Sadece evlilerin yorumları olmalı belki de ama içimden geldi yazmak istedi,özür dilerim şimdiden.
biz henüz evli değiliz,ama geçtiğimiz günlerde 2. yılımızı doldurduk. Birinci yıl dönümümüzde tanıştığımız yere gidip kutladık. Çok garip bir duyguydu, bir yıl sonra(o arada hiç gitmemiştik,çünkü uzakta bir yerdi) aynı yerdeydik ama bu sefer bambaşka bir şekilde. Çok güzel geçmişti.
Bu yılsa gerek iş gerek sağlık problemleri nedeniyle az daha buluşamayacaktık, ama son anda ikimiz de gayret ettik ve birlikte kahve içmeye gittik. Şansımıza gittiğimiz yer loştu ve garson birden mum getirdi masaya,biz şok geçiriyorduk. Uzun zamandır gitmemiştik oraya ve mum ışığı adetleri yoktu. Ve de tesadüfen oraya gittik,açık havada oturacaktık, serin olunca kapalı bir yere gidelim dedik. İyi ki de gitmişiz.
Benim asıl itiraf etmek istediğim nokta. İlişkimizin başlarında ben tabir caiz ise bir odundum. SEVgilim beni arardı ay dönümlerimizde kutlayacak da beni bir yoklar ııh ses yok, o diyene kadar da hatırlamazdım yani tam odun. Sonra alıştırdı beni zamanla,şimdi diyorum ki iyi ki de alıştırmış, şu hayatta mutlu olacak dertleri unutmak için bahane olacak bu tip özel günlerin artmasının kime zararı var ki,değil mi?
opuldun hersey gonlunce olsun!!!
