- 14 Nisan 2013
- 2.182
- 2.122
- 333
- Konu Sahibi AnlatmayaGerekYok
- #1
Dün bu sözleri söylerken buldum kendimi. Evlilik bu mu gerçekten dedim. Daha önce de eşimin ailesi hakkında konu açmıştım. 5aylık evliyiz. Bu zamana kadar kavgalarımızın tek nedeni ailesi. 5 yıllık sevgililikte inanın doğru düzgün bir kavgamız olmamıştır. Eşimin ailesi evlenip 23 sene boyunca babanne ve dedeyle yaşamışlar o yüzden her şeyi beraber yapmışlar. Şimdi de istiyorlarki bizde öyle olalım. Azıcık fırsat versem her haftasonu onlarda olmamızı sürekli onları aramamı sürekli gidip gelmeyi hatta pazara markete bile isteyecekler. Anadolu yakasında oturuyorlar ama inanın o kadar yol onları hiç yormuyor araba olmasa bile kv değişiklik olur metrobüsle gelelim diyor. Eşimin iş yeri evlerine yakın bazen öğlen gidiyor yemek yemeye falan gitsin de. Ben mesafeli davranıyorum çünkü bu mırç mırç ilişki hoşuma gitmiyor. Benim ailem bize daha yakın ama bu zamana kadar haftaiçi gelmemişlerdir "Çalışıyosun kızım gerek yok yoruluyosun" diyolar ki öyle. Ama kv ve kpye haftaiçi misafirin bana zor olduğunu anlatamadım. Ertesi gün iş var ama saat gece 1 hala otururlar.
Aralık ayında eniştemi kaybettik çok üzüldüm teyzemlerdeydik kv ve kp'de geldi ağlamaktan üzüntüden çok kötü oldum bir de dönüşte bize geldiler kp benden çay istedi tatlı istedi oturdu keyifli keyifli ben ağlıyorum onlar başka şeyler anlatıp gülüyolar.
Başka bir zaman kv bize kendi teyzelerini davet etti büyük yaşlı teyzeler onların kızları toplam 15 kişi. Tamam dedim yeni evliyiz gelsin görsünler kp kv emekli "anne sabah erkenden gelmeyin kahvaltıyla uğraşmayalım ben hazırlıklarımı bir gün önceden yaparım" dedim. tamam dedi çünkü kp boğazına çok düşkündür isterde ister misafir gelecek onlar gelene kadar ben kpyi doyuramam. Tamam gelmeyiz dediler ama sabah 9'da beni arayıp biz geldik kapıdayız dediler çok sinirlendim eşime kızdım daha öncede buna benzer şeyler olmuştu.
Eniştem öldükten sonra memleketteki teyzem buraya geldi eşi ölen teyzemin yanında kalmaya. Memleket uzak 20 saat. Bu pazarda dönecek memlekete ve bir daha kimbilir ne zaman gelir durumları çok yok en son ben çok küçükken gelmiş İstanbula. Anneme cumartesi bize gitmek istediğini söylemiş tamam dedim. Bu ctesi de eşimin yengesi doğum yapacak Tekirdağ'da. Onlar meğer plan yapmışlar ctesi Tekirdağ'a gideriz diye. Kvyi aradım anne teyzem gelicek siz tekirdağa gitmek istiyomuşsunuz siz gidin biz sonra gideriz dedim ısrar etti vs neyse kabul etti. Ertesi gün beni aradı "Ne yaptın teyzen gelicek mi dedi evet anne konuştuk ya dedim. Cuma gelsin teyzem biz ctesi gidelim dedi. Anne haftaiçi benim için zor oluyo teyzem bi daha gelmez istanbula siz gidin biz sonra gideriz dedim." Birton ıvır zıvır çok sinirlendim şuan arayıp gidilcek mi diye sormuyorum bile.
Tabi bu olaylarda eşim bir kez bile arayıpta bizi zorlamayın ısrar etmeyin asla demiyor. Benle kavga ediyor ki kavgalarımızın tek nedeni onun ailesi.
Gelelim kavgaya... Eşimin 2 gün önce doğum günüydü kv aradı napıcaksınız dedi. Anne evdeyiz biz ilk doğum günü başbaşa olalım dedim." Eşimin kardeşi şehir dışında okuyo tamam dedi kardeşi de gelince evde yeniden kutlarız dedi böyle anlaştık. Ertesi gün eşimin yanına gitmişler akşama size çaya gelicez demişler. Benim eşimde olur gelin demiş hiç aklına gelmez zaten başbaşa kalma fikri. Aradı beni çok kızdım ben sürekli anneni arayıp bak unutma böyle konuştuk plan yaptık mı diyeceğim dedim birbirimize girdik. Eşime göre onları sevmiyomuşum onlar ailesiymiş benim söylediklerim zoruna gidiyomuş. Neyse eve geldik ben yine yemek hazırladım bişey olmamış gibi yedik içtik.
Dün akşam oturup konuşmak istedim. Çünkü biz hiçbir tartışmadan sonra oturup konuşmuyoruz eşim kaçıyor. Bunun gibi birçok şey yüzünden tartışıyoruz . Ona bu durumlardan sende hoşlanmıyosun biliyorum ama aileni uyar bize karışmasınlar biz ayrıyız bilsinler dedim. Onları bir daha arama sorma istemiyorum görüşmenizi dedi bağırmaya başladı. Telefonu fırlattı ortalığı tekmeledi yumrukladı. Kaldım öylece ağladım ağladım uyumuşum ne zaman geldi yanıma gece bilmiyorum. Sabahta uyandırdım ayrı zamanlarda çıktık evden. Asla ailesine bir şey söylemiyo söylettirmiyo ama bizim kavgalarımızın nedeni ailesi. Ben hiçbir zaman saygısızlık yapmadım onun ailesine ama samimi olmak mırç mırç olmak istemiyorum çünkü biliyorum rahat bırakmayacaklar.
Aralık ayında eniştemi kaybettik çok üzüldüm teyzemlerdeydik kv ve kp'de geldi ağlamaktan üzüntüden çok kötü oldum bir de dönüşte bize geldiler kp benden çay istedi tatlı istedi oturdu keyifli keyifli ben ağlıyorum onlar başka şeyler anlatıp gülüyolar.
Başka bir zaman kv bize kendi teyzelerini davet etti büyük yaşlı teyzeler onların kızları toplam 15 kişi. Tamam dedim yeni evliyiz gelsin görsünler kp kv emekli "anne sabah erkenden gelmeyin kahvaltıyla uğraşmayalım ben hazırlıklarımı bir gün önceden yaparım" dedim. tamam dedi çünkü kp boğazına çok düşkündür isterde ister misafir gelecek onlar gelene kadar ben kpyi doyuramam. Tamam gelmeyiz dediler ama sabah 9'da beni arayıp biz geldik kapıdayız dediler çok sinirlendim eşime kızdım daha öncede buna benzer şeyler olmuştu.
Eniştem öldükten sonra memleketteki teyzem buraya geldi eşi ölen teyzemin yanında kalmaya. Memleket uzak 20 saat. Bu pazarda dönecek memlekete ve bir daha kimbilir ne zaman gelir durumları çok yok en son ben çok küçükken gelmiş İstanbula. Anneme cumartesi bize gitmek istediğini söylemiş tamam dedim. Bu ctesi de eşimin yengesi doğum yapacak Tekirdağ'da. Onlar meğer plan yapmışlar ctesi Tekirdağ'a gideriz diye. Kvyi aradım anne teyzem gelicek siz tekirdağa gitmek istiyomuşsunuz siz gidin biz sonra gideriz dedim ısrar etti vs neyse kabul etti. Ertesi gün beni aradı "Ne yaptın teyzen gelicek mi dedi evet anne konuştuk ya dedim. Cuma gelsin teyzem biz ctesi gidelim dedi. Anne haftaiçi benim için zor oluyo teyzem bi daha gelmez istanbula siz gidin biz sonra gideriz dedim." Birton ıvır zıvır çok sinirlendim şuan arayıp gidilcek mi diye sormuyorum bile.
Tabi bu olaylarda eşim bir kez bile arayıpta bizi zorlamayın ısrar etmeyin asla demiyor. Benle kavga ediyor ki kavgalarımızın tek nedeni onun ailesi.
Gelelim kavgaya... Eşimin 2 gün önce doğum günüydü kv aradı napıcaksınız dedi. Anne evdeyiz biz ilk doğum günü başbaşa olalım dedim." Eşimin kardeşi şehir dışında okuyo tamam dedi kardeşi de gelince evde yeniden kutlarız dedi böyle anlaştık. Ertesi gün eşimin yanına gitmişler akşama size çaya gelicez demişler. Benim eşimde olur gelin demiş hiç aklına gelmez zaten başbaşa kalma fikri. Aradı beni çok kızdım ben sürekli anneni arayıp bak unutma böyle konuştuk plan yaptık mı diyeceğim dedim birbirimize girdik. Eşime göre onları sevmiyomuşum onlar ailesiymiş benim söylediklerim zoruna gidiyomuş. Neyse eve geldik ben yine yemek hazırladım bişey olmamış gibi yedik içtik.
Dün akşam oturup konuşmak istedim. Çünkü biz hiçbir tartışmadan sonra oturup konuşmuyoruz eşim kaçıyor. Bunun gibi birçok şey yüzünden tartışıyoruz . Ona bu durumlardan sende hoşlanmıyosun biliyorum ama aileni uyar bize karışmasınlar biz ayrıyız bilsinler dedim. Onları bir daha arama sorma istemiyorum görüşmenizi dedi bağırmaya başladı. Telefonu fırlattı ortalığı tekmeledi yumrukladı. Kaldım öylece ağladım ağladım uyumuşum ne zaman geldi yanıma gece bilmiyorum. Sabahta uyandırdım ayrı zamanlarda çıktık evden. Asla ailesine bir şey söylemiyo söylettirmiyo ama bizim kavgalarımızın nedeni ailesi. Ben hiçbir zaman saygısızlık yapmadım onun ailesine ama samimi olmak mırç mırç olmak istemiyorum çünkü biliyorum rahat bırakmayacaklar.
