benim iki yıllık bir ilişkim vardı.Çok seviyordum, değer veriyordum.Onun için her şeyi yapardım gözüm kör olmuştu.Bana vurduğu halde! onu terketmedim.Hayatımın merkezi haline getirmiştim ondan başka bir şeyim yoktu sanki.çok kavga ediyorduk ben abartısız HERGÜN ağlıyordum.Ama hiçbir zaman vazgeçmeyi düşünmedim.O olmazsa yaşama nedenim kalmaz gibi geliyordu.Ve o da bana sanki bensiz bir Hİç'miş gibi davranıyordu.sensiz yapamam diyordu.ama kavga anında rest çekebiliyordu ben çabalıyordum hep.kavga anı geçince de zaten senden ayrılamazdım ben diyordu..:S Ben her dediğine inanıyordum tabi ki 
bana hem kötü davranıyor hemde herşeyiymişim davranıyordu.ikisi nasıl oluyor diyeceksiniz ama öyleydi.kavga edince kavga etmediğimiz ender zamanlarda da her şeyi oluyordum herhalde..Bütün ailesiyle hatta sülalesiyle tanıştırdı beni(o zamanlar bu çok hoşuma gitse de şimdi çok büyük bir hata olduğunu düşünüyorum)benden gelin diye bahsediyorlardı artık.ayrıca ilişkimizin 1.yılında benden ayrıldı sevmiyorum diye yıkıldım çok zor günler geçirdim aradan bir ay geçti geri döndü ben seni seviyormuşum yapamıyorum sensiz dedi.tamam dedim benden mutlusu yoktu..ilişkimizin 2.yılında küçük bir şeyden dolayı kavga ettik bana hiç haketmediğim bir küfür söyledi ve sonrasında da bitti dedi.ben sinirle söylediğini düşündüm.'ben zaten senden ayrılmayı düşünüyordum artık seni sevmiyorum sırf sınavın geçsin diye bekliyordum ama yeter artık' dedi.O sırada öss ye bir hafta kalmıştı.ne tepki vereceğimi bilemedim dünyam başıma yıkılmış gibi hissettim.Onca şeye rağmen hala geri döndürme çabasındaydım.Sonra bana dedi ki biraz ara verelim olgunlaşalım zaten birbirimizi gerçekten seviyorsak geri döneriz.ben bir umut ışığı gördüm ya direk tamam dedim!benle eskisi gibi konuşmaya devam etti.Aşkım falan diyordu .bu böyle kısa bir süre devam etti.Birgün tercih zamanı konuşurken ailemin istanbul dışında okul yazmama izin vermediğini söyledim.doğru diyolar falan dedi.bende ben gitmek istiyordum biliyosun ailemle anlaşamıyorum dedim.Bana bıktım senden dedi.Bende öylemi tamam hoşçakal diyip bunu bir daha aramadım.O an bitirdim tamamen.Daha önceden göz yummayıp bitirmem gerekiyordu ama yapamadım.Çok ah ettim,çok dua ettim o da yaşasın diye.bu olaydan 9 ay sonra beni aradı unutamadığı ,bensiz yapamadığını,çok sevdiğini farkettiğini söyledi.kesinlikle istemedim seni sevmiyorum artık dedim.olsun yine sevdiririm kendimi sensiz yapamıyorum nolur bana dön diye çok yalvardı .her gece aramaya ,bana aşk mesajalrı göndermeye başladı.Mektup bile yazmış,şiirler yazmış.çıkarken yazmazdı ama istediğim halde.Onu istemediğimi her seferinde dile getirdim.ama yok pes etmiyor bırakmıyor peşimi.birkaç ay önce yine aradığında sevgilim olduğunu söyledim onu çok seviyorum dedim.ama umrumda değil diyor.heryerde sen varsın,sensiz hayat bir hiç falan filan..ne desem anlamıyor mesaj falan atmasını, bana ulaşmaya çalışmasını istemiyorum artık.nefret ediyorum iğreniyorum hatta.şuan bile yaptıklarını hatırlayınca içim öfke doldu.dün akşam yine mesaj atmış unutamıyorum olmuyor kalbim ruhum sen dolu diye .Nasıl kurtulucam bir akıl verin lütfen .sevgilimi araya sokmak istemiyorum.dün akşam mesaj attğını söylemedim aramızın bozulmasından korkuyorum çünkü sinirlenicek.en son mesaj attğında sevgilim onla konuşmak istemişti bende hayır gerek yok merak etme bir daha mesaj atmıycak bana inan demiştim.Şimdi söyleyemiyorumda saklamakta istemiyorum ama onunla konuşmasınıda istemiyorum.hiç bi şekilde muhattap olmalarını .numaramı değiştirmekte istemiyorum.başka bir şekilde nasıl kendimden uzaklaştırabilirim.artık huzurlu olmak istiyorum ayrıldık hala hayatımı mahvediyor
Not:kusura bakmayın herşeyi anlattım ama çok içime dert olmuştu bunlar okuyan herkese teşekkür ederim
bana hem kötü davranıyor hemde herşeyiymişim davranıyordu.ikisi nasıl oluyor diyeceksiniz ama öyleydi.kavga edince kavga etmediğimiz ender zamanlarda da her şeyi oluyordum herhalde..Bütün ailesiyle hatta sülalesiyle tanıştırdı beni(o zamanlar bu çok hoşuma gitse de şimdi çok büyük bir hata olduğunu düşünüyorum)benden gelin diye bahsediyorlardı artık.ayrıca ilişkimizin 1.yılında benden ayrıldı sevmiyorum diye yıkıldım çok zor günler geçirdim aradan bir ay geçti geri döndü ben seni seviyormuşum yapamıyorum sensiz dedi.tamam dedim benden mutlusu yoktu..ilişkimizin 2.yılında küçük bir şeyden dolayı kavga ettik bana hiç haketmediğim bir küfür söyledi ve sonrasında da bitti dedi.ben sinirle söylediğini düşündüm.'ben zaten senden ayrılmayı düşünüyordum artık seni sevmiyorum sırf sınavın geçsin diye bekliyordum ama yeter artık' dedi.O sırada öss ye bir hafta kalmıştı.ne tepki vereceğimi bilemedim dünyam başıma yıkılmış gibi hissettim.Onca şeye rağmen hala geri döndürme çabasındaydım.Sonra bana dedi ki biraz ara verelim olgunlaşalım zaten birbirimizi gerçekten seviyorsak geri döneriz.ben bir umut ışığı gördüm ya direk tamam dedim!benle eskisi gibi konuşmaya devam etti.Aşkım falan diyordu .bu böyle kısa bir süre devam etti.Birgün tercih zamanı konuşurken ailemin istanbul dışında okul yazmama izin vermediğini söyledim.doğru diyolar falan dedi.bende ben gitmek istiyordum biliyosun ailemle anlaşamıyorum dedim.Bana bıktım senden dedi.Bende öylemi tamam hoşçakal diyip bunu bir daha aramadım.O an bitirdim tamamen.Daha önceden göz yummayıp bitirmem gerekiyordu ama yapamadım.Çok ah ettim,çok dua ettim o da yaşasın diye.bu olaydan 9 ay sonra beni aradı unutamadığı ,bensiz yapamadığını,çok sevdiğini farkettiğini söyledi.kesinlikle istemedim seni sevmiyorum artık dedim.olsun yine sevdiririm kendimi sensiz yapamıyorum nolur bana dön diye çok yalvardı .her gece aramaya ,bana aşk mesajalrı göndermeye başladı.Mektup bile yazmış,şiirler yazmış.çıkarken yazmazdı ama istediğim halde.Onu istemediğimi her seferinde dile getirdim.ama yok pes etmiyor bırakmıyor peşimi.birkaç ay önce yine aradığında sevgilim olduğunu söyledim onu çok seviyorum dedim.ama umrumda değil diyor.heryerde sen varsın,sensiz hayat bir hiç falan filan..ne desem anlamıyor mesaj falan atmasını, bana ulaşmaya çalışmasını istemiyorum artık.nefret ediyorum iğreniyorum hatta.şuan bile yaptıklarını hatırlayınca içim öfke doldu.dün akşam yine mesaj atmış unutamıyorum olmuyor kalbim ruhum sen dolu diye .Nasıl kurtulucam bir akıl verin lütfen .sevgilimi araya sokmak istemiyorum.dün akşam mesaj attğını söylemedim aramızın bozulmasından korkuyorum çünkü sinirlenicek.en son mesaj attğında sevgilim onla konuşmak istemişti bende hayır gerek yok merak etme bir daha mesaj atmıycak bana inan demiştim.Şimdi söyleyemiyorumda saklamakta istemiyorum ama onunla konuşmasınıda istemiyorum.hiç bi şekilde muhattap olmalarını .numaramı değiştirmekte istemiyorum.başka bir şekilde nasıl kendimden uzaklaştırabilirim.artık huzurlu olmak istiyorum ayrıldık hala hayatımı mahvediyorNot:kusura bakmayın herşeyi anlattım ama çok içime dert olmuştu bunlar
okuyan herkese teşekkür ederim
