- Konu Sahibi streshanim
-
- #61
Yaşın daha çok genç boşuna kendini üzme hayat bu neler olur ne mutluluklar geçer basindan
sonunda evlenmek için evlenme acele etme gibi bir mesaj bekliyordum ters köşe yaptınız. herşeyin hayırlısı olsun.30 yaşından sonra evlenemiycem fobisi oluştu sevgilim oldu gerçi ama evlilik olmadan ayruldım 33 olunca iyice psikolojim bozulmuştu herkes nasıl evleniyor neden ben demeye başladım sonra baktım ben aşık olduğum adamla evlenmek istiyorum ama aşk var adam var evlilik yok tak etti canıma görücü usulü tanıştırmalara evet dedim bira z hoşlantıyla evde kaldım diye evlendim zaten çogu arkadaşımda evde kaldığı için evlendi benim ki boşanmayla sonuçlandı. Yani kısaca sı evlilik niyetiyle tanışabilirsin insanlar la
iste bunu maalesef yasamadan bilemeyecekCanım ya cidden bak sen evlenmediğin icin sana ne desek belki anlamiyor diye gorunebilirz ama bazi evlilikler varki ömür boyu bekar kalsaydm da olmasaydi diyosun senin de karsina cikmamis demekki dogru insan sosyal cevreni degistir farkli kisilerle tanısmaya calış bu şekilde doğru olani bulabilrsin herseyin zamani vardr ne yaparsak yapalim önune gecemiyoruz
Tabiki haklisiniz gercekten yaşamak gerekiste bunu maalesef yasamadan bilemeyecek
insan elindekinin nankörüTabiki haklisiniz gercekten yaşamak gerek
Biz kim ne derse desin yasamadan kabullenemeyiz dogruinsan elindekinin nankörü
Ulasamadigin delisi olur derler biz insanlar icin söylenmiş
Aslında onu söylüycektim yarım kalmışsonunda evlenmek için evlenme acele etme gibi bir mesaj bekliyordum ters köşe yaptınız. herşeyin hayırlısı olsun.
Bence çok kafaya takmışsın biraz bu konuyu unutup başka şeylerle ilgilen. Sevgilini de serbest bırak dönerse senindir dönmezse hiç senin olmamıştır diye 2000lerin moda klişesini tavsiye ediyorum. Ha ben evlendim nasıl evlendim ben de bilmiyorum. Ben de kendimi umutsuz vaka sanırdım. Kısmet olacaktı demek ki bi anda oldu. Yani demem o ki kasma sen olacağına varır her evlenen mutlu değil. İnanma instadaki o havalı yalan fotolaraBiraz uzun olacak çünkü burada evlenemeyenlere sizin suçunuz siz kimseyi beğenmiyorsunuz diyenler var o yuzden detaylı anlatmak istiyorum. Okuyanlara ve yorum yapanlara şimdiden tesekkürler. Annesi babası ayrı ve sorunlu kopuk bir ailede büyüdüm. Onlar boşanana kadar çocukluğum bile ailem yüzünden berbat kavga dövüş içerisinde geçti.
Hep güzel ailelere özendim. Kendi kendime dedim ki ileride benim de güzel bir ailem olacak ve o aileyi ben kuracağım. Iyi bir eşim ve çocuklarım olacak. Inadına ailemi mutlu etmeye çalışacağım dedim. Ama bir şeyi ne kadar isterseniz o kadar olmaz ya... 31 yaşına geldim bir türlü olmadı. Bu yaşa kadar kimse mi karşına çıkmadı diyeceksiniz. Çıktı çok güzel aşklar da yaşadım. Ama evlilikle sonuçlanmadi. Üniversitedeyken mesela gerçekten hayatımın aşkını bulduğuma inandım. 2 yıl inanılmaz güzel bir ilişkimiz oldu. Tam nişanlanmayı düşünürken, onun ailesi ailemi hor gördü. Anne baba boşanmış aile sorunlu dediler. Bu kız anasına düşkün ömür boyu ona maddi destek olur, ya size annesi yerleşirse dediler. Böyle iğrenç laflar döndüre döndüre adamı evlilikten vazgeçirdiler. Adam bana ben mantık evliliği yapmak istiyorum dedi ve ailesinin bulduğu kızla evlendi. Hayatımda en güvendiğim insandı kendisi. Yaşadığım şoku ve acıyı anlatamam. Böyle bi travmadan yıllar sonra başka birisi evliliğe ikna etti beni. Ikna etti diyorum çünkü evlenmeyi benden çok istiyordu. Aşığım ölüyorum bitiyorum diyen adam bilin bakalim ne oldu? Bir anda aşkının bittiğini ve evlenmekten vazgeçtiğini söyledi.
Ben tabi yine şok. Bi anda aşk nasil biter diyorum anlayamıyorum derken bu adamda bipolar bozukluk olduğunu öğrendim ve benden sakladığını. Yani adamda duygu durum bozukluğu varmış. Ve ayrıldıktan sonra bile başıma bela oldu. Depresyon dönemine girip intihar edeceğini söyledi defalarca. Ilişkimiz kalmamasına rağmen sırf insanlık olarak vicdanen onu defalarca psikiyatriye götürdüm ölmesinden korktuğum için. Sonuç; o hayatına devam etti hiçbir şey olmamış gibi. Ben yaşadığım travmalarla yine başbaşa... yine araya zaman girdi ve hayatıma şu anki sevgilim girdi. Çok iyi anlaştık ve mutlu vakit geçirdik. Bir süre ilişkimiz güzel giderken evlilik konusunu hiç açmadığını fark ettim ve konuyu ben merak edip sordum. Evlilikten korktuğunu söyledi. Bunu söylediği için ayrılmak istedim. Bırakmadı. Beni sevdiğini, Bunu aşacağını, bu fikre yavaş yavaş alıştığını söyledi. Anlayisla karşılamaya çalıştım. Bu arada kendisi 35 yaşında. Derken beraber ilişkimize devam ettik. Gelecek hakkında hayaller kurduk. Artık baharda aileler tanışsın isteme olsun dedik. Derken şu virüs belası çıktı. Şirketi onu ücretsiz izine çıkardı. Şu an maddi sıkıntıda ve kredi borcunu nasil ödeyeceğini düşünürken evlilik konusu tabiki gündemden kalktı. Zaten bahara zaman yaklaştıkça adamın evlilikten bahsetmediğini ve gerilmeye başladığını hissetmeye başladım. Yani evlilik korkusu hala yaşıyor diye düşünüyorum. 1.5 yılım bu adama gitti. Gerçekten çok sevdim ve değer verdim. Hâlâ da öyle. Ama geçmiş travmalarımdan mi ondaki bu hevessizlikten mi bilmiyorum. Artık hiç evlenemeyecegimi düşünüyorum. Umidim kalmadı. 31 yaşına geldim zaten. Sanki simdikiyle evlendim evlendim yoksa hiç evlenemezmişim artik çok geç gibi hissediyorum. Çaresiz bu adamın adım atmasını bekliyorum. Yaşayan bilir berbat bir psikoloji. Düşünsenize ayrılsam etsem ne ara birisiyle tanışacağım onu tanıyacağım da bi de evlilik yoluna gireceğim? Çocuğum da olmayacak dolayısıyla yaş itibariyle. O kadar üzülüyorum ki. Ömrümü yalnız geçireceğim sanırım. Çok mu şey istedim ben bu hayatta? Herkesin yaşadığı evlilik ve çocuk olayını ben neden inatla yaşayamadım? Neden evlilik konusu milletin takır takır ilerlerken benimki ilerlemiyor. Yorumlarınızı merak ediyorum...
Gerçekten nasipte olmayınca olmuyor demek ki..Ben de artık nasibimde yok galiba evlilik diyorum. Ben daha önce nişanlılıklar geçirdim. Bir tanesi düğünden 2 gün önce bittiSon nişanlımla da nikahımıza gün aldık mayıs sonunda düğünümüz olacaktı. Salon tutuldu gün alındı. Bu sefer de küresel bir salgın çıktı. Bırak evlenmeyi birbirimizi göremiyoruz bile. Bu kadar evlenememek olamaz diye hayret ediyorum. Gerçekten başıma gelenleri hayretler içerisinde izliyorum.
İnşallah canımm. İnsanın hayallerinin üst üste bu kadar çok yıkılması çok kötü bir şey .Gerçekten nasipte olmayınca olmuyor demek ki..
Umarım salgın geçince evlenebilirsiniz :)
Ben de artık nasibimde yok galiba evlilik diyorum. Ben daha önce nişanlılıklar geçirdim. Bir tanesi düğünden 2 gün önce bittiSon nişanlımla da nikahımıza gün aldık mayıs sonunda düğünümüz olacaktı. Salon tutuldu gün alındı. Bu sefer de küresel bir salgın çıktı. Bırak evlenmeyi birbirimizi göremiyoruz bile. Bu kadar evlenememek olamaz diye hayret ediyorum. Gerçekten başıma gelenleri hayretler içerisinde izliyorum.
İnşallah canımm. İnsanın hayallerinin üst üste bu kadar çok yıkılması çok kötü bir şey .
Düşünsenize ayrılsam etsem ne ara birisiyle tanışacağım onu tanıyacağım da bi de evlilik yoluna gireceğim? Çocuğum da olmayacak dolayısıyla yaş itibariyle. O kadar üzülüyorum ki.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?