evlat edinmeyi dusundunuz mu?

ben iki kere tup bebek denedim ama olmadi.ucuncuyu turkiye yapmaya karar verdik.insallah tutar.

ama tutumazsa dusundumki dunyanin sonu degil.evet bende isterim kendi canimdan kendi kanimdan olsun ama olmuyorsa yapacak birsey yok.

esimle bu konuyu konustum.bir evlat edinmeyi.ama yinede umudumuzu kaybetmeyelim belki birgun bir cocugumuz olur.

bence bir cocugu dogurmak marifet degil.onu yetistirip bakamk gerekli.televizyonda neler duyuyoruz.cocugu dogurup olduren.birakip giden gibi.

belki bana katilmaya bilirsiniz.ama dunyada bakima ve ilgiye muhtac ne kadar cok cocuk var.turkiyeden arastirip bir cocuk evlat edinecegiz.o cocuklarinda bir anneye ihtiyaci var.bizim bir cocuga ihtiyacimiz oldugu gibi.

esim benimle ayni fikirde acaba sizler ne dusunuyorsunuz bu konuda?

ben düşündüm hemde çok.şu an tüp bebek tedavisindeyim ve eğer bebeğim olmazsa bir gün elbette seveceğim kanımın ısındığı bir bebeği alıp evlat edineceğim.

bu çok zor bi karar yaa ben pek istemiyorum galiba düşünsenize ya daha sonra kendi bebeğimiz olursa ikisine aynı davranabilirmiyiz??

bizde aynisini düsündük daha dogrusu esim,ben biraz tereddüdeyim acaba benim ailem ve esimin aileside kabul edermi yoksa dislarmi diye,eger dislarlarsa icim canim yanar

bizde düsündük esimle bu konuyu su an tüp bebek yapiyoruz bir kere denedik olmadi birde asilama demedik olmadi...deprem oldugu sene bir binadan 6 aylik bebek kurtulmusdu onu alacakdik aradik sorduk sorusturduk malesef teyzesi cikdi bebegin veremem dedi hak verdim bende olsam vermem teyzesi sonucda hatta o zaman hc denememisdik bile tüp bebegi

açıkçası bizimde ara sıra aklımıza gelmiyor değil.benimde 1 tüp bebek denemem oldu ve kimyasal gebelikle sonuçlandı.şu anda gene doktora gidiyorum.bakalım ne olucak.
evlat edinmek çok büyük bir mesuliyet.açıkçası benim için genler önemli yani annesinin ve babasının kim olduğunu bilmeliyim.bir çocuğu yetiştirmek işin yüzde 80 nini oluştursada yinede genler önemli.birincisi bu ikinciside bir bebek isterim ama ilerde ona evlatlık olduğu söylenmeli mi söylenmemeli mi diye düşünüyorum.söylemesek bile bir gün bir yerden duyarsa korkusuyla yaşamakta sorun.
işte bunlar benim kafamı karıştırıyor.bu sorular olmasa şu anda bile hemen evlatlık alırdım kendi çocuğumun olmasını beklemeden.

bende gecenlerde sordum benimkine ama olmaz dedi ya aslında bende tam istedigimden degil ama merak ettim ne dusunur diye yarın bigun ne olcagı belli olmaz tabi allah herkeze kendi cocogunu nasip etsinde ama zaman ne gosterir fikirler degisir hayırlısı insallah sanada turkıye ugur getirir bebeklenirsin bende dahil herkez

dogru soyluyosun buyuyunce ogrenmesı zor yada muhit degistirip kaybolcaksın memleketten bu arada kimyasal gebelik mi yazmıssın o nedemek

orasıda var ama belki allah onun hurmetine insanın kendinede verebilir tabi vermiyede bilir sevme konusu bilmemki sevilir ya herhalde allah sıcaklıgı verir her ikisinede

Zaten evlat edindiğinizde cocugun devlette iş bulma garantisini elinden alıyorsunuz eger okumazsa bir işi bile olmayabilir ama koruyucu aile olursanız bu hakkı baki.bu ülkede herkes bir cocugun elinden tutsa ne kadar guzel olurdu.o cocuklar onları azarlamayan itip kakmayan birilerine anne demeyi bence sonuna kadar hak ediyo yasım biraz daha buyudugunde bende bebeğim bile olsa bir cocuga koruyucu aile olacagım bunu içten ve tüm samimiyetimle soyluyorum.

bence çocuğu olsun yada olmasın maddi ve manavi gücü olan herkes evlat edinmeyi düşünmeli o kadar çok kimsesiz çocuk varki

ben daha tedavıye baslamadım yenı evlıyız ama gerekecek sanırım tedavı.eger olmuyosa bu dunyanın sonu degıl dıye dusunuyorum esımde aynı fıkırde evlatlık alırım.sonradan kendı çocugum olursa da yapacak bısey yok esıt davranmak zorundayız ve bunuda vıcdanı olan her kadın yapar.

bencede o kadar çok kimsesiz çocuk var ki, öğretmen olunca insan daha iyi görüyor,onların nasıl sevgiye muhtaç olduklarını.Öğrencilerim anne demek istiyorlar bazen izin vermiyorum, annelerinin kulağına gider kadınlar üzülür diye.
Onlar azıcık sevgiye zaten anne derler eminim.Bende mecbur kalırsam evlat edinirim diye düşünüyorum ama gerçekten zor bir karar genetik faktörü düşünüce.Aileleri zaten sorunlu olmasa o bebeleri bırakmak zorunda kalmazlardı.Bazende devlet zorla aileden alıyor bebeği bi de bu faktör var.Kimbilir neler görülüyor da o bebek aileden alınıp devletin bakımına geçiyor.
Ama eşim pek yanaşmıyor.Allah isteyene kendi çocuğunu sağlıklı bi şekilde verir inş.
Umarım devlet bakımında olan evlatlarımızda sıcak yuva hasretini giderecek ilgili aileler bulurlar.
Evlatlık olduğu küçük yaşta söylenmeli diyor uzmanlar, bencede küçükken alışabilir ama ergenlikte duyarsa yıkım büyük olur.Zor bir süreç gerçekten, herkesin harcı değil sanırım.
Benim çocuğum olursa bile ben bir gün koruyucu aile olayı düşünüyorum.Tabi eşimde kabul ederse.Zamanını iyi ayarlamak lazım herşeyin.
Bir de evlatlık olunca daha alıngan davranabilir çocuk, o ayar öyle ince verilmeli ki varsa kendi çocuğunuzla o birbirini eşit görmeli, hissetmeli.
Herkesin hayırlı bir ailesi olur dilerim..

slm arkadaşalar bende yeni katıldım aranıza

slm,
eşimi ikna edebilsem bende çok istiyorum evlat edınmeyı 4tüp bebek 1 aşılamam tutmadı ilerde kendı bebeğim olucağını biliyorum buna ınanıyorumm ama yardıma muhtaç okadar çocuk varki onların bizlere bizlerinde anne olmaya çok ihtiyacı var..............

Bende evlatlık almak yerine, koruyucu aile olmayı tercih edenlerdenim, eşimde çocuğumuz olmazsa evlatlık alırız diyo ama ben buna cesaret edemem, çünkü bugün olmuyo ama yarın bir çocuğumuz olursa onlara eşit davranabilirmiyim, yada olmasa bile gerçekten ona kendi çocuğum kadar içten davranabilirmiyim, kendi çocuğunun derdini insan her şekilde çeker ama evlatlık olursa yarın belki pişman olabilirim, ben ona nekadar öz çocuğum gibi davransamda o kendi kafasında evlatlık olmasını içine sindiremeyebilir ve her ufak tefek şeyde evlatlık olduğum için böyle yapılıyo hissine kapılabilir, belki ilerde çocuk o psikolojiyle asi olabilir ve ben ona ulaşamayabilirim, yetemeyebilirim, çocuğun isteğim dışında başına gelebilecek herşeyden kendimi mesul tutabilirim, yani bunun gibi bir sürü şey olabilir, o yüzden ne o çocuğun geleceğiyle oynamak isterim, ne de bunun vicdan azabıyla yaşamak isterim. Ha belki geleceği benimle daha güzel olacak ama bunu ona anlatamam ki çünkü tersini yaşamadığı için bilemeyecek, genetik olayı zaten ayrıca düşünülmesi gereken birşey,
herzaman kötü şeyler olmuyo çok güzel örnekler de var evlatlık konusunda tabiki ama önce kötüsünü düşünmek lazım, bir çocuğu tamamen sahiplenip zorla kendi çocuğum yapmak yerine bir çocuğun bakımını üstlenmek ve onu karşılıksız sevip, karşılıksız sevilmeyi beklemek daha doğru geliyo bana.