- 24 Ağustos 2019
- 2.776
- 8.584
- 158
“Bağları kopardım” dan sonra bana bi rahatlama geldiAslında kararımı verdim. İçim çok dolu ve yazma ihtiyacı hissediyorum. Ancak bu şekilde rahatlıyorum. Konuya gelirsek:
Birçoğunuz yaşamam dersiniz. Ben de yaşamam dedim -bundan önce ayrılık yaşamıştık, konuyu buraya açmıştım zaten- ve tamamen bağları kopardık.
Erkek arkadaşım denizciydi. İlişkinin başlarında "güçlü kadın isterim, çalışsın bensiz ayakta durabilsin vs ve sen de öylesin" derdi. Şimdi ise ben denize çıkınca, evlenince anne babamla yaşamanı isterim. Babam zaten köyden gelin alalım bize baksın kafasında dedi. Büyük bir kavga çıktı, dedim ki benim öz annem benim sorumluluğumda, senin ailen senin ve kardeşlerinin sorumluluğunda. İlerde çok yaşlanırlar ya da hastalık vs. kimse bakmazsa bakarım ama eşimden razıysam bakarım. Yani durduk yere annemden genç bir insana neden bakayım bu yaşta?
Yani sen benim yalnız kalmamı istemiyorsan ben kendi annemle de kalabilirim. Benim annem yalnız bu arada. Kayınbaba evinde kalınır mı? Kocanın kendisi bile ortalıkta yokken. Bunun üzerine gidersin 1 2 ay kalırsın dedi, babam uzakta yaşamanı istemez dedi. Dedim atanırsam bunu ben seçemem. Kalmam da 1 2 ay, benim kendi düzenim olacak sonuçta. Sen yokken neden ben 1 2 ay ailenin yanında kalayım?
Sert bi sınır çizdim, bu kez ailemle ayrı insanlarsınız. Uyumsuzsun, sinirlisin, düşüncelerin bana uymuyor (dövme yaptırmak istedim, kendisi istemiyor. ben de yaptırmam bunlar küçük meseleler dedim. bu kez de başıma kakarsın yaptırmadığını dedi)
Ailemle tartışırsan kavga büyür, alttan almazsın. Sana bir şey demezler ama bana senin kusurlarını söylerler falan dedi. (Ben başı açık bir insanım, giyimim de normal. Açık kıyafetler tercih etmem. Annesi başı kapalı birini istiyor. Kapanır mısın tarzı sormuştu bana daha önce. Dedim ne annene ne bana sevap, kapanmam. Bu da ayrı bir sorun)
Yani anlamıyorum, senin ailen bu tarz insanlarsa kusursuz birinde bile kusur bulurlar o zaman.
Babası zaten cimri, çok dilli. E kendisinde de var cimrilik. Ben kendi cimriliğini geçtim açıkçası, ben de çalışırım çok da önemli değil kafasında baktım hep. (Yani eşime pahalı takı almam tarzı bi konuşma geçmişti. Siz düşünün)
Ben düşünmekten kafayı yiycem aslında. Nasıl bu kadar kör olabilir bu adam? Robot al o zaman. Bakıcı tut o zaman. Çok sinirliyim, bu sinir nasıl geçecek?
Şimdi bana diyeceksiniz aklın neredeydi? Bu zamana kadar bu kadar derinlemesine konuşmadık ve bu tarz fikirleri yoktu. Ona da söyledim, o da şimdi bu düşüncelerim oluştu dedi. Yahu o kafanın içi boş mu senin?
İnsan sevdiğine bunu yapabilir mi? Demekki sevgisi bitti diye düşünüyorum, bir yandan da deniz bunun psikolojisini bozdu diyorum, diğer yandan hep böyleydi göstermedi diyorum.
Yani dediğim gibi ben kararımı verdim, bağları kopardım ama sinirim geçmiyor.
Bu şekilde paylaşmak istedim. Belki bu yazı benimle aynı düşüncede olan insanlar için bi ses olur. Bi fikir oluşturur. Sizi okutup büyüten ailenizin emeklerini hiçe sayan, hayatınıza göz dikecek hadsizliği yapan insanlara fırsat vermeyin. Değişmezler.
Fırsat vermeyin bolelerı sizi bitirirAslında kararımı verdim. İçim çok dolu ve yazma ihtiyacı hissediyorum. Ancak bu şekilde rahatlıyorum. Konuya gelirsek:
Birçoğunuz yaşamam dersiniz. Ben de yaşamam dedim -bundan önce ayrılık yaşamıştık, konuyu buraya açmıştım zaten- ve tamamen bağları kopardık.
Erkek arkadaşım denizciydi. İlişkinin başlarında "güçlü kadın isterim, çalışsın bensiz ayakta durabilsin vs ve sen de öylesin" derdi. Şimdi ise ben denize çıkınca, evlenince anne babamla yaşamanı isterim. Babam zaten köyden gelin alalım bize baksın kafasında dedi. Büyük bir kavga çıktı, dedim ki benim öz annem benim sorumluluğumda, senin ailen senin ve kardeşlerinin sorumluluğunda. İlerde çok yaşlanırlar ya da hastalık vs. kimse bakmazsa bakarım ama eşimden razıysam bakarım. Yani durduk yere annemden genç bir insana neden bakayım bu yaşta?
Yani sen benim yalnız kalmamı istemiyorsan ben kendi annemle de kalabilirim. Benim annem yalnız bu arada. Kayınbaba evinde kalınır mı? Kocanın kendisi bile ortalıkta yokken. Bunun üzerine gidersin 1 2 ay kalırsın dedi, babam uzakta yaşamanı istemez dedi. Dedim atanırsam bunu ben seçemem. Kalmam da 1 2 ay, benim kendi düzenim olacak sonuçta. Sen yokken neden ben 1 2 ay ailenin yanında kalayım?
Sert bi sınır çizdim, bu kez ailemle ayrı insanlarsınız. Uyumsuzsun, sinirlisin, düşüncelerin bana uymuyor (dövme yaptırmak istedim, kendisi istemiyor. ben de yaptırmam bunlar küçük meseleler dedim. bu kez de başıma kakarsın yaptırmadığını dedi)
Ailemle tartışırsan kavga büyür, alttan almazsın. Sana bir şey demezler ama bana senin kusurlarını söylerler falan dedi. (Ben başı açık bir insanım, giyimim de normal. Açık kıyafetler tercih etmem. Annesi başı kapalı birini istiyor. Kapanır mısın tarzı sormuştu bana daha önce. Dedim ne annene ne bana sevap, kapanmam. Bu da ayrı bir sorun)
Yani anlamıyorum, senin ailen bu tarz insanlarsa kusursuz birinde bile kusur bulurlar o zaman.
Babası zaten cimri, çok dilli. E kendisinde de var cimrilik. Ben kendi cimriliğini geçtim açıkçası, ben de çalışırım çok da önemli değil kafasında baktım hep. (Yani eşime pahalı takı almam tarzı bi konuşma geçmişti. Siz düşünün)
Ben düşünmekten kafayı yiycem aslında. Nasıl bu kadar kör olabilir bu adam? Robot al o zaman. Bakıcı tut o zaman. Çok sinirliyim, bu sinir nasıl geçecek?
Şimdi bana diyeceksiniz aklın neredeydi? Bu zamana kadar bu kadar derinlemesine konuşmadık ve bu tarz fikirleri yoktu. Ona da söyledim, o da şimdi bu düşüncelerim oluştu dedi. Yahu o kafanın içi boş mu senin?
İnsan sevdiğine bunu yapabilir mi? Demekki sevgisi bitti diye düşünüyorum, bir yandan da deniz bunun psikolojisini bozdu diyorum, diğer yandan hep böyleydi göstermedi diyorum.
Yani dediğim gibi ben kararımı verdim, bağları kopardım ama sinirim geçmiyor.
Bu şekilde paylaşmak istedim. Belki bu yazı benimle aynı düşüncede olan insanlar için bi ses olur. Bi fikir oluşturur. Sizi okutup büyüten ailenizin emeklerini hiçe sayan, hayatınıza göz dikecek hadsizliği yapan insanlara fırsat vermeyin. Değişmezler.
Babası uzakta yaşamanızı istemez miymişbabam uzakta yaşamanı istemez dedi.
Birey olamadığı için onun adına üzülüyorum ama kendimi kurtardığım için de çok seviniyorum vallaBabası uzakta yaşamanızı istemez miymişbirey olamamış birinden ayrıldığınız için çocuk sevindirin.
Konu başlığınızdaki sorunun cevabına gelince, eşli veya eşsiz ben kendi ailemle bile bir arada yaşayamam ki eşin ailesiyle niye yaşayayım
Akıllı bir kadınsınız ki mantığınız duygularınıza yenik düşmemiş, bir gün sizi hak eden, ayakları yere basan birey olabilmiş, kendi aklını kullanabilecek kapasitede biri çıkacaktır karşınıza, eski sevgilinize 10 gömlek fazlasınız siz, ilişkiniz yürümezmiş yol yakınken bitmesi iyi olmuşBirey olamadığı için onun adına üzülüyorum ama kendimi kurtardığım için de çok seviniyorum valla
Yanlis anlama ama neden bu adamla evleniyorsun?zaten yanında olmayacak.ailesiyle mi evleneceksin de onlarla oturup onlara bakacaksın.buyuk sorumluluk.baslarda sevdiğin için bunu gözün görmez anlayamazsın ama sonra koyar.bir de çocuğunuz olursa ayrılman zor olur.iyj dusun hayat senjn hayatin.ama ben olsam kesinlikle ailesiyle oturmam ki o adamla da evlenmem.ben burda o orda.hicbir paylaşım yok dogru dürüst.Aslında kararımı verdim. İçim çok dolu ve yazma ihtiyacı hissediyorum. Ancak bu şekilde rahatlıyorum. Konuya gelirsek:
Birçoğunuz yaşamam dersiniz. Ben de yaşamam dedim -bundan önce ayrılık yaşamıştık, konuyu buraya açmıştım zaten- ve tamamen bağları kopardık.
Erkek arkadaşım denizciydi. İlişkinin başlarında "güçlü kadın isterim, çalışsın bensiz ayakta durabilsin vs ve sen de öylesin" derdi. Şimdi ise ben denize çıkınca, evlenince anne babamla yaşamanı isterim. Babam zaten köyden gelin alalım bize baksın kafasında dedi. Büyük bir kavga çıktı, dedim ki benim öz annem benim sorumluluğumda, senin ailen senin ve kardeşlerinin sorumluluğunda. İlerde çok yaşlanırlar ya da hastalık vs. kimse bakmazsa bakarım ama eşimden razıysam bakarım. Yani durduk yere annemden genç bir insana neden bakayım bu yaşta?
Yani sen benim yalnız kalmamı istemiyorsan ben kendi annemle de kalabilirim. Benim annem yalnız bu arada. Kayınbaba evinde kalınır mı? Kocanın kendisi bile ortalıkta yokken. Bunun üzerine gidersin 1 2 ay kalırsın dedi, babam uzakta yaşamanı istemez dedi. Dedim atanırsam bunu ben seçemem. Kalmam da 1 2 ay, benim kendi düzenim olacak sonuçta. Sen yokken neden ben 1 2 ay ailenin yanında kalayım?
Sert bi sınır çizdim, bu kez ailemle ayrı insanlarsınız. Uyumsuzsun, sinirlisin, düşüncelerin bana uymuyor (dövme yaptırmak istedim, kendisi istemiyor. ben de yaptırmam bunlar küçük meseleler dedim. bu kez de başıma kakarsın yaptırmadığını dedi)
Ailemle tartışırsan kavga büyür, alttan almazsın. Sana bir şey demezler ama bana senin kusurlarını söylerler falan dedi. (Ben başı açık bir insanım, giyimim de normal. Açık kıyafetler tercih etmem. Annesi başı kapalı birini istiyor. Kapanır mısın tarzı sormuştu bana daha önce. Dedim ne annene ne bana sevap, kapanmam. Bu da ayrı bir sorun)
Yani anlamıyorum, senin ailen bu tarz insanlarsa kusursuz birinde bile kusur bulurlar o zaman.
Babası zaten cimri, çok dilli. E kendisinde de var cimrilik. Ben kendi cimriliğini geçtim açıkçası, ben de çalışırım çok da önemli değil kafasında baktım hep. (Yani eşime pahalı takı almam tarzı bi konuşma geçmişti. Siz düşünün)
Ben düşünmekten kafayı yiycem aslında. Nasıl bu kadar kör olabilir bu adam? Robot al o zaman. Bakıcı tut o zaman. Çok sinirliyim, bu sinir nasıl geçecek?
Şimdi bana diyeceksiniz aklın neredeydi? Bu zamana kadar bu kadar derinlemesine konuşmadık ve bu tarz fikirleri yoktu. Ona da söyledim, o da şimdi bu düşüncelerim oluştu dedi. Yahu o kafanın içi boş mu senin?
İnsan sevdiğine bunu yapabilir mi? Demekki sevgisi bitti diye düşünüyorum, bir yandan da deniz bunun psikolojisini bozdu diyorum, diğer yandan hep böyleydi göstermedi diyorum.
Yani dediğim gibi ben kararımı verdim, bağları kopardım ama sinirim geçmiyor.
Bu şekilde paylaşmak istedim. Belki bu yazı benimle aynı düşüncede olan insanlar için bi ses olur. Bi fikir oluşturur. Sizi okutup büyüten ailenizin emeklerini hiçe sayan, hayatınıza göz dikecek hadsizliği yapan insanlara fırsat vermeyin. Değişmezler.
Tüm bunlarin yaninda sutlu kahve de ister misin cocuk adam der suratina tukurur ortamdan ayrilirdim.
Tamamını okuyamadım ama başlığa istinaden hayır bana eşim 1 hafta gibi bir süre için kal demişti cıngar çıkarmıştım ne münasebet o siz olmadan kalır mıydı ? Üstelik anneniz tekmiş. Erkek ailelerinin gelini zimmetli malmış gibi görmelerine de tahammül edemiyorum. Ayrılmakla en doğru kararı vermişsiniz. Yolunuz açık olsun.Aslında kararımı verdim. İçim çok dolu ve yazma ihtiyacı hissediyorum. Ancak bu şekilde rahatlıyorum. Konuya gelirsek:
Birçoğunuz yaşamam dersiniz. Ben de yaşamam dedim -bundan önce ayrılık yaşamıştık, konuyu buraya açmıştım zaten- ve tamamen bağları kopardık.
Erkek arkadaşım denizciydi. İlişkinin başlarında "güçlü kadın isterim, çalışsın bensiz ayakta durabilsin vs ve sen de öylesin" derdi. Şimdi ise ben denize çıkınca, evlenince anne babamla yaşamanı isterim. Babam zaten köyden gelin alalım bize baksın kafasında dedi. Büyük bir kavga çıktı, dedim ki benim öz annem benim sorumluluğumda, senin ailen senin ve kardeşlerinin sorumluluğunda. İlerde çok yaşlanırlar ya da hastalık vs. kimse bakmazsa bakarım ama eşimden razıysam bakarım. Yani durduk yere annemden genç bir insana neden bakayım bu yaşta?
Yani sen benim yalnız kalmamı istemiyorsan ben kendi annemle de kalabilirim. Benim annem yalnız bu arada. Kayınbaba evinde kalınır mı? Kocanın kendisi bile ortalıkta yokken. Bunun üzerine gidersin 1 2 ay kalırsın dedi, babam uzakta yaşamanı istemez dedi. Dedim atanırsam bunu ben seçemem. Kalmam da 1 2 ay, benim kendi düzenim olacak sonuçta. Sen yokken neden ben 1 2 ay ailenin yanında kalayım?
Sert bi sınır çizdim, bu kez ailemle ayrı insanlarsınız. Uyumsuzsun, sinirlisin, düşüncelerin bana uymuyor (dövme yaptırmak istedim, kendisi istemiyor. ben de yaptırmam bunlar küçük meseleler dedim. bu kez de başıma kakarsın yaptırmadığını dedi)
Ailemle tartışırsan kavga büyür, alttan almazsın. Sana bir şey demezler ama bana senin kusurlarını söylerler falan dedi. (Ben başı açık bir insanım, giyimim de normal. Açık kıyafetler tercih etmem. Annesi başı kapalı birini istiyor. Kapanır mısın tarzı sormuştu bana daha önce. Dedim ne annene ne bana sevap, kapanmam. Bu da ayrı bir sorun)
Yani anlamıyorum, senin ailen bu tarz insanlarsa kusursuz birinde bile kusur bulurlar o zaman.
Babası zaten cimri, çok dilli. E kendisinde de var cimrilik. Ben kendi cimriliğini geçtim açıkçası, ben de çalışırım çok da önemli değil kafasında baktım hep. (Yani eşime pahalı takı almam tarzı bi konuşma geçmişti. Siz düşünün)
Ben düşünmekten kafayı yiycem aslında. Nasıl bu kadar kör olabilir bu adam? Robot al o zaman. Bakıcı tut o zaman. Çok sinirliyim, bu sinir nasıl geçecek?
Şimdi bana diyeceksiniz aklın neredeydi? Bu zamana kadar bu kadar derinlemesine konuşmadık ve bu tarz fikirleri yoktu. Ona da söyledim, o da şimdi bu düşüncelerim oluştu dedi. Yahu o kafanın içi boş mu senin?
İnsan sevdiğine bunu yapabilir mi? Demekki sevgisi bitti diye düşünüyorum, bir yandan da deniz bunun psikolojisini bozdu diyorum, diğer yandan hep böyleydi göstermedi diyorum.
Yani dediğim gibi ben kararımı verdim, bağları kopardım ama sinirim geçmiyor.
Bu şekilde paylaşmak istedim. Belki bu yazı benimle aynı düşüncede olan insanlar için bi ses olur. Bi fikir oluşturur. Sizi okutup büyüten ailenizin emeklerini hiçe sayan, hayatınıza göz dikecek hadsizliği yapan insanlara fırsat vermeyin. Değişmezler.
Konuya okumama bile gerek kalmadan “ ASLA “ diyorum! Birde o yokken he? Canım evlenmesin o zaman , bu ne kendini kreşe mi yazdırıyorsun . Oraya yazıldığı gibi, yaşanması hiç kolay değil. Bir kere boyun büküp okey dersen , şimdiden çok geçmiş olsun.Aslında kararımı verdim. İçim çok dolu ve yazma ihtiyacı hissediyorum. Ancak bu şekilde rahatlıyorum. Konuya gelirsek:
Birçoğunuz yaşamam dersiniz. Ben de yaşamam dedim -bundan önce ayrılık yaşamıştık, konuyu buraya açmıştım zaten- ve tamamen bağları kopardık.
Erkek arkadaşım denizciydi. İlişkinin başlarında "güçlü kadın isterim, çalışsın bensiz ayakta durabilsin vs ve sen de öylesin" derdi. Şimdi ise ben denize çıkınca, evlenince anne babamla yaşamanı isterim. Babam zaten köyden gelin alalım bize baksın kafasında dedi. Büyük bir kavga çıktı, dedim ki benim öz annem benim sorumluluğumda, senin ailen senin ve kardeşlerinin sorumluluğunda. İlerde çok yaşlanırlar ya da hastalık vs. kimse bakmazsa bakarım ama eşimden razıysam bakarım. Yani durduk yere annemden genç bir insana neden bakayım bu yaşta?
Yani sen benim yalnız kalmamı istemiyorsan ben kendi annemle de kalabilirim. Benim annem yalnız bu arada. Kayınbaba evinde kalınır mı? Kocanın kendisi bile ortalıkta yokken. Bunun üzerine gidersin 1 2 ay kalırsın dedi, babam uzakta yaşamanı istemez dedi. Dedim atanırsam bunu ben seçemem. Kalmam da 1 2 ay, benim kendi düzenim olacak sonuçta. Sen yokken neden ben 1 2 ay ailenin yanında kalayım?
Sert bi sınır çizdim, bu kez ailemle ayrı insanlarsınız. Uyumsuzsun, sinirlisin, düşüncelerin bana uymuyor (dövme yaptırmak istedim, kendisi istemiyor. ben de yaptırmam bunlar küçük meseleler dedim. bu kez de başıma kakarsın yaptırmadığını dedi)
Ailemle tartışırsan kavga büyür, alttan almazsın. Sana bir şey demezler ama bana senin kusurlarını söylerler falan dedi. (Ben başı açık bir insanım, giyimim de normal. Açık kıyafetler tercih etmem. Annesi başı kapalı birini istiyor. Kapanır mısın tarzı sormuştu bana daha önce. Dedim ne annene ne bana sevap, kapanmam. Bu da ayrı bir sorun)
Yani anlamıyorum, senin ailen bu tarz insanlarsa kusursuz birinde bile kusur bulurlar o zaman.
Babası zaten cimri, çok dilli. E kendisinde de var cimrilik. Ben kendi cimriliğini geçtim açıkçası, ben de çalışırım çok da önemli değil kafasında baktım hep. (Yani eşime pahalı takı almam tarzı bi konuşma geçmişti. Siz düşünün)
Ben düşünmekten kafayı yiycem aslında. Nasıl bu kadar kör olabilir bu adam? Robot al o zaman. Bakıcı tut o zaman. Çok sinirliyim, bu sinir nasıl geçecek?
Şimdi bana diyeceksiniz aklın neredeydi? Bu zamana kadar bu kadar derinlemesine konuşmadık ve bu tarz fikirleri yoktu. Ona da söyledim, o da şimdi bu düşüncelerim oluştu dedi. Yahu o kafanın içi boş mu senin?
İnsan sevdiğine bunu yapabilir mi? Demekki sevgisi bitti diye düşünüyorum, bir yandan da deniz bunun psikolojisini bozdu diyorum, diğer yandan hep böyleydi göstermedi diyorum.
Yani dediğim gibi ben kararımı verdim, bağları kopardım ama sinirim geçmiyor.
Bu şekilde paylaşmak istedim. Belki bu yazı benimle aynı düşüncede olan insanlar için bi ses olur. Bi fikir oluşturur. Sizi okutup büyüten ailenizin emeklerini hiçe sayan, hayatınıza göz dikecek hadsizliği yapan insanlara fırsat vermeyin. Değişmezler.
Yahu bu yorumunuzda ben art niyet ararım. Bir buçuk tık birlikteydik biz. Bir buçuk yıl. En başta güçlü kadın olsun minvalinde konuşmalar yaptı da yazmışım. Kör olan sizsiniz. Derdimi paylaşıyorum, yargılanmak için değil. İçimden atmak için, benim gibilerine ses olmak için. Ben de bu sitede takılıyorum. Kp-Kv konularını okuyorum. Belki benim gibi biri girip bunu okur yazılan yorumlardan kendine fikir çıkartır. İnsanı zorla gerçekten sinir ediyorsunuz ya. Bile bile bu noktaya kadar gelip, ay ben yapamam ama diye bir şey geçmedi aramızda sonuçta. Bunu da yukarda belirttim
Bildiğiniz bakıcı istiyor. Bunun için evlenmesine gerek yok ki. Eve yardımcı birini arasın o zaman. Kendi de yokmuş zaten denizciymiş. Evli olmasına gerek kalmıyor. Sadece bakıcıyı beleşe getirmek için evleniyor. Tövbe estağfurullah tövbeeeee.Aslında kararımı verdim. İçim çok dolu ve yazma ihtiyacı hissediyorum. Ancak bu şekilde rahatlıyorum. Konuya gelirsek:
Birçoğunuz yaşamam dersiniz. Ben de yaşamam dedim -bundan önce ayrılık yaşamıştık, konuyu buraya açmıştım zaten- ve tamamen bağları kopardık.
Erkek arkadaşım denizciydi. İlişkinin başlarında "güçlü kadın isterim, çalışsın bensiz ayakta durabilsin vs ve sen de öylesin" derdi. Şimdi ise ben denize çıkınca, evlenince anne babamla yaşamanı isterim. Babam zaten köyden gelin alalım bize baksın kafasında dedi. Büyük bir kavga çıktı, dedim ki benim öz annem benim sorumluluğumda, senin ailen senin ve kardeşlerinin sorumluluğunda. İlerde çok yaşlanırlar ya da hastalık vs. kimse bakmazsa bakarım ama eşimden razıysam bakarım. Yani durduk yere annemden genç bir insana neden bakayım bu yaşta?
Yani sen benim yalnız kalmamı istemiyorsan ben kendi annemle de kalabilirim. Benim annem yalnız bu arada. Kayınbaba evinde kalınır mı? Kocanın kendisi bile ortalıkta yokken. Bunun üzerine gidersin 1 2 ay kalırsın dedi, babam uzakta yaşamanı istemez dedi. Dedim atanırsam bunu ben seçemem. Kalmam da 1 2 ay, benim kendi düzenim olacak sonuçta. Sen yokken neden ben 1 2 ay ailenin yanında kalayım?
Sert bi sınır çizdim, bu kez ailemle ayrı insanlarsınız. Uyumsuzsun, sinirlisin, düşüncelerin bana uymuyor (dövme yaptırmak istedim, kendisi istemiyor. ben de yaptırmam bunlar küçük meseleler dedim. bu kez de başıma kakarsın yaptırmadığını dedi)
Ailemle tartışırsan kavga büyür, alttan almazsın. Sana bir şey demezler ama bana senin kusurlarını söylerler falan dedi. (Ben başı açık bir insanım, giyimim de normal. Açık kıyafetler tercih etmem. Annesi başı kapalı birini istiyor. Kapanır mısın tarzı sormuştu bana daha önce. Dedim ne annene ne bana sevap, kapanmam. Bu da ayrı bir sorun)
Yani anlamıyorum, senin ailen bu tarz insanlarsa kusursuz birinde bile kusur bulurlar o zaman.
Babası zaten cimri, çok dilli. E kendisinde de var cimrilik. Ben kendi cimriliğini geçtim açıkçası, ben de çalışırım çok da önemli değil kafasında baktım hep. (Yani eşime pahalı takı almam tarzı bi konuşma geçmişti. Siz düşünün)
Ben düşünmekten kafayı yiycem aslında. Nasıl bu kadar kör olabilir bu adam? Robot al o zaman. Bakıcı tut o zaman. Çok sinirliyim, bu sinir nasıl geçecek?
Şimdi bana diyeceksiniz aklın neredeydi? Bu zamana kadar bu kadar derinlemesine konuşmadık ve bu tarz fikirleri yoktu. Ona da söyledim, o da şimdi bu düşüncelerim oluştu dedi. Yahu o kafanın içi boş mu senin?
İnsan sevdiğine bunu yapabilir mi? Demekki sevgisi bitti diye düşünüyorum, bir yandan da deniz bunun psikolojisini bozdu diyorum, diğer yandan hep böyleydi göstermedi diyorum.
Yani dediğim gibi ben kararımı verdim, bağları kopardım ama sinirim geçmiyor.
Bu şekilde paylaşmak istedim. Belki bu yazı benimle aynı düşüncede olan insanlar için bi ses olur. Bi fikir oluşturur. Sizi okutup büyüten ailenizin emeklerini hiçe sayan, hayatınıza göz dikecek hadsizliği yapan insanlara fırsat vermeyin. Değişmezler.
Hiç üzülme arkadaşım. Devam etseydin o senin canına okurdu. Alnından öpmek istiyorum seni :) Çok seviyorum, bilmem kaç yılımı verdim deyip yakmamışsın kendini. Çok akıllısın canım.Birey olamadığı için onun adına üzülüyorum ama kendimi kurtardığım için de çok seviniyorum valla
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?