- 16 Haziran 2007
- 533
- 2
- 39
-
- Konu Sahibi YaprakDokumun
- #1
gece 00:00' dan itibaren başta aşkım olmak üzere telefonum hiç durmadı. hiç ummadığım insanlar bile kutladı. hayatımı şöyle bir gözden geçirdim gerçekten de çok şanslıyım.:asigim:
* 26/08/1985 kurban bayramının 1. günü dünyaya gelmişim :))))) o zamanlar ultrason yokmuş ve tamamen süprizmiş ama babam doğumdan 1 hafta önce bir rüya görmüş kızı oluyor ve ismini diğdem koyuyormuş ve özellikle '' ğ'' istiyormuş. sabah yataktan kalkmış ve benim kızım olacak ismini de koydum bile demiş. gerçekten de öyle oldu
* 14 torun içinde tek kız benim:lepi: o yüzden hep el üstünde tutuldum.evimize her gelen mutlaka bana bir hediye getirirdi. 14-15 yaşıma kadar kot pantolana para vermedim her hafta 1 tane getiriyordu eniştem. mont da aynı şekilde :)))))
* mükemel bir aileye sahibim. babam; benim herşeyim ilk aşkım, evine işine özellikle çocuklarına çok düşkün, cebinde 5 kuşuruşu olmasın yine bulur buluşturur eksiklerimizi tamamlar.
* annem; çok tartışırız ama asla kin tutmaz 5 dakika sonra mutlaka laf atar :)) biraz kokoşdur ve çok misafir sever o yüzden evimizin sakin anını görmek neredeyse imkansız:))))
* kardeşim; erkek olmasına rağmen bensiz yapamaz. herşeyimi ilk o bilir ve tam bir sır küpüdür asla laf çıkmaz.
* arkadaşlarım; uğurlarına canımı bile hiç düşünmeden verebileceğim 3 arkadaşım, candostum var fazlasını da istemem zaten. diğerleriyle de aram çok iyidir ama onlar benim için bambaşka. zor anımda ne olursa olsun hep yanımdalar. bende aynı şekilde iki elim kanda olsa, nerede olursam olayım yetişirim.
* ailemin desteğiyle okudum mesleğimi elime aldım. canım babacım o kadar destek oldu ki. üniversiteyi istanbul dışında okuduğum için yurtta kaldım. yurdun ilk günü babamın döktüğü gözyaşlarını hala yüreğimde saklıyorum. herkesin ailesi günde 1 kere arıyordu benim ailem 3-4 kere arayıp beni ne kadar sevdiklerini, birşeye ihtiyacım olup olmadığını sorarlardı.:asigim: hafta sonları eve dönüşüm zaten bayram yeri ne kadar sevdiğim yemek varsa yapılır masa hazırlanır beni beklerlerdi. sanki 5 yıldır görüşmemişiz gibi:))))
* aşkım; 1999 eylül ayında tanıştık. sabahları 5,30 da okula giderdim uzak olduğu için. aşkım da karanlıkda gidiyorum diye sabaha kadar uyumazdı, camda bekler ben servise binince gidip yatağına girerdi. 8 senedir aynı şekilde üstüme titrer herşeyden şüphe ederim ama ondan asla belki büyük konuşuyorum ama bir insanın kendini 8 sene mutlaka belli edeceğine inanıyorum. öyle bir aşk var ki içimizde o kadar sıkıntıya rağmen birbirimizi bırakmadık ve sonunda amacımıza ulaştık. '' son 1 ayımız aşkım. 1 ay sonra hep yanında olacağım hep o boncuk gözlerine bakacağım''
çok uzun oldu farkındayım ama sizce de ben çok şanslı değil miyim. allahım hepsini korusun uzun ömürler versin. onlar benim en büyük hediyem başka ne isteyebilir ki insan:asigim:
* 26/08/1985 kurban bayramının 1. günü dünyaya gelmişim :))))) o zamanlar ultrason yokmuş ve tamamen süprizmiş ama babam doğumdan 1 hafta önce bir rüya görmüş kızı oluyor ve ismini diğdem koyuyormuş ve özellikle '' ğ'' istiyormuş. sabah yataktan kalkmış ve benim kızım olacak ismini de koydum bile demiş. gerçekten de öyle oldu
* 14 torun içinde tek kız benim:lepi: o yüzden hep el üstünde tutuldum.evimize her gelen mutlaka bana bir hediye getirirdi. 14-15 yaşıma kadar kot pantolana para vermedim her hafta 1 tane getiriyordu eniştem. mont da aynı şekilde :)))))
* mükemel bir aileye sahibim. babam; benim herşeyim ilk aşkım, evine işine özellikle çocuklarına çok düşkün, cebinde 5 kuşuruşu olmasın yine bulur buluşturur eksiklerimizi tamamlar.
* annem; çok tartışırız ama asla kin tutmaz 5 dakika sonra mutlaka laf atar :)) biraz kokoşdur ve çok misafir sever o yüzden evimizin sakin anını görmek neredeyse imkansız:))))
* kardeşim; erkek olmasına rağmen bensiz yapamaz. herşeyimi ilk o bilir ve tam bir sır küpüdür asla laf çıkmaz.
* arkadaşlarım; uğurlarına canımı bile hiç düşünmeden verebileceğim 3 arkadaşım, candostum var fazlasını da istemem zaten. diğerleriyle de aram çok iyidir ama onlar benim için bambaşka. zor anımda ne olursa olsun hep yanımdalar. bende aynı şekilde iki elim kanda olsa, nerede olursam olayım yetişirim.
* ailemin desteğiyle okudum mesleğimi elime aldım. canım babacım o kadar destek oldu ki. üniversiteyi istanbul dışında okuduğum için yurtta kaldım. yurdun ilk günü babamın döktüğü gözyaşlarını hala yüreğimde saklıyorum. herkesin ailesi günde 1 kere arıyordu benim ailem 3-4 kere arayıp beni ne kadar sevdiklerini, birşeye ihtiyacım olup olmadığını sorarlardı.:asigim: hafta sonları eve dönüşüm zaten bayram yeri ne kadar sevdiğim yemek varsa yapılır masa hazırlanır beni beklerlerdi. sanki 5 yıldır görüşmemişiz gibi:))))
* aşkım; 1999 eylül ayında tanıştık. sabahları 5,30 da okula giderdim uzak olduğu için. aşkım da karanlıkda gidiyorum diye sabaha kadar uyumazdı, camda bekler ben servise binince gidip yatağına girerdi. 8 senedir aynı şekilde üstüme titrer herşeyden şüphe ederim ama ondan asla belki büyük konuşuyorum ama bir insanın kendini 8 sene mutlaka belli edeceğine inanıyorum. öyle bir aşk var ki içimizde o kadar sıkıntıya rağmen birbirimizi bırakmadık ve sonunda amacımıza ulaştık. '' son 1 ayımız aşkım. 1 ay sonra hep yanında olacağım hep o boncuk gözlerine bakacağım''
çok uzun oldu farkındayım ama sizce de ben çok şanslı değil miyim. allahım hepsini korusun uzun ömürler versin. onlar benim en büyük hediyem başka ne isteyebilir ki insan:asigim: