oldu"

Lütfen yapabilir miyim sevdiğimi mutlu edebilir miyim diye düşünmeyi bırakın .tabi yapabilirsiniz.Böyle anne babalarla hayatta kaldıysanız elbette yapabilirsiniz.Yalnız göz ardı etmmeniz gereken bir durum var.Sinirleriniz haddinden fazla yıpranmış durumda.Benim onca mutsuz yıldan sonra kayınvalidemin mutsuzluklarına çare bulmaya , büyüklenmelerini kaldırmaya , yaptıkları düşüncesizliklere tahammül etmeye gücüm yok ki.

Aile düzenleri , muhabbetleri iyi olan aileler bulmanız lazım ki o güzel ailelerde yaralarınız kapansın , gerçek sevgi saygı hürmet gösterebilin.Ben annem den sonra kayınvalidemle çok iyi anlaşırım diye düşünmüştüm.Ama gördüm ki kayınvalidem de kocasının yaptığı haksızlıkları benimle giderme niyetinde.Şuna özeniyorum buna özeniyorum.Kızımın şu eksiği var, öbür kızımın bu eksiği var.Oğlumun iş durumu dengede değil.Gelinim çalıştığı için geçinebiliyorlar.Oğlumun sigortası yok.Bir de çocukları oldu .Gelinim aile düzeni için çok özveride bulunuyor diyemiyor.Ona göre ben cennet hayatı yaşıyorum.


Lütfen bulunduğunuz kötü koşullardan kurtulmak için yanlış kararlar vermeyin.Kötü ,aile düzeni olmayan, düzgün evleri olmayan , çocukları için hiçbirşey yapmamış tek dertleri koca göbekler yapmak olmuş insanlara da gelin olarak gitmeyin.


Zaten çocukluğunuzda çektiniz.Bir de evlilikte çekmeyin.
 
Back
X