O kahvaltı mevzusu artık herşeyin birikimiydi sanırım büyük şeylere susup en ufak bi olayda gitmişim

o zamana kadar nelere susmusm simdi düşününce daha iyi anlıyorum. Of o altınları vermeyecegim diye kavgalar ettigimizde aglamalar, küsmeler, beni kötü kalplilik vicdansızlıklarla suclamalar vs

adamların yiyecek ekmeği yokmus ben vermiyormusum kv böyle yıkamıştı sanırım beynini

altınları aldı hepsi rahatladı

ailecek yaptıkları tek şey psikolojik baskı.
Hayır alamadım tabiki

kendime yediremedim onlarn yaptıgı ac gözlülüğü, yedi aleme bizde adet erkek tarafı alır diyip tartısmayı büyütp sürekli eşim tarafından laf sokulunca bende kv eline götürüp altınları istemişsiniz dedim verdim. O da altınlara bakıp “ne kadarını getirmişsinz bakıyım” dedi

bende o günden sonra ne maaşımı ortak ediyorm ne de esim borcta ödüyor olsa yardım etmek icimden gelmiyor. umrumda olmuyor.