canım çok zor bi karar benim hiç çocuğum olmamasına rağmen kabul edemiyorum en basidi biliyorsunki eşinde sorun olanlar başkasının spermleriyle kendi çocuğunu doğurabiliyor ama işte onu bile ben kabullenemiyorum çünkü o tek benim çocuğum olucak ve sevdiğim adamdan olmuycak ben ikimizin bi parçası olmasını istiyorum işallah senin için hayırlısı olur bianda karar verme şunu düşün kardeşinin çocuğumu senin çocuğun mu hangisi senin için daha önemli ?
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Evlat Edinme Evlat edinme
- Konu Sahibi ayferal
- Başlangıç Tarihi
Evlat edinen annelerin paylaşım alanı. Prosedürler neler ? Neler yaşadık ? Neler yaşıyoruz ?
- 14 Ağustos 2007
- 7.543
- 23
evlat edinme benim de savunduğum, hatta bu konuda kendimi anlatamamaktan yakındığım bir konu.
orta okul sıralarında meslek seçimimi yaparken başka etkenlerle birlikte, bir gün anne olursam çocuğuma yeterince zaman ayırabilmeliyim düşüncesi de vardı. Öğretmen olmak bu konuda en uygun meslekti.
19 yaşında evlendiğimde, okulum bittikten sonra bebek sahibi olma planımız vardı. Adı bile hazırdı. O zamanlar gençliğin de verdiği güçle hastalıklarımla baş ediyor gibiydim. zaten sayısı da daha azdı.Eski eşim beni dengeleyecek güçteydi,sağlıklıydı. 1yıl sonra ayrıldık.
Aradan yıllar geçti. Ben de her sene yeni bir rahatsızlık çıkmaya başladı. Ömür boyu sürecek hastalıklar. Onlara alışmam, onlarla yaşamayı öğrenmem gerekiyordu. O zaman düşünmeye başladım. Hamilelik 9 ay, çok zor olsa da bir şekilde belki geçirebilir insan o süreyi. Ama ya sonra???
Çocuk doğduktan sonra, yerde yuvarlayarak bakılmıyor. Onu düştüğünde kaldıracak, sevmek için kucağına, havaya kaldıracak, omzunda taşıyacak, hastalandığında kucaklayıp hastaneye götürecek anne-babaya ihtiyacı olacak. Kaldı ki sürekli sağlık sorunlarıyla boğuşan, sabırlı-anlayışlı olmayı zorlaştıran rahatsızlıklarla bir çocuğa nasıl işkence çektirilir.
Hayatımdaki insanla şaşırtıcı derecede ortak hastalıklarımız. İkimiz de enine-boyuna düşündüğümüzde bunun, yani çocuk yapmanın yanlış olduğunda hemfikir olduk. Tabii ki yıllar ne getirir bilemeyiz. Belki yıllar geçtikçe tıp ilerleyecek, ya da biz hastalıklarımızı mucizelerle hafifleteceğiz.
ruh halimizi hazır hissedersek bir gün, neden bir çocuğun ailesi olmayalım. Kendisine sorulmadan dünyaya getirilmiş, ve sadece o anne-babanın çocuğu olduğu için o anda ailesiz, yalnız olan bir çocuğa çocuk sevgisini, insan sevgisini vermenin çok da anlamlı olduğu düşüncesindeyim. En azından fiziksel olarak kendini toparlamış, okula başlayacak ya da başlamış olabilir mesela.
Birkaç arkadaşın da dediği gibi "kan bağı" kavramına inanmıyorum. Etrafımda bir sürü yaşlı başlı kardeşin miras kavgası yüzünden küs olduğunu, birbirinin kuyusunu kazdığını gördükten sonra, öz evlatlar annelerini bilezikleri uğruna öldürdükten sonra, öz babalar kızlarına tecavüz ettikten sonra, lütfen kimse bana "kan bağı"ndan bahsetmesin! Önemli olan insanlık bağıdır, sevgi-gönül bağıdır.
düşünün bir kere, neden eşimiz-dostumuz olur çoğu zaman yanı başımızda bir derdimiz olduğunda. Çünkü aynı sülaleden- aileden geliyoruz diye değil, birbirimizi sevdiğimiz için ilişkideyiz onlarla!
orta okul sıralarında meslek seçimimi yaparken başka etkenlerle birlikte, bir gün anne olursam çocuğuma yeterince zaman ayırabilmeliyim düşüncesi de vardı. Öğretmen olmak bu konuda en uygun meslekti.
19 yaşında evlendiğimde, okulum bittikten sonra bebek sahibi olma planımız vardı. Adı bile hazırdı. O zamanlar gençliğin de verdiği güçle hastalıklarımla baş ediyor gibiydim. zaten sayısı da daha azdı.Eski eşim beni dengeleyecek güçteydi,sağlıklıydı. 1yıl sonra ayrıldık.
Aradan yıllar geçti. Ben de her sene yeni bir rahatsızlık çıkmaya başladı. Ömür boyu sürecek hastalıklar. Onlara alışmam, onlarla yaşamayı öğrenmem gerekiyordu. O zaman düşünmeye başladım. Hamilelik 9 ay, çok zor olsa da bir şekilde belki geçirebilir insan o süreyi. Ama ya sonra???
Çocuk doğduktan sonra, yerde yuvarlayarak bakılmıyor. Onu düştüğünde kaldıracak, sevmek için kucağına, havaya kaldıracak, omzunda taşıyacak, hastalandığında kucaklayıp hastaneye götürecek anne-babaya ihtiyacı olacak. Kaldı ki sürekli sağlık sorunlarıyla boğuşan, sabırlı-anlayışlı olmayı zorlaştıran rahatsızlıklarla bir çocuğa nasıl işkence çektirilir.
Hayatımdaki insanla şaşırtıcı derecede ortak hastalıklarımız. İkimiz de enine-boyuna düşündüğümüzde bunun, yani çocuk yapmanın yanlış olduğunda hemfikir olduk. Tabii ki yıllar ne getirir bilemeyiz. Belki yıllar geçtikçe tıp ilerleyecek, ya da biz hastalıklarımızı mucizelerle hafifleteceğiz.
ruh halimizi hazır hissedersek bir gün, neden bir çocuğun ailesi olmayalım. Kendisine sorulmadan dünyaya getirilmiş, ve sadece o anne-babanın çocuğu olduğu için o anda ailesiz, yalnız olan bir çocuğa çocuk sevgisini, insan sevgisini vermenin çok da anlamlı olduğu düşüncesindeyim. En azından fiziksel olarak kendini toparlamış, okula başlayacak ya da başlamış olabilir mesela.
Birkaç arkadaşın da dediği gibi "kan bağı" kavramına inanmıyorum. Etrafımda bir sürü yaşlı başlı kardeşin miras kavgası yüzünden küs olduğunu, birbirinin kuyusunu kazdığını gördükten sonra, öz evlatlar annelerini bilezikleri uğruna öldürdükten sonra, öz babalar kızlarına tecavüz ettikten sonra, lütfen kimse bana "kan bağı"ndan bahsetmesin! Önemli olan insanlık bağıdır, sevgi-gönül bağıdır.
düşünün bir kere, neden eşimiz-dostumuz olur çoğu zaman yanı başımızda bir derdimiz olduğunda. Çünkü aynı sülaleden- aileden geliyoruz diye değil, birbirimizi sevdiğimiz için ilişkideyiz onlarla!
- 22 Temmuz 2008
- 8.822
- 105
- 26 Nisan 2007
- 428
- 0
cok güzel bir düsünce fakat yine de cocugunuz oldugu icin bir degil iki degil 5 hatta 15 kez düsünüp öyle karar vermeniz gerek.
ayrica buna tam anlamiyla karar verdikten sonra da baska bir acidan yaklasmak gerek... cocuk esirgeme kurumuna birakilan cocuklardan cok az bir kismi evlatlik verilebiliyor... cogunun ailesi islerimi düzeltip geri alacagim dedigi icin evlatlik verilemiyor... yani o tv lerde gördügünüz yuvalardaki cocuklarin cogu evlatlik verilemiyor...
evlat edinmek icin kuruma basvurup yillarca beklemeniz gerekiyor... inanin evlat hasretiyle yanip tutusan kendi cocugu olmamis veya olamiyacak olan o kadar cok kisi sirada bekliyor ki, sizin cocugunuz oldugu icin sira gelecegini sanmam.. bildigim kadariyla öncelikle cocugu olmayan ve cocuk sahibi olmasi muhtemel görünmeyen kisilere öncelik taniniyor ve onlar da yillarca sira bekliyor... 2-3 yil ortalama hatta iline göre 4 yil bekleyen bile biliyorum...
umudunuzu ve sevkinizi kirmak istemem ama karar vermeye calisirken iyice arastirip ona göre karar verin ki sonunda hayal kirikligi olmasin...
hatta benim fikrim - lütfen kizmayin ama - madem ki cocuk sahibi olmaniz icin bir engel yok kendi meleginizi kendiniz dünyaya getirin... ve hic bir zaman cocugu olamayacagi icin yillarca sira bekleyecek olan birinin misler gibi bebek kokusunu koklamasina engel olmayin...
ama illaki ben iyilik olsun ihtiyaci olan bir cocukla ilgilenmek büyütmek istiyorum diyorsaniz da evlat edinmek yerine koruyucu aile olun... ailesi tarafindan durumum düselince alicam denilen cocuklar ancak koruyucu aileye veriliyor aile tekrar geri alan kadar...
ayrica buna tam anlamiyla karar verdikten sonra da baska bir acidan yaklasmak gerek... cocuk esirgeme kurumuna birakilan cocuklardan cok az bir kismi evlatlik verilebiliyor... cogunun ailesi islerimi düzeltip geri alacagim dedigi icin evlatlik verilemiyor... yani o tv lerde gördügünüz yuvalardaki cocuklarin cogu evlatlik verilemiyor...
evlat edinmek icin kuruma basvurup yillarca beklemeniz gerekiyor... inanin evlat hasretiyle yanip tutusan kendi cocugu olmamis veya olamiyacak olan o kadar cok kisi sirada bekliyor ki, sizin cocugunuz oldugu icin sira gelecegini sanmam.. bildigim kadariyla öncelikle cocugu olmayan ve cocuk sahibi olmasi muhtemel görünmeyen kisilere öncelik taniniyor ve onlar da yillarca sira bekliyor... 2-3 yil ortalama hatta iline göre 4 yil bekleyen bile biliyorum...
umudunuzu ve sevkinizi kirmak istemem ama karar vermeye calisirken iyice arastirip ona göre karar verin ki sonunda hayal kirikligi olmasin...
hatta benim fikrim - lütfen kizmayin ama - madem ki cocuk sahibi olmaniz icin bir engel yok kendi meleginizi kendiniz dünyaya getirin... ve hic bir zaman cocugu olamayacagi icin yillarca sira bekleyecek olan birinin misler gibi bebek kokusunu koklamasina engel olmayin...
ama illaki ben iyilik olsun ihtiyaci olan bir cocukla ilgilenmek büyütmek istiyorum diyorsaniz da evlat edinmek yerine koruyucu aile olun... ailesi tarafindan durumum düselince alicam denilen cocuklar ancak koruyucu aileye veriliyor aile tekrar geri alan kadar...
- 23 Şubat 2008
- 114
- 1
kızlar hakikaten bu çok çetrefilli bir konu. dün eşimle konuşuyorduk. kızım da yanımızdaydı. 6 yaşında. "kızım, yuvadan, sevgiye muhtaç, annesiz babasız kalmış bir kardeşin olsa ne dersin, ne güzel olur değil mi?" dedik. ya da işte buna benzer birşey. "nedenmiş o. sen doğursana. ben annemin doğurduğu kardeşi isterim." dedi. dehşet içinde kaldık. halbuki sevgi dolu, paylaşmayı bilen bir çocuktur. yorumsuz olarak paylaşmak istedim sizlerle. sevgiyle...
Anlıyorum zor durumdasınız ama bizden ne beklediğinizi anlayamadım.Yol göstermemizi istiyorsanız zaten belli,çocuk esirgeme kurumuna başvurmanız lazım.Yoksa buradan bebeğine bir anne mi bulmak istiyorsun?İşte buna kızarım.Bebeğinin kokusunu duysan eminim böyle düşünmezsin.Ne olursa olsun savaşmalısın.Böyle pes edemezsin.Elinde mutlaka bir imkan vardır.Hiç bir şey yapamazsan kadın sığınma evlerine başvur.Böyle pes etmene açıkçası kızdım kusura bakma.Allah yardımcın olsun.
- 20 Eylül 2008
- 84
- 0
Düşüncenden ötürü tebrik ediyorum arkadaşım ,çok kutsal ve özel bir düşünce ama burada sadece senin değil eşinin düşünceleri ve gelecekte oğlunun evlat edilinen çocuğa davranışlarıda çok önemli.Bebek bakım ister,sevgi ister,günün birinde pişmanlık duyacaksan hiç girişme derim bu işe.Ayrıca aile bireylerinide unutmamak gerek.Saygılar...
ne tuhaf değil mi? bazı insanlar ellerindekinin ne kadar değerli olduğunun farkında bile değil. bebeğini evlatlık vermek isteyen arkadaşım şu anda zor durumdasın anlıyorum ama direnirsen, sadece ve sadece bebeğin için herşeyi göze alırsan gör bak allah sana ne kapılar açacaktır. herkes rızkıyla gelir dünyaya. yeterki annesiz kalmasın çocuklar. ben düşünemiyorum kendi çocuğumu başkasının yanında. burdan büyük konuşmak istemiyorum ama durumum ne olursa olsun, aç kalsam susuz kalsam bunu bebeğimle birlikte yaşamak isterim. öleceksek birlikte ölelim. zaten bir çocuğun annesiz kalması onu baştan yok etmek demek değil mi? çocuk esirgeme kurumunun önünden bile geçemiyorum ben ordaki çocuklarla göz göze gelmek beni öldürüyor. sen kendi çocuğunu nasıl vereceksin. üstelik hiç bir hata yapmamışsın. hatayı yapan düşünsün sen neden bu kadar herşeyden vazgeçiyorsun ki, ailenin bu duruma nasıl tepki vereceğini bilmiyorum ama haklıysan pes etme. sende sil aileni o zaman ve evladınla yoluna devam et. şimdi imkanlar çok, kadınlar öyle eskiden olduğu gibi perişan olmuyor. valiliklere yada her neredeysen yetkili bir yere başvur bak nasıl yardım edecekler. bebeğinden vazgeçme kardeşim onun acısı bir ömür geçmez bence. burdan ahkam kesmek istemiyorum ama şu anda yaşadıkların sana bunu düşündürüyor bence. biraz daha zaman ver kendine bak daha mantıklı kararlar alacaksın. allah yardımcın olsun...
- 23 Şubat 2008
- 114
- 1
şokk şokk şokk. vallahi şok içerisindeyim. birkere aileniz nasıl evlenip ayrıldığınızı bilmiyor bunu anlayamadım. kafam karıştı biraz. son çare ilk çare gibi mi düşünülmüş tarafınızdan acaba? yargılamak falan değil aman yanlış anlama ama kolaya kaçıyorsunuz. eates'e katılıyorum. baştan kaybını kabul ederek başlamışsın savaşa. daha dirençli olmalısın. ve bebeğini eline aldıktan sonra da aynı şeyleri söyleyebilecekmisin merak ettim doğrusu.
şu anda malatya'da göç alan, fakir bir mahalle okulnda çalışıyorum. kızlarıma öğüdüm hep okuyup meslek sahibi olmalarıdır. güzel ülkemizin neresine gidersem gideyim bunu öğütlerim hep. okumazsanız erkenden kocaya verirler sizi. ne ile karşılaşacağınız belli olmaz. ayaklarınız yere sağlam bassın. okuyun, çalışın. şartlar zor olabilir kabul. ama savaşın, hayatı zorlayın biraz. değişmek, değiştirmek size bağlı en çok. ezilmeyin. dik durun. yaa biz yoksuluz, açız,açıktayız demeyin. buna sığınıp oturmayın. şartları bir zorlayın bakalım. offf strese girdim cidden. konuşmayacağım daha fazla. :1no2: hepinize sevgiler kızlar.
- 14 Ağustos 2008
- 199
- 4
Çok cesaretlisin seni tebrik ederim. Bende bazen düşünüyorum ama eşim ve eşimin ailesi kesinlikle böyle birşeyi kabul etmezler. Sen tek başınamı düşünüyorsun yoksa eşininde haberi varmı? Bence eşine danışmadan fazla ümide kapılma. Erkekler bencildir herzaman kendi kanından bir evlatları olsun isterler.
- 13 Mayıs 2008
- 2.620
- 63
Ben de yıllardır ikinci çocuğu yapacağıma evlatlık alıp bir hayat kurtarırım diyorum ama annem kızıyor.Büyük konuşuyorsun, kendi çocuğun olmazsa diye.Bence çok güzel bir düşünce.Yetiştirme yurduna ziyarete gittik.Çocuklar üstümüze atladı.Bi poşet balon, bir patek çikolata alıp gittik ama o kadar sevindiler ki anlatamam.Bebeklerin bölümünü görmemize izin vermediler.Zaten bebekler fazla kalmıyormuş.Sıradaki ailelere veriliyormuş.Bir arkadaşımın tanıdığı evlatlık aldığı kız çocuğunu evde hizmetçi gibi kullanıyormuş ve mirası kalmasın diyenüfusuna almıyormuş.Koruyucu anne olarak bakıyormuş.Çok kötü kalpli insanlar var.Çok iyi düşünmek lazım.Bir kedi yavrusunu bile alıp oynuyorlar.Sevgiye, sıcak yuvaya alıştıktan sonra sıkılıp atıyorlar.Bu sorumluluğu kaldırabilecekseniz bence çok güzel bir düşünce
eşimde benimle aynı fikirde çünkü o da çok merhametlidir. yalnız eşimin ailesi kesinlikle kabul etmeyecektir. burda biraz problem yaşarız gibi geliyor. oğluma iyi davranıpta ona ilgisiz kalırlarsa çok üzülürüm heralde. henüz düşünce aşamasında eşimle internette araştırma yapıyoruz. böyle bir tecrübesi olan birileri olsaydı bize daha çok yardımcı olacaktı ama yok galiba. ben üstesinden geliriz diye düşünüyorum çünkü biz zaten memlekette değiliz ve dönme ihtimalimizde yok. senede bir defa ailelerle görüşüyoruz o dönemide bi şekilde geçiririz diye düşünüyorum ama yinede nelerle karşılaşılır bilemiyorum. hiç olmazsa koruyucu aile oluruz. zaten bunu kesinlikle düşünüyoruz. ama ben herşeyiyle ilgilenmeyi istiyorum. yani bi gün gideceğini düşünmeden tamamen bize ait olsun istiyorum. bu yüzden anne babası ölmüş bir çocuk olursa daha iyi olur. çünkü bir iki gün bile bizimle geçirse vazgeçmek zor olur heralde. dediğim gibi şu anda araştırıyoruz hayırlısı bakalım
slm ayferel sen,in nezdinde öbür arkadaşlarada cevap vermek isterim öncelikle benim yüreğimde büyüttüğüm bir kızım var bundan dolayı insanların evlatlık diye konuşması bile beni çok incitiyor bence çok kötü bir kelime evet belki ben onu karnımda taşımadım karnımdan doğurmadım ama ben onu en önemli yerimde yüreğimde taşıdım ve yüreğimde doğurdum bundan dolayı evlatlık kelimesi benim içimi çok acıtır ve yanlışmı anlıyorum bilmiyorum ama insanlarda bir acıma hali var lütfen çocuklarımıza acımayalım çünkü onlar acınacak durumda değiller çok güzel bir şekilde bakılıp büyütülüyorlar ve en önemlisi sevgiyi uç noktada yaşıyorlar hissediyorlar heleki kedi yavrularıyla falan mükayese bile etmeyelim benim kızımı evet ben doğurmadım ama o benim özdende öz kızım kimse bu konuda itiraz bile edemez kimseyede bu hakkı vermem zaten herkes karnında taşıyıp doğurup bakabilir önemli olan yüreğinde yaşamaktır
öbür takıldığım noktada neden ailelerin fikirleri bu kadar önemli sizin için anlamıyorum arkadaşlar evlat sahibi olacak olan sizsiniz aileniz değil biz bu konuda ailelerin fikrini bile sormadık bu benim ve eşimin kararı bizim dışımızdakiler dışardaki insanlar kim olursa olsun sizin hissettiğiniz duyguları ne kadar anlayabilirlerki onlar anne baba olmak istemiş ve olmuşlar sizin ne yaşadığınızı ne istediğinizi hiçbiri anlamaz o yüzden bence 3,cü insanların fikirlerine çokda önem vermeyin karşı çıkan olursada kapatırsınız kapınızı olur biter ama ilk başta itiraz eden insanlar bile sizden daha çok seviyorlar çocuğunuzu ya onlar doğursakda doğurmasakda rabbimizin bize emaneti sevmemek olabilirmi
eşlerede çok takılmayın bence benim eşimde ilk zamanlar istemiyordu sevemem alışamam yapamam diyordu emrivaki yaparak yaptırdım ben bu işi ona ama gelin görünki kızına aşık onun gözünün içine bakıyor bir dediğini iki etmiyor yani erkeklerin biraz cesaretlendirilmeye ihtiyacı var onları cesaretlendirecek kişilerde sizlersiniz rabbim hepimiz hakkında hayırlısını versin
niyetim kesinlikle kırmak değil bunu birebir yaşan biri olarak uyarmaktı
öyle güzel anlatmışsınki çok tşkr ederim sanki kendi düşüncelerimi okur gibi okudum çok ama çok tşkr ederim rahatsızlıklarınıda bir an önce atlatırsın umarım rabbim şifanı versin ...
- 7 Kasım 2008
- 1.527
- 3
- 36
ıkı yıldan uzun sure olmus bu cumle yazılalı ama cok sınırımı bozdu benım
bu verdıgı tepkı eger su baskasının spermıneyse bır lafım yok dusuncedır
ama evlat edınme (ki bu evlat edınme degıl cocugum olması bence ) içinse bence cok sacma
buraya yazılması bıle yanlıslık !
- 15 Mart 2009
- 1.681
- 18
öz çocukla üvey çocuk hayatta olmaz diyenler acaba öz kardeşler hiç huzursuzluk çıkarmıyor mu ? hani çok mu güllük gülistanlıklar ? ben 17 yaşındayım daha ama kendi paramı kazanabildiğimde koruyucu aile olucam ve ilerde de Allah nasip ederse evlatlık alıcam...evde bi çocuk daha olsun ama ben yapmöayım diyenler tabiki ayırır o çocukları ama o çocuğuda kendi çocuğu gibi sayarsa hiçte birşey olmaz..ben bu yaşta böyle düşünebiliyorsam daha büyükler daha iyi düşünebilmeli .
- 7 Kasım 2008
- 1.527
- 3
- 36
Cnm bu yaşta boyle dusunmenı tebrık edıyorum
Sakın kımsenın senı degıstırmesıne ızın verme
- 30 Ocak 2010
- 3.452
- 1
Arkadaşlar sakın kızmayın ama bütün ters tepki verenler bence o yüreği taşıyamayan kişilerdir..Sorunlar sıkıntılar öz kardeşler de olmuyor mu? Bu benim kanımdan olsun egosu da nedir? Bütün iş yürekte biter..
Arkadaşım seni can-ı gönülden tebrik ederim.Türkiye gibi bir yerde bunca ters düşünceli,içi kararmış insanın arasında bu kararı verebilmen senin için büyük gurur.Ben de kesinlikle evlat edinilmesinden yanayım..O kadar çok bir çare bırakılan çocuk var ki..Buyurun bir örneği de bir kaç mesaj önceydi..Yani siz bir cana hayat vermekle diğer çocuğu olmayanların elinden bu hakkı almış olmuyorsunuz çünkü o kadar çok bir yuvaya muhtaç çocuk var ki
Gerekirse psikolog desteğiyle uygun yaşta bu durumu açıklarsınız çocuğunuza,sizin de bu kadar büyük ve güzel bir yüreğiniz varken ne sorun olabilir ki?
Ama şunu bilin ki insanlardan duyacaklarınıza kulak tıkamayı öğrenmelisiniz..Benim kanım diye çıldıran egoistlere,dinen haram olur diyen sapık beyinlilere,illa ki ayırırsın diyen yüreği küçüklere....Hiçbirine aldırış etmeyin ve siz bu girdiğiniz kutsal yoldan asla vazgeçmeyin..Bir cana hayat vermenin huzuru başka ne ile elde edilebilir ki???
Ben kişiliğimden dolayı ömür boyu çocuk düşünmüyorum ama bir gün düşünürsem kesinlikle ben de bu yolu seçeceğim..Bu dünyaya bir tane daha masumu getireceğime dünyaya gelme ve terkedilme şanssızlığını yaşamış bir cana anne olurum çok daha iyi..
- 15 Mart 2009
- 1.681
- 18
ben şeyide anlamıyorum her şey soy meselesi mi ?
yok başkasının sperminden hayatta çocuk yapmam ---ya olmuyosa .sonuçta ikinizizin yapacağınız değil ikinizin büyüteceği bebek sizin bebeğiniz olur..
erkekler kabul etmez---eğer çocuk istemiyolarsa zaten kendinizden de olmasın bırakın..çocuk istemeyen adama baskı yapıp çocuk yaparsanız özde olsa üveyde olsa sizin kadar ilgilenmez
kanımdan olsun ben doğurayım beni emsin---bunu hele hiç anlamıyorum yahu..rahimde büyümekle kalpte büyümek farklı değil mi ? rahimde büyütmeyi sağlıklı olan herkes yapıyo ki sokaklardan da gördüğümüz üzre anlaşılıyo yapıp yapıp salıyolar...kalbinde büyütenler öyle mi ??
ailem sevmez--çocuğu büyütcek olan sizsiniz.birazcık ilgi gösteremicek insanlara torun verilmez zaten..
para,mülk --o çocuğu evine alıyosan nüfusuna alıyosan diğerinden ne farkı var o da alıcak tabi payını
not : ben baskı yapmak için söylemedim sadece bazıları asla yapmam ayy çok kötüü tarzında konuşuyo sokaktata burda da o yüzden içimi döktüm
ve acaba kaçınız o çocukların yerine kendinizi koydunuz ?? dünyanın hali belli kaç yıl benim rahmimden olsun diyeceğine insan o çocukları yetiştirip okutsa daha çok sevap işlerler
yok başkasının sperminden hayatta çocuk yapmam ---ya olmuyosa .sonuçta ikinizizin yapacağınız değil ikinizin büyüteceği bebek sizin bebeğiniz olur..
erkekler kabul etmez---eğer çocuk istemiyolarsa zaten kendinizden de olmasın bırakın..çocuk istemeyen adama baskı yapıp çocuk yaparsanız özde olsa üveyde olsa sizin kadar ilgilenmez
kanımdan olsun ben doğurayım beni emsin---bunu hele hiç anlamıyorum yahu..rahimde büyümekle kalpte büyümek farklı değil mi ? rahimde büyütmeyi sağlıklı olan herkes yapıyo ki sokaklardan da gördüğümüz üzre anlaşılıyo yapıp yapıp salıyolar...kalbinde büyütenler öyle mi ??
ailem sevmez--çocuğu büyütcek olan sizsiniz.birazcık ilgi gösteremicek insanlara torun verilmez zaten..
para,mülk --o çocuğu evine alıyosan nüfusuna alıyosan diğerinden ne farkı var o da alıcak tabi payını
not : ben baskı yapmak için söylemedim sadece bazıları asla yapmam ayy çok kötüü tarzında konuşuyo sokaktata burda da o yüzden içimi döktüm
ve acaba kaçınız o çocukların yerine kendinizi koydunuz ?? dünyanın hali belli kaç yıl benim rahmimden olsun diyeceğine insan o çocukları yetiştirip okutsa daha çok sevap işlerler
Benzer Konular
