Ev Hanımlığı Kabus mu?

Kuzey

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
30 Ocak 2007
2.027
13
Ev Hanımlığı Kabus mu?

Kadının evdeki rutin işleri, her şeyin makineleşmesi ve otomatikleşmesiyle daha çabuk bitmektedir. Çocuk büyüten annelerin işi bile kolaylaşmış, kadının evdeki yükü hafiflemiştir. Kadın bir müddet ev gezmelerinde dolaştıktan sonra, 'kabul günlerine' gitmekten de vazgeçer. Çoğu zaman dedikodu ve gösteriş toplantılarına dönüşen bu günler, kadına pek de fayda sağlamaz. Düşünen, üreten ve toplumun sorunlarıyla ilgilenen kadını bu durum mutlu etmez, aksine rahatsız eder. Kadın evde kendisini yalnız ve işe yaramaz hissetmeye başlar. Hele çocukları büyüdüğü ve evleriyle ilgili sorumlulukları azaldığı zaman ne yapacağını düşünür. Sosyal bağları zayıflamış olan kadınlar, kendilerini çalışmaya yöneltir; işyeri açma veya işe girme gibi yöntemler bulurlar. Bazı kadınlar ise dernekler ve kadın kuruluşları gibi kendilerini kolayca ifade edebilecekleri sosyal faaliyetlere yönelirler. Para kazanma gibi bir mecburiyetleri yoksa, sanat alanlarına kayarlar. Atölye çalışmaları, kadını dedikodu yapmaktan daha üretken alanlara sevkeder. Kadın isterse, toplumdaki sosyal rolünü güçlendirecek pek çok şey yapabilir.

Sevgisizliğin kötü sonuçları, insanlar arasındaki ilişkilerin her alanında görülmektedir. Topluma kadın sevgisi girmezse hayat çok anlamsız ve çekilmez olacaktır. Hayatın renkleri kadının sunduğu sevgiyle artar ve kendisini gösterir. Kadının sevgi duygusuna yoksulların, zayıfların, yaşlıların, hastaların, toplumdaki bütün kesimlerin ihtiyacı vardır. Evdeki rolü kadını mutlu etmiyorsa, sosyal faaliyetlere yönelmelidir. Şu anda dünyanın bir çok yerinde kadınların kurduğu binlerce dernek faaliyet göstermektedir. Meselâ Almanya'da, üç kişi bir araya gelip dernek kurmakta, oradaki kadınlar sosyal faaliyetlere olan ihtiyaçlarını böylece gidermektedir.

Bizim geleneksel yapımız; kadını, evdeki rolü bittiği zaman, komşusuyla dedikodu yapmaya yönlendirir. Toplumdaki bu olgu değişmeli, kadınlar örgütlenerek, bulunduğu mahalleye, oturduğu apartmana ve sahip olduğu aileye neler katabileceği konusunda kafa yormalıdır. Kadınlar, oturdukları apartmandaki karı koca kavgalarının çözümüne bile yardımcı olabilirler. Onların sosyal hayata katılmasında pek çok fayda vardır. Kadınlar, şefkat duygularını kullanabilecekleri faaliyetlerin her çeşidine yönelmelidirler. Kadının kendisini özgür ve güvende hissetmesinin tek yolu, herhangi bir işte ücretli çalışması değildir.

Devlet tarafından dernek kurma işlemleri kolaylaştırılmalı, eğitimli kadınların sosyal aktiviteleri özellikle desteklenmeli, bu tip organizasyonlar teşvik edilmelidir. Mahallî derneklerin kurulma aşamasında ise devlet desteği şarttır.

Prof. Dr. Nevzat Tarhan
 
Son düzenleyen: Moderatör:
ev hanımlığı tabi ki kabus değil..
hatta kıymetini bilene bence çok da güzel bir şey..
bir bayanın kendine,eşineiçocuklarına ayıracak vakti olmasından daha güzel ne olabilir ki?

ben tan 8 yılımı üniversite okumaya verdim.
öncekileri saymıyorum bile.
iki üniversite okudum.
ama bunları bir statü kazanmaktan ziyade,üniversite yaşamını tatmak,ailemden uzakta iadre edebilmeyi öğrenmek vs gibi çeşitli sebeplerden yaptım.

şimdi çalışmıyorum ve evimdeyim.
ve yıllarca yapamadığım,daha doğrusu yapmaya vakit bulamadığım bir çok şeyi yapmak ve daha da önemlisi kendimi keşfetmek için birçok zamanım oluyor.
öyle güzel ki...
ülkemizdeki ev hanımı tabusunun yıkılması lazım bence.
ev hanımı diyince abuk subuk ev gezmelerine giden,günlerden ve dedikodudan,ev işinden kendini alamayan bir imaj çizilmeye çalışıyor.
ha böyle olan yok mu?
tabi ki var.

işte benim kabus olarak gördüğüm ev hanımlığı budur.
bu herkese göre değişir tabi.
ama neden bunca zamanı olan bir kadın kendini geliştirmekten,daha fazla okumaktan,belki değişik el sanatları edinmekten,üretken olmaktan,eşini ve çocuklarını daha fazla memnun etmekten ve arkadaşlarıyla daha doyurucu ve tatmin edici şeyler yapableceği aktivitelere katılmaktan vs uzak kalsın.
ve bunca değerli seyi kaybetsin..

ama ne yazık ki son yıllarda bayanların da üniversite okuma olayı ülkemizde yaygınlaştığından beri çalışmayan kadına garip gözle bakılıyor.
anlamak mümkün değil bana göre bu mantığı.
herşey insanın kendi elinde..

kimi kendini çalışarak mutlu hisseder,kimi de çalışmaktan ziyade başka şeylere vakit ayırarak..
ama önemli olan yaptığımız şeyi başkaları ne der,çalışırsam şu gözle bakarlar,çalışmazsam bu gözle bakarlar mantığından uzak yapmak bence..

uff cok konuştum ama yazdıkça yazasım geldi -tatlicadiarzu-
 
bencede kabus değil ama insan aynı işleri yapmaktan bazen bunalabiliyo ama bu sadece ev hanımlığı için değil diğer birçok iş için geçerli.bence kadınlar fırsat buldukça kitap okuyup değişik alanlara yönelip kendini yetiştirmeli zamanını en iyi şekilde değerlendirmeli
 
ev hanımlığı tabiki kabus değil.bende çalışmıyorum ama kızımla dolu dolu ilgileniyorum işlerimi rahat rahat kısıtlı zamanlarda yapmıyorum.istediğim kitapları okuyup,örgüler örüyorum.mutfakta eşimin kızımın canı ne isterse onu yapıyorum.tabi bunları severek içimden gelerek yapıyorum.en önemlisi çocuğumu ben yetiştiriyorum.
 
açıkcası bana ev hanımlığı bir kabusmuş gibi geliyor
şuan raporluyum evdeyim, ilk günler çok güzeldi gezdim tozdum sonradan gezecek yerde bulamadım şimdi hep evdeyim ve çok sıkılmaya başladım. Çalışmaya alışmış biri olarak evde durmak zor geldi. Pazartesi iş başı yapıcağım ve iplen çekiyorum. Evin içinde vakit geçmiyor bi türlü ancak yatıp uyuyorum havada soğudu dişarı çıkasım gelmiyor. Ev hanımı olunca evdeki işlerde hiç bitmez, herşey bayana bakar. Ama çalışirken mecburen erkekte bir ucundan tutmak zorunda ama ben bütün gün evde olsam eşim bana başka ne işin var yap işte diyebilir mesela. Yok yok ben çalışmayı seviyorum. Ev hanımlığı bana göre değil. Ev hanımların gerçekten saygı duyuyorum ama bana göre değil
 
ben ev işini çok seviyorum aslında evimde vakit geçirmek neden kabus olsun ki....
ama kaynanamla oturdugum için burada kabus oluyor açıkcası....istedigini yapamıyorsun ki...
inşallah ALLAH bana ve bütün isteyenlere hayırlısıyla bir ev nasip etsin...
 
Ev hanımlığı neden kabus olsun ki....
Ben çalışıyorum ve şimdiden bıktım keşke evde olsam işimi yatıp yatsam, gezsem istediğim gibi...
Çalışınca akşam yorgun özellikle evliler için iş ev işi derken insan kendine vakit ayıramıyor....
Keşke ev hanımı olsam be.....
 
bence ev hanımlığı çoğu zaman kabus.çalışmak bence daha iyi ve daha az yorucu..çünkü eşinizde dahil aman akşama kadar evdesiniz işinizin adı ne der.çalışanlara üzülünür.hem evde hemde işte yoruluyor diye.halbuki alakası yok.çalışan arkadaşlar kızabilir ama ev hanımlığı çok zor.çalışanların çocuğuna bakıcı bakar, her gün ev temizliği yapmak zorunda değil ve hiç kimse ne yaptında yoruldun demez.çocuğunla her dakika içiçe olacağına ona ayıracağın vaktin değeri önemlidir.evdeyken sürekli çocukla birlikte olmak bazen sıkıyor beni oğlum okula başlayalı ona daha kaliteli zaman ayırabiliyorum.ev hanımlarının hiçbirininde kendine sizlerin yazdığı gibi çok zaman ayıramıyor arkadaşlar.öğretmen bir arkadaşım var.yaz tatili gelsin istemez.çalışırken herşey daha düzenli oluyor evdeyken işi bile bitiremiyorum.allah ev hanımlarına sabır versin der.çalışanların düşüncesi tüm gün evdeler yatıyorlar, geziyorlar denir.çoğu zaman insan kendine bile bakamıyor.çalışanlar akşam eve gelince yorgun olur ev hanımları her zaman.çalışan arkadaşlar işinizin kıymetini bilin.sadece tatillerde evde olup çocuğunuzla ilgilendiğiniz için ev hanımılığı kolay gözüküyor.her an çocukla olsanız o kadar güzel gelmeyecek emin olun.keşke ev hanımlarınında tatil hakkı olsa.kafa dinlese.birde eşinizden para istememek çok güzel.kendi paranız olduğu hepsi size kalmasada bir kısım paranız size kalır.eşinizde çalıştığınız için size hesap soramaz.çok uzattım ama davulun sesi uzaktan hoş gelirmiş.ev hanımlığıda öyle.
 
ev hanımlığı tabi ki kabus değil..
hatta kıymetini bilene bence çok da güzel bir şey..
bir bayanın kendine,eşineiçocuklarına ayıracak vakti olmasından daha güzel ne olabilir ki?

ben tan 8 yılımı üniversite okumaya verdim.
öncekileri saymıyorum bile.
iki üniversite okudum.
ama bunları bir statü kazanmaktan ziyade,üniversite yaşamını tatmak,ailemden uzakta iadre edebilmeyi öğrenmek vs gibi çeşitli sebeplerden yaptım.

şimdi çalışmıyorum ve evimdeyim.
ve yıllarca yapamadığım,daha doğrusu yapmaya vakit bulamadığım bir çok şeyi yapmak ve daha da önemlisi kendimi keşfetmek için birçok zamanım oluyor.
öyle güzel ki...
ülkemizdeki ev hanımı tabusunun yıkılması lazım bence.
ev hanımı diyince abuk subuk ev gezmelerine giden,günlerden ve dedikodudan,ev işinden kendini alamayan bir imaj çizilmeye çalışıyor.
ha böyle olan yok mu?
tabi ki var.

işte benim kabus olarak gördüğüm ev hanımlığı budur.
bu herkese göre değişir tabi.
ama neden bunca zamanı olan bir kadın kendini geliştirmekten,daha fazla okumaktan,belki değişik el sanatları edinmekten,üretken olmaktan,eşini ve çocuklarını daha fazla memnun etmekten ve arkadaşlarıyla daha doyurucu ve tatmin edici şeyler yapableceği aktivitelere katılmaktan vs uzak kalsın.
ve bunca değerli seyi kaybetsin..

ama ne yazık ki son yıllarda bayanların da üniversite okuma olayı ülkemizde yaygınlaştığından beri çalışmayan kadına garip gözle bakılıyor.
anlamak mümkün değil bana göre bu mantığı.
herşey insanın kendi elinde..

kimi kendini çalışarak mutlu hisseder,kimi de çalışmaktan ziyade başka şeylere vakit ayırarak..
ama önemli olan yaptığımız şeyi başkaları ne der,çalışırsam şu gözle bakarlar,çalışmazsam bu gözle bakarlar mantığından uzak yapmak bence..

uff cok konuştum ama yazdıkça yazasım geldi -tatlicadiarzu-

ne kadar suredir calismiyorsun? kısa zaman sanırım, uzun bi zaman gecsin tekrar lutfen yaz duygularini merak ediyorum
 
ev hanimi olmaktan anlasilan sey cocuk yetistirip, ev isi yapmak kalan zamanlarda da orgu ormekse tabiki kabus olur...Kimse birsey uretmedigi sure icinde mutlu degildir bence. Cocuk yetistirmek onemli bir olay ama hayatin tumunu de kaplamasi gerekmez bence...Evde de birseyler uretebilir insan, o sekilde baslayip kendi isini acan insanlar var veya baskalarina yardimci olan...

Calismak ta illa ki sabah 8 aksam 5 git gel degildir bence.
 
aslında ev hanımlığı kabus değil bence
onu kabus haline getiren bayanlardır...
bayan vardır,ev işlerini halleder,gezmesine de gider,
kuaförüne de veya başka sosyal etkinliklere de...
ama hergün aynı işi yapanlara da evet kabus gibi gelir sanırım...
bir dönem ev hanımlığı da yaptım ama şuna inandım ki..
çalışmaya alışmış bir bayanın sürekli evde kalması evet kabusa dönüşebiliyor...
biz çalışanlara cazip geliyor bazen ama uzun süreli yıllık izinlerde
özlüyoruz işimizi...
ama şunu hep diyorum...
ev hanımlığı gerçekten zor iş,ama hem çalışıp hemde ev hanımlığı yapmak daha zor...
işte bazen kabus buna diyorum...
sevgiler...
 
gerçekten ev hanımlığı benim için de bir kabus hafta sonu bile evde oturmaya tahammül edemiyorum alışmışım çalışmaya ancak bebeğim olursa evde kalmaya katlanabilrim sandımca:KK43:
 
10 senedir aktif olarak çalışma hayatının içindeyim. 6 sene önce doğumdan dolayı ara verdim biraz. Amaç çocuğa bakmak bile olsa, bunaldım, yapamadım.Evde vakit geçiremedim bir türlü. Sonra tekrar çalışma hayatına döndüm.

Şu anda işte de çok bunaldığım anlar oluyor, keşke ev hanımı olsam, çocuklarımla ilgilensem, kendime ve evime vakit ayırsam diye düşünüyorum. Ama 2-3 ay ev hayatı yaşadıktan sonra hala böyle düşünürmüyüm bilmiyorum.:sm_confused:

Şu anda ev hanımlığı çok cazip geliyor bana, ne yalan söyliyim.:nazar:
 
bence evde otumayı sevmekle alakalı birşey
çalışmaya alışanlara hapis gibi geliyor duyduğuma göre...
ama ben çooook seviyorum yaşasın ev evim evim güzel evimmm:icecream::icecream::kahve::kahve:
 
okul hayatım bıtmeden basladıgım ıs hayatım boyunca sadece saglık sorunlarım sebebıyle 8 ay evde kaldım
elbette bır sure evde kalıp neler yapıp yapamayacagını gormeden ınsanın bu konudakı fıkrı tam belıremez bence
ve bu durum kısıden kısye de degısır
ama ben her ne kadar bazen evde kalıp tembellık yapmayı, arkadaslarımla daha uzun sure vakıt gecırmeyı ve evımle ılgılenmeyı ıstesemde ıs hayatım her zaman daha one gecıyor
ama bır cok arkadasım var kı evde olmalarını avantaja cevırıp cok uretken olabıldıler
ısımı sevıyorum ve hep calısmak ıstıyorum
zıra dogumuma 11 gun kala ve ızınlı sayılmama ragmen hala calısmaktayım ve dogumdan sonra da ek ıstedıgım bebegım ve ben saglıklı oldugumuz surece hemen ısıme donebılmek
 
şimdilik evet

üniversite bitirdim çalışmak istiyorum ve evdeyim
bu da beni sıkıyor

bekarken evde olmak bence çok sıkıcı
evli olunca evin işi gücü,çoluk çocuk derken zaten vakit geçiyor

evlenince çok problem değil belki ama şu an ev kadını olmak bana göre değil:1ninca:
 
İnanın banada ev hanımlığı çok cazip geliyor. Neden işe yaramz hissetsinki kendini insan çalışmayınca, tercih meselesidir. Örneğin odtü ye giremeyen biri giremedim diye kendini işe yaramaz hissediyor mu hayır? Peki neden ev hanımları öyle hissediyor. Bence bazı bayanlar çalışan kadınları görünce kompleks yapıyorlar.
Benim maddi durmum çok iyi olsa kesinlikle çalışmam, manyakmıyım ben iş verenin tribini çekicem, ya açarım kendime bi iş yeri yada kurslara giderim.
4 yıldır aralıksız çalışıyorum ve artık evde durmayı özledim. Bıktım artık 3 kuruş paraya, 5 para etmez insanların kahrını çekmeye.
 
hayatımda hıc calısmadım cunku baskasının emrı altında yasamak bana gore degıl
bekarken sosyal hayatım cok aktıftı bır gunumu dahı evde gecırmezdım
arkadaslarımla gezerdım toplantılar yapardık
evlendım ve eve kapandım 2 senedır hayatım zındana dondu
cunku yasadıgımız yerde hıc kımseyı tanımıyorum butun aılem cevrem ıstanbulda
ama artık karar verdım ve arastırmaya basladım burada cesıtlı kursların oldugunu ogrendım kadın kollarının toplantılarının oldugunu duydum ve en kısa zamanda gıdıp başvuracagım
bu boyle devam etmez cevre edınmem gerek psıkolojım cok bozuldu
ev hanımlıgı bana gore degıl butun gun evde oturup esımın ısten gelmesını dort gozle beklemekten sıkıldım artık
 
Üniversite yıllarında başladı çalışma hayatım,tüm yoğunluğuma ve yorgunluğuma ragmen

büyük keyif alırdım.:1rolleyes:

Evlendim,farklı bir sehire yerleştim,burda işsizlik had safhada :nazar:Uzunca bir süre

çalışma hayatına ara vermek zorunda kaldım.İlk zamanlar bu durum avantajdı;evliliğe,yeni

yaşama,yeni sehire adapte olma acısından fakat sonra fena halde

bunaldım.Kurslara,derneklere,faaliyetlere verdim kendimi,özel ders vermeye başladım,bu

bir nebze iyi geldi ama hep bir eksiklik vardı hayatımda.Sonra branşım için gerekli sertifika

ve sınavlar için çabaladım epeyce,ikinci üniversiyete başladım,bu süreci en iyi sekilde

degerlendirmek adına elimden geleni yaptım ve cok şükür hayalini kurduğum o büyük

kurumsallaşmış şirketten iş teklifi aldım :Saruboceq: Ben çalışma hayatını

seviyorum.Hayatım böyle daha programlı,herseyden öte ben böyle cok daha

mutluyum.Önceliklerim ve sorumluluklarım gayet net dolayısıyla ne ailemi,ne

evimi ihmal etmiyorum.Her zaman evim temiz ve düzenlidir,yemeğim her zaman

vardır,arkadaslarımla bir fincan kahve içecek zamanı mutlaka bulurum.İş sırası

bilmek,pratik olmak,sonra yaparım deyip ertelememek,hayatı nasıl kolaylaştırabilirim

felsefesiyle hareket etmek gerek hihoyyyt Severek yaptığınız bir işiniz varsa,çalışmak

çok güzel a.s Daha pozitif,daha üretken,daha özgüvene sahip,daha sosyal,daha planlı-

programlı,ekonomik özgürlüğe sahip oluyorsunuz.Tabii çocuk olunca işler degişir o

ayrı :ecrin_bebek: fisfisfis
 
bence çalışma hayatı çok zor hele bunu zorlaştıran insanlarda olursa ki onlar olmadan olmaz iş zor gelmez o insanlarla uğraşmak çok yıpratıyor çok fazla iş deneyimim oldu hepsinde de beni çok üzdüler eve gelip ağlamaktan bi hal oldum ve eşim başından beri üzülüyodu vebırakmaya karar verdim ve çok rahatım ayrıca hiç evde oturduğum da söylenemez geziyorum canım ne isterse onu yapıyorum arkadaşlarımla buluşuyorum annemle dolaşıyorum ben böyle daha mutluyum sabahları güzelce uyuyorumm...ama çok ahımı aldılarrr allah sorsunn...
 
X