Selamın aleyküm kızlar foruma üye olalı 7 ay oldu hamile kaldıktan sonra üye oldum buraya sorularımı sormak için o zaman 10 haftalık hamileydim şimdi 32 haftalık olduk çok şükür bi kızım olcak allahın izniyle benimle aynı durumda olanlarla dertleşmek istiyorum biz eşimle kaçarak evlendik ben 21 o 25 yaşında ailem istemedi okumamı istiyorlardı erken dediler hep şuan barıştık ailemle hiçbir sıkıntım yok allaha şükür çok iyiyiz sorun ben eşimin ailesiyle yaşamayı kabul ettiğime çok pişmanım kızlar altlı üstlü oturuyoruz ama yeme içme bir yani ben sabah eşimi işe gönderdikten sonra alt kata iniyorum ve eşim işten gelinceye kadar ordayım eşim işten geliyo 9 a kadar falan yine aşağıda oluyoruz yani yukarı kendi katımıza çıktığımızda saat zaten geç olmuş oluyo tüm günüm onlarla geçiyo bu kadar zorlanacağımı tahmin etmiyodum günlerim ağlamakla eski hayatımı özlemekle pişmanlıkla geçiyo eşim tek erkek çocuğu iki ablası var onlar evli kaynanam kayınpederim birde eşimin babanesiyle dedesi var. Beni babanem büyüttü ona evlenmek istiyorum dediğimde sen orada yapamazsın büyüklerin içinde demişti rahat edemezsin istediğini yapamazsın kendine ait bi düzenin olsun isteyeceksin hep demişti onu dinlemedim şuan o kadar zorlanıyorum ki bunları yazarken bile gözlerim dolu dolu. Eşimle biyere gitmek istesek önce onlara sormamız lazım kendi başımıza hiçbişey yapamıyoruz alt kata biraz geç insem hemen suratları düşüyor hepsinin inanın kendi evimi bile zar zor temizliyorum tüm günüm aşağıda onlarla geçiyo bi oğlan olduğu için eşimi bir yere göndermek istemiyolar herşeyi senin için yapıyoruz diyolar burası köy ve işleri hiç bitmiyor bi pazarda şuraya gidelim diyemiyorum çok zormuş eşim anlayışlı biri iki üç ay önce bu konuyu tekrar açtım ona sabredicez dedi ama ben dayanamıyorum eşimin babanesi kilosundan dolayı yerinden kalkamıyo sadece Tuvalete gidebiliyo zar zor. Sürekli yanında olalım onunla çocuk gibi ilgilenelim istiyo eşimin dedesi ona zaten çok iyi bakıyo sürekli karısının yanında ama o biz biyere giderken surat asıyo laf sokuyo gerçekten bunaldım kimseye bişey söyleyemiyorum çünkü bunların hepsini bilerek geldim ama çok pişmanım keşke ayrı bi düzen isteseydim inanın masrafı çok biri değilim azla yetinmeyi bilirim yeterki kendime ait bi düzenim olsun varmı benim gibi birlikte yaşamayı kabul edip sonra pişman olanlar konuşmaya ihtiyacım var