Üzücü bir durum. Ben de ortanca çocuğum ve ben de ablamla kardeşime olan yaklaşımla bana olan yaklaşımlarının farklı olduğunu hissediyorum. İnsan zor zamanında annesinin desteğini göremeyince elbette üzülür. Annenizin size yardım etmek gibi bir zorunluluğu yok elbette ama eğer herhangi bir sıkıntısı yokken ve siz de bu şekilde kötüyken size yardım etmesini beklemeniz bence doğal. İnsan kötü gününde annesinden destek görmeyecekse kimden görecek? Elbette annesinin görevi değil, elbette evdeki işlere yardım etmek aynı zamanda eşinin de görevi. Ama eşi işteyken nasıl yardım edebilir ki? Her ne kadar ailemin bana olan yaklaşımının daha farklı olduğunu hissetsem de benim annem ben ağrı çekerken benim teklif etmeme dahi gerek kalmadan yardıma gelirdi diye düşünüyorum. Hatta ablam da yapardı bunu. Annenize direkt söyleseydiniz, belim ağrıyor anne, şunları şunları sen yap, bunları da ben yapayım işim erken bitsin. Belki o zaman yardımcı olurdu. Bir de keşke misafirinize deseydiniz, bugün kendimi kötü hissediyorum, sizi başka zaman daha iyi bir şekilde ağırlamak isterim diye.