Her insanın zaman zaman yalnız kalmaya ihtiyacı olduğunu düşünüyorum.Hatta çocukluk arkadaşlarımla başbaşa bir tatile gitmeyi öyle çok istiyorum ki,sanki yeniden çocuk olacakmışım gibime geliyor bu düşünce bile beni heyecanlandırıyor.Eşim olaya farklı açıdan bakıyor.Onu artık sevmediğime istemediğime yorumluyor bunu.Ailemden çocukluk arkadaşlarımdan uzak da yaşamam belki de bende bu dayanılmaz isteğe yol açıyor. onları çok özlüyorum.Oraya gittiğimde herkesin aynı kaldığını değişmediğini, yine birlikte bir şeyler paylaştığını görüyorum.Sanki ben onlardan neredeyse 10 yaş daha büyüğüm gibime geliyor.Çünkü her zaman sorunlarımın üstesinden tek başıma geldim. Bu kişiliğimin gelişmesi olgunlaşmam ve kendime güven duymam açısından iyi oldu bunu inkar edemem.Ama ne bileyim, sanki zamanından önce büyüdüm gibi....aslında zor olan tüm sorularımın cevabını biliyr olmam.Olumsuz olarak gördüğüm herşey ben de inanılmaz olumlu etkiler yarattı.Sadece bir süre eşimden uzak yaşama isteğimin cevabını bulamıyorum.Bu bana göre doğru geliyor ya sizce yanlış mı düşünüyorum?