Yaşıtız, ben de toksik bir ailedeyim ama kaçmak asla kurtuluş değil. Ben de özel sektörde bir iş bulup evi terketmeyi düşündüm ama hayat öyle sandığımız gibi toz pembe değil.
Diyelim ki evi terkettim, kalacağım şehirde kira ucuz olsun diye birileriyle ev arkadaşı oldum. Bu kişilerin iyi olup olmadığını nereden bileceksin onlara nasıl güveneceksin? Kirayı ödemek için paraya ihtiyacın var. Çalıştığın yerle anlaşamazsan bir ay bile işten çıkarsan kim seni idare edecek? Öyle gittiğim yerde bulduğum iş garanti diye bir durum yok maalesef.
Ayrıca bilirsin, iş yerlerinin çoğu yeni başlayan eleman için maaşı asgari ücret düzeyinde tutuyorlar. Bu parayla hem kira ve faturaları ödeyip hem de ihtiyaçlarını karşılayabilecek misin?
Ben de yaşım gereği aile evinde oturmaktan sıkıldım hem de hala baskı görmeye dayanamıyorum ama çözüm bu değil. Ben şuan memuriyete hazırlanıyorum, eğer memur olursam başka bir şehirde yaşamama rızaları var.
Hele ki evlenmek çok riskli. Yağmurdan kaçarken doluya tutulma ihtimalin var. Günümüzde erkekler çok değişti, öyle eski zamandaki gibi kadınların değerini bilen erkek pek kalmadı.
Dertleşmek için bana mesaj yazabilirsin ama lütfen kaçmayı düşünme. Kaçmak gerçekten çözüm değil. Evli ablan abin ya da bir aile yakının varsa bir süre onların yanında kalmaya git, belki biraz kafanı dağıtırsın.