merhabalar,
eşim bankacı ben ise öğretmenim. eşimle aramızda yaş farklı , eğitim farkı, kültür farkı, mezhep farkı var. ortak noktamız yok neredeyse.
eşimle sorun yaşadığımızda bunu konuşarak çözemiyoruz. biliyorum ki probleme değil çözüme yönelik konuşarak sorunlar çözülür. ama bunu eşimde uygulayamıyorum.çünkü her soruna neden benim ben kendimi düzeltirsem sorun düzelir. beni şuçlayıcı konuşuyor.bir örnek;
eşim ev yemek konusunda aşırı titiz. ben de pasaklı değilim ama titizliğim onun derecesinde değil. ailemi düğünden sonra ilk kez ziyarete gittiğimizde herkesin içinde başladı beni kötülemeye kızınız dağınız temizlikten sınıfta kaldı. kendi çok şişman, kilo almışsın kızımız iyi bakıyo galiba diyorlar, yooo hiç iyi bakmıyor yemek yapmadığından eve mecbur dışarıda yiyorum kilo alıyorum diyor. bu arada durum anlattığı kadar abartılı değil. annemlerin yanında onla tartışmak istemediğimden sanki eşim şaka yapıyormuş gibi o konuşunca güldüm espiriye vurdum ve de tabiki belli etmediğim utancımdan yerin dibine girdim. evimize dönünce çok üzüldüğümü belirtim anlattım niye böyle yaptığını sordum . ben sana demiştim yapacam diyerek çıkıştı. ben sorunu çözme için çabalıyorum "ama çok üzülüyorum başkasının yanında böyle konuşarak birşeyleri düzeltebileceğimize inanmıyorum"dedim. işte utanırsında bir daha yapmazsın diyor.soruyorum bak kaç ev ziyaret ettik yemekleri benimkinden lezetli olan evi benimkinden temiz olan gördün mü diyorum. kabul ediyor hayır senden iyisi yoktu ama dahada dikkat edeceksin diyor. sonuçta bende çalışıyorum mesai saatim çok değil ama işim yorucu. duygu yansıtması, çözüme odaklanma ne varsa yapıyorum ama sonuç alamıyorum.
son olarakta evde tartışma oluyor o bağıracak çağıracak ben tamam diyecem istiyor. bende mantıklı şekilde cevap veriyorum çok bağırmamasını komşuların duyacağını söylüyorum daha çok bağırıyor komşularla karşılaşınca utanıyorum daha yeni evliyiz. birde acayip küslük yapıyor yatağını ayırıyor konuşmuyor konuşması gereken zamanda kızarak konuşuyor. (akşamdan küs sabah telefon alarmı çaldı "lan s...tir git tel çalıyo duymuyon mu ya" diye bağırıyor, konuşmadan evden ayrılıyoruz)
eşim bankacı ben ise öğretmenim. eşimle aramızda yaş farklı , eğitim farkı, kültür farkı, mezhep farkı var. ortak noktamız yok neredeyse.
eşimle sorun yaşadığımızda bunu konuşarak çözemiyoruz. biliyorum ki probleme değil çözüme yönelik konuşarak sorunlar çözülür. ama bunu eşimde uygulayamıyorum.çünkü her soruna neden benim ben kendimi düzeltirsem sorun düzelir. beni şuçlayıcı konuşuyor.bir örnek;
eşim ev yemek konusunda aşırı titiz. ben de pasaklı değilim ama titizliğim onun derecesinde değil. ailemi düğünden sonra ilk kez ziyarete gittiğimizde herkesin içinde başladı beni kötülemeye kızınız dağınız temizlikten sınıfta kaldı. kendi çok şişman, kilo almışsın kızımız iyi bakıyo galiba diyorlar, yooo hiç iyi bakmıyor yemek yapmadığından eve mecbur dışarıda yiyorum kilo alıyorum diyor. bu arada durum anlattığı kadar abartılı değil. annemlerin yanında onla tartışmak istemediğimden sanki eşim şaka yapıyormuş gibi o konuşunca güldüm espiriye vurdum ve de tabiki belli etmediğim utancımdan yerin dibine girdim. evimize dönünce çok üzüldüğümü belirtim anlattım niye böyle yaptığını sordum . ben sana demiştim yapacam diyerek çıkıştı. ben sorunu çözme için çabalıyorum "ama çok üzülüyorum başkasının yanında böyle konuşarak birşeyleri düzeltebileceğimize inanmıyorum"dedim. işte utanırsında bir daha yapmazsın diyor.soruyorum bak kaç ev ziyaret ettik yemekleri benimkinden lezetli olan evi benimkinden temiz olan gördün mü diyorum. kabul ediyor hayır senden iyisi yoktu ama dahada dikkat edeceksin diyor. sonuçta bende çalışıyorum mesai saatim çok değil ama işim yorucu. duygu yansıtması, çözüme odaklanma ne varsa yapıyorum ama sonuç alamıyorum.
son olarakta evde tartışma oluyor o bağıracak çağıracak ben tamam diyecem istiyor. bende mantıklı şekilde cevap veriyorum çok bağırmamasını komşuların duyacağını söylüyorum daha çok bağırıyor komşularla karşılaşınca utanıyorum daha yeni evliyiz. birde acayip küslük yapıyor yatağını ayırıyor konuşmuyor konuşması gereken zamanda kızarak konuşuyor. (akşamdan küs sabah telefon alarmı çaldı "lan s...tir git tel çalıyo duymuyon mu ya" diye bağırıyor, konuşmadan evden ayrılıyoruz)