eşinin ilk evliliğinden çocuğu olan arkadaşlar var mı benim gibi

tuanamevsim · 25 Kasım 2011

arkadaşlar benim eşimin ilk evliliğinden olan bir oğlu var ergenlik çağında. eminim benim gibi arakadaşlarımız da çoktur kk de. sorum şu çocuklarımızla ilişkilerimiz nasıl onların geleceklerinden tutunda sorunlarına,sağlık sorunlarına varıncaya dek her türlü gelişimleri ile ilgileniyormusunuz? biyolojik anneleri olmaya biliriz ancak bizlerinde üstümüze düşen görevlerimiz olduğunu düşünüyorum.buyrun paylaşalım bu konuyla ilgili üzüntülerimizi sıkıntılarımızı sevinçlerimizi

04nesli06 · 25 Kasım 2011

tuanamevsim .!.:
arkadaşlar benim eşimin ilk evliliğinden olan bir oğlu var ergenlik çağında. eminim benim gibi arakadaşlarımız da çoktur kk de. sorum şu çocuklarımızla ilişkilerimiz nasıl onların geleceklerinden tutunda sorunlarına,sağlık sorunlarına varıncaya dek her türlü gelişimleri ile ilgileniyormusunuz? biyolojik anneleri olmaya biliriz ancak bizlerinde üstümüze düşen görevlerimiz olduğunu düşünüyorum.buyrun paylaşalım bu konuyla ilgili üzüntülerimizi sıkıntılarımızı sevinçlerimizi

slm canım bak yine karşılaştık:))

04nesli06 · 25 Kasım 2011

benim eşimin ilk evliliğinden bir oğlu var çocuğu almıyoruz artık sen bu durumu zaten biliyordun tuana anlatmıştım sana. ama emin ol eğer almış olsaydık eskisi gibi yine elimden geleni yapadım eğitimiyle alakadar olurdum. ve ilerde ilkokula başladığı zaman isteğim yanımıza alıp eğitimyle birebir ilgilenmeyi çok istiyorum...

tuanamevsim · 25 Kasım 2011

04nesli06 .!.:
slm canım bak yine karşılaştık:))

hoşgeldin tatlım

04nesli06 .!.:
benim eşimin ilk evliliğinden bir oğlu var çocuğu almıyoruz artık sen bu durumu zaten biliyordun tuana anlatmıştım sana. ama emin ol eğer almış olsaydık eskisi gibi yine elimden geleni yapadım eğitimiyle alakadar olurdum. ve ilerde ilkokula başladığı zaman isteğim yanımıza alıp eğitimyle birebir ilgilenmeyi çok istiyorum...

evet tatlım sende konu açmıştın sanırım.eminim tatlım elinden gelen herşeyi yapardın. umarım ilgilenme imkanında olur :16:

tuanamevsim · 25 Kasım 2011

yokmu kızlar aynı durumda olanlar :44:

yagmurxxx · 28 Kasım 2011

canim bu cocugun annesi yokmu ? eger varsa rahatsiz olabilir,ben mesela rahatsiz olurdum.:)

nergizmir · 28 Kasım 2011

6 yıllık evliyim eşimin eski eşinden bir oğlu var şu an 8 yaşında ve ben artık ne yapacağımı, nasıl davranacağımı bilmiyorum.çocuk bizde kalabilmek için çırpınıyor, ağlıyor, sızlıyor ama annesine söyleyemiyor korkuyor eşim konuşsa oturup konuşmak ne mümkün eşimle sürekli tartışma halindeler neler yaşıyorum bir anlatsam kk çöker herhalde evlendiğimizden beri düzenli olarak her hafta aldık alıyoruz da ama sorunlardan bıktım ama çocuğu almamak gibi bir lüksüm olamaz almazsam çocuk mahvolacak biliyorum zaten psikolojisi bozuk temelli bozulacak yani artık şaşkınımmmmm

nergizmir · 28 Kasım 2011

yagmurxxx .!.:
canim bu cocugun annesi yokmu ? eger varsa rahatsiz olabilir,ben mesela rahatsiz olurdum.:)

size katılılıyorum kabullenmek zor fakat ortada bir çocuk varsa ve önemli olan çocuğun mutluluğuysa ne kadar rahatsız olsanda çocuğun için birşeylere katlanmak gerekmezmi?ki aynı evde yaşayan çocuklar için bile bir takım sıkıntılara katlanıyoruz çocuklarımız için.sonuçta ortada biten bir evlilik var bunu kabullenmek gerekiyor.bizede günah değilmi?herkes bir kere evlenmek ister ama olmayınca olmuyor işte benimde 2.evliliğim eşiminde yapacak bir şey yok

(

nergizmir · 28 Kasım 2011

tuanamevsim .!.:
yokmu kızlar aynı durumda olanlar :44:

arkadaşım bende aynı durumdayım ve inan çok bunaldım çözüm arıyorum ama yok yok yokkkkkkkk hiçbir şey yapamamak ne kötü.bu akşam bir aile dostumuzda yemekteydik orda da konusu oldu çözüm bulamıyoruzzzzzzzz.

tuanamevsim · 28 Kasım 2011

yagmurxxx .!.:
canim bu cocugun annesi yokmu ? eger varsa rahatsiz olabilir,ben mesela rahatsiz olurdum.:)

tatlım çocuğun annesinin olmaması durumu değil söz konusu olan sonuç itibari ile eşlerimizin çocukları bizlerin yanına gelip bizlerle birlikte aynı evi paylaşıyorlar. evimize geldikleri zaman onlara sırt dönmek söz konusu bile olamaz sonuçta herşeyden önce onlarda bir can ve bir birey başlı başına ve bu durumda olan binlerce insan var şunuda belirtmek isterimki benim bu konu ile ilgili sorunum yok aksine ben bu durumun üstesinden gelmiş biriyim.eşimle ortak bir kızımız da var aynı zamanda ve şahsen ben kızımın abi sevgisinden hiç bir zaman yoksun büyümesini istemiyorum her ne olursa olsun onların bir kan bağı var. ancak bu durumu yaşayan ama sorun halinde yaşayan bunca bayan varken belki sorunlara çözüm bulamasak bile içimizi dökeriz. hatta ve hatta güzel olan bazı şeyleride paylaşabiliriz diye düşündüm. :31:

tuanamevsim · 28 Kasım 2011

nergizmir .!.:
arkadaşım bende aynı durumdayım ve inan çok bunaldım çözüm arıyorum ama yok yok yokkkkkkkk hiçbir şey yapamamak ne kötü.bu akşam bir aile dostumuzda yemekteydik orda da konusu oldu çözüm bulamıyoruzzzzzzzz.

tatlım sorununuz sanırım ufaklığın annesi ile ama durumu tam olarak bilmediğim için bir yorum yapamayacağım.ama anladığım kadarı ile sen de eşinin çocuğunu sevenlerdensin.anlatırsan belki çözüm olmasa da içini döküp rahatlarsın :31:

04nesli06 · 28 Kasım 2011

tuanamevsim .!.:
tatlım çocuğun annesinin olmaması durumu değil söz konusu olan sonuç itibari ile eşlerimizin çocukları bizlerin yanına gelip bizlerle birlikte aynı evi paylaşıyorlar. evimize geldikleri zaman onlara sırt dönmek söz konusu bile olamaz sonuçta herşeyden önce onlarda bir can ve bir birey başlı başına ve bu durumda olan binlerce insan var şunuda belirtmek isterimki benim bu konu ile ilgili sorunum yok aksine ben bu durumun üstesinden gelmiş biriyim.eşimle ortak bir kızımız da var aynı zamanda ve şahsen ben kızımın abi sevgisinden hiç bir zaman yoksun büyümesini istemiyorum her ne olursa olsun onların bir kan bağı var. ancak bu durumu yaşayan ama sorun halinde yaşayan bunca bayan varken belki sorunlara çözüm bulamasak bile içimizi dökeriz. hatta ve hatta güzel olan bazı şeyleride paylaşabiliriz diye düşündüm.

kesinlikle katılıyorum canım sana ben geçenlerde biliyorsun çok kötü bir dönemden geçtim ve burda benimle aynı durumu yaşayan arkadaşlarla konuşup inanılmaz rahatladım ve fikir alışverişinde bulunduk bir çok arkadaşla.

tuanamevsim · 28 Kasım 2011

04nesli06 .!.:
kesinlikle katılıyorum canım sana ben geçenlerde biliyorsun çok kötü bir dönemden geçtim ve burda benimle aynı durumu yaşayan arkadaşlarla konuşup inanılmaz rahatladım ve fikir alışverişinde bulunduk bir çok arkadaşla.

evet canım malesef bu şekilde yaşayan bir çok insan var tamam sorunlarımıza çözüm çare bulamayabiliriz.ama dertleşebiliriz.ve ayrıca özellikle belirtmek isterim ki bu durumda olup ta sürekli sorun yaşamak diye bir şeyde yok.aksine çok mutlu şekilde bunun üstesinden gelip hayata devam etmek te var herşeyden önce kimse kimsenin çocuğuna kendi annesinin yerine geçip annelik yapmaya çalışmıyor aksine eşlerimizle birlikte çocuklar için bir şeyler yapmaya çalışıyoruz onların mutluluğu için tek gaye sağlıklı nesillerin yetiştirilmesinde bu durumu paylaşırken bizlerinde üzerine görev düştüğünü unutmamalıyız :31:

tuanamevsim · 28 Kasım 2011

şunu da belirtmek isterim arkadaşlar benimde ikinci evliliğim kimse evliliğini bitirmek istemez ilk evliliğimden olan çocuğum yok.şunuda hiç bir şekilde inkar edemem çocuğunu boşandığı kocasının evine göndermek başka bir kadının çocuğuna bakıyor olmasını düşünmek çoğu anne için eminim ki çok zor bir durumdur ve bizler bunu kolayca anlayamayız.anlamak mümkünde değil.emin olun eşlerimizin ilk eşleri içinde çok zor lütfen yorumlarımızı da yaparken bunu da düşünerek yazalım kimseyi yargılamak bizlere düşmez. o annelerinde ne durumda olduklarını ve düşüncelerini de anlamaya çalışarak paylaşımda bulunalım.empati kurmayı unutmayalım.hayatta kimin başına ne geleceği asla belli olmaz bizler onların yerinde olabilirdik.bunu da unutmayalım lütfen.

nergizmir · 28 Kasım 2011

tuanamevsim .!.:
tatlım sorununuz sanırım ufaklığın annesi ile ama durumu tam olarak bilmediğim için bir yorum yapamayacağım.ama anladığım kadarı ile sen de eşinin çocuğunu sevenlerdensin.anlatırsan belki çözüm olmasa da içini döküp rahatlarsın

evet arkadaşım sorun çocuğun annesi.çocuğun bütün masrafları bize ait.ayakkabı mont giyim, okul harçlığı, spor okuluna gidiyor onun aidatı vs vs bizde.ayda 150 tl nafakada veriyoruz.
bugüne kadar ne sorunlar oldu ama artık tahammül bitti.bir anne çocuğunu bu kadar yıpratırmı?nasıl yıpratır anlamıyorum.babana gitmeyeceksin.büyüdüğünde senin soyadını değiştircez benim soyadımı vercez abuk subuk bir sürü şey.okula harçlık veriyorduk haftada 10 tl kadın çocuktan o parayı alıyor.ve harçlık vermiyor.çocuk bize geliyor baba arkadaşlarım bişeyler alıyo benim canım çekiyor annem paramı aldı diyor bu sefer eşim deliriyor.bizde çözümü parayı kantinde bırakmakta bulduk şimdi kantine bırakıyoruz.ilk hafta çocuğa sıkı sıkı tembihlemiş okuldan sandviç vs alma diye şimdi çocuğu yemek yemeden gönderiyor hergün okuldan 2-3 tane sandviç yiyor.inanın çocuğun yemek yeme alışkanlığı bitti.acıktığı zaman sandviç yiyelim nolur diye tutturuyor.bu çocuk 8 yaşında ve her hafta 80 tl para harcıyor oğlum niye böyle yapıyorsun evde yemeğini ye öyle git okula dediğimizde annem parayı nasıl olsa babanlar veriyor kantinden al sandviç ye dedi diyor.okulda drama kursu varmış ayda 15 tl sınıfta herkes başlamış çocuğu yazdırmamış eşim okula gidince öğreniyor ve yazdırıyor.bunların yanında baban bizi bıraktı gitti bizi sevmiyor inanın çocuk bize geldiğinde babasını lavaboya yalnız göndermiyordu.hep kucağında bunu aşmak için ne uğraştık oğlum ben annenle anlaşamadım ayrıldım ben seni bırakmam merak etme diye diye diye öğrendi.babası markete vs vs gidemezdi.hep kucakta misafirliğe giderdik kucaktan inmez.bunun doğru olmadığını anlaması çok uzun zaman aldı.3-4 sene hep kucakta gezdi.çocuğa oda takımı almış bir zamanlar çocuğa demişki orda yatmayacaksın yatağın yayları bozulur beraber yatıyorlarmış.odamda yatırmıyor beni odamda oynatmıyor etrafı pisletirim diye çocuk bize şikayet ediyor.orda bilgisayarım yok arkadaşım yok hep şikayet gitmek istemiyorum diye hıçkıra hıçkıra ağlıyor götürme babacım beni diye.bir şekilde ikna ediyoruz baba otobandanmı gidince daha uzak diğer yoldanmı otobandan diyoruz iyi otobandan gidelim o zaman diyor.yolda 40 kere duruyoruz tuvatelim geldi baba dur tuvaletim geldi baba dur.bunları gördükçe çok üzülüyoruz.annesiyle konuşmakla mümkün değil çözülmez zaten konuşulmaz bile.çocuğa almaya her gittiğinde eşimi yarım saat 40 dk bekletiyor yıllardır her hafta aynı muhabbet.evden çıkmadan arıyor.yolda arıyor yok yok yok.anlatmakla bitmezzzzz off

tuanamevsim · 28 Kasım 2011

nergizmir .!.:
evet arkadaşım sorun çocuğun annesi.çocuğun bütün masrafları bize ait.ayakkabı mont giyim, okul harçlığı, spor okuluna gidiyor onun aidatı vs vs bizde.ayda 150 tl nafakada veriyoruz.
bugüne kadar ne sorunlar oldu ama artık tahammül bitti.bir anne çocuğunu bu kadar yıpratırmı?nasıl yıpratır anlamıyorum.babana gitmeyeceksin.büyüdüğünde senin soyadını değiştircez benim soyadımı vercez abuk subuk bir sürü şey.okula harçlık veriyorduk haftada 10 tl kadın çocuktan o parayı alıyor.ve harçlık vermiyor.çocuk bize geliyor baba arkadaşlarım bişeyler alıyo benim canım çekiyor annem paramı aldı diyor bu sefer eşim deliriyor.bizde çözümü parayı kantinde bırakmakta bulduk şimdi kantine bırakıyoruz.ilk hafta çocuğa sıkı sıkı tembihlemiş okuldan sandviç vs alma diye şimdi çocuğu yemek yemeden gönderiyor hergün okuldan 2-3 tane sandviç yiyor.inanın çocuğun yemek yeme alışkanlığı bitti.acıktığı zaman sandviç yiyelim nolur diye tutturuyor.bu çocuk 8 yaşında ve her hafta 80 tl para harcıyor oğlum niye böyle yapıyorsun evde yemeğini ye öyle git okula dediğimizde annem parayı nasıl olsa babanlar veriyor kantinden al sandviç ye dedi diyor.okulda drama kursu varmış ayda 15 tl sınıfta herkes başlamış çocuğu yazdırmamış eşim okula gidince öğreniyor ve yazdırıyor.bunların yanında baban bizi bıraktı gitti bizi sevmiyor inanın çocuk bize geldiğinde babasını lavaboya yalnız göndermiyordu.hep kucağında bunu aşmak için ne uğraştık oğlum ben annenle anlaşamadım ayrıldım ben seni bırakmam merak etme diye diye diye öğrendi.babası markete vs vs gidemezdi.hep kucakta misafirliğe giderdik kucaktan inmez.bunun doğru olmadığını anlaması çok uzun zaman aldı.3-4 sene hep kucakta gezdi.çocuğa oda takımı almış bir zamanlar çocuğa demişki orda yatmayacaksın yatağın yayları bozulur beraber yatıyorlarmış.odamda yatırmıyor beni odamda oynatmıyor etrafı pisletirim diye çocuk bize şikayet ediyor.orda bilgisayarım yok arkadaşım yok hep şikayet gitmek istemiyorum diye hıçkıra hıçkıra ağlıyor götürme babacım beni diye.bir şekilde ikna ediyoruz baba otobandanmı gidince daha uzak diğer yoldanmı otobandan diyoruz iyi otobandan gidelim o zaman diyor.yolda 40 kere duruyoruz tuvatelim geldi baba dur tuvaletim geldi baba dur.bunları gördükçe çok üzülüyoruz.annesiyle konuşmakla mümkün değil çözülmez zaten konuşulmaz bile.çocuğa almaya her gittiğinde eşimi yarım saat 40 dk bekletiyor yıllardır her hafta aynı muhabbet.evden çıkmadan arıyor.yolda arıyor yok yok yok.anlatmakla bitmezzzzz off

okurken dahi gözlerim doldu ağlamaklı oldum çünkü bende annesi babası ayrı büyüyen bir insanım annem yada babam başkaları ile evlenmedi ama her hafta sonu annem alır pazar akşamı babama bırakırdı ver her seferinde annem beni bırakıyor diye ağlardım inanın okurken o zamanlarım aklıma geldi bir çocuğun annesinden ve babasından ayrı olması kadar zor birşey yok ancak en zoruda anne yada baba tarafından doldurulması. ben açıkçası anne babası ayrı büyüyen bir çocuktum belkide eşimin oğluna düşkünlüğüm onu bu denli seviyor olmam belkide bundan geçiyor onu iyi anladığımı düşünüyorum. bu arada sabrınızıda takdir ettiğimi söylemeden geçemeyeceğim gerçekten sizde eşiniz kadar mücadele ediyorsunuz .ne olursa olsun bir çocuk var ortada onların huzuru için insan herşeyi sineye çekiyor gerçekten allah yardımcınız olsun ne denebilirki :50:

nergizmir · 28 Kasım 2011

eşimle ikimizin çocuğu yok anne olamadım daha ama inanın o çocukla beraber bende oturup ağlıyorum bu yüzden de kızıyorum böyle annelere böyle annelik olmaz.sadece doğurmak yetmiyor işte.çocuğun derdiyle sıkıntısıyla uğraşması onu anlamaya çalışması gerekirken nasıl böyle davranabilir bir anne benim aklım almıyor.belki de benim çocuğum olmadığı için çocukları çok sevdiğim için böyle düşünüyorum bilmiyorum.Ben kendi annemden babamdan öyle gördüm onlar için en büyük mutluluk bizleri mutlu görmekti.Benim hiç mi hatam olmadı çok oldu mesela ilk evliliğimi ailem istemediği halde kaçtım ve evlendim annemi babamı ne kadar üzdüğümü sonradan anladım.anne baba affetmeli ne olursa olsun evladını bırakmamalı.onun her sıkıntısıyla ilgilenmeli.diyorum ya 6 senedir neler yaşadım bu kadın yüzünden.Benim ilk evliliğim alkol ve dayak yüzünden bitti.Kuyruğumu sıkıştırıp annemin evine döndüm.Haklı olduklarını anladım.ne cicim ayı ne bicim ayı yaşayamadım.2.evliliğimde hep bunların hayalini kurdum fakat bu çocuk için bütün hayallerimden vazgeçtim.Ben eşimle bir haftasonu sinemaya gidemedim bir haftasonu başbaşa bir kahvaltı edemedim.ben nelerden vazgeçtim bu 6 senede şu an yazarken bile ağlıyorum.ne kadar bunalsamda sıkılsamda bundan sonra da vazgeçmeyeceğim.sabırla çocuğun bizim yanımıza geldiği günü bekleyeceğim.biraz daha kendini bilmeye başladığında gelecek biliyorum.bunca fedakarlıktan sonra asla pes etmem bunca emeği çöpe atamam.

tuanamevsim · 28 Kasım 2011

nergizmir .!.:
eşimle ikimizin çocuğu yok anne olamadım daha ama inanın o çocukla beraber bende oturup ağlıyorum bu yüzden de kızıyorum böyle annelere böyle annelik olmaz.sadece doğurmak yetmiyor işte.çocuğun derdiyle sıkıntısıyla uğraşması onu anlamaya çalışması gerekirken nasıl böyle davranabilir bir anne benim aklım almıyor.belki de benim çocuğum olmadığı için çocukları çok sevdiğim için böyle düşünüyorum bilmiyorum.Ben kendi annemden babamdan öyle gördüm onlar için en büyük mutluluk bizleri mutlu görmekti.Benim hiç mi hatam olmadı çok oldu mesela ilk evliliğimi ailem istemediği halde kaçtım ve evlendim annemi babamı ne kadar üzdüğümü sonradan anladım.anne baba affetmeli ne olursa olsun evladını bırakmamalı.onun her sıkıntısıyla ilgilenmeli.diyorum ya 6 senedir neler yaşadım bu kadın yüzünden.Benim ilk evliliğim alkol ve dayak yüzünden bitti.Kuyruğumu sıkıştırıp annemin evine döndüm.Haklı olduklarını anladım.ne cicim ayı ne bicim ayı yaşayamadım.2.evliliğimde hep bunların hayalini kurdum fakat bu çocuk için bütün hayallerimden vazgeçtim.Ben eşimle bir haftasonu sinemaya gidemedim bir haftasonu başbaşa bir kahvaltı edemedim.ben nelerden vazgeçtim bu 6 senede şu an yazarken bile ağlıyorum.ne kadar bunalsamda sıkılsamda bundan sonra da vazgeçmeyeceğim.sabırla çocuğun bizim yanımıza geldiği günü bekleyeceğim.biraz daha kendini bilmeye başladığında gelecek biliyorum.bunca fedakarlıktan sonra asla pes etmem bunca emeği çöpe atamam.

çok zor şeyler yaşadığın aşikar arkadaşım kolay şeyler değil üzülme desemde fark etmez bende çok ağladım zamanında ama çocuklar büyüdükçe kendi düşünceleri ile kararlar almaya başladıkça birşeyler daha yerine oturuyor.emin ol o fedekarlıklar asla unutulmaz.eminim o güzel çocukta büyüdüğünde herşeyi görecektir daha çok küçük zaten allah gani gani sabır versin sana.

nergizmir · 28 Kasım 2011

evet arkadaşım sabretmem gerekiyor ilgine teşkkür ederim.

tuanamevsim · 28 Kasım 2011

nergizmir .!.:
evet arkadaşım sabretmem gerekiyor ilgine teşkkür ederim.

bu durumu yaşamayana dışardan bakınca herşey kolay görünüyor arkadaşım. malesef bizler içinde ne kadar zor olduğunu kimse anlamıyor. sabrederken bile mahvoluyoruz üzüntü stres kolay şeyler değil bunlar birde bizim açımızdan bakabilseler :50:

eşinin ilk evliliğinden çocuğu olan arkadaşlar var mı benim gibi

canım kardeşim gülşah

SEN BENİM UĞURLU YOLUMSUN

SEN BENİM UĞURLU YOLUMSUN

canım kardeşim gülşah

canım kardeşim gülşah

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

canım kardeşim gülşah

canım kardeşim gülşah

SEN BENİM UĞURLU YOLUMSUN

canım kardeşim gülşah

canım kardeşim gülşah

Popüler Üye

canım kardeşim gülşah

Popüler Üye

canım kardeşim gülşah

Popüler Üye

canım kardeşim gülşah

Benzer Konular